CSPI 04

SI ROGEL, ANG PASAWAY NA TRABAHANTE

Maagang nagising si Tristan nang sumunod na araw.

Nagdatingan na rin ang mga bangka mula sa bayan. Sasalubungin niya ang mga lulan ng bangka at bibigyan ng mga instructions para sa araw na iyon. Tapos ay nagpuntahan ang mga ito sa kanikaniyang mga trabaho.

Hindi nagtagal ay dumating na ang bangka na lulan si Gian, ang head cook ng proyekto.

“Good morning, Engineer Tristan! Kumusta naman ang umaga mo?” bati nito sa kanya.

Ngumiti si Tristan at tumango, “oks naman. Medyo nag-a-adjust pa ng tulog dito. Hirap din na sa outdoors.”

Kumunot ang noo nito, “eh bakit nga kasi hindi ka mag-spend ng gabi mo sa bayan?”

“Eh, sayang din sa oras, eh. Isang oras din ‘yung byahe,” sagot niya, “at isa pa, kailangan mo talagang bantayan ang mga ‘to. At dapat alam nila na binabantayan mo sila. Biruin mo, kagabi, nag-inuman sila? Tangina muntikan ko nang sisantehin, eh.”

“Talaga ba?” hindi makapaniwalang turan ng lalaki, “tsk. Hindi tama ‘yan. Hindi bale, sana hindi na umulit at hindi na magpasaway. Mahirap magtrabaho na lagi kang naka-abang kung may magkakamali o gagawa ng kalokohan.”

“Sinabi mo pa,” segunda niya.

“Buti na nga lang, hetong mga staff ko na kakaunti ay mukha namang masunurin,” sabi ni GIan, “minsan pumapalpak sa mga utos ko, pero generally, maaasahan.”

“Well, mabuti nang walang stress sa side mo, hindi ko na ‘yan poproblemahin,” sabi ni Tristan.

Nakarinig siya ng mga tawanan at malakas na kwelang usapan.

Napabaling sila pareho, at nakitang nakikipagkulitan si Rogel sa mga trabahanteng bagong dating.

“‘Yan ang promotor. Malapit ko nang sisantehin ‘yan,” ani Tristan habang nakaturo sa lalaki.

“Oo nga. Mukhang pasimuno ng gulo,” pag-ayon ni Gian. Tapos ay may inabot itong tupperware na malaki sa kanya, “siyanga pala boss, dinalhan kita ng agahan mo.”

Tinanggap niya iyon, “salamat, Chef. Kainin ko ito mamaya kapag nakapag-settle na ang mga tao.”

Nagpatuloy si Tristan sa pag-iikot-ikot at pag-manage ng mga trabaho. Hindi nagtagal ay nakadating na ang lahat at may kanikaniya nang ginagawa sa lugar na iyon.

“Good morning, Engineer!”

Napatigil siya sa kanyang paglalakad-lakad nang may tumawag sa kanyang pasigaw.

Lumingon siya at nakita si Felix. Nagbabarag ito ng irregular na terrain kasama ang ilang pang mga tao.

“Good morning,” tipid niyang tugon.

Napatigil siya sa kanyang paglalakad. Pinanonood niya ang lalaking may hawak na maso. 

Hindi niya alam kung bakit matagal niyang tinitigan ang lalaking nakasuot ng sando at maong na shorts. Kumikinang ang pawisang morenong kutis nito sa ilalim ng araw. Nagfe-flex ang mga muscles nito sa bawat hataw na ginagawa. Pati ang puwet nitong matambok ay nagfe-flex sa bawat galaw.

Naalala niya ang lahat ng pagkakataon na nakita niya itong nakikipagtalik sa kapwa lalaki. Naalala niya kung paano ito pagitnaan ng dalawang lalaki kagabi. At syempre hindi pa rin niya makalimutan ang sarap na hinatid nito sa kanya noong isang araw sa may balon.

Pero desidido pa rin siya na kalabanin ang kanyang bago at wirdong mga damdamin. Agad siyang tumalikod at lumayo na sa lalaki.

Kita naman ang respeto na ginagawad ng mga manggagagawang dinaraanan niya. Babati ang mga ito at kikilos nang maayos.

Tapos ay nakita niya si Rogel. Nakalapag ang maso na hindi nito hawak. Nakikipag-kuwentuhan ito sa mga lalaking busy sa pagtatrabaho.

Muli na namang nagngitngit si Tristan. Humangos siya sa sitwasyon at hinarap ang lalaki.

“Bakit hindi ka nagtatrabaho?!” matigas niyang tanong.

Kumunot ang noo ni Rogel at nagsimula na ring pumukol, “huh? At bakit mo naman nasabi? Porket naabutan mo lang ako na hindi hawak ‘to, hindi na nagtatrabaho?”

“Hindi pa kita nakikitang nagtatrabaho ng maayos,” lahad niya, “eh kung sisantehin kaya kita?”

Binagsak ng lalaki ang maso at humakbang palapit sa kanya, “bakit ba ang init ng dugo mo sa’kin?!”

“Eh putangina, eh. Nilalaro-laro mo lang ‘tong trabaho na ‘to, tapos manggugulo ka pa ng iba!” bulyaw niya, “at baka nakakalimutan mo ang ginawa mong kapararakan kahapon ng mga kasama mo?!”

“Eh heto na nga nagtatrabaho, ano pa ba’ng gusto mo?!” galit na sagot nito.

Dinuro ni Tristan ang lalaki, “gago. Sinasagot mo ‘ko? Ako foreman dito. Magbalot ka na. Hindi kita kailangan.”

Kita ang panginginig ng bagang ni Rogel nang sinesante niya ito.

Ang mga lalaking nakapalibot sa kanila ay mukhang tensed din sa nangyayari.

Matapos ang matagal na tagisan ng titig ay tinalukan na ni Tristan ang nakaaway na lalaki at nagmartsa paalis.

——————————————————————————

Nang dumating ang tanghalian ay kumain na ang lahat ng trabahante. Si Tristan naman ay kumain na rin, ngunit sumama siya kasama ang mga cook. Masyado pa kasing mainit ang sitwasyon sa mga laborers mula sa naging engkwentro nila ni Rogel.

Tinabihan siya at kinausap ni Gian, “huy. Ano’ng nangyari kanina? May sinesante ka?”

“Si Rogel. Tangina bastos. Sinagot-sagot sa harap ng mga tao ko eh,” ungot niya tapos ay marahas na ngumuya. 

“Nakuwento sa akin ng mga cook ko,” sabi ng head chef, “kumalat agad ang nangyari. At sa totoo lang, medyo worried ang lahat.”

“Aba, dapat lang na worried sila. Kasi kung hindi nila aayusin ang trabaho nila at aangasan nila ako na wala naman sila sa tama, tatanggalin ko sila,” deklara niya. “Ang dami-daming mga taong nangangailangan ng trabaho na susunod sa mga patakaran. Hindi ko kailangan ng mga pasaway."

Umiling ang lalaki, “well, hindi iyon ang inaalala nila. Ikaw ang inaalala nila. Ang sabi sa akin kilala sa bayan ‘yang si Rogel. At sanay sa basag-ulo. Parang lider ng gang. At maraming nakakakilala sa kanya dito at takot sa kanya.”

“Huh. Basagulero din ako. Huwag akong takutin niya. Ako ang nasa tama at ako ang may hawak ng proyekto na ‘to,” pagdiin ni Tristan.

Emphatic na tumango si Gian, “well, tama naman ang tama mo. At sa’yo ako kampi. Payo lang kaibigan. Hindi natin balwarte ang lugar na ‘to. Kaya huwag tayong masyadong bababad sa conflict. Para naman kasing ang lalim lalim ng galit mo diyan kay Rogel."

Bumuntong-hininga si Tristan. Syempre hindi naman niya masagot na isa rin sa source ng inis niya ay ang pagkalitong nagawa nito sa kanya nang mapanood niya itong nakikipag-sex. At naiinis din siya dahil nilaglag siya ni Felix, kaya alam na rin ni Rogel ang kanyang bagong klaseng pagnanasa.

Matapos ang tanghalian ay nilapitan naman siya ni Felix at kinausap nang pribado.

“Sir Tristan, narinig ko po ang nangyari,” seryoso nitong sambit.

“Oh, eh ngayon?” sarkastiko niyang sagot, “eh pasaway naman talaga kasi ‘yang kaibigan mo. Dapat lang sa kanya ‘yung naging desisyon ko.”

Napakamot sa ulo ang lalaki, “ehhh… Sir, baka… pwede mo namang pagpasensyahan muna. Ganoon lang si Kuya Rogel. Makulit at masungit, pero mabait naman ‘yun. Nananantsa lang ng tao.”

“Ako ang foreman, ako ang may trabaho ng manantsa ng mga taong nagtatrabaho sa project na ‘to,” banat niya. “Bakit ba panay ang tanggol mo sa kanya? Syota mo ba ‘yun?”

Umiling ito nang mariin, “grabe ka Sir, dito sa amin hindi porket nagse-sex, mag-syota.”

Nilahad ni Tristan ang palad, “hala, tama na. Kung saan na naman aabot ‘tong usapan na ‘to. Bumalik ka na sa trabaho.”

Sumimangot si Felix, “Engineer, sana pag-isipan mo pa muna bago ka magdesisyon ng pinal. Malakas ang hatak ni Kuya Rogel sa mga tao dito.”

Lalong nainis si Tristan, “ako? Wala akong hatak? Hindi ba ako ang bisor niyong lahat dito?”

Yumuko ang binata, “sige po babalik na ako." Tapos ay naglakad na ito paalis.

Nagpatuloy lang ang trabaho sa isla. Hindi na nakita ni Tristan si Rogel. Marahil ay nagbalot na ito at sumama sa isang bangka na pabalik-balik sa bayan upang magdala ng mga supplies.

Ramdam niya na medyo masmatabang ang turing sa kanya ng mga taong nagtatrabaho doon. Mukhang hindi rin masaya ang mga ito sa pagtanggal niya sa lalaki.

Nang matapos ang oras ng trabaho ay unti-unti na ring naubos ang tao sa loob. Mukhang walang matitira na iba sa isla, lahat ay babalik sa bayan, bukod sa mga guards na na-assign upang magbantay.

“Sir, sa bayan muna ako ngayon,” paalam ni Felix sa kanya, “monthsary namin ni girlfriend, i-celebrate lang namin.”

Binigyan lang ni Tristan ang binata ng exasperated na tingin. Hindi niya ma-reconcile ang imahen nito na parang putang kinakantot at ang pagiging makisig na boyfriend sa isang bababe. “Sige, kita kita bukas.”

“Puwede ka namang sumama,” sabi nito.

Umiling siya, “hindi na. Dito muna ako ulit. I-observe ko ‘yung dating nitong mga bagong assigned na guards."

Sumampa na si Felix sa bangka at umalis na rin.

Muli na namang naging payapa sa isla. Bukod sa kanya at dalawang roving guards na nagbabantay ng perimeter, ay wala nang naroon.

Nang pumatak ang gabi ay kinain na ni Tristan ang hapunang inihanda sa kanya ni Gian. Kahit papaano, ang maayos na pagkain na natatanggap niya mula sa cooks ng proyektong iyon ay pinapadali ang kanyang pag adjust sa bagong environment na iyon.

Matapos maghapunan ay tinawagan niya ang asawa. Nakagaan naman sa kanya na may napag-kuwentuhan siya ng kanyang frustration sa kanyang nasisanteng trabahante. Pinakalma din siya ng boses ng kanyang anak na maganang nagkukuwento at naglalambing sa kanya.

Nang matapos ang usapan nila, ay nagpasya siyang tumungo sa may dalampasigan. Hindi pa rin kasi siya dinadapuan ng antok.

Umupo siya sa buhangin. Dinama ng kanyang mga paa ang tubig na mainit na humahampas-hampas nang marahan. Bukod sa mahinang ilaw na naka-install sa isla, ay tanging buwan lang ang nagbibigay ng liwanag sa lugar na iyon.

Dama niya ang kapayapaan ng paligid. Nakatulong din sa kapanatagan ng loob niya na wala na rin si Felix muna sa isla na iyon. Wala na ang source niya ng bagong bawal na pagnanasa.

“Masarap din pala ito na malayo ka sa syudad… na wala kang kailangang isipin habang nakatitig lang sa langit,” sambit niya sa kanyang sarili.

Ngunit wala pang ilang minuto ay bigla na lang may sumakmal sa kanyang leeg.

Gusto ni Tristan na sumigaw, ngunit mahigpit ang hawak nito sa daanan ng hangin niya. Halos malagutan siya ng hininga. Sinusubukan niyang sapak-sapakin ang brasong naka-hook sa kanyang leeg.

Nang halos matakasan na siya nang malay ay bigla na lamang siyang binitawan ng kung sino man iyon. Bumagsak siya sa buhangin na plakda. Umuubo-ubo siya.

Tumingala siya upang makita kung sino ang kanyang attacker. 

Si Rogel iyon. Hubad baro at nakatinging ala-demonyo sa kanya.

“P-Putangina m-mo!” singhal ni Tristan na nagre-recover pa rin sa natanggap.

Sinipa siya nang malakas sa tagiliran.

Napaulpit at napaigtad siya. Sobrang sakit niyon. “AGH!”

“Ano? Asan ang tapang mo ngayon, huh?! Putragis ka, talagang hinamon mo ‘ko?!” bulyaw ni Rogel. Daig ng sigaw nito ang lakas ng mga alon.

Dahil sa sidhi ng galit sa lalaking iyon ay tumayo si Tristan, kahit susuray-suray dahil sa pagkawala ng hangin, “fuck you! Sino ka ba?! Tangina mo, wala kang galang kaya tama lang ang ginawa ko sa’yo!”

Sinapak siya ng lalaki sa mukha. Napaulpit siya.

Sinubukan niya pumukol din ng suntok, ngunit nakailag ang lalaki.

Sinuntok siya sa sikmura ni Rogel. Muli siyang bumagsak sa lupa.

“Fuck you! Ikaw pa ang may ganang mambugbog!” reklamo ni Tristan habang umuubo.

Dinuro siya ng lalaki. “Sinabi ko na sa’yo, huwag mo akong tataluhin! Ikaw ang magsisisi!”

Tapos ay hinablot ni Rogel ang kanyang kamay at hinatak siya sa buhangin.

Nasaktan siya sa pagkakasadsad. Lalo siyang hindi makapalag.

Sumigaw si Tristan, “putaaa! Tulungan niyo ‘kooo!” Inaasahan niya na makita sila ng dalawang roving guards.

Tumawa si Rogel, “nasa kabilang side sila ng isla, hindi ka nila maririnig.”

Tapos ay dinala siya nito at inumpog sa isang bato. May liwanag na kahit kaunti doon.

May lubid na naroon. Tinali nito ang kanyang mga kamay at paa. Habang siya ay nanghihina dahil sa sakit na natanggap dahil sa bugbog na ginawa nito.

Tapos ay hinawakan siya sa kuwelyo ni Rogel at muling dinunggol ang likod niya sa irregular na malaking bato. 

“Ugh…” ungol ni Tristan.

Sinampal siya nito sa mukha. “Gago. Gaganti ako sa ginawa mong pagsisante at pamamahiya mo sa’kin kanina!”

Sa inis ay dinuraan niya ang trabahante.

Muli siyang sinampal nito. Hinang hina na si Tristan dahil sa madaming pasakit na natanggap. Dahil matagal na rin mula nang huli niyang aktuwal na basagan ng ulo, hindi na sanay ang katawan niya sa bugbog katulad noon.

“Ang yabang mo, ang hina mo naman pala. Oh ano’ng bino-boss boss mo ngayon? Tangina mo,” galit na galit na litanya ng lalaki.

“Ano ba’ng gusto mong mangyari?! Tangina. Ikaw ang unang nambastos sa akin sa trabaho? Ano’ng gusto mo hahayaan kita para madiskaril ang trabaho?” paliwanag niya. Kahit alam niyang nadomina na siya ng lalaki, hindi pa rin siya magpapakita ng pagsuko.

“Sana kinausap mo ako ng maayos! Kilala ako ng mga tao dito. Taga labas ka lang!” bulyaw ni Rogel sa kanya.

“Ano’ng gusto mo? Manghingi ako ng pasensya sa’yo? Na ibalik ka sa trabaho?” sarkastikong sagot niya, “kahit saang anggulo mo tingnan, ako ang nasa tama. Tama lang na sinita kita dahil hindi ka sumusunod sa akin! Tapos ikaw pa ang bubugbog sa akin?! FUCK!”

Muli nitong hinablot ang kanyang kuwelyo, “wala akong paki. Kinanti mo ako. Ano’ng gusto mo? Ibagsak kita sa tubig? Sa dagat? Habang nakatali ang mga kamay at paa mo? Hahayaan kitang malunod?!”

Nakaramdam ng matinding takot si Tristan. Hindi niya inaasahan na may homicidal tendencies pala ang lalaking nakabangga niya. At kung sakali mang gawin nito ang banta, ay wala talagang siyang laban.

“Ikaw ang bahala,” sumagot pa rin siya nang pabalang, “kapag ako nawala at namatay, alam ng buong mundo na ikaw ang nakaaway ko bago ako nawala. At sisiguraduhin ng multo ko na makukulong ka. At makakantot ka sa presinto.”

Biglang tumawa nang hibang si Rogel, “talaga namang ang tatag mo rin, eh ‘no? Engineer? Gusto kita. Iba na lang ang gagawin ko.”

Kumuha ng kutsilyo mula sa sinturera ang trabahante tapos ay tinapan sa mukha niya.

Napalunok si Tristan habang nakatingin sa patalim. Pero hindi siya umimik. Hindi siya magmamakaawa. “Papatayin mo talaga ako?”

Ngumisi ang lalaki. “Hindi.”

Tapos ay ginamit nito ang sandata upang sirain ang kanyang damit, shorts at brief. Tapos ay tinapon nito ang lahat ng suot niya.

Naroon si Tristan, ang kanyang kahubdan ay naka-expose sa lamig sa harapan ng kanyang bagong kaaway.

Pinasadahan ng mga mata ng lalaki ng tingin ang kanyang katawan, “hmmm… Mukhang may ibubuga pala ang katawan mo, Engineer.”

Nanlaki ang mga mata niya. Mukhang kababuyan ang gagawin nito sa kanya. Hindi nawala ang kanyang kaba.

Tapos ay hinawakan nito ang kanyang dibdib at minasa iyon, “tangina Sir Tristan. May maipagmamalaki ka pala ano?”

“Fuck. Tangina mo. Ano’ng gagawin mo sa’kin?” inis niyang tanong.

“Alam mo na ‘yun, nakita mo naman ang ginawa ko kay Felix ‘di ba?” malaman nitong sabi.

Napalunok siyang muli, “shit. Sinasabi ko na nga ba. Hindi ka lang pala bakla. Rapist ka pala.”

Pinisil nito ang kanyang braso at sinabing, “hindi rape kung magugustuhan mo.”

“Hindi ako bakla. Gago,” mariin niyang tugon.

Natawa si Rogel, “gago. Walang nagsasabi sa’yong bakla ka, o bakla ako. Ang mahalaga nagugustuhan mo. Hindi ba nagustuhan mo din ang serbisyo sa’yo ni Felix?"

“Pinagsisisihan ko ‘yon. Hindi ko ‘yun gusto!” sigaw niya, “nadala lang ako.”

Napakagatlabi ang trabahante, “eh ‘di dadalhin din kita, kung saan gusto mong madala.”

Bumaba ang mukha ni Rogel at sinimulang sipsipin ang kanyang mga utong. Habang ang kamay nito ay naglakbay sa kanyang katawan. Patuloy ang pagpisil na ginawa ng lalaki. 

Kahit awkward para sa kanya ang nangyayari ay hindi na nag-react nang pabalang si Tristan. Mabuti na iyon lang ang gagawin sa kanya ng lalaki at hindi siya sasaktan.

Ngunit ang nakakainis doon ay mukhang alam ng dila nito kung paano paiinitin ang kanyang katawan. Brinocha nito ang kanyang pecs at ang kanyang tiyan. Dinilaan din nito ang kanyang leeg at ang kanyang mga braso. Dahi sa nakataas ang kanyang mga kamay na nakatali, naka-expose ang kanyang kilikili. Hinimod nito iyon.

Iyon ang unang beses na may gumawa sa kanya niyon. Meron pala siyang kakaibang sarap na kiliti sa kilikili. Napaungol siya, “ooohh shit…”

“Ohhh tangina mo, gusto mo rin,” puna ni Rogel. Tapos ay nagpatuloy sa pagbrocha ng kanyang katawan habang umuungol-ungol, “ahh tangina mo. Ang sarap mo Engineer… Ahhh shit Tristan… Ugh… Ang sarap ng katawan mo… Ang sarap ng utong mo… Putang ina… uhmm…. Hmmm… Unang kita ko pa lang sa’yo, tangina… nalibugan na ‘ko ughhh…”

Iba ang naging reaksyon ng utak ni Tristan sa manyak na boses ni Rogel kasabay ng pag-angkin ng dila nito sa kanyang katawan. Ang lalaking kaninang kinagagalitan niya, ngayon ay nagdadala sa kanya ng sarap. Parang alam na alam ng dila at mga haplos nito ang tamang mga sulok ng kanyang katawan na dapat i-stimulate upang bigyan siya ng kakaibang sarap.

Kasabay ng matagal na pagromansa nito sa kanya ay hinubad na nito ang shorts at pinakita ang mahabang burat. Matigas na iyon.

Habang patuloy ito sa tsansing at brocha sa kanya ay nararamdaman niya ang init at lagkit ng matigas nitong tarugo na kumikiskis sa kanyang katawan.

“Ohhh tinamo… Gusto mo din, eh. Gago ka…” biglang deklara ni Rogel sabay hawak sa titi ni Tristan.

At doon din na-realize ni Tristan na matigas na rin siya. Pinisil nito nang mariin ang kanyang ari habang patuloy pa rin ang pagtikim sa kanyang katawan.

“Ohhh shit… Ohhh shiiiit…” hindi niya mapigilang maturan nang sinimulan na ni Rogel na jakulin ang kanyang burat.

“Tanginaaaaa… Ano… Pasaway ako pero tangina, kaya kitang pasarapin…” sabi ni Rogel.

“Tangina please huwag…” pakiusap niya.

“Huwag huwag ka diyan. Eh putangina mo, ang tigas ng titi mo at dura nang dura nang precum,” anito.

Umiling si Tristan, “tama shit. Sige na. Nakaganti ka na! Oo naaa… Ahhh tangina ughhh sarap fuck!” 

Magaling ang ginawang pagsalsal sa kanya ni Rogel. Minsan ay mabagal tapos bibilis. Minsan magaan ang hawak tapos ay pipisil. Tapos ang isang kamay nito ay lalaruin ang kanyang mga yagbols.

Sinabayan pa ni Rogel ng pagdila sa kanyang tainga.

“Ahhh ROGEL! FUUUCK! AHHH!” sigaw niya, “AAAAGH UGH…. UMPHT!”

Tamang tama naman, habang nakabuka ang kanyang bibig ay siniil siya nito nang halik. 

Una ay nanlaban siya. Hindi niya hinayaang makapasok ang dila nito.

Ngunit mapamilit ang lalaki. At hawak nito ang burat niyang sensitibo. Kaya sa bawat salsal, lalo siyang humihina. Lalo siyang bumibigay.

Hanggang sa magalugad na ng dila nito ang kanyang bibig. Hindi niya na ito napigilan sa paglaplap sa kanya. At hindi niya namamalayan na siya rin ay tumutugon na.

Patuloy lang ang pagjakol sa kanya ng trabahante.

Si Tristan naman ay sobrang libog sa nangyayari. Pero sobrang helpless siya dahil siya ay nakatali.

Tapos ay naramdaman niyang may mabuhanging daliri na pumasok sa kanyang butas.

“Uhmmpht!” umuungol at umiiling siya bilang reklamo.

Pero ayaw pakawalan ni Rogel ang kanyang bibig at katawan.

Lumalim ang abot ng daliri. Hanggang sa may naramdaman si Tristan na maumpog sa kalooban niya.

Nangisay siya sa biglang pag-agos ng sarap sa kanyang katawan. Iyon ang unang beses niya na maramdaman niyon.

Bumitaw sa halik si Rogel, “oh. Gago. Mukhang uhaw din ang puke mo eh ‘no”

Nanlisik ang mga mata niya dahil sa pagkapikon, “ugh! Gago inamo! AGH! TANGINA!”

Napatirik ang mga mata niya nang muling tumusok ang daliri. Meron siyang sensasyon sa kalooban. At hindi niya iyon malabanan. 

Ang isang kamay ni Rogel ay jinakol siya habang fini-finger siya.

Ang nakakalag na katawan ni Tristan ay nangingisay sa bawat bate na ginagawa sa kanya ng pasaway na trabahante. Tinatraydor na siya ng kanyang katawan na sarap sa manipulasyong ginagawa ng mga kamay nito. Pawisan na ang katawan niyang nakahandusay sa bato at buhangin at minsang naabutan ng tubig ng dalampasigan.

Naramdaman niya ang ikalawang daliri na pumasok sa kanyang butas.

At biglang umagos muli ang kuryente. Na-pressure ang kanyang pantog.

“Ohhh putangina!” sumabog ang kanyang tamod mula sa kanyang titi. Kumalat iyon sa kanyang patang matipunong katawan.

Humalakhak si Rogel, “ohhh ang sexy mong puta ka!” Minalas nito ang katawan niyang namimilipit.

Nang mahimasmasan na siya ay bumitaw ito. Tapos ay hinawakan nito ang sariling burat na magang maga na.

Tapos ay tinapat nito ang titi sa mukha niya. Nagjakol ito.

Napamuglat si Tristan, “puta ano’ng ginagawa mo, huwag!”

“Heto na ‘ko!” sigaw ni Rogel.

Nilayo ni Tristan ang tingin. Ngunit nakatalsik pa rin sa mukha niya ang limang sirit ng tamod mula sa burat nito. Mainit iyon at musky ang amoy.

Baboy na baboy ang pakiramdam ni Tristan sa sarili.

Sinuot ni Rogel ang shorts at kinuha ang kutsilyo, “pakakawalan na kita. Pero huwag mong subukang gumanti. Hawak ko ‘tong kutsilyo at sasaktan talaga kita kung mag-aangas ka pa.”

Pinutol na ng trabahante ang lubid.

Sa sobrang pagot at pagka-helpless ni Tristan ay nanatili siyang plakda kahit nakawala na.

Umiling-iling si Rogel, “hindi pa ‘ko tapos sa’yo.”

Tapos ay tumalikod ito at umalis na. 

---

There are two extra chapters available at patreon.com/jockwonderlust