Duplikado 8

Ika-Walong Kabanata

IKA-WALONG KABANATA: MAITIM NA BALAK

"Bitawan niyo ko! Mommy!"

Sumisigaw ang isang batang babae. Nagpupumiglas. Hawak-hawak siya ng dalawang lalaki. Pinagtatawanan siya.

Bitbit-bitbit nila ang bata sa isang lumang bodega. Madilim. Marumi. Ilaw mula sa isang bumbilya lang ang nagbibigay liwanag sa masukal na lugar.

"Dito. Dalin niyo dito yan!"

Sabi ng isa pang lalaking naghihintay sa dalwang may bitbit sa bata. Nagtawanan sila ng pangapat na lalaki.

"Pare! Mestisahin yan ah!"

Lalong lumakas ang pagiyak ng bata dahil sa takot. Pinipilit makatakas, pero wala siyang magawa.

"Mommy!"

Nagtawanan ang apat na lalaki.

"Wala ang mommy mo, ne. Tayo lang ang nadito."

Isa pang malakas na tawanan. Inihiga nila ang bata sa ibabaw ng mesa. Tinali ang dalawang kamay at paa. Nagsisigaw ang batang babae. Libre hawak ang mga lalaki. Kung saan-saan dumapo ang walong kamay.

"Wag!"

"Hubaran na yan!"

May isa pang boses na nagutos. Nangibabaw ang boses sa tawanan ng mga lalaki at iyak ng batang babae.

"Wag po! Maawa kayo!"

Inumpisahan na tanggalin ng tatlong lalaki ang saplot ng bata. Ang isa nama'y nasa ulunan at dinidilaan ang pisngi nito. Masaya ang mga lalaki sa kanilang ginagawa. Aliw na aliw. Nanginginig na ang bata.

"Tabi."

Umurong ang mga lalaki para bigyang daan ang kanilang bossing. Wala nang pantaas ang ikalimang lalaki. May sigarilyo sa labi. Hinithit niya pagtapos ay inalis. Yumuko siya at binuga ng dahan-dahan ang usok sa mukha ng umiiyak at lumalabang bata. Nagtawanan muli ang mga alagad.

"Boss Jerome, kanain na yan!"

Sabi ng isa sa apat. Aliw na aliw ang mga alagad ni Jerome.

Wala nang saplot ang batang babae. Inangat ni Jerome ang kamay na may hawak na sigarilyo. Tinapat sa makinis na tiyan ng bata. Nagsisigaw yun sa takot.

"Wag po! Mommy!"

"Ne, di ka maririnig ng mommy mo!"

Tinuya siya ng lalaking nasa ulunan niya. Sabay tawanan. Nagsaya sila lalo.

Tumingin si Jerome sa kanyang tiyan. Hinipo niya ang mga markang naron. Marka ng paso ng sigarilyo. Maya-maya ay tinignan niyang muli ang bata sa kanyang harap. Tinapat muli ang sigarilo niya sa kaawa-awang bata.

Tawa.

"WAG PO!"

---

"Tang-ina! Gutom na ko talaga. Di pa ko nakain mula kanina ah!"

Nakaupo ako at nagsindi muli ng sigarilyo. Kumakalam na ang sikmura ko. Tumahimik na ang bata. Naron parin sa ibabaw ng mesa.

Binuksan ko ang maliit na bag sa harap ko. Bayad samin to. Dumukot ako ng isang bungkos ng salapi. Inamoy ko.

"Sigurado kang wala tayong sabit dito ha."

"Oo naman boss. Kahit small time lang tayo malinis tayo magtrabaho."

Si Macoy, kanang kamay ko, ang sumagot.

"Siguraduhin niyo lang ha."

Binalik ko ang salapi sa bag. Nanigarilyo ako muli.

"Nga pala, sabi ni Mr. Lim may susunod pa raw. Mas marami raw kita to."

"Sige. Ikaw na umasikaso."

Gumalaw ang bata sa mesa. Napatingin kaming lahat.

"Anong gagawin dun, boss?"

"Dispatchahin niyo na yan."

"Patahimikin ba?"

"Huwag. Iwan niyo nalang. Di na yan makakasalita."

"Sige, boss. Kami na bahala."

Dinampot na nila ang bata. Nilagyan ng saplot. Tulala. Wala na sa sarili.

Bumalik ako sa paghithit ng sigarilyo.

Kumalam na naman ang sikmura ko.

---

TOOT TOOT. TOOT TOOT. TOOT TOOT. TOOT TOOT.

Kinuha ni Jeremy ang alarm clock. Pinatay niya at nilapag sa sahig. Nakalaylay ang kanang kamay niya sa dulo ng kama. Parang antok na antok pa siya at ayaw pang bumangon. Panibagong araw na naman ito sa trabaho.

Dahan dahan siyang umupo. Tumingin sa paligid. Wala ang Kuya niya.

Tumayo na siya at tumungo sa cabinet. Inilabas ang isusuot sa opisina. Humikab. Animoy kinulang siya sa tulog.

Bago siya lumabas ng kwarto, may napansin siya sa ibabaw ng side table niya.

Sa ilalim ng wallet niya, may isang bungkos ng salapi. May kaha rin ng sigarilyo sa tabi.

Dinampot niya ang salapi. Binilang.

Ang laking halaga nun.

Nagtaka siya saglit.

Maya-maya ay umiling nalang siya, sabay ngiti.

"Si Kuya talaga!”