PSIB 26

ANG TUNAY NA PAKAY NI BRADY

Nanlamig ang buong katawan ni Warren. Ramdam niya ang pagtibok ng sariling puso, mabilis, parang tatakas mula sa dibdib. Hindi niya halos makilala ang lalaking nasa harapan niya. Si Brady na dati’y malambing at palabiro. Ngayon ay nakangiwi, namumula sa galit, at may matalim na tingin. Mas lalong nakakatakot ang hawak nitong baril, mariin, parang sanay na sanay na gamitin.

“Fuck! Putangina! Brady! Huwag! Huwag mo kaming sasaktan!” sigaw ni Mierre, nanginginig ang tinig.

Sumulpot mula sa gilid ng gubat si Jaylad, pawisan at halatang bagong dating. Nanlaki ang mga mata nito nang makita ang eksena. “FUCK, BRADY?! Bakit ka may baril?!”

“Walang gagalaw!” singhal ni Brady, ikinasa pa ang baril na nakatutok kay Jonriel. “Hindi ako ang mananakit dito. Pero itong si Jonriel. Ano ang plano mo, ha? Akala ko patay ka na. Ano’ng balak mo sa mga kasama natin?”

Hindi natinag si Jonriel. Kahit natututukan ang baril, malalim ang boses. “Plano? Nandito ako para iligtas sila. Para hindi sila tuluyang mapahamak.”

“Bullshit!” bulyaw ni Brady. “Hindi mo ako mauuto. Huwag mong idadamay sila, lalo na si Warren!”

Para siyang biglang sinuntok sa sikmura. Nanginginig ang tuhod ni Warren, pero tinaas niya ang mga kamay at sinubukang magpakatapang. “Sandali lang! Huwag tayong humantong sa patayan. Mag-usap tayo. Sino ba sa inyo ang kakampi nung mga hayop na nagpapagalaw ng armadong barko sa kabilang panig ng isla?”

“Basta alam kong hindi ako,” giit ni Brady.

“Lalong hindi ako!” sigaw ni Jonriel. “NBI ako. Undercover agent. Matagal ko nang iniimbestigahan ang basurang operasyong ‘to.”

Umangat ang kilay ni Brady, hindi inaalis ang tingin kay Jonriel. “NBI? Kaya pala… kayong dalawa ni Mr. Three? Na namatay?”

Napakurap si Jonriel, parang hindi makapaniwala. “Oo… pero paano mo nalaman ‘yon?”

Saglit na tumingin si Brady kay Warren, ang tinig biglang nagbago, mula sa galit naging desperado. “Kasama ka ba sa lahat ng ‘to? Sabihin mo sa akin, Warren. Poprotektahan kita. Hindi ko hahayaang may mangyari sa’yo…”

Tumuro si Warren sa sarili, halos matawa sa inis. “Ako? Hindi ako! Nadamay lang ako kasi ako ang nakakita nang patayin si Mr. Three. At si Jonriel… nakipag-ugnayan siya sa akin. Gusto niyang tulungan ko siya sa imbestigasyon.”

Dahan-dahang bumaba ang baril ni Brady. Ang matalim na tingin nito lumambot, parang unti-unting nababasag ang galit. “So… hindi ikaw ang pumatay? Pero bakit nasa kabinet mo ang maskara ni Mr. Three?”

“Napulot ko lang ‘yon! Putangina, Brady! Kaya pala lagi kang paranoid! Akala mo ako ang killer?” napasigaw si Warren, naiinis pero nanginginig pa rin.

Humugot ng malalim na hininga si Brady, saka pumikit sandali. “Shit… buti na lang. Hindi ko kaya na maging kaaway kita.”

Hindi pa rin kumbinsido si Jonriel. “At paano kami maniniwala sa’yo? Ang dami naming napansing kahina-hinala sa kilos mo. Ano ang relasyon mo kay Mr. Ten? Sabihin mo nga—baka kasabwat ka rin ng mafia.”

Tumitig si Brady sa kanya, diretsong tono. “Hindi ako NBI agent. Pero isa akong private investigator. Kaming dalawa ni Mr. Ten ang nag-infiltrate sa pageant. Magkaibang ahensya tayo, magkaibang pinagtatrabahuhan, pero pareho ang target natin. Politica Verra.”

“Sino ang nag-hire sa’yo?” sarkastikong tanong ni Jonriel, hindi nagpaawat.

“Hindi ko puwedeng sabihin. Client confidentiality. Alam mo 'yan. Pero  hindi ako nagtatrabaho para sa mga imoral na kliyente. Pinili ako dahil hindi daw sila kampante ang NBI. No offense,” sabi ni Brady, dahan-dahang itinatabi ang baril. “At kapag nakumpleto namin ni Agent Ten ang misyon, ire-relay din namin sa inyo ang lahat ng impormasyon.”

Umirap si Jonriel, nananatiling mapaghinala. “Ang yabang mo. Tingnan natin kung sino ang makakatapos ng kasong ito.”

Nagtaas ng kamay si Warren, sabay buga ng hangin. “Pwede ba? Tama na. Pare-pareho tayong nasa isang panig. Pareho nating gustong matigil ang kalokohan ng mafia. Kaya magtulungan na lang tayo.”

Humihingal si Jaylad, palad nakalapat sa dibdib, parang hindi pa rin makapaniwala. “Puchang ‘yan… tama nga ang kutob ko. May nangyayaring masama sa likod ng contest na ‘to…”

Nagulat na lang si Warren nang biglang humangos sa kanya si Brady at niyakap siya nang mahigpit, halos madurog ang kanyang dibdib sa lakas ng yakap. Ramdam niya ang mabilis na tibok ng puso nito, parang kabayong humahampas sa ilalim ng balat.

“Warren… Warren… I’m so sorry… I’m sorry…” paulit-ulit na bulong ni Brady, garalgal ang boses. Tapos, bago pa makapagtanong si Warren, hinalikan siya nito.

Mainit. Malalim. Mahaba. Parang pinagsamang paghingi ng tawad at pag-amin ng takot. Malamyos ang halik na iyon. Dahan-dahang bumaba ang labi nito mula sa gilid ng pisngi hanggang sa mga labi ni Warren. Nang magtagpo ang kanilang bibig, dumulas ang laway, naghalo ang hininga, at bawat segundo ng halik ay pinanginig si Warren. Lumambot ang tensyon ng katawan ni Warren. Ngayon ang pakiramdam niya ay niyayakap siya ng proteksiyon.

Kumalma siya, hinawakan ang mukha ni Brady at bumulong, “Fuck… Akala ko kasama ka nung mga kawatan. Agent ka rin pala… Ugh. Okay lang. Pare-pareho tayong na-stuck sa sitwasyong ‘to.”

Napakamot sa ulo si Mierre, halatang overwhelmed. “Tanginang ‘yan… may espionage palang nangyayari sa atin. Hindi ko man lang nakutuban.” Bumaling ito kay Jonriel, ang kilay nakataas. “So ano ‘yon? Straight ka talaga? Umaarte ka lang na bakla ka para makapasok?”

Ngumisi si Jonriel, saka lumapit kay Mierre. “Hindi. Bi talaga ako. Shit… na-miss kita, roommie.” Hinawakan nito ang batok ni Mierre at hinalikan siya. Hindi iyon basta halik lang. Isang mahaba, puno ng pananabik na laplapan, parang bumalik ang dalawa sa mga gabing magkasama bago “na-disqualify” ang isa.

Nag-aakapan ang dalawa, at nang kumalas si Mierre, napangiwi ito. “Iniwan mo ‘ko, gago ka. Kaya kung kani-kanino ako pinasa-pasa sa pageant after mong mawala.”

Napangiti ng mapait si Jonriel. “Inggit nga ako sa inyo. Tibang-tiba kayo sa sex at sa pera. Pero… may mas mahalagang misyon na dapat tayong tapusin.”

“Shit. Oo nga pala. Narinig niyo ba yung sumigaw kanina? Parang boses ni Rojiero ‘yon!” ani Mierre, napalingon sa direksyon ng gubat.

“Oo, narinig ko rin,” tugon ni Brady, biglang seryoso ulit. “Tangina… hindi lang pala mga trabahador sa cruise ang ita-traffic nila. Mukhang pati contestants ng pageant.” Tapos ay nag-aalalang tumingin ito sa kanila.

“Fuck! Oo nga! Nawawala si Folger!” panicked na sabi ni Mierre, napahawak sa ulo. "Nakuha kaya nila si Folger?!"

“Shit! At si Russell! Hindi ba sabi mo, Mierre, nawala mo siya?” pag-aalala ni Warren, ramdam ang kaba para sa pinakamatalik na kaibigan na nagdala sa kanya sa contest.

Napaluhod si Jaylad, halos nanginginig. “Jusko… dapat makita natin si Jayen. Hindi ko kakayanin kung mawawala siya.” Kita sa mukha nito ang matinding takot para sa nobyo.

Umiling si Jonriel, mariin ang boses. “Hindi sila magtatagumpay. Pero malinaw—hindi ako nag-iisa. Magtulungan na lang tayo, Brady. Para mas maayos nating matapos ang misyon na ‘to.” Tapos ay hinatak nito patayo si Jaylad.

Nagkibit-balikat si Brady, sumang-ayon. “Fine. Pero kailangan muna nating magtago. At itapon ang mga cellphone. Wala nang saysay ang puntos-puntos. Saka 'yang pera-pera. Hindi tatapusin nang maayos ang pageant na ‘to.”

Isa-isa nilang kinuha ang mga issued na phone mula sa organizers. Ang mga screen ay nag-flash pa ng mga app para sa points at cash, bago nila sabay-sabay binasag sa mga bato. Ang iba’y tinadyakan hanggang pumutok ang baterya, ang iba’y tinapon sa ilog. Tila gusto na nilang putulin ang ilusyon ng kompetisyon.  Sa ngayon, survival at misyon na ang nakataya.

Tinanggal na rin nila ang ibang electronics sa mga bag: wristbands, mics, pati na rin ang mga sex toy. Iniwan lang ang pagkain, tubig, at ilang basic na gamit. Tapos ay nag

“San tayo magtatago?” tanong ni Mierre, hingal ang boses.

Nag-isip si Brady. “Doon, sa may malayong kanan, may nakita akong kuweba noong nag-tingin-tingin ako. Malamig, madilim, at hindi agad matatanaw mula sa barko. Doon muna tayo.”

Tahimik silang naglakad, dumaraan sa mga puno at masukal na damo. Nauna si Brady sa kanila. Sa likod ng grupo ay si Jonriel. Halatang ang dalawa ay listo para i-counter ang anumang aatake sa kanila habang sila ay pumupunta sa sanktuwaryo.

Ang bawat kaluskos sa paligid ay nagpapabilis ng tibok ng puso ni Warren. Hanggang sa marating nila ang isang kuweba sa gilid ng dagat. Mula sa labas ay mukhang maliit na siwang lamang sa pagitan ng mga batong kulay abo, balot ng mga nakabitin na ugat at damo. Ngunit paglapit nila, bumungad ang mas maluwang na bukana, parang bibig ng halimaw na nakangangang sumisid sa dilim.

Sa pinakaloob, may maliit na tilamsik ng tubig na galing sa bitak, tila patak ng ulan na nagdadagdag ng tunog sa natural na musika ng dagat. Malawak ang espasyo na sapat lang para sa lima nilang katawan. Rinig nila ang echo ng bawat salita, bawat hinga, parang agad nahuhuli ng kuweba ang lahat ng ingay nila. Mula sa kanilang kinatatayuan, tanaw pa rin ang dagat sa labas. Kulay indigo na ang langit: pababa na ang araw.

Para kay Warren, ito ang unang sandaling nakaramdam siya ng kahit kaunting ligtas kahit pansamantala lang.

Nagtipon sila sa pinakaloob ng kuweba, nakaupo sa buhanging basa. Ang mga mukha nila ay bahagyang nililiwanagan ng natitirang mga sinag ng araw na pumapasok sa siwang ng bato. Tahimik sa umpisa, tanging alon at patak ng tubig ang maririnig. Pagkatapos ay nagsimulang magsalita si Jonriel, mabigat ang tono.

“May nakita ako kanina bago pa ako nakarating sa inyo,” anito, dumidiretso ang tingin kay Warren at Brady. “Hindi lang barko ang pinapatakbo ng Politica-Verra dito. Sa kabilang dulo ng isla, may nakatayo na mga luxury villa, parang resort para sa mga piling tao. Doon tumutuloy ang sponsors.”

"...At nakasilip ako sa isa sa mga veranda. Ang mga sponsor—nakita ko ang mga mukha nila. Hindi sila gaya ng inaasahan ko. Hindi lahat nagkakasundo. Nagsisigawan sila, nagbabangayan. May mga hindi sang-ayon sa nangyayari. At higit sa lahat…” Napalunok si Jonriel, “nakita ko si Django. Nakagapos. Parang hostage.”

Nanlamig si Warren. Si Django, na dating kampeon ng pageant, isa nang biktima.

Sumabat si Brady. “Ayon naman sa kuwento sa akin ni Agent Ten, hindi lahat ng sponsors kasali sa trafficking. Majority raw sa kanila, ang pakay lang talaga ay ang pageant. May sikretong international audience na nagbabayad nang malaki para makapanood ng lahat ng camera feeds mula sa cruise at dito sa isla. Doon nanggagaling ang pondo. Pero…” Umiling siya. “Hindi pa rin matukoy ni Agent Ten kung sino-sino sa sponsors ang konektado mismo sa Politica-Verra. Sobrang tagong-tago ang galaw.”

Huminga nang malalim si Warren at sumingit. “Base sa mga experience ko, at sa mga patagong hirit ng sponsors tuwing challenge… sigurado ako, may ilan sa kanila may koneksyon sa politika at human trafficking. May binabanggit silang ‘projects’ at ‘deliveries.’ Hindi lahat, pero may ilan.”

“Shit… sino do’n sa mga ‘yon?” tanong ni Mierre, madilim ang mukha.

“Naikwento ni Folger na may kakilala siyang sponsor,” sagot ni Warren, “pero napansin daw niya na nag-iiba-iba sila ng numero every time. Minsan #6 siya, minsan #8. Kaya mahirap matukoy ang tunay na identity.”

“Yun din ang sabi ni Agent Ten sa akin,” segunda ni Brady. “Siya lang at si Mr. Three ang hindi nagpalit ng numero all throughout. Ang iba nag-e-exchange, nagkukunwari. At kahit si Agent Ten, hindi pa raw nakakaharap ng personal ang mga sponsor. Masked at confidential lahat. Kaya hindi alam kung sino talaga ang kasabwat.”

Napahawak sa baba si Jaylad, namumutla. “Hindi kaya nakuha na nila si Jayen? Katulad ng pagkakuha kay Django? Fuck…”

“Fuck… baka si Russell din,” dagdag ni Warren.

Nagpatuloy si Jonriel, tumayo at tumuro palabas ng kuweba kung saan tanaw ang kumikislap na ilaw ng barko sa malayo. “Narinig ko na bukas ng hapon aalis ang barko. Kung ano man ang plano ng mafia, doon nila isasagawa. Kaya delikado ang gumalaw ngayon. Gabi na sa labas, masyadong mapanganib. Dito muna tayo magpalipas. Magplano tayo, Brady. Kung paano natin maililigtas ang mga tao bago pa sila mailabas ng isla. Malakas ang galamay ng Politica-Verra. Kailangan maingat tayo.”

Tahimik silang lahat, nilalamon ng ugong ng dagat at dilim ng kuweba.

——————————————————————————

Pagkamulat ni Warren ng mga mata, ramdam niya ang init at tigas ng isang malaking bloke ng muscle na inuulunan niya. Pag-angat ng tingin, bumungad si Brady, nakasandal sa bato, nakatitig pababa sa kanya.

“Hi pogi,” pakyut nitong bati, hinahaplos pa ang gilid ng pisngi niya. Nakaupo ito, at ang hita nito ang nagsilbing unan niya buong gabi.

Nakangiti siyang sumagot, medyo garalgal pa ang boses. “Hi pogi…” Pagtingin sa relo, napaigtad siya. “Ay pucha. Nag-extend ako ng tulog. Sorry! Bakit hindi mo naman ako ginising?”

Sa sulok ng kuweba, mahina lang ang sindi ng dalawang LED light mula sa mga backpack, kaya bahagya lang niya naaninag ang iba: sina Jonriel at Jaylad ay nakahiga sa kabilang dulo, at si Mierre nakapikit na parang nag-aantok pa.

Umiling si Brady. “Hmm? Okay lang. Ang sarap mong tingnan habang natutulog. Saka ayaw ko rin matulog. Gusto ko, babantayan kita lagi.”

Bumangon si Warren, sabay hawak sa braso nito. “Hoy, gago. Matulog ka. Kailangan lahat tayo may lakas para bukas.”

Hinaplos ni Brady ang kanyang mukha, seryoso ang titig. “Fuck. Sorry ah… sorry talaga kung naghinala ako sa’yo.”

Natawa siya, umiling. “Nyeh. Ako din naman, kaya quits lang tayo. Pero tangina ka, akala ko model-model ka lang na magaling sa sex. Tangina mo, agent ka pala. Kaya pala ang galing mong mag-martial arts. Tapos marunong ka pa sa baril!”

Sumimangot ang roommate, parang nahihiya. “Oo nga… kita ko ‘yung trauma sa mga mata mo nung tinutok ko ‘yung baril kanina. I’m sorry. And also, sorry talaga kasi nadamay kayo sa misyon na ‘to.”

Nagpatong ng kamay si Warren sa dibdib nito, ramdam ang tibok ng puso. “Baket ka nagsosorry? Ikaw ba ‘yung gumagawa ng ilegal? Hindi, ‘di ba? At simula pa lang nung nawala si Jonriel, nadamay na ako rito. Sumasali na ako sa imbestigasyon. Parang agent na rin ako. At ano tingin mo sa akin? Mahina? Kaya ko rin rambulan, ‘no.”

Napakagat ng labi si Brady, nag-iba ang timpla ng titig. “Kaya pala ang agresibo mo kumantot.”

Hindi nakapagpigil si Warren. Yumuko siya, at hinalikan ang mga labi nito nang malamyos. Nagkapit ang katawan nila, parehong shirtless at nakashorts lang—ramdam niya ang init ng balat at pawis ng kapareha kahit medyo malamig sa loob ng kuweba.

Habang magkahinang ang kanilang labi, naglalaro ang isip ni Warren. May kaba dahil nasa gitna sila ng shady na operasyon. Pero may kalma. Siguro dahil alam ko na, hindi siya kalaban. Alam kong poprotektahan namin ang isa't-isa.

Pagputol ng halik, bumulong si Brady, humihingal. “Pero iba ang kalaban natin dito. Malakas. Kaya dapat kalkulado ang mga galaw natin.”

Hinila ni Warren ang kamay nito. “Kaya nga matulog ka. Kailangan natin ng kumpletong enerhiya bukas.”

Umiling si Brady, “Sige… pero hindi naman ako inaantok.”

Ngumisi si Warren, nakatitig ng malalim sa mga mata nito. “Alam ko kung paano ka paantukin.” At bigla niya itong nilaplap muli.

Mas masidhing halikan iyon, dikit na dikit ang labi, humihigop ng laway, nagbubuhulan ang mga dila. Hinawakan ni Warren ang shorts ni Brady at dinakma ang bukol doon. Ramdam niya agad ang pagtigas, mainit at puno ng libog.

“Woah…” mahinang ungol ni Brady nang maghiwalay sandali ang kanilang mga bibig. “Ang intense mo do’n…”

Pinisil ni Warren ang kaliwang utong nito, nilalaro sa pagitan ng kanyang daliri. “Putangina mo ka, Brady. Natakot ako sa’yo kanina. Pero tangina mo, lalo kang naging nakakalibog. Ang hot mong agent. Alam mo ‘yon?!”

Sinundan niya iyon ng masidhing halik sa leeg ng kapareha. Dinilaan ang pawis sa batok, pababa sa collarbone. Sunod ay pinuno niya ng halik at kagat ang matitigas na pectorals nito. Sinipsip niya ang utong, pinaglaruan ng dila hanggang sa umungol si Brady, pilit pinipigil ang lakas ng tunog.

“Shhh…” bulong ni Warren, dumudulas ang mga halik pababa sa abs nito, sinasamba ang bawat uka ng batak na katawan.

Hinawakan niya ang kanang kamay ni Brady, dinadala sa kanyang bibig. Dahan-dahan niyang isinubo ang middle at ring finger nito, dinilaan na parang titi, habang nakatitig ng matalim pataas sa mga mata ng lalaki. Ramdam na niya ang pagsikip ng sariling brief. Sobrang tigas ng ari niya sa ginagawa niya.

Nagngisi si Brady, ang tinig mahina pero puno ng pagnanasa. “Putangina mo… shit, Warren… napaka… napaka-sexy mo.”

Saglit na lumuwa si Warren, hinigop ang daliri bago nagbitiw. “Shh. Huwag kang maingay. Tahimik lang tayo… baka marinig tayo ng mga kasama natin.”

“Fuck, mga tsong… sali…”

Napatigil sina Warren at Brady. Paglingon nila, halos madapa si Jonriel sa paglapit, pawisan, nanginginig sa libog. Ang mukha nito ay parang hayok, mata kumikislap sa gutom.

“Tanginang mukha ‘yan, Jonriel,” mahinang buska ni Brady, “parang uhaw na uhaw, ah.”

“Putangina niyo…” bulong ni Jonriel habang nanginginig ang kamay sa pagbubukas ng shorts ni Brady. “Ang aga kong nawala sa contest. Ang tagal ko nang pinapanood kayo nag-eenjoy. Mga hayop kayo… inggit na inggit ako! Taena, please… paisa lang ako bago ang misyon bukas.”

Hindi na kumibo si Brady. Hinayaan nitong bumaba ang shorts, pinakawalan ang matigas at galit na burat. Tumango ito kay Jonriel, nakangising libog. “Hindi naman ako hihindi, pare. Namiss ka rin namin. At least, pareho tayong kalaban ng mga gago kahit magkaibang agency.”

Agad na dumapa si Jonriel sa harap ni Brady, sinakmal ng bibig ang burat nito na parang aso. Malalim agad ang higop, walang warm-up, agad nitong nilulon ang kahabaan. Nalalawayan ang ulo, kumikintab sa ilaw ng LED habang mabilis ang pagtsupa. Halos mabulunan ito sa taba, pero imbes na umatras ay lalo pang binilisan, parang sinasakal ng lalamunan ang titi ni Brady.

Impit na ungol ang pinakawalan ni Brady, napakagat sa daliri para lang hindi mag-ingay. Ramdam niya ang init at higpit ng bibig na humihigop sa kanya. “Ughh… shit…” Ang isang kamay ay nakasabunot sa buhok nito.

“Shit… ako din…” bulong ni Warren, nadadarang sa pinapanood. Gumapang siya pababa, pumwesto sa tapat ng crotch ni Jonriel, at binuksan ang shorts nito. Tumambad ang burat ng agent, tayung-tayo, nangingintab na sa precum.

Dinilaan agad ni Warren ang ulo bago tuluyang isinubo. “Mmmhh…” Ramdam niya ang alat at init ng precum na dumidikit sa dila niya. Tumitibok ito habang nasa loob ng kanyang bunganga. Mainit. Matigas. Sinipsip niya iyon habang pinapasok ng daliri ang puwet ni Jonriel. Dahan-dahan niyang nilaro ang butas, nilubog ang daliri, kasabay ng pagsuso sa titi. Nangisay ang buong katawan ni Jonriel, nanginginig habang sabay na tsinutsupa at tsinutsupa.

Saglit na lumuwa si Jonriel, hingal na hingal. “Fuck… gusto kong makantot…”

“Huwag masyadong maingay,” bulong ni Brady, hawak ang buhok nito, pinipigilan din ang sarili. “Hayaan natin silang makapahinga…”

Nagkatinginan silang tatlo. Walang salita, nagkalas sila ng lahat ng natitirang suot. Nahulog ang mga shorts at brief sa buhangin.

Umupo si Brady, nakasandal sa bato. Si Jonriel ay agad na sumampa, hinawakan ang burat nito at dahan-dahang inupuan. “Ahhh…” Nilamon ng butas nito ang kahabaan, bawat pulgada ay dumudulas papasok. Ang bawat baba ay talagang binabaon ang kabuuann ng uten.

Nagtaas-baba ito nang mabilis at nakalabas pa ang dila, ang maskuladong katawan kumikintab sa pawis at laway, naiilawan ng mahinang LED. Ang titi ni Jonriel ay tumatalbog sa ere habang nagtataas-baba siya, parang latigo na pinapalo ang tiyan. Ang mukha nito contorted sa sarap, kagat-labi, halos mapunit ang leeg sa pagtingala.

“Ah… shit…” bulong ni Warren. Hindi na nakatiis. Lumapit siya at sinubo ang burat ni Jonriel habang ito ay humihinete kay Brady.

Mga tunog mga salpukan ng katawan ang bumalot sa eksena: ang burat ni Brady nakabaon sa puwet ni Jonriel, burat ni Jonriel nakasubo sa bibig ni Warren. Mahina lang ang mga ungol nila, parang humahabol ng hininga, pinipigil ang lakas ng sarap para hindi magising ang iba.

Lumuwa si Warren mula sa titi ni Jonriel, tumindig, at walang babala na ipinalo ang sarili niyang matigas na tarugo sa mukha ng lalaki. PLOK. PLOK. PLOK. Paulit-ulit, pinaramdam kay Jonriel ang init at bigat na sumasalpak sa pisngi at labi nito.

Hinahabol nito ang ulo ng burat, pilit na binubuka ang bibig para sakmalin iyon, pero iniwas ni Warren, iniinis siya, pinapahabol, pinapa-uhaw lalo.

Sumuko si Jonriel, tumingala, pawisan at libog na libog. “Please… kantutin mo bibig ko.”

Hindi naghintay si Warren. Hinawakan niya ang batok at tuktok ng ulo nito, sabay ipinasok ang burat. Sa una ay mabagal, kadyot lang hanggang dulo ng dila. Pero ilang saglit pa, kumapit na siya sa buhok ni Jonriel, at sinimulang bayuhin ang bibig nito. Pauli-ulit na malalim, umaabot sa lalamunan, halos mabulunan si Jonriel pero imbes na umatras, lalo pang bumuka ang bibig.

“Ughhh…” impit ang ungol ni Warren, pinipigilang lumakas, habang nilalamon ng basang init ang kahabaan niya.

Kasabay nito, hindi huminto si Brady. Patuloy ang marahas na pag-ulos ng matigas niyang burat sa butas ni Jonriel. Ang bawat indayog ay umaangat ang buong katawan ng agent, sabay na kinakasta ng burat sa lalamunan at burat sa puwet.

Ang kuweba ay punong-puno ng impit na tunog: lagaslas ng alon, halinghing na pinipigil, at basang slurp ng laway at pawis. Kumakapit sa buhangin ang mga kamay ni Jonriel, nanginginig ang kalamnan, katawan nitong maskulado kumikintab sa pawis sa ilalim ng buwan at LED light.

“Shhh… putangina…” bulong ni Brady, pilit pinipigilan ang ungol.

“Fuck…” singit ni Warren, hawak ang ulo ng kaibigan at kinukuyog ang bibig nito.

Minsan, halos sabay na kumakadyot ang dalawa: mula sa ilalim, umaakyat ang bayuhang tarugo ni Brady, at mula sa harap, sumasalpak ang burat ni Warren sa lalamunan. Si Jonriel ay parang nilalamukos sa pagitan nila, nangingisay pero nakanganga, sarap na sarap sa pagkakasakal ng dalawang titi. Nakataas ang mga balahibo.

At dumating ang sagad na hangganan.

Si Brady ang unang sumabog. Napayakap ito sa balikat ni Jonriel habang sunod-sunod na pumulandit ang tamod niya sa kaibuturan ng puwet. Mahigpit ang pagkagat nito sa labi, pigil ang malakas na ungol, pero nanginginig ang mga hita habang nilalabasan.

Sunod si Warren. Hinugot niya saglit at ipinutok sa bibig ng agent, sabay mariing kadyot habang pumupulandit ang mainit na katas sa lalamunan at pisngi nito. “Uhhghhh…” bulong niya, halos mapaupo sa lakas ng orgasm.

At sa gitna ng dalawang pagpapalabas, biglang umangat ang katawan ni Jonriel. Nakahawak na ito tuhod nilang dalawa, nanginginig mula ulo hanggang paa. Walang hawak sa sariling burat, pero kusang bumulwak ang tamod nito, puting sumirit sa tiyan at dibdib. Parang kinukumbulsyon, halos mauntog sa bato sa likod, nanginginig at nagkikisay habang nilalabasan ng enggrande.

Tahimik lang ang kuweba matapos na marating nila ang rurok, tanging hingal ng tatlo at lagaslas ng alon.

Maya-maya, nagkalas na sila. Nilinis ang katawan sa malamig na tubig sa bukana ng kuweba, nagbanlaw, sabay nagpatuyo gamit ang t-shirt. Nagsuot muli ng shorts, at nagpasya si Jonriel na tumao sa bungad ng kuweba, hawak ang maliit na LED.

Pinahiga ni Warren si Brady, at inalalayan ang ulo nito sa kanyang hita. Hinaplos ang buhok. “Matulog ka na. Ako na munang bahala sa’yo.”

Matamis na ngumiti si Brady, nakapikit na agad. “Okay… inantok talaga ako sa ginawa natin.”

Bumuntong-hininga si Warren, nakatingin sa katahimikan ng dagat sa malayo. Gagawin niya ang lahat para mapanatili ang kapayapaang nasa tabi niya ngayon.

--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe!