CSPI 01

ANG TRABAHO NI TRISTAN SA ISLA

Muling chine-check ni Tristan ang kanyang mga gamit na nakaimpake sa loob ng dalawang luggage bags. 

Biglang may batang babae na pumasok sa kuwarto kung saan siya nag-aayos, “Daddyyy!”

Sinalubong niya ng yakap ang tatlo-anyos niyang anak na humahangos patungo sa kanya, “Cheska… Nakain mo na ang breakfast mo?”

“Yes… Kaso Daddy, wala ako gana…” malungkot nitong turan, “kasi aalis ka na.”

“Kailangan ni Daddy umalis for work. Kasi papasok ka na sa school next year. Kelangan natin ng money,” pakyut niyang sagot sa anak.

“Hindi na lang ako mag-school Daddy, para hindi ka na umalis,” sabi ng anak habang nakasimangot.

Hinalikan niya ang noo nito, “hindi ba ang nangako ka na sa amin ni Mommy na magiging strong ka? Tatawagan ka ni Daddy everyday, I promise.”

Pumasok ang isang babaeng kaendaran ni Tristan, “Cheska, hayaan mo na muna si Daddy diyan. He needs to finish packing na. May cake ka sa table.”

Para namang napawi ang lungkot ng bata at tumakbo na palabas.

Natawa si Tristan, “ikaw talaga, Claire, sige kang bigay ng matatamis at junk food sa anak natin. Baka pagbalik ko after a year, baka sobrang tumaba na ‘yan.”

“Hayaan mo na, bata pa ‘yan,” sabi ni Claire habang umuupo sa tabi niya. “Saka, hindi ba mataba ka din naman dati nung high school pa tayo? Natuto ka lang mag dyeta at mag-exercise kaya ka naging macho.”

“Oo nga, kaya nga hindi pa tayo nakasal noon, masyado ka nang nabighani sa akin at nagpabuntis ka,” buska niya.

“Ang yabang mo talaga, honey!” anang asawa niya. Tapos ay pinulupot nito ang kamay nito sa kanya, “by the way, I submitted the requirements para dun sa Junior Vice President position. Medyo makapal lang ang mukha. Twenty-five lang ako, ganun na agad.”

Umiling si Tristan, “ano ka ba, honey?! Tama lang ‘yun. Hindi ka namang patapong empleyado doon. Ang dami mo nang na-contribute. Saka ano naman ang mawawala sa’yo kung mag-apply ka? If ever hindi mo makuha, eh ‘di alam nila na gusto mo. Ico-consider ka na nila.”

Bumuntong hininga si Claire habang hinahawakan ang kanyang kamay, “pero, kunwari— suntok sa buwan— makuha ko ang posisyon at lalaki na ang sweldo ko, puwede bang i-cut mo ’yung work mo diyan at umuwi ka na?”

Ngumiti siya, “nyek, hindi puwede ‘yun. Naka-sign ako ng contract. Hindi ako papayagan.”

“I see. I mean, masaya ako na nagkaroon ka ng grand oppotunity na ganyan na hindi ka naman aalis ng bansa, at syempre para sa amin naman ni Cheska ang gagawin mo, pero… I’m just sad. Ngayon lang tayo magkakahiwalay ng ganito katagal mula nang magkababata tayo…” masuyo nitong sambit.

Nagpakawala siya ng hininga, “ako din. Natatakot din ako at nag-aalangan. Bukod sa malalayo ako sa’yo sa matagal na panahon, malalayo din ako sa sibilisasyon. Isang taon. Sana kayanin ko.”

“You can always change your mind, maiiintindihan ko,” ani Claire.

“Salamat at lagi kang nandiyan sa tabi ko, mula pa noong mga yagit tayo,” matamis na sambit ni Tristan.

“At kahit magkakalayo tayo sa matagal na panahon, hindi malalayo ang spirit ko sa’yo,” banggit ng asawa.

Naghalikan silang dalawa.

“Pangako, aalagaan ko at ni Mommy ang anak natin,” sabi ni Claire.

“Alam ko. Babalik ako as soon as matapos ang project. Sisikapin ko din na magkaroon ng mga bakasyon na makabalik ako,” banggit ni Tristan.

Nagtulungan na silang mag-asawa na mag-impake. Anim na oras mula sa panahon na iyon ay lilipad na siya patungong Romblon.

——————————————————————————

Nang sumunod na araw ay gumising si Tristan sa isang cheap na motel room. Doon siya nanatili pagkarating niya ng Romblon. 

Tumawag siya agad sa kanyang asawa. 

Ang anak niya ang una niyang nakausap. Nagkumustahan sila. Nagsabi si Cheska na nalulungkot ito dahil sa wala siya, pero inaamo naman niya ito.

Mayamaya ay si Claire naman ang nakausap niya.

“Asan ka na niyan ngayon?” tanong ng asawa niya.

“Nandito pa ako sa hotel. Kakain ng breakfast mayamaya, tapos ay magbabangka na papunta do’n sa isla,” sabi ni Tristan.

“Okay. Basta lagi mo lang akong babalitaan, ah,” banggit ni Claire, “I love you.”

“I love you too,” sagot ni Tristan.

Nag-usap pa silang dalawa ng ilang minuto bago natapos ang tawag.

Matapos ang araw ay nagtungo na siya sa isang kariderya malapit sa motel. Tapos ay muli siyang bumalik sa unit upang maligo. 

Matagal niyang tiningnan ang sarili sa harapan ng salamin. Mukhang lalong masusunog ang kanyang morena nang balat. Ang kanyang mukha ay may halong baby face at barako. May kaunti siyang facial hair. Masasabi namang guwapo siya. Matangkad siya at malaman at may definition ang pangangatawan.

Tapos ay naghintay siya. Inaliw niya ang sarili sa pamamagitan ng panonood ng TV.

Matapos ang isang oras na paghihintay ay nakarinig na siya ng mga katok sa pintuan.

Agad siyang lumapit at binuksan iyon.

Pagbukas niya ay may isang binatang naghihintay. Moreno ang kulay ng balat. Balingkinitan ang pangangatawan. Nakasuot ng maong at t-shirt na puti. Pinoy na pinoy ang hitsura nito.

“Kayo po ba si Engr. Tristan Dela Cruz?” tanong ng lalaki.

“Oo ako nga,” pag-ayon niya.

Nilahad ng binata ang kamay, “ako nga po pala si Felix. Ako po ‘yung bangkero na magdadala sa inyo sa isla.”

Ngumiti si Tristan, “okay. So, paano’ng gagawin?”

“Halika na po, mag-tricycle tayo hanggang sa may dagat,” sabi ni Felix, “tulungan ko na kayo sa gamit niyo.”

Tinulungan siya ni Felix na buhatin ang mga gamit niya upang ibaba at ilabas mula sa motel. Tapos ay sumakay sila ng tricycle.

Pagdating nila sa dalampasigan ay tumungo sila sa isang motorboat, dala-dala ang kanyang mga gamit. Nilagay na nila ang lahat sa loob ng bangka, at sumampa na rin sila.

Si Felix ang nagpaandar sa motorboat. Bumiyahe na sila sa ibabaw ng asul na dagat.

Umugong ang tunog ng makina at hampas ng alon sa tainga ni Tristan. Bumabangga sa mukha niya ang malakas na hangin. Malalim ang kanyang kaisipan. Hindi niya maipaliwanag ang kanyang kutob nang mga panahong iyon.

“Ikaw pala ang foreman namin!” pagbasag ni Felix sa ilang minutong walang imikan.

Nagulat si Tristan, “ah. Oo! Ako nga. Ah, so magtatrabaho ka din sa site?”

“Oo, kailangan ng trabaho na ekstra eh. Hindi yata sapat ‘yung mangisda lang,” sagot ng binata. “Pero ang ganda nung project na gagawin do’n ah! Ang bata mo pa sir!”

“Beinte sais na ako. Maaga din akong nababad sa magandang mga project kaya naman na-assign ako dito. Tinanggap ko na din, kasi ayos ang kikitain ko,” banggit ni Tristan, “pero ikaw, mukhang bata ka rin, ah!”

“Disinwebe po,” sagot nito, “pagkatapos kong mag-highschool ay namatay na ‘yung tatay namin, kaya naman po ako na ang gumagamit ng bangka niya para mangisda.”

“At isasabay mo ‘yun sa pagko-construction?” sarkastikong tanong niya.

“Madaling araw naman ang palaot namin, Sir,” confident na sagot nito, “tapos pagkadaong, didiretso na ako sa site para magtrabaho.”

Tumango-tango siya, “okay. Pero medyo strikto ako sa site. Ayaw ko na may magkakasakit kasi binabanat ang katawan.”

“Naku Sir, sanay na po ako sa banatan ng katawan,” pagyayabang nito, “kayang kaya ko ang mga hamon na ‘yan.”

Nagkibit-balikat si Tristan, “ikaw ang bahala.”

“Kami dito sa probinsya sir, kahit mahirap ang buhay, nagsisikap. Masisipag kami. At kahit mabigat ang trabaho, kinakaya at natututo pa kami na aliwin ang mga sarili namin,” paliwanag ni Felix, “ nakangiting paliwanag ni Felix.

Ngumiti din si Tristan, “aasahan ko ‘yan.”

——————————————————————————

Matapos ang halos isang oras na biyahe sa dagat ay nakarating na sila sa isla. Dumaong na sila sa beach.

Pagkababa ni Tristan ay ineksamen na niya ang paligid. Malaki ang beach area. At ang malaking parte ng isla ay medyo masukal na pulutong ng iba’t-ibang mga puno. Marami ring mga bato. 

“Iikutin ko lang,” sabi niya kay Felix.

“Sige sir, andito lang ako,” sagot ng binata na inaayos ang pagkakadaong ng bangka.

Tinahak na ni Tristan paikot ang maliit na isla. Mga 400 square feet lang ang laki. Puwedeng lakarin sa loob ng tatlumpong minuto. 

Nabili ng isang mayamang tycoon ang isla na iyon, at gustong i-develop upang maging isang high class na resort. Nagawa na ang environmental plan at kabuuang architectural design. Sa kanilang construction company napunta ang project. 

Marami sa mga kasamahan niyang mga senior engineer ay humindi sa project dahil bukod sa busy sa ibang mga project, ay malayo sa kabihasnan ang lugar. Nang binigay naman sa kanya at ipinakita ang malaking suswelduhin niya, hindi naman na siya tumanggi, lalo nang sinusuportahan siya ng kanyang asawa sa kanyang mga desisyon.

Matinding pag-aaral ang ginawa niya para matamaan niya ang mga targets na-sinet sa kanya at gawing maganda at matibay ang mga structures na ipapatayo roon. Inaral niya kung paano itinayo ang mga magagandang resort katulad ng amanpulo, at sa iba pang mga island resorts sa Pilipinas, Maldives at iba pa.

Ito ang pinakamalaking project sa kanyang career so far. Kaya sisikapin niyang magawa iyon nang maayos. Siguradong mas maraming kukuha ng kanyang serbisyo sa susunod na mga panahon. Alam niyang magiging mahirap iyon dahil makikisama din siya sa mga manggagawa na hindi niya kakilala at kabayan. 

Ini-magine niya ang mga espasyo na tatayuan niya ng mga estraktura. Alam niyang mahihirapan siya dahil hindi naman iyon ang usual na terrain na tinatrabaho niya.

Nakakita siya ng isang malaking puno. Kinuha niya ang swiss knife mula sa kanyang bulsa at inukitan iyon. “ENGR TRISTAN.”

Hindi nagtagal ay nakabalik na siya sa daungan. Ngunit nagtataka siya, dahil nang makarating siya doon ay natagpuan niya na may isa pang lalaking kasama si Felix.

Habang lumalapit siya ay sinipat niya ang bagong lalaki. Siguro nasa treinta anyos din ito. Medyo sunog ang balat. Matangkad. Balingkinitan ang katawan na nahihinuha sa suot nitong sando at maong shorts. Semi-kalbo ang buhok. Siguro ay nasa mid-thirties ang edad nito. May hawig kay Polo Ravales ang lalaki, na medyo mas pinatapang pa ang facial features.

Napansin siya ni Felix at pinakilala silang dalawa sa isa’t-isa. “Ay, Engr. Tristan. Heto nga po pala si Kuya Rogel. Ahh, kababayan ko po siya. Isa po siya sa mga manggagagawa po na kasama sa construction dito sa isla.”

Probinsyanong probinsyano ang dating ni Rogel. Medyo mariin at naninipat ang tingin nito sa kanya. 

Kaya naman tinapatan din ito nang mariing titig ni Tristan, saka pinakilala ang sarili, “hello Rogel. Ako ang magiging project manager ng buong construction project. At inaasahan ko ang kooperasyon ng lahat.”

Mayabang na ngumisi si Rogel, “masipag naman akong magtrabaho, Sir. Magaan lang naman akong dalhin bilang trabahante. Alam ‘yan ni Felix. Hindi ba Felix?”

Tumango tango si Felix, “oo naman. Kilala sa bayan namin si Kuya Rogel. Siya ang lagi naming pinupuntahan kapag may mga kailangang kumpunihin. Magaling siya. Siya rin ang nag-recruit ng iba dun sa mga manggagawa.”

“Ganito lang ako maangas ang hitsura pero maayos naman ako makitungo,” paliwanag ni Rogel, “pero maangas din ako kung kinakailangan. Ako ang bahala sa mga tauhan mo, Sir.”

“Wala naman sa akin kung ano ang ugali niyo, basta klaro tayo na ako ang boss niyo dito,” seryosong turan ni Tristan, “pero kung maayos naman kayo, maayos din ako makikitungo.”

“Paano nga pala ang gusto niyong setup, Sir Tristan,” tanong ni Felix, “dito kayo matutulog, o doon kayo sa bayan?”

“Dito ka na lang Sir,” pagkumbinsi ni Rogel, “medyo magastos sa gasolina kung pabalik-panoog ng bayan. Ako dito na mamamalagi. At siguro isang araw lang sa bayan. Nakita mo naman Sir, may inayos na kaming quarters na tent na puwedeng tirhan. Sa susunod gagawin nating mas matibay na bahay kubo. Saka para makasama ka pa namin at lalong makilala.”

“Pag-iisipan ko muna,” matipid niyang tugon.

Nagkibit-balikat si Rogel, “okay. Ikaw bahala."

Medyo malakas talaga ang kutob ni Tristan na mayabang at pasaway itong Rogel na magtatrabaho sa kanya.

——————————————————————————

Matapos ang dalawang oras na mababaw na tulog ay bumangon si Tristan.

“Ugh. Putanginang mga lamok,” reklamo niya habang sinasampal ang mga braso.

Hindi naman mayaman si Tristan. Lalong hindi siya matapobre. Pero wala naman siyang karanasan sa buhay niya na kinailangan niyang matulog sa isang tent sa gitna ng kawalan. Sa huling maraming taon ay nahihimbing siya sa air-conditioned na silid sa isang lugar na pamilyar sa kanya. Kaya naman nag-a-adjust pa ang isip at katawan niya sa immersion na iyon. Hindi naman siya maarte, madali naman siguro siyang masasanay.

Bukod sa tanging maliit na led light lang ang ilaw niya sa loob, itim na kadiliman na ang nakapaligid sa kanya at sa tent na kinalalagyan niya.

Hindi pa siya makapag-video call sa pamilya, dahil Edge lang ang signal ng cellphone doon. Kaya tiis lang sila sa mga phone calls. Ayaw din naman niya ikuwento ang mga discomforts niya sa pagiging malayo sa kabihasnan sa kanyang asawa, ayaw niyang mag-alala ito.

Naririnig niya ang marahang hangin at hampas ng alon mula sa labas. Para siyang hinahalina.

Kaya naman binuksan niya na ang zipper door at lumabas siya. Nasa gitna ng mga puno ang tent niya kaya naman hindi na masyadong malakas ang hanging humahampas sa kanyang tent.

Naglakad siya papalapit sa dalampasigan. Sa gitna ng huni ng mga alon ay may narinig siyang boses ng lalaki.

“Ohhh! PUTANGINA!”

Napabaling si Tristan sa direksyon na pinanggalingan ng boses. Nakita niyang naroon sina Felix at Rogel.

Kapwa basa ang mga hubad na mga katawan. Magkapulupot ang katawan ng dalawa.

Nakapaimbabaw si Rogel sa binata, “hmmm… Sarap ba, Felix?”

“Oo, Kuya… Shit… Ang sarap…”

Tapos ay hinalikan ni Rogel ang lalaki. Hindi basta kung anong halik iyon. Puno ng kahayukan ang laplapan na ginagawa ng dalawa.

Nagtago si Tristan sa likod ng puno at sumilip sa ginagawa ng dalawa. Kahit malayo siya ay tanaw niya ang kilos ng dalawa dahil sa liwanag ng buwan.

“Putangina. Nagtataluhan pala ‘tong dalawang ‘to,” banggit ni Tristan sa kanyang sarili. 

Matagal bago natapos ang halikan na iyon ng dalawa. Ang kamay ng mga ito ay naglalakbay sa katawan ng isa’t-isa. 

Kita niya kung paanong ang mga kamay ni Felix ay mariin na kumapit sa likuran ng lalaki sa ibabaw nito. Tapos ay dinakot nito ang malamang puwet ng nakatatanda. May gigil sa pagpisil na ginawa nito.

Matapos ang halik ay bumaba ang ulo ni Rogel. Sinibasib nito ang leeg ng lalaki. Tapos ay bumaba sa utong at sinipsip ang bawat isa. 

“Uhhhhhh fuuuck… Ang saraaaap!” sigaw ni Felix.

“Tangina mo, bata. Ang lakas ng boses mo! Magising mo boss natin!” saway ni Rogel.

“Sorry Kuya… Putangina naman kasi… Ang sarap niyaaan…” singhal ng binata.

“Tangina niyong mga bakla kayo, gising na ‘ko,” inis na sambit ni Tristan sa sarili. Bilang straight siya, may pandidiri siya sa kanyang pinanonood ngunit curious siyang malaman kung ano pa ang mga magaganap.

Iyon din kasi ang unang beses na makakapanood siya ng ganoong klaseng sex: lalaki sa lalaki.

Tinuloy ni Rogel ang pagromansa sa mas nakababata. Hinimod nito ang kilikili ng lalaki habang pinipisil-pisil ang titing matigas at malalaking betlog nito.

Kumikinang ang basang katawan ng dalawa sa ilalim ng buwan.

Maya-maya ay jinajakol na ni Rogel ang lalaki habang panay ang pagdila sa kilikili nito.

“Ahhhghhh tangina shit!” halinghing ni Felix. Tapos ay napaliyad ito, “ahhh Kuyaaa tangina moooo!”

Biglang bumitaw si Rogel sa burat nito, “tangina mo. Hayan ka na naman, eh. Ang bilis mo na namang labasan!”

“Shhiiiiit. Sorry Kuya. Sensitive ‘yang titi ko, alam mo naman!” sambit ni Felix.

Sinampal-sampal ni Rogel ang tarugo ng binata, “ano gago? Lalabasan ka?! Huh? Puta ka?”

“Kuyaaaa wag! Shit!” pakiusap ni Felix habang ang sais-pulgada nitong burat ay kumakawag-kawag.

Natawa si Rogel, “ganyan talaga kapag bata pa. Mabilis labasan. Pero matuto kang magtiis. Masmatagal ang kantutan, masmasaya.”

“Magkantutan tayo?” may halong saya sa tanong ni Felix.

“Oo, pero puta. Huwag kang maingay! Marinig tayo nung masungit na Engineer,” payo ng nakatatanda.

“Ah masungit pala, ah,” sabi ni Tristan nang mahina.

Tumayo si Rogel. Nakasaludo ang matabang burat nito na seven inches ang haba. “Alam mo na gagawin mo para masimulan ang kantutan!”

Bumangon si Felix at lumuhod. Agad nitong hinawakan ang burat ng kapareha. Jinakol-jakol muna iyon habang tinititigan nang mariin. Tapos ay tumingala sa lalaki. Saka binuka ang bibig at pinasok ang ulo ng ari sa loob.

“Shit. Kadiri. Mga kadiri,” anas ni Tristan nang matunghayan ang kababuyan sa harapan niya.

Mayamaya ay buong batuta na ang nasa loob ng bibig ni Felix. Walang alinlangan sa mukha nito habang sinisilindro iyon. Halatang sanay na sanay.

At kita naman sa mukha at pag-shudder ni Rogel na nasasarapan siya sa ginagawa ng kapareha. 

Matapos ang isang minuto ay kinuha ni Rogel ang likod ng ulo ng binata at tinulak iyon papalalim sa burat nito. 

Mukhang nahihirapan si Felix dahil sa sobrang pagdiin. Pero hindi naman ito lumuluwa. At ang burat nito ay matigas pa rin habang tsumutsupa.

Mayamaya ay gumagalaw na ang balakang ni Rogel. Kinakantot na nito nang matindi ang bibig ni Felix, na tinanggap lamang ang pagsalakay sa bibig.

“Ahhh shit! Putangina! Ang sarap mo! Mas masarap ka pa talaga sa mga babaeng kinakantot ko sa bayan! AGH!” angulngol ni Rogel.

Pabilis nang pabilis ang pagkasta ni Rogel. Ilang minuto rin ang walang tigil na pagbarena nito sa lalamunan ng binata.

“AGHHHH!” singhal ni Rogel nang biglang bumunot, “ahhh. Grabe talaga eng bibig mo ang sarap puta!”

Magang maga at tumitibok na ang titi ni Rogel.

“Kantot na?’ sumamo ni Felix.

“Tangina, excited! Sige!”

Agad na tumalikod si Felix tapos ay tinukod ang mga siko at tuhod at nagposisyong aso.

Lumuhod si Rogel sa likod ng lalaki at sinampal ang mga pisngi niyon.

Tapos ay biglaan nitong pinasak ang ulo sa butas ng lalaki. “UGH!”

“SHEEET!” bulyaw ni Felix, wari ay nasaktan.

“Tangina! Basta na lang pinasok!” komento ni Tristan.

Pero parang walang narinig na hinaing si Rogel. Bumarurot lang ito nang bumarurot hanggang sa ang bawat kadyot, buong kahabaan na ang nakakapasok.

“Putangina! Ang sarap mong kantutin! Gumagaling ka na talaga AGH AHHH FUUUCK!” sigaw ni Rogel habang kumakatot nang todo.

Kita ang pag-bounce ng puwet ni Felix sa pagkasta nito.

Ang noo ni Felix ay nakadikit sa buhangin. Impit ang mga ungol. Halatang nasasaktan. Pero hindi naman pumapalag.

Kinuha ni Rogel ang buhok ni Felix at sinabunutan iyon habang tinutuloy ang pagpiston sa lalaki. “Aghhh tangina mo puta kaaa! Sarap talaga ng puke mo! Daig pa puke ng babae!”

“Ahhhhhhhh Kuyaaaa shiiiiit! Ahhh ohhh…” halinghing ng lalaking tumatanggap ng burat sa puwet.

Pako ang mga paa ni Tristan sa lupa, at ang kanyang mga mata sa makasalanang eksena. Nagsisimula nang magbago ang kanyang pakiramdam. Nawawala na ang pandidiri. Lalong lumalakas ang kanyang pagiging curious.

Tila may halinang hatid ang makakantot ng ganoon. Sobrang nabighani siya sa galing, bilis at gigil ng pagkasta ni Rogel.

Hindi din niya mawari ang pagkamangha dahil sa halatang sarap na sarap si Rogel sa pagpapakasasa sa puwet ng kapareha.

At kahit si Felix ay nagsisimula na ring masarapan. Iba na ang hitsura ng mukha nito. Nakanganga na ang bibig. Nakapamuglat ang mga mata. Masmatinis na ang mga ungol.

“Ohhh shit! Hayan na! AGH! Kuyaaa! Kantutin mo pa ‘ko! Ang sarap! Sarap ng kantot moooo!”

At nagsimula na ring umindayog si Felix ang puwet nito ay sinasalubong na ang pag-atake ng ari ng lalaki.

Bukod sa tubig dagat ay basa na rin sa pawis ang dalawa.

Nanunuyo ang lalamunan ni Tristan. Masakit na ang kanyang pundilyo. Ang kanyang sariling burat ay naka-constrain na sa kanyang briefs na masakit.

Litong lito rin siya. Pero hindi niya maikakailang nalilibugan siya sa eksena. Sa dalawang lalaking nagkakastahan.

Hinawakan ni Felix ang sariling burat at sinimulang jakulin. “Sorryyy Kuyaaa hindi ko na talaga kaya AHHH!”

Tapos ay sumirit ang tamod ng lalaki mula sa burat nito at binasa ang buhangin sa ilalim nito.

“Putangina mo! Libog mong bata ka!” tapos ay bumunot si Rogel. Pagbunot nito ay sakto namang dumura ng tamod ang titi at tumalsik ang likido sa puwet ng kapareha.

Sinalsal pa nito ang burat upang simutin ang paglabas ng katas mula sa burat nito na gumulong sa mga hita ni Felix.

Bumagsak si Felix at gumulong. May ngiti sa mukha nito, “grabe Kuyaaa grabe kaaa…”

Hinalikan ni Rogel ang binata at sinabing, “tangina mo. Libog mo. Halika na. Matulog naman tayo kahit paano. Mangingisda ka pa bukas at mag-aasikaso na tayo. Magsisimula na ang construction bukas.”

Lumusong sa dalawa ang dagat at doon nag banlaw ng mga patang matitipunong katawan.

Doon naman na nakakuha ng pagkakataon si Tristan. Tumakbo siyang tahimik pabalik sa kanyang tent. 

Masakit pa ang kanyang bukol. Lito pa ang kanyang isip. Mainit pa ang kanyang katawan. 

--

Be a patron and have access to extra two chapters. Visit patreon.com/jockwonderlust.