PSIB 24

ANG PAGGAWA NG DEBONAIR OUTDOOR VIDEOS

Maaga na namang nagising si Warren. Tahimik siyang lumabas mula sa tent nang bukang-liwayway pa lang, tangan ang malamig na simoy ng dagat na kumakapit sa kanyang balat. Ang tanging suot niya ay ang brown trunks na ginamit pa niya sa challenge kagabi, mababa ang cut, at hapit na hapit sa kanyang balakang.

Humakbang siya papunta sa dalampasigan, pinagmamasdan kung paano unti-unting sumisiklab ang langit sa kulay kahel at ginto. Habang nakatanaw, napansin niya ang isang barkong papalapit. Hindi ito papunta sa event area ng pageant; bagkus, tumatahak ito sa kabilang bahagi ng isla, sa gilid na hindi niya kita mula rito.

Sinundan niya ng tingin hanggang halos mawala na sa paningin—pero bago tuluyang maglaho, naaninag niya ang mga lalaking nasa ibabaw ng barko. Matitikas ang tindig, suot ang fatigue at bullet-proof vests, hawak ang mahahabang baril. Naka-alerto. Tila may binabantayan… o may kailangang protektahan—o itago.

"Fuck. Fuck. Fuck." Umikot ang isip ni Warren. Iyon na ba ang barko na kumukuha ng mga tao at drogang tinatraffic? Nasa gitna siya ng takot at tapang. Ayaw niyang walang magawa habang may posibleng krimen na nangyayari. Pero alam din niyang ang Politica Verra ay hindi biro. Kahit tinapangan niya si Mr. Ten kagabi, iyon ay apoy ng galit at libog—hindi ito pareho ngayon. May mga armadong tauhan na. At kahit siya ang pinakamagaling na puta rito, hindi siya superhero.

Ramdam niya ang bigat ng tibok ng puso niya habang nagmamadaling bumalik sa tent. Pagpasok niya—wala na roon si Brady.

Nanlaki ang mata niya. Kumabog lalo ang dibdib. Ito na ba iyon? Lalabas na ba ang katotohanan tungkol sa kasabwat sa mga kaguluhan? Pupunta ba si Brady roon sa lugar ng barko?

Lumabas siya at naglakad-lakad sa paligid, hinahanap ang lalaki. Tinitingnan niya ang mga anino sa loob ng ibang tent—kumpleto ang mga kasama niya, pero si Brady, wala.

“Putangina, Warren!” Isang malakas, galit na boses ang pumunit sa umaga.

Napatigil siya, papasok na sana sa kakahuyan, nang makita niya si Brady. Nakaitim ito na speedo, mabilis at mabibigat ang yabag, may halong inis at alala sa mukha.

“Puta! Saan ka na naman naggagala, ang aga-aga!” bulyaw nito.

Nagulat si Warren, napasinghap. Bihira lang niya marinig si Brady nang ganito—sanay siyang lambing, seryoso, o mapanuyo ito.

“H-huh? N-nag-iikot-ikot. Hinahanap kita, wala ka sa tent,” paliwanag niya.

Hinawakan siya nito sa braso, mahigpit. “Pucha, paggising ko, wala ka na. Nag-alala ako sa’yo! Paano kung may mangyari?”

Kita naman ni Warren na kahit galit ang tono, totoo ang pag-aalala. “Malaki na ako. Kaya ko ang sarili ko.”

“Kahit na! Nasa isla tayo. Maraming puwedeng mangyari!” giit nito.

May kung anong bigat ang tono, parang may mas alam si Brady pero ayaw sabihin. “Teka—bakit? Ano ba ’yung pwedeng mangyari? May nangyayari ba?”

“Basta, huwag kang gagala,” iwas nito.

“Brady… aray, ang sakit mong humawak.”

Lumambot ang hawak, pati ang mukha ng lalaki. “Pangako mo sa akin, Warren na hindi ka mawawala sa paningin ko today. Hanggang matapos ang pageant.”

Ominous ang undertone, at ramdam ni Warren iyon. Hindi niya alam kung maiinis siya na naglilihim ito, o kikiligin kasi protektado siya.

Sumimangot siya. “Nawiwirduhan ako sa’yo ngayon. Ano ba nakain mo?”

“Wala pa,” ngumisi ito at inakbayan siya, “Hmm… ikaw na lang kainin ko?”

Lalapit na sana ang mukha ni Brady pero umurong si Warren. “Oh? Maninigaw ka tapos hahalik ka?”

Yumakap ito. “Sorry na. Nag-alala lang.”

Hinayaan niyang maglapat ang kanilang mga labi at sa ilang segundo, nakalimot siya sa kaba kanina.

Bigla namang nag-alarm ang malalakas na speaker mula sa event space sa beachside. Ginigising na ang mga contestant para sa bagong umaga, bagong challenge.

Maya-maya, isa-isang nagsilabasan mula sa kani-kanilang tent ang mga kalahok. Kahit umaga na, makapal ang mga ulap na bumabalot sa langit, kaya’t parang may kulay-abo na tabing ang liwanag. Malamig-lamig ang simoy, at sa kabila ng katahimikan ng dagat, may bahagyang bigat sa hangin—parang may binabalitang paparating na bagyo o mabigat na pangyayari.

Nakasuot ang bawat isa ng kani-kaniyang makukulay at masisikip na trunks, na parang iniukit sa kanilang mga katawan. Halos lahat ay may bumabakat na morning wood, nakabigat sa harapan ng manipis na tela. Ang ilan ay nangingintab na ang balat mula sa langis na ipinahid nila kagabi, ngayon ay muling buhay sa ilalim ng mapusyaw na umagang ilaw.

Pinangunahan ni Russell ang fasted jogging sa kahabaan ng baybayin. Tumitipa ang kanilang mga paa sa mamasa-masang buhangin, habang sa di-kalayuan ay gumugulong ang mga ulap na kulay tingga. Walang mga biro o pahaging na bastos ngayon—seryoso ang pacing, parang lahat ay may tinatagong enerhiya para sa mamayang challenge.

Pagkatapos ng tatlong ikot sa itinakdang ruta, inutusan ni Russell na mag-bodyweight exercises sila sa malapit na clearing. Push-ups, squats, planks, lunges. Pinipiga ang init ng kanilang mga kalamnan kahit kulimlim at malamig ang paligid. Hindi na sila pinilit maglagay ng landi gaya ng nakaraang dalawang araw; malinaw na ang utos ni Russell, “Mag-ayos ng katawan, mabigat ang challenge mamaya.”

Pagkatapos ng halos kalahating oras, nagkayayaan silang bumalik sa dalampasigan. Isa-isang tumalon sa tubig ang mga lalaki, ang mga hampas ng alon ay malamig pero nakakapreskong hugot mula sa init ng workout. Tila nililinis ng dagat ang pawis at pagod, pero may kakaibang tensyon sa kanilang mga galaw na parang ramdam ng lahat na may mabigat na mangyayari sa araw na ito.

Matapos magbanlaw sa dagat, nagtungo ang mga lalaki sa freshwater showers na nakatayo malapit sa gilid ng kampo. Isa-isang nagsabon, tinatanggal ang alat at pawis ng umaga. Ang ilan ay nagbibiruan pa habang sinasabon ang sarili, pero mabilis din silang naging seryoso nang maalala ang utos para sa araw.

Pagkatapos magpatuyo, sinuot nila ang mga kasuotan na naka-assign sa kanila para sa challenge. Para silang cast ng Indiana Jones — puting cotton shirt na maluwag pero bahagyang dumidikit pa rin sa pawisan nilang balat, khaki pants na malinis at maayos ang tahi, at khaki vest na puno ng maliliit na bulsa. Pero sa ilalim ng lahat ng iyon, mahigpit na nakalapat sa kanilang balakang ang camo-patterned na bikini trunks, tila paalala na anuman ang suot sa ibabaw, nananatili pa rin silang Dashing Debonaires. Walang paliwanag kung bakit ganoon ang tema, at lalo lang dumagdag iyon sa tensyon at misteryo ng araw.

Napansin ni Warren na halos hindi na umaalis sa tabi niya si Brady. Bantay-sarado ito—parang bodyguard na sabay boyfriend sa lambing. Minsan, naiisip niya kung siya ba ang may gagawing kasalanan at pipigilan ni Brady, pero sa tuwing sumisilip siya sa gilid at nakikita ang pabirong ngiti o kunot-noong pag-aalala ng lalaki, natutunaw ang hinala.

Maya-maya’y dumating sina Edenberg at Keiron, parehong may tinutulak na malalaking trolley. Nang buksan iyon, puno pala ng mga packed sandwiches at bote ng soymilk at protein shakes. Isa-isang ipinamigay ng dalawang returnees ang pagkain.

“He-to na ang breakfast natin?” tanong ni Collo na halatang nabigla.

“Oo, pinadala lang sa amin ni Edenberg,” sagot ni Keiron habang patuloy sa pamimigay.

“Grabe naman, sobrang downgrade. Sa cruise, sosyal ng pagkain natin,” reklamo ni Rojiero habang binubuksan ang foil ng sandwich.

“Asan si Django?” tanong ni Russell, pinapalinga-linga ang paligid.

“Hindi namin alam. Sabi rin kasi, wala ang mga trabahante—busy daw lahat ngayon,” sagot ni Keiron.

Kumunot ang noo ni Edenberg. “Hindi pa rin nagpakita sa amin, eh. Baka nasa mga sponsors.”

Napataas ang kilay ni Warren. Sa mga nakaraang araw, napapansin niya na bawat maliit na detalye ay tila konektado sa aninong nagkukubli sa kabilang bahagi ng isla.

Kumain na lang sila ng tahimik. Masarap naman ang pagkain at sapat para magbigay ng enerhiya. Sinabihan sila ni Edenberg na damihan ang kain at magbaon, dahil mahaba raw at mabigat ang challenge.

Pagkatapos, binigyan sila ng tig-iisang kahon. Sa utos ng returnees, sabay-sabay nilang binuksan iyon. Nasa loob ang isang bago at mamahaling iPhone—walang SIM, pero naka-connect sa isang pribadong satellite WiFi ng isla.

Kasama ng telepono ang dalawang pirasong cardboard. Binasa ni Warren ang una:

You are a movie star!

Using the provided phone, you and your assigned partner will create a live-streamed outdoor erotic film in the island’s forest. This performance is broadcast directly to the sponsor-judges, who will watch in real time. You must use the natural surroundings to make your presentation unique, daring, and unforgettable. This is the highest point-giving challenge in the pageant. Be creative, be fearless, and push boundaries—every risk could be your edge.

Pagbukas niya ng pulang cardboard, iisang pangalan lang ang nakasulat:

Folger.

Napatingin si Warren at nakita si Folger na nakangiti, naka-thumbs up pa.

Narinig niyang magsalita si Jaylad mula sa kabilang gilid, “Si Brady ang kapareha ko.”

Agad na sumabat si Brady, “Puwede bang ‘yung roommate na lang ang partner ko?” Seryoso ang tono, halos hindi na tumitingin sa iba kundi kay Warren lang.

Tumuro si Russell sa sarili. “Kami tinatanong mo? Hindi naman kami sponsor. Wala kaming magagawa diyan. Ako nga, kasama din sa inyo para may partner si Ford.”

Ngumisi si Ford, “Humanda ka.”

Mabilis na kumilos ang lahat—kumuha ng pagkain, tubig, at kung ano pang puwedeng dalhin. Si Warren, bukod sa mga iyon, ay nagdala rin ng ilang sex toys na plano niyang isama sa palabas. At isang tinidor—hindi para sa pagkain, kundi para may sandata kung sakaling may hindi inaasahang mangyari.

Lumapit si Brady bago sila tuluyang maghiwa-hiwalay. “Uh… ingat ka ah. Bawal din daw tayo masyadong malapit sa isa’t-isa habang nagpi-perform, at malaki ang kakahuyan.”

“Ingat ka rin. Hindi naman natin kabisado itong kakahuyan na ’to,” sagot ni Warren.

“Basta… kapag may nangyari, tumakbo ka palayo. Kahit hunch mo lang—takbo. Tawagin mo ang pangalan ko, malakas, para marinig kita.” Saka siya hinalikan—matindi, mahaba, malalim. Halos maramdaman ni Warren na may nililipat itong enerhiya o kaluluwa sa kanya.

Pulang-pula ang pisngi ni Warren nang matapos iyon. Dumating na sina Jaylad at Folger sa tabi nila.

“Lika na,” aya ni Folger, at nauna nang maglakad papasok sa makakapal na puno.

Bago sila tuluyang maglayo, muling sumulyap si Brady kay Warren—mata na puno ng hindi mabasang halo ng pag-aalala, utos, at pananabik—bago tuluyang lamunin ng kakahuyan ang mga pares.

——————————————————————————

Nakatingin si Warren sa nakangiting si Folger habang tumatahak sila sa makipot na trail, dala sa kaliwang kamay ang tripod at sa kanan ang bagong labas na iPhone.

“Hanggang sundown tayo,” sabi nito, “ibig sabihin, puwede tayong mag-spot hopping. Parang sex tour lang sa isla.”

Napangisi si Warren. “Ilang beses mo na bang kaya sa isang araw?”

“Pre-pageant? Dalawang beses lang ang pinaka-max ko. Pero mula nang magsimula ’to… nakakaya ko na apat,” sagot ni Folger, may halong yabang.

Tumawa si Warren, “Pareho pala tayo nung dati. Pero ngayon, kaya ko na limang beses. Minsan, anim kapag todo adrenaline.”

“Taena,” natatawang wika ni Folger. “Mukhang challenge mo na ako.”

“Tingnan na lang natin mamaya.”

Binuksan ni Warren ang iPhone at binusisi ang laman. Isang app lang ang naka-install—walang Safari, walang social media, walang kahit anong settings na pwedeng baguhin. “Verra Video” ang pangalan. Kumislot ang sikmura niya. Verra.

Napansin ni Folger na natigilan siya. “Uy. Okay ka lang?”

“Seryoso lang,” sagot ni Warren, nakatitig sa screen. “Kapag binuksan mo ’to, diretso livestream sa sponsors. Walang stop button.”

“Eh di dapat maganda agad first frame,” sabi ni Folger, sabay kindat.

Makalipas ang ilang minuto, nakarating sila sa isang bukana na parang likha para sa tagpo nila na isang tagong bamboo grove. Makipot ang pasukan, halos yumuyuko sila para makalusot. Pagdating sa loob, isang bilog na clearing na pinalilibutan ng tuwid at matataas na kawayan, ang canopy nito nagsasala ng malambot na liwanag ng araw. Ang sahig ay malambot na lupa, may ilang tuyong dahon at lumang mga tangkay. Tahimik, maliban sa banayad na tunog ng kawayan na nagkikiskisan kapag may hangin.

Itinayo nila ang tripod at tinutok sa magkaibang anggulo, kita ang buong katawan nila sa dalawang perspective. Nang makitang naka-live na sa Verra Video, naglapit sila. Una’y banayad na halikan, marahan lang, parang kinikilatis muna ang isa’t isa sa harap ng camera.

Dahan-dahan nilang hinubad ang mga suot, pati ang camo trunks. Walang pagmamadali, pinapahaba ang bawat sandali—pinapahaplos ni Warren ang palad sa dibdib ni Folger, habang si Folger naman ay marahang hinihimas ang batok at batok pababa sa likod ni Warren. Yakapan. Haplosan ng mainit na balat sa balat.

Nag-umpisa ang kiskisan ng mga titi—hindi matindi, pero sapat para magdulot ng mga impit na ungol.

“Dahan-dahan muna,” bulong ni Warren.

Lumuhod si Folger at sinimulan siyang isubo. Marahan lang sa simula, pero sa bawat hagod ng dila, nag-iiwan ng basang guhit sa kahabaan. Sinuklian iyon ni Warren, tinutulak siya pababa para mas malalim.

Pumwesto si Warren sa lupa, binuka ang hita at inabot ang puwit ni Folger, dinadama ang butas gamit ang daliri, kasabay ng matinding halikan. Nagsabay silang mag-finger sa isa’t isa, maririnig ang malalalim na hinga sa loob ng grove.

Hanggang sa kinuha nila ang dalawang dildo mula sa bag ni Warren. Pinahiran ng lube at nag-dildohan sila—nakahiga sa tuyong dahon, magkaharap, nakatitig sa mata, sabay-sabay ang pagkadyot. Mas lumakas ang tunog ng kawayan sa hangin, parang musika na tumutugma sa ritmo nila.

Sa huli, sabay silang nagpalabas—tumalsik sa abs ni Folger at sa abs ni Warren, kumalat sa pawisan nilang balat. Huminga sila nang malalim, pero parehong nakangiti.

“Isa na ’yon,” sabi ni Folger. “Five to go?”

“Tingnan natin,” tugon ni Warren, sabay punas sa abs gamit ang tuyong dahon.

——————————————————————————

Matapos magpahinga ng kaunti, tumuloy sila sa mas malalim na bahagi ng isla. Mabigat ang hangin, at habang naglalakad, hindi maiwasan ni Warren na igiya ang ruta patungo sa direksyong nakita niya kaninang umaga—ang panig ng isla kung saan lumitaw ang barko.

Lumampas sila sa ilang mabatong daan at mga buhanging malagkit, hanggang sa sumalubong sa kanila ang isang cave entrance. Malapad ang bukana, nakaharap sa dagat, kaya’t ang alon ay pumapasok nang bahagya, dinadala ang maalat na amoy at malamig na ambon. Ang loob ng kweba ay basa ang dingding, at ang liwanag mula sa labas ay nagbibigay ng halo ng ginto at asul sa paligid.

“Tangina, ang hot dito,” sabi ni Folger, abot tenga ang ngiti.

“Mismo,” sagot ni Warren. Mabilis nilang inihanda ang tripods sa magkabilang gilid, kitang-kita ang cave entrance at ang hampas ng alon sa background.

Nagsimula silang maghubad, hanggang sa wala nang natira. Pumasok sila sa bahaging nababasa ng tubig mula sa alon at naglaplapan—lasa ang alat sa dila, malamig sa ibaba, mainit sa itaas. Lumuhod si Warren, binuka ang puwit ni Folger at kinain ang butas nito, hinahagod ng dila habang ang malamig na tubig ay humahaplos sa kanyang tuhod at hita.

Nagmamakaawa si Folger. “Please, kantutin mo na ako.”

Hindi nag-atubili si Warren. Itinutok niya ang kanyang ari dahan-dahang pumasok, pinagsasabay ang ulos sa ritmo ng mga alon. Sa bawat pasok, maririnig ang ungol na sinasalubong ng echo sa loob ng kuweba.

Biglang may mga yabag sa mabatong pasilyo ng kweba. Malakas ang tunog ng tubig na tumatama sa kanilang mga binti, pero mas malakas ang tunog ng mga paa sa mabuhangin-basa na sahig. Napalingon si Warren, at halos sabay silang natigilan ni Folger.

Nakatayo sa may bukana sina Collo at Rojiero, parehong basa at may pawis, suot na lang ang camo-pattern trunks. Tumama ang liwanag ng araw mula sa labas, kaya’t kita ang outline ng matitigas na bukol sa loob ng trunks ng dalawa.

“Aba, aba,” nakangising wika ni Collo habang pumapasok.

“Pucha, jackpot tayo, Collo,” dagdag ni Rojiero. “Mukhang mid-action pa.” Nag-set up din ng sariling mga tripod at smartphone.

“Kung gusto niyo manood lang kayo,” sagot ni Warren, pero may ngisi na parang nang-aakit. “Pero… mukhang hindi naman kayo ‘yung tipong satisfied lang sa panonood. Ughh agghhh...”

“Tama ka diyan,” ani Collo, sabay lapit at kuha sa bag ni Warren. Kinuha nito ang dalawang dildo. “Mainit na mainit ang show niyo. Sayang kung walang… props.”

Itinaas niya ang isa at ngumiti nang nakakaloko. “Ito, para sa’yo, Warren. Para maramdaman mo rin kung anong nararamdaman niya,” sabay turo kay Folger.

“Huwag mo kong tuksuhin,” sabi ni Warren pero nakangisi, habang si Collo ay dahan-dahang itinulak ang dildo sa likuran niya. Napasinghap siya. “Tangina, Collo…”

“Ganyan, good boy. Huwag kang lalayo,” bulong ni Collo sa tenga niya habang nilalamas ang kanyang dibdib.

Samantala, lumapit si Rojiero sa harap ni Folger na nakakapit sa bato. Hinawakan niya ang baba nito at pinilit na bumuka ang bibig. “Laway mo muna ‘to bago ka labasan ulit,” at ipinasok ang dildo sa bibig ni Folger. Basang-basa na iyon sa lube, pero dinagdagan pa ni Rojiero ng laway mula sa bibig ng binata.

“Uhmm… fuck…” garalgal na ungol ni Folger, ramdam ang alat ng dagat at ang panginginig ng katawan niya habang patuloy siyang binabayo ni Warren mula sa likuran.

“Warren,” ungol ni Collo habang patuloy na pinapasok at hinuhugot ang dildo sa puwit ng binata, “kantutin mo pa. Tangina ang hot mo!"

Warren, habang humihingal, ay sumagot, “Tangina, ‘pag nilabasan ‘to nang walang hawak sa titi, babarurutin ko pa lalo.”

Rojiero, nakangisi, “Oo nga!"  Kumapit nito sa buhok ni Folger at marahas na tinulak-tulak ang ulo nito sa dildo, parang sinusubukan kung hanggang saan ang kaya nitong isubo. “Ayan, good boy. Lunukin mo lahat.”

Walang kahirap-hirap, nanginginig si Folger habang nakakapit sa bato. Tumama ang alon sa kanila at ang malamig na tubig ay lalong nagpatindi ng init ng eksena.

Hanggang sa: “Ahhh! Putangina!” sigaw ni Folger, at sumirit ang tamod niya sa bato sa harap nila, hindi man lang hinahawakan ang sarili.

“Tangina, hands-free!” tili ni Collo, tumatawa.

Si Warren naman ay hindi na nakapagpigil. “Ayan na ‘ko, puta ka!” at mabilis, madiin, at marahas ang huling ulos bago pumutok sa loob ni Folger. Ramdam ng lahat ang bigat ng kanyang hininga habang bumabalot ang init sa malamig na tubig ng dagat.

Pagkatapos, sabay na umatras sina Collo at Rojiero, parehong nakangiti at may kilalang titig.

“Thanks for the quickie cameo,” sabi ni Rojiero. “Gawin niyo ulit ‘to… baka next time mas mahaba.”

“Tangina, baka kami na susunod na bida,” dagdag ni Collo bago sila tuluyang lumabas ng kweba.

——————————————————————————

Matapos ang init ng tagpo sa kuweba, naghanap muna sina Warren at Folger ng batong puwedeng upuan sa tabing-dagat. Doon na rin nila nilantakan ang baon nilang lunch—mga packed sandwich na medyo maalat sa ham at manamis-namis sa palaman, sinabayan ng malamig na soymilk na parang binabalik ang kaunting lakas na naubos kanina. May makeshift na CR sa di-kalayuan, may daloy ng malinaw na freshwater mula sa isang drum na gawa sa bamboo pipes, kaya nakapagbanlaw sila nang maayos, hanggang mawala ang alat ng dagat at lagkit ng pawis.

Pagkatapos, sumandal si Folger sa isang bato, nakapikit. “Pahinga muna tayo?” sabi nito habang unti-unting nilalamon ng antok ang boses.

Hindi tumutol si Warren. Pero hindi rin siya nakahimlay. May kumukurot sa kutob niya na parang may ibang gumagalaw sa paligid, hindi lang ang mga ibon o insekto. Kaya habang nakahiga si Folger, nanatiling gising at alerto si Warren, pinapakinggan ang bawat kaluskos at ihip ng hangin.

Makalipas ang halos isang oras, nagmulat si Folger, inunat ang braso, at ngumiti. “Okay na. Recharge na.” Muli silang nagbihis ng Indiana Jones na get-up—puting shirt, khaki pants, at vest na maraming bulsa—pero pareho nilang alam na sa ilalim ay nandun pa rin ang camo-pattern na bikini trunks na madaling hubarin kung kailangan.

Habang naglalakad, napansin ni Warren na unti-unting nag-iiba ang tanawin. Mula sa makapal na dahon ng kagubatan ay lumitaw ang isang bukas na espasyo na tila isang hardin na itinanim ng mga diwata.

“Wow…” halos sabay nilang bulalas.

Ang paligid ay puno ng mababang halaman na may samu’t saring kulay—pula, dilaw, asul, lila—naglalaban-laban sa liwanag na sumisilip mula sa malalaking siwang ng ulap. Sa gitna ng hardin, may isang napakalaking puno na may lapad ng tatlong tao kung yayakapin. Mula sa katawan nito, umaakyat ang isang hagdang yari sa lubid at kahoy, patungo sa isang maliit na treehouse na halos kasing laki ng tent nila. Sa taas, tanaw ang paligid—ang mga bulaklak, mga alon ng dahon, at ang dapyo ng hangin na parang humahaplos sa balat.

“Tara sa taas?” tanong ni Warren, nakatitig sa hagdang lubid.

“Hala, di ko kaya ‘yan! Matatakutin ako sa taas ng puno,” mabilis na tanggi ni Folger, sabay iling.

“Sayang…” biro ni Warren, pero ngumiti rin. “Sige, dito na lang sa bulaklakan.”

Itinayo nila ang tripod, isa nakatutok mula sa gilid para makita ang buong eksena, isa naman mas malapit para kuhanin ang mga ekspresyon.

Biglang naglabas si Folger ng lubid mula sa bag.

Napaatras si Warren. “Hala… ano ‘yan?”

“Tatalian kita sa puno,” nakangisi si Folger.

“Gago, ayoko," singhal ni Warren. Hindi naman niya masyadong kilala ang lalaki. At may kakilala pa itong sponsor.

“Eh di ba sa talent show niyo ni Brady nag-bondage kayo?” pang-aasar nito.

Napasinghap si Warren pero umiwas ng tingin. “Iba ‘yon. Delikado ‘to dito.”

Bumuntong-hininga si Folger, sabay abot ng lubid. “Eh di ako na lang itali mo. Pampadagdag din ng points, ‘di ba?” Tapos ay walang pasabing hinubad ang vest, shirt, pants, at tinira lang ang camo trunks.

Nag-isip si Warren, at sa huli ay tumango. Tinali niya si Folger sa puno—hindi masyadong mahigpit, sapat lang para magmukhang masunurin ang katawan nito sa lente ng camera, pero madaling matanggal kung sakaling kailangan.

Hindi niya masyadong hinigpitan ang tali—sapat lang para magmukhang kontrolado sa camera, pero malinaw na ito ang “biktima” ng pagkakataon. Magkabilaan ang tali sa pulso, nakaangkla sa puno, at bahagyang nakabuka ang dibdib para lalong ipakita ang hulma ng katawan.

“Ugh… tangina… ano’ng itsura ko?” hingal ni Folger, bahagyang kumikilos para sukatin ang higpit.

Tumingin si Warren mula ulo hanggang paa. Nakataas ang mga braso nito, nakalantad ang kili-kili, ang dibdib, at sa gitna ng trunks ay bakat na bakat ang galit na galit na bukol. Napalunok siya. “Tangina, Folger… Sagpangin kita eh.”

Napakagat-labi si Folger, tumitig pabalik. “Gawin mo. Nanonood sila.”

Lumapit si Warren, idinikit ang labi sa labi nito, marahas at mariin, sabay lamas sa matigas na pektoral. Ang isang kamay niya ay agad sumapo sa nakaumbok na tarugo sa trunks, pinisil nang madiin, sinasadyang hagurin ang kahabaan para lalo itong tumigas.

Mula sa labi, dumulas ang halik ni Warren sa panga, leeg, pababa sa dibdib, at nagtagal sa mga utong, pinipiga at dinidilaan hanggang mapahalinghing si Folger. Pagkatapos ay lumuhod siya, itinulak pababa ang trunks gamit ang mga ngipin, hanggang bumagsak ito sa bukung-bukong. Tumambad ang burat nitong matigas, mainit, at nangingintab sa precum.

“Puta… ang bango mo,” bulong ni Warren bago isinubo nang buo ang burat nito, diretso hanggang lalamunan. Sinabayan niya ng mabagal na paghila at mabilis na pagsubo, sinisipsip ang ulo bago muling isagad, habang pinipisil ng kamay ang mga itlog nito. Minsan ay dinuduraan niya ang kahabaan, pinapahid gamit ang dila, tapos biglang susunggaban muli para malasahan ang alat at tamis ng precum.

“Ohhh… fuck… tangina ka, Warren,” ungol ni Folger, pilit gumagalaw pero nakapigil sa tali.

Pagkatapos ng ilang minuto, tumigil si Warren, itinuwid ang katawan, at dahan-dahang ibinaba ang sarili hanggang nakapwesto ang kanyang butas sa ulo ng matigas na batuta ni Folger. Hawak ang puno para balanse, siya mismo ang nagtulak pababa—unti-unti, hanggang bumaon ang ulo, tapos ay buong kahabaan, isang mahabang ungol ang kumawala mula sa kanya.

“Fuck… ang sikip mo…” hingal ni Folger.

“Tangina mo enjoyin mo puke ko gago,” sagot ni Warren, mariin ang boses.

Sinimulan niyang igalaw ang balakang—hindi ang tipikal na taas-baba ng kinakantot, kundi ang mabagal pero malalim na pag-upo at paggiling, parang sinasakal ng lagusan niya ang burat nito. Bawat atras ng balakang ay sinasabayan ng mariing diin pabalik, para tuluyang lamunin ng butas niya ang kahabaan. Minsan ay binibilisan niya, marahas ang bagsak ng balakang na may kasamang tunog ng balat sa balat; minsan ay biglang hihinto para iparamdam kay Folger ang pagkakahigpit ng loob niya.

“Uhh… shit… Warren… puta ka…” halos manginig ang boses ni Folger.

“Gusto mo ba ‘to? Ha? Tangina mo pipisatin ng puwet ko burat mo…” bulong ni Warren habang tumitingin sa Verra Video screen, kita ang itsura niyang nakasakay, pawisan, at nangingintab ang katawan sa sikat ng araw na sumisilip sa pagitan ng mga ulap at dahon.

Pinipiga niya ang sariling utong habang patuloy sa agresibong pag-upo at paggiling, hanggang maramdaman niya ang panginginig sa loob—senyales na malapit nang sumabog si Folger. Sa halip na umatras, lalo niyang binilisan ang pag-indayog, halos hampasin ng puwetan niya ang balakang nito sa lakas.

“Putaaaa… ayan na—” sigaw ni Folger, kasabay ng pag-agos ng tamod sa loob ni Warren. Ang init ay parang gumuhit sa kanyang kalamnan, at doon na rin siya nilabasan—hands free—tumalsik sa pagitan ng kanyang dibdib at tiyan, nanginginig sa sarap.

Hingal sila pareho, pero hindi pa man bumababa si Warren mula sa pagkakasakop sa burat nito, biglang:

“Hello? May tao ba diyan?” boses ng lalaki mula sa hindi kalayuan.

--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe!