PSIB 21

KUNG SAAN DADAONG ANG CRUISE SHIP

Matapos ang talent show, naligo na sina Warren at ang iba pang mga contestants. Nagpalit sila ng kanilang mga suot na posing suits at nagtungo sa isang designated hall kung saan sabay-sabay silang pinakain ng dinner. Mukhang generous at hindi gaanong controlling ang sponsors nang gabing iyon: masagana ang buffet. Healthy pa rin ang mga choices — grilled fish, fresh greens, lean meats, brown rice, assorted fruits — pero walang restriction sa dami ng pagkain.

Gayon pa man, maingat pa rin si Warren. Hindi siya nagpaka-busog. Sanay na siya sa disiplina sa katawan, lalo’t paatras na ang bilang ng araw ng kumpetisyon.

At dahil hindi palaging nagkakatipon-tipon ang mga contestants sa isang non-competition, non-sexual na konteksto, nagkuwentuhan sila nang maluwag. Tatlong-kapat na ng pageant ang lumipas, kaya kahit naroon pa rin ang kumpetisyon sa pagitan nila, may camaraderie na rin. Nagpalalim na ang ugnayan. Kahit si Ford ay parang isa na lang sa tropa; tila tumitino na.

Hindi na rin sila naiilang sa halos hubad na ayos ng isa’t isa. Sa totoo lang, parang proud pa nga sila — pinong-pinong gumuhit ang mga abs, umangat ang mga chest, lumalim ang mga cuts ng obliques at V-lines. Gabi-gabi ang workout, araw-araw ang sex. Mas defined, mas sexual, mas matikas ang bawat katawan.

May ilan nang pares na kitang-kita ang lalim ng relasyon. Sina Jaylad at Jayen, halimbawa, halos hindi nagbibitaw sa holding hands. Sina Collo at Folger, tila nag-eenjoy sa flirty na asaran habang kumakain.

Maging sina Warren at Brady, kung hindi lang nila alam sa sarili nilang hindi sila opisyal, ay halos mag-boyfriend na rin sa kilos. Parang iyon na ang natural na lumalabas sa katawan ni Warren — kahit may agam-agam pa ang isip niya. Di man niya sinasabi, parang umaasa pa rin siyang may mas malalim pa sa pagitan nila.

Habang kumakain, napansin niya si Jonriel na isa sa mga nagse-serve ng pagkain. Naka-baseball cap ito at face mask, halatang incognito. Minsan ay nagtama ang mga mata nila. Walang kibuan. Pero medyo lumuwag ang dibdib ni Warren. Hindi pala napahamak ang espiya. Medyo kinabahan din siya rito pagkatapos ng emergency meeting kahapon.

Ang apat na returnees — sina Django, Russell, Edenberg, at Keiron — ay kasalo na rin nila. Halos wala na ring difference sa kanila at sa current contestants. Iisa na lang ang language ng katawan nila: alindog, confidence, at pagka-macho.

Pero ngayong medyo celebratory ang gabi, napagpasyahan ni Warren na hindi muna niya papaandarin ang imbestigador mode niya. Marami-rami na rin siyang nalaman. Sa susunod na araw na lang siguro niya kukumpletuhin ang impormasyon — kung kailan maaari na silang mag-usap ni Jonriel.

Biglang sumabog ang mga masasayang sigaw sa bulwagan. Sabay-sabay kasing nag-notify ang mga cellphone ng mga contestants. Nang buksan nila, nakita nilang may bagong bank transfers sa kani-kanilang account — galing sa sponsors. Bonus daw iyon mula sa performance nila sa Titilating Talent Show.

Tinitingnan ni Warren ang kabuuan ng kanyang kinita sa pageant mula umpisa — umabot na ng halos isang milyon. At ngayon, malinaw na sa kanya na hindi lang iyon galing sa sponsors. Sigurado siyang may parte roon ang sinasabi ni Mr. Hoan na “international audience.” Inilipat agad niya ang pera sa hiwalay na account — just in case may mangyaring hindi inaasahan.

Ilang sandali pa ay lumabas na ang mga alak — beer, wine, cocktails. Nagbody shots pa sila. Sa dami ng mga lasing na katawan, naging taya si Warren at Django nang ilang beses. May mga sumisipsip ng tequila sa tagiliran ni Warren, may mga humihigop ng lime mula sa kanyang bibig. Masaya. Mainit. Walang tensyon.

Pero isang oras ang lumipas, sumabog muli ang tunog mula sa sound system. Dumaan sa mga speaker ang isang malakas at eleganteng boses — isang sponsor:

"Congratulations, Debonairs! You have officially completed Week 3. Starting tonight, you’re free. No challenges, no sessions, no expectations — enjoy the cruise this weekend. But come Monday, the ship will dock on a private island. There, the final week of Dashing Debonair will begin. Expect your instincts to be tested. Primal. Brutal. Natural. See you there."

"ABA! Ang swerte niyo ah!" sigaw ni Russell mula sa kabilang mesa. "Nung batch namin, walang private island. Cruise lang kami buong pageant."

"Wow, exciting!" masayang tugon ni Brady. "Pero nakakakaba rin, no? Haha."

"Private island..." ulit ni Warren, halos pabulong. Napabaling siya kay Jonriel na tila seryoso ang mga mata.

Sigurado siya — ang pagdaong na iyon ay hindi lang next setting. Ito’y parte ng mas malawak na operasyon: Human trafficking. Drugs. Exploitation. Hidden cameras. International black market.

“Hetooo na,” bulong ni Warren sa sarili. “Dapat listo. Laging handa.”

——————————————————————————

Sabado. Idle ang buong araw para sa mga kalahok ng Dashing Debonaire. Nagbuhat sina Warren at Brady kasama si Russell. Minsan ay magnanakaw sila ng mga landian—pisil sa utong, hawak sa bukol, singhot sa pawis ng leeg—pero hindi sila nagtuluyang mag-sex. Pareho silang nagpasya na huwag banatin ang katawan bilang paghahanda sa kung anuman ang aktibidad sa isla.

Minsan ay nagkakahiwalay rin sila ng lakad ni Brady. Pero mamanmanan ni Warren ang lalaki mula sa malayo. Gusto niyang makita kung may iba pa itong kakaibang ginagawa o kung may kinikitang taong kahina-hinala. Pero wala siyang nakita. Panay lang ang tambay ni Brady sa pool at sa video game arcade. Nakalulunod ang kakisigan nito habang lumalangoy at naglalaro—ang suot lang ay skimpy na arena blue trunks. Nakalutang ang pawisan nitong katawan sa tubig, at ang katawan nito'y parang likhang sining.

Nang wala siyang masilip na kahina-hinala, lumibot na lang siya. Nakikipag-‘hi’ sa mga makasalubong na contestants at returnees. Isang beses ay nasalubong niya si Django. Nag-make out lang sila sa may deck side habang nagkikiskisan ang mga bukol sa kanilang speedo. May espesyal na libog talaga sila para sa isa’t isa. Ilang pulang ilaw ang nasa paligid—baka sakaling gawaran sila ng puntos.

Naglalakad-lakad si Warren, umaasang matagpuan siya ni Jonriel para pag-usapan na ang susunod na hakbang. Hindi niya alam kung anong dapat gawin. Hindi siya agent ng NBI. Hindi siya trained sa espionage. Hindi rin niya alam kung dapat ba siyang makialam. Ang sigurado lang niya: gusto niyang hindi mapahamak.

Hanggang sa ang mga paa niya ay nadala sa mini-golf course ng cruise ship.

At nanindig ang balahibo niya.

Nandoon ang isang lalaking nakamaskara, naka-golf outfit, may henna tattoo na “10” sa kamay. Si Mr. Ten. Ang kausap ni Brady nang gabing nagbago ang pakiramdam niya sa roommate. Isa sa mga pinagsususpetsahan niyang kasabwat sa kung anumang ilegal na nangyayari sa cruise.

Napako siya sa kinatatayuan.

Nag-angat ng tingin si Mr. Ten, "Well, well, well... Número cinco, Warren Estampador." May ngiti sa tinig nito, pero tila may bahid ng babala. "Bibigyan kita ng extra points. Halika."

Kabado si Warren. "Naku sir, okay lang po. Baka magulo ko lang kayo sa laro ninyo."

Ngumisi ito. Kahit kalahati lang ang mukha nito ang kita, malinaw ang pagkasinister ng ekspresyon. "It wasn’t a question, Number Five. Halika."

Mabigat ang mga hakbang niya papalapit sa sponsor.

"Marunong ka bang mag-golf?" tanong nito.

Umiling siya. "Hindi po."

"Turuan kita."

Kumuha ito ng club mula sa bag at inabot sa kanya. Sumunod si Warren sa instruction: ibuka ang mga paa, ayusin ang hawak, umangkop sa posisyon.

Pero sa bawat pagtuturo ng sponsor, may kasamang pisil na hindi inosente. Ang kamay nito ay madalas humahaplos sa katawan niya, waring sinusukat ang bawat hibla ng laman. Sa bawat pag-adjust ng posisyon, mararamdaman niya ang mainit na palad nito sa likod, sa balikat, sa tagiliran. Hanggang sa ang isang palad ay dumako sa kanyang abs, pababa sa dilaw na pouch ng kanyang speedo, at mariing pinisil ang namumukol niyang harapan.

Hindi niya alam kung ito ba ay taktika ng pananakot o simpleng pang-aakit. Pero hindi niya makaila ang pagtayo ng alaga niya.

"Pumalo ka na," bulong ni Mr. Ten, ang labi ay halos nasa batok niya.

Sumunod siya. Tinamaan niya ang bola. Tumakbo ito sa damuhan, dumiretso sa butas.

Nagpalakpak si Mr. Ten. "Nice. Galing mo. Fast learner."

Bago pa siya makapagsalita, niyakap siya nito mula sa likod. Mainit ang katawan nito, at ang hininga ay dumadampi sa kanyang tainga.

"Kaya ikaw ang paborito ko," bulong nito. "Hindi ka lang masarap. Matalino ka pa. Madaling matuto."

Hinila pababa ng sponsor ang likod ng kanyang speedo. Naramdaman niya ang pagpasok ng dalawang daliri sa kanyang lagusan.

"Ughh... Sir," singhap niya.

Kinalikot ng daliri nito ang kanyang butas, marahan ngunit may diin. "Matalino ka, Warren. Alamin mo ang dapat mong malaman. Matuto kang umiwas... at hayaan na lang ang mga nangyayari. Kung gusto mong manalo."

Tapos ay binaba na nito ang pants at underwear. Tumambad ang maugat nitong burat.

"Anong ibig mong sabihin, Sir? Aghhh fuuuck—!"

Bigla siyang kinantot nito mula sa likod. Walang pasabi. Biglang pasok. Napaliyad siya sa gulat at sarap. Sinabunutan siya ni Mr. Ten habang kinukubabawan siya sa gitna ng berde at malinis na golf course.

"Ughh tangina, Warren... sarap mo," ungol nito habang binabayo siya.

Ang sarili niyang kamay ay awtomatikong dumako sa kanyang alaga. Jinakol niya ang sarili habang ang g-spot niya ay binubugbog ng sponsor. May pagaspas ng hanging dala ng dagat, pero mas malakas ang tunog ng pagbayo. Plok, plok, plok.

May sabunot. May mahigpit na hawak sa kanyang baywang. Minsan ay halos masakal siya ng bisig ng lalaki.

Napupunit ang isip niya. Takot. Libog. Babala. Sarap.

Hanggang sa naramdaman niya ang pagsabog ng tamod ng sponsor sa kanyang loob.

"UGH! FUUCK!" sigaw ni Mr. Ten, nakabaon pa rin ang uten sa kanya.

Hindi rin siya nakatiis. "Ahh—putaaa..." ungol ni Warren habang nagpaputok ng masaganang dagta sa green carpet ng golf course.

Bumunot si Mr. Ten. Isinuot muli ang pants, kinuha ang golf bag, at lumingon sa kanya. "Gumalaw ka ng matalino, Warren."

Tapos ay naglakad na ito paalis.

Naiwan si Warren, nakatuwad sa green, umaagos ang tamod sa hita, ang puso ay binubugbog ng kaba. Malalim ang kanyang paghinga, at tila naninikip ang paligid.

——————————————————————————

Lunes. Ang tagal na rin mula nang huling makaapak si Warren sa lupa.

Hindi na sila pinagbihis. Kaya’t bumaba siya ng cruise ship na ang tanging suot lang ay isang flesh-colored na speedo na sobrang nipis at sikip, parang second skin. Hindi masyadong nagbigay ng instructions ang staff—tanging isang duffel bag lang ang iniabot sa bawat kalahok. Naroon ang ilang basic toiletries, sunblock, mga extrang trunks, bug spray, flashlight, lalagyan ng tubig, first-aid kits at iba pang emergency items.

Tahimik ang lahat habang isa-isa silang bumababa ng gangplank. Mula sa dulo ng ramp ay bumungad sa kanya ang malambot na buhangin ng dalampasigan, mainit sa ilalim ng talampakan. Sa bawat hakbang ay parang may himig ang alon na sumasalubong sa baybayin.

Nilingon niya ang barko. Nanatili itong nakadaong malapit sa isla, parang isang tahimik na halimaw na nakamasid.

Sa bandang likuran ng isla ay may makikitang mga luxury structures: mga white, modern villas na may mga floor-to-ceiling glass windows. Hindi sila pinapasok doon. Sa halip ay itinuro ang mga tents na nakalatag sa buhanginan. Mga red at blue na kampo na ang itsura ay mukhang survivalist pero hindi naman talaga bulok.

Nakakalat sa mga punong niyog ang mga CCTV cameras na itinatago sa mga kahoy at dahon. May mga ilaw na nakasabit sa lubid, at ang ilan ay may kasamang mga speaker. May mga bamboo torches. May stage na mukhang pwedeng pagtanghalan ng kung ano pa man—may LED screen at sound system. Mukhang handa ito hindi lang sa competition, kundi sa panonood.

"Parang Survivor nga," isip niya habang hinihigpitan ang hawak sa duffel bag.

Habang naglalakad sa buhangin, hindi mapigilang mapabuntong-hininga si Warren. Ang araw ay mainit pero hindi masakit. Parang pinapaliguan ng langit ang kanyang balat. Ang mga contestant ay parang isang tribong sinaunang nilalang na ginawang plaything ng mayayaman.

Tinapik siya ni Russell, "Tangina. Ganda ng lugar, pero ewan. May kilabot pa rin."

Hindi siya sumagot. Nakatulala lang siya sa paligid.

“Ito na ba ang simula ng wakas?” tanong ng isip niya. Kung may trafficking o drug drop-off nga na magaganap, marahil ito na ang setting. Ang isla. Layo sa mainland. Layo sa saklolo.

Lumilinga siya. Hinahanap ang senyas ng lihim na kaalyado—si Jonriel. Pero ni anino nito, wala.

——————————————————————————

Naiayos na nila ang mga gamit sa loob ng blue tent. Si Warren at Brady ay tinulungan ng kanilang babaeng assistant. Maaliwalas at maayos ang setup—hindi man air-conditioned, pero para ka pa ring nagka-camping sa mamahaling eco-resort.

May dalawang foam mattress sa magkabilang gilid, may mga tuwalyang nakarolyo sa itaas, at isang collapsible table na may emergency lamp, bottled water, at mga lotion, wipes, at sunblock. May maliit na rack para sa mga bag at sapatos, at isang nylon mesh na nakasabit sa itaas na may ilang energy bars at whistle. Sa sulok ay may digital tablet na pang-update ng schedules, at maliit na electric fan na solar-powered. Malinis. Maaliwalas. Parang adventure cabin ng dalawang lalaking pinapangarap na mag-explore ng mundo habang nakasando lang at naka-trunks.

Nang maiayos na ang lahat, humarap ang assistant sa kanila. Nag-bow ito. “Aalis na ako, Warren. Brady.”

Kumunot ang noo ni Brady. “Luh. Bakit parang namamaalam ka na?”

Ngumiti ito, bahagyang pilit. “Hmm? Oo sir. Kasi nga survivor mode daw kayo. Tapos kasi ililipat na ako ng assignment.”

Kinutuban si Warren. “Ah? Saan ka lilipat? Hindi ka na babalik sa cruise?”

Nagkibit-balikat ito. “Basta may trabaho, doon ako pupunta.” Tumango. “Sige maiwan ko na kayo.” Tahimik itong lumabas ng tent.

“Hmm... parang may kakaiba sa kanya, ano?” bulong ni Brady.

Tinaasan siya ng kilay ni Warren. “Napansin mo rin? May kutob ka ba?”

Tiningnan siya ng lalaki. Blanko ang mukha. Tila binabasa ang kanyang mata. Pagkatapos ng ilang segundo, sumagot. “Hindi ko alam. Pero ayaw ko na rin isipin. Isang linggo na lang tayo dito.”

Napabuntong-hininga si Warren. “Hay. Excited na rin ako na matapos ‘to. Ibibigay ko na nang todo ang lahat. Pagbalik ko sa amin, kakalimutan ko na lahat ng ‘to.”

Hinawakan ni Brady ang kanyang kamay. Pinisil iyon.

“Pati ako, kakalimutan mo na rin?”

Tinitigan niya ito. Ang guwapong mukha. Ang mga matang laging buo ang titig. At oo—ang lalaki ring ito ang siyang nagtulak sa kanya sa pinaka-matingkad na paglalantad ng sarili. Lalaki ito na napalapit talaga sa kanya.

Pinisil din niya ang kamay nito. “Hindi kita malilimutan, siyempre. Pero wala pang sigurado sa atin pagkatapos ng lahat ng ‘to. Baka naman lahat ng libog at damdamin na ‘to, mawala rin pagbalik ko sa dating buhay.”

Ngumiti si Brady. Payapa. “That’s good enough for me, Warren.” Pinunasan nito ang kanyang dibdib, “Grabe. Ang hot mo kapag pawis ka. Haha.”

Pinunasan din niya ito. “Ikaw rin. Mukhang masmadali tayong mangintab ng pawis dito. Wala na kasi sa cruise aircon.”

“‘Ikaw ba ‘yung tipong kayang mag-survive sa wild?” tanong nito.

“Hmmm… hindi ko pa nasusubukan maiwan sa bundok. Pero tingin ko may instinct naman ako.” Kumindat siya. “Ikaw, nakita ko kung paano ka mag-muay thai. Hindi ka lang pang-model, ‘no.”

Tumawa si Brady. “Maybe. Kinakabahan pa rin ako sa setting natin. Pero pramis—pagtatanggol kita kapag kaya ko.”

Tumaas ang kilay ni Warren. “Kahit kalaban mo ako?” Mabigat ang tono niya. Tila beyond pageant ang ibig niyang sabihin.

Tinitigan siya nang mariin ni Brady. “Magkakampi tayo, Warren.”

Tahimik. Pero sa mga mata nila, doon lumabas ang tunay na usapan.

“Gusto mong maglakad?” tanong ni Brady. “Hindi pa naman late. Kabisaduhin natin ang paligid.”

Pumayag si Warren. Lumabas silang dalawa sa tent, magkahawak ang kamay. Ang suot lang nila ay ang flesh-colored trunks—parang hubo't hubad. Mainit pa ang hangin. Basa pa rin ng pawis ang katawan ng isa’t isa, at ang liwanag ng buwan ay sumasalamin sa kanilang balat.

Naglalakad sila sa buhangin. Sa likod nila, ang pulutong ng mga tents ay may kanya-kanyang ilaw. Sa loob ng ilang blue at red tents, may mga silhouette ng magka-partner na contestants na tila naghahalikan o nagsasalsal. Si Edenburg ay kasama ni Mierre. Si Keiron ay kay Russell. May tent na nilalagyan pa ng musika. Hindi ito tahimik na isla—ito ay islang pinanonood.

Sa gitna ng isla ay may trail—makipot, dumadaan sa kakahuyan, may mga ilaw na halatang pinlano ang pagkakalagay. May mga poste na may CCTV. Ang iba ay nakatago sa mga sanga. Minsan ay makikita mo lang ang pulang ilaw na pilit tinatakpan ng dahon. May mga tunog din ng bubuyog, huni ng insekto, at lagaslas ng dagat sa di kalayuan. Ang amoy ng lupa, kahoy, at maalat na hangin ay sumasama sa pawis nila.

“Dito siguro gaganapin ‘yung mga outdoor challenge,” bulong ni Brady.

“O dito rin posibleng may...” hindi na niya itinuloy.

Biglang may rustling. Mula sa kanan, sa medyo masukal na bahagi.

Defensive si Warren. Hinawakan niya agad si Brady. “Fuck. Ano ‘yon?”

Nag-stance si Brady, nakahanda. “Shit. May gumagalaw.”

Lumapit sila, dahan-dahan. Kumakabog ang dibdib ni Warren.

Pero paglapit nila sa likod ng mga bushes at damo, tumambad ang dalawang lalaking hubad sa anino ng mga puno. Nasa harap ng isang CCTV si Ford at si Rojiero—naghahalikan, nagyayakapan, at nagkikiskisan habang ang kanilang mga speedo ay litaw na litaw ang namamagang mga bukol.

“Holy shit,” bulong ni Brady.

Ngumisi si Warren. “Seryoso? Dito pa talaga?”

Tumingin si Rojiero sa kanila. “Ah, fuck. Sorry. Kala namin walang dadaan dito.”

Napangiti si Warren. “Well… kung gusto niyong dagdagan ‘yang points niyo, go lang. Pero next time, bitbitin niyo ‘yang camera.”

Tumawa si Ford. “Baka sumali kayo, kaya hindi namin pinigilan, eh.”

Ngumiti si Brady. “Wag kayo masyado mapag-asa.”

Sa gitna ng dilim at lamig ng kagubatan ay unti-unting uminit ang eksena. Nakaluhod agad si Ford—agresibo pa rin, dominanteng alpha. Walang tanong-tanong. Walang pahintulot na hinihintay. Binaba nito ang flesh-colored trunks ni Brady, at halos lumundag ang matigas na burat ng lalaki mula sa pagkakakulong.

“Putangina, na-miss ko titi mo,” bulong ni Ford habang dinidilaan ang ulo, paikot, tapos sinubo nang sagad.

Napakapit si Brady sa ulo nito, ungol niya'y mababa pero madiin, “Shit… tangina, tsong… ugh...”

Hindi na nagpahuli si Warren. Lumingon siya kay Rojiero, tinitigan ito sa mga mata habang unti-unti ring binaba ang trunks ng kasama. Tigas na tigas na ang tarugo nito, may precum nang tumulo sa ulo. Hinawakan niya ito sa base, marahang dinilaan ang gilid, nilasahan ang alat at init, at saka buong libog na sinubo.

“F-fuck… Warren...” daing ni Rojiero, napahawak sa buhok niya. “Ang sarap ng bibig mo…”

Habang busy silang dalawa sa pagtsupa, gumagalaw din ang mga kamay ni Ford. Kinapa nito ang dibdib ni Warren, pinisil ang masel, dumapo sa abs, at tuloy-tuloy sa bukol na matigas pa rin sa loob ng trunks. Pinisil ito habang subo-subo pa rin ang burat ni Brady.

Ginantihan iyon ni Warren. Habang subo ang alaga ni Rojiero ay iniabot din niya ang isang kamay papunta kay Ford—hinimas ang abs nito, pinisil ang dibdib, kinapa ang nakaumbok na tigas sa pagitan ng hita nito.

Dumadagundong na ang init sa kanila. Unti-unti ay nagpalitan ng posisyon. Umangat sina Ford at Warren, pinunasan ang labi, at ngumiti sa isa’t isa. Torrid kiss agad. Mapusok. Maungol. Dila sa dila. Laban ng mga panga. Pawis sa pawis.

Wala na ang init ng kanilang dating iringan. Ito na ay purong libog. Sportsmanlike fucking. Dalawang alon na sumasalubong.

Habang sila'y naghahalikan, bumaba naman sina Rojiero at Brady—ngayon ang mga ito na ang lumuhod. Nagtanggal ng trunks si Ford at Warren. Tapos ay sabay na sinubo silang dalawa ng mga ito. Ang bibig ni Brady ay mainit at madulas sa burat ni Ford. Si Rojiero naman ay mabagal sa una, dinidilaan ang katawan ng burat ni Warren, tapos biglang isasagad lahat papasok.

“Shit, fuck, ang init niyo,” ungol ni Ford, nanginginig ang binti.

Napatingala si Warren. “Sarap ng bibig niyo, tangina.”

Pero hindi lang bibig ang gumagalaw. Ramdam nilang dalawa ang malikot na daliri na humahaplos sa butas ng kanilang puwetan. Basa ito siguro laway lang o precum. Pero walang duda, pinifinger sila habang sinusubo.

“Ahh… putangina,” sambit ni Warren. Napaatras ang baywang. “Fuck, sige pa…”

“Sige kalikutin mo kinginang 'yan!” daing ni Ford habang hinahaplos ang buhok ni Brady.

Sabay nilang naramdaman ang paglapit ng orgasm, kaya huminto sila. Dahan-dahang itinaas ni Warren si Rojiero. Si Ford naman ay sinenyasan si Brady.

“Tumuwad kayo,” utos ni Ford, mababa ang boses.

Ganon nga ang ginawa ng dalawa. Nakatuwad sina Rojiero at Brady sa harap ng camera, ang mga puwet ng mga ito ay bilog, makinis, at nangingintab sa pawis. Halatang mga sabik.

Lumuhod si Warren sa likod ni Rojiero. Inilapat niya ang dila sa butas nito, dinilaan ito paikot, tapos ipinasok sa loob, matagal, madiin. Ramdam niya ang pag-arko ng katawan ni Rojiero. “Putangina Warren, kainin mo pa ‘ko… ang sarap…”

Sa kabilang dako, si Ford naman ay nilalantakan na rin ang puwet ni Brady. Parang gutom. Hinawakan pa ang dalawang pisngi at ibinuka para maipasok ang buong dila.

“Fuuuck pareeeeee, shit…” garalgal na halinghing ni Brady.

Maya-maya pa, tumayo na sina Warren at Ford. Binasa ng laway ang mga burat, saka itinutok sa mga butas.

“Ready ka na?” tanong ni Warren.

“G-gawin mo na,” bulong ni Rojiero.

Sabay ang pagpasok.

“AHHH!” sigaw ni Brady.

“Putangina ang sikip mo!” ungol ni Ford habang binubundol ang loob.

Si Warren ay nakapikit, ninanamnam ang init at sikip ni Rojiero. Parang sinasakal ng laman ang burat niya. Inilapat niya ang mga kamay sa likod, hinagod ang pawis na likod ni Rojiero habang umuulos. “Shit… sobrang sarap mo…”

Ang katawan ni Brady ay umaalog sa bawat kadyot ni Ford. Si Rojiero naman ay naglalaway sa halik nila ni Brady habang pareho kinakasta ang mga ito; isang ritmo ng tunog ng balat sa balat, hininga sa leeg, ungol sa bibig.

Nagkakahalikan ang dalawang bottom. Hindi nila alintana kung kanino nakatuwad. Basta’t parehong  nanginginig sa libog, habang sinasalubong ang bawat ulos.

Ramdam ni Warren ang bawat kislot ng kalamnan ni Rojiero. Pinisil niya ang bewang nito. “lapit na ugh shit…”

"Shit... ako rin... tangina, Warren... isagad mo…” si Rojiero.

“Fuck... Brady... malapit na ako...” sigaw ni Ford.

“Ahhh tangina ka, Ford... sige pa... sige pa!” bulalas ni Brady.

Sabay na bumigat ang paghinga. Tapos sabay din ang pagsirit ng tamod ni Brady at Rojiero, tumalsik sa damuhan. Hindi man lang hinawakan ang mga matitigas na tarugo. Ang likod ng mga ito ay basang-basa sa pawis, nanginginig sa orgasm.

Sabay ding pumutok sina Warren at Ford sa loob ng mga ito.

“AHHHHHH!” sabay-sabay na ungol.

Punong-puno. Mainit. Nababasa ng tamod ang mga butas.

Bumunot si Ford, hinawi ang pisngi ng puwet ni Brady, at inilapat ang mukha, tapos ay sinahod ng bibig ang umaagos na tamod.

“Fuuuck…” daing ni Brady. Sumunod ito.

Niluhuran ni Warren si Rojiero at dinilaan din ang sariling dineposito niya. Interesante at nakaka-high ang lasa ng sarili niyang katas at ang pawis at musk ni Rojiero.

Nagkatinginan sina Ford at Warren. May ngiti sa labi. Tapos ay naglaplapan, pinaghalo ang katas sa kanilang mga bibig, matagal, marubdob. Maungol habang naghahawakan ng katawan.

Tuloy ang pag-blink ng pulang ilaw sa CCTV.

Baka triple ang puntos ng session na iyon.

Handang-handa na silang apat para sa pinakamasalimuot at pinaka-mapangahas na linggo ng pageant.

--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe!