MA2C 42

Isang oras nang naghihintay si Billy sa loob ng condo ng nobyo. Nagkasundo silang magkaroon ng isang dinner-date-at-home. Nakarating siya sa unit ng alas otso. May susi naman siya, kaya naman pumasok na siya. Naligo na rin siya at nagbihis ng bagong damit na dala. Gusto niyang mag-prepare ng husto dahil gusto niyang bumawi sa lahat ng naging kasalanan niya sa kasintahan.

Pero ayaw niya talaga ang naiiwan nang mag-isa. Lagi siyang binabalot ng lungkot. Naiisip niya ang nalalapit na pagkawala ni Zack sa kanyang buhay. 

Kinokondisyon niya na ang isip at ang emosyon. Sa loob nang maigsing panahon ay dalawang importanteng tao ang nawala sa kanya: ang kanyang ama at ang kanyang first love.

Binabalikan niya ang buong pagsasama nila ni Zack mula nang bumalik ito sa buhat niya bilang doktor sa SJDMC. Iniisip niya ang mga posibilidad at scenario na maaaring pinili niya noon upang hindi sila humantong sa ganoon. Paano kaya kung masdumistansya pa si Billy sa lalaki? Paano kaya kung tinuloy niya ang pagblock nito sa facebook at sa cellphone niya? Paano kaya kung hindi niya sinama ang lalaki sa laro nila ng nobyo? Paano kaya kung hindi niya ito hinayaan na i-console siya noong namatay ang tatay niya at wala si Diego sa Maynila?

Pero ang lahat ng scenario na naisip niya ay mukhang hahantong pa rin ang mga iyon sa lalong pag-igting ng damdamin nila para sa isa’t-isa. Ilang beses niya nang iniwasan ito, pero alam niyang hindi niya kayang pigilan ang maging marupok sa presensya nito.

Ngunit kung gusto niya ng maayos na daloy ng buhay niya, kailangan na niyang simulan ang pag-move-on agad-agad.

Napahawak si Billy sa kanyang sentido, “shit. I have to see my counselor. Baka mag exacerbate na naman ang dysthemia ko.”

Sakto naman na bumukas ang pinto ng condo. Pumasok si Diego. Gulat ito nang makita siya, “oh. You’re here.”

Kumunot ang noo niya, “yeah. Date night tonight, ‘di ba?”

Napanganga ito habang sinasara ang pinto, “ahhh… Oo nga. Sorry. I’m still stressed mula sa pinanggalingan ko.”

Nilapita niya ang lalaki at sinalubong ito ng halik. Tumugon naman ito. Sa kabila ng lahat ng gulo na nangyari, hindi naman nabawasan ang passion at lambing nito kapag sila ay magkasama. Hindi na rin nito in-open ang kanilang naging problema. Hindi na rin niya tinangkang pag-usapan. 

Tapos ay marahan siyang tinulak palayo ni Diego, “wait.”

“What?” pagtataka niya.

Tinagisan siya nito ng titig ng ilang segundo. 

Napalunok siya. Hindi siya nakasalita sa dahil sa kaba.

“Your eyes,” sambit ng kasintahan, “ang huli kong nakita ang mga mata mo na ganyan… nakikipagkita ka sa psychiatrist mo."

Napasinghap si Billy. Hindi talaga siya makapagtago ng damdamin sa kanyang nobyo.

Ngumiti lang siya, “well… uhm… Yeah. Parang gusto ko ngang makipagkita ulit kay Dr. Albe. Para alam mo na… preventive…”

Hinatak siya nito at pinaupo siya sa sofa. Tinabihan siya nito.

Bumuntong-hininga si Diego, “you still think of him?”

Sinipat niya ang mukha nito. Neutral naman at sinsero. Ang boses nito ay walang pait. Ngunit hindi siya makasagot.

Ngumiti ito at hinaplos ang kanyang pisngi, “come on, Babe. I think bago pa tayo maging boyfriend, before we fell in love with each other, we trusted each other na maging honest sa isa’t-isa.”

Nanginig ang labi niya, “ang hirap kasi nitong tinatanong mo, eh. Ayaw kong makita kitang nasasaktan, eh.”

Umiling ito, “I would never think na kung may pagtingin ka pa rin kay Zack, ay nabawasan ang pagmamahal mo sa’kin. Despite your troubled heart, alam kong mahal mo ‘ko.”

Tumango lang siya. Totoo naman kasing naiisip pa niya ang kanyang college crush. “Pero, wala naman na siya. Magre-resign na siya sa work. Pinatid na rin niya ang lahat ng communication at connections ko sa kanya. So, give this time. I’ve been over him before, I’ll be over him again. Gusto ko, mag-focus ako sa’yo. Kasi ikaw ang nandiyan. Ikaw ang dapat.”

Nagpakawala ulit ang nobyo niya ng malalim na hininga, “nag-resign din ako sa work.”

Napamuglat si Billy, “wait?! Fuck! Bakit?!”

Napakagat-labi ito, “‘yung gulo sa Iloilo, ako lang ang puwedeng umayos. Walang matinong puwedeng pumalit sa business. And I can’t handle it, kung nandito ako. At ‘yung work ko dito, hindi na daw papayag kung mag-work ako remotely sa kanila from Iloilo. Especially, nag-lose kami ng isang account habang nandun ako nitong huli. So, ayun. I resigned.”

Sumimangot siya, “so babalik ka ng Iloilo?”

Hinaplos muli ni Diego ang kanyang pisngi, “Billy, kung kailanganin ng pamilya mo na mag-migrate sa ibang lugar, at kailangan na kailangan ka nila, susunod ka ba?”

“Oo naman.”

Tumango ito, “oo, kasi katulad mo, bukod sa’yo, mahal na mahal ko ang pamilya ko. If worse comes to worst, iiwanan ko ang lahat para sa kanila.”

“Yes… yes… naiiintindihan ko,” sambit niya.

“At ikaw— katulad ng trabaho ko— I can’t love you remotely,” mariing turan ni Diego, “I mean, oo. Kaya kitang mahalin. Pero hindi ito ang pinangarap nating dalawa na magiging ending natin.”

“Pwede naman nating gawan ng paraan,” sabi niya.

“Well, is that what you want? What you really want? Because ako, okay lang sa’kin,” matter-of-factly nitong sabi, “kasi tulad ng sabi ko, kaya kong ilaban tayo. Pero ang laban na ‘to, hindi lang ako.”

Umiling si Billy, “pero—“

“—Ano ka ba naman, Billy,” pakli nito, “let’s state the facts, okay? Mahal mo ako. Mahal mo si Zack. This was never an issue of who you love better. Kasi kung sa kanya ka, maayos ang buhay mo. Kung ako, at sasama ka sa Iloilo, maayos din naman. I know. Alam kong mahirap, Babe. Because the buck is on you. I have somewhere else to be, at pwede mo akong sundan. Hindi ka hahabulin ni Zack, dahil lumulugar siya nang tama dahil alam niyang tayo. So, ikaw. Ikaw talaga ‘to Billy.”

Lumuluha na si Billy, “pero… Shit bakit ang hirap nito.”

Tiningnan siya nito nang masuyo, “remember kung paano tayong naging tayo? Naging tayo hindi lang naman dahil mahal natin ang isa’t-isa. Pero dahil we were the right people at the right place at the right time. We were each other’s practical choices. Pero ngayon iba na ang sitwasyon. Kung makikinig ka sa puso mo, wala kang makukuhang sagot. Makinig ka sa kung ano ang sinasabi sa’yo ng tadhana. Sa dinidikta ng sitwasyon ngayon. Billy, imagine, pagkatapos ng maraming taon, nagkita kayo ulit ni Zack? Tapos ngayon, saktong kelangan kong um-exit. The stars are aligning for you two.”

Humikbi siya, “are you… giving me up?”

Sa wakas, napawi na ang kampanteng facade ni Diego. Nagsimula na itong humikbi. Dumaloy na ang luha mula sa mga mata nito, “no… I’m giving you a choice. Because I love you.”

Hinalikan niya ang lalaki. “I love you Diego, and… and no matter what. Hindi ‘yun magbabago. You’re a big part of who I am.”

Hinawakan nito ang mga kamay niya, “at syempre, masasaktan ako. Mamimiss kita. Pero… I’ll move on. Pero sure ako na wala na akong mami-meet na katulad mo. So, ‘yung brand ng love na bigay ko sa’yo, iyo lang ‘yan. Kung may dadating na iba, hindi ko sila mamahalin katulad ng sa atin.”

“You’re an amazing person Diego. Habambuhay akong grateful na nakilala kita” turan ni Billy tapos ay niyakap niya ito.

Nagyakag sila habang inuubos ang mga luha at hikbi.

“Pero gago ka ah,” bulong ni Diego, “kapag bibisita ako ng Maynila, magse-sex tayo ah.”

“Tangina. Libog mo talaga. Pero shit. Ano’ng akala mo? Gago, marami pa tayong sex sa future,” banat niya.

Naghiwalay na sila, tapos ay ngumisi si Diego, “sooo? Let’s have our first sex as ex-boyfriends?”

Tumawa siya, “hay Diego. You’re one of a kind.”

——————————————————————————

“Tangina naman, Zack. Bakit mo ‘ko blinock!” reklamo ni Billy.

Matapos ang malinis na closure nila ni Diego, ay naisipan na ni Billy na contact-in na si Zack nang sumunod na umaga. Hindi niya ito makausap sa Facebook o sa ibang social media dahil blocked siya nito. Sa telepono naman ay lagi siyang nade-deflect. Baka din blocked ang number. Marahil siguro ay kasama ang mga prosesong ito sa mga gawaing makakatulong sa kanila dapat na paghihiwalay.

Nagpasya na lamang siyang mag-prepare para sa kanyang trabaho. Sa SJDMC na lamang niya haharapin ang lalaki.

Pagkarating niya sa ospital ay dumiretso siya sa Department of Pathology.

“Hello po, nandiyan po ba si Dr. Rutherford?” tanong niya sa mga empleyadong naroon.

“Naku hindi po pumasok. Nagpasa din daw ng resignation letter sa HR kahapon, Sir,” imporma sa kanya ng isang medtech.

“What the fuck?!” inis niyang bulyaw.

Ikinagulat iyon ng mga nasa loob ng department. Pero hindi niya na inintindi ang pagtataka ng mga ito. 

Humangos si Billy patungo sa HR. Hinarap niya ang assistant na malapit sa pinto.

“Nag-resign daw si Dr. Rutherford?!” pinatigas niya ang kanyang boses.

Mukha namang nasindak ang lalaking assistant, “yes po, Mr. Amante. For approval pa lang po. Kakapasa pa lang po niya kahapon ng letter.”

“Talaga? Patingin nga?” utos niya.

Nagkumahog ang trabahante sa mga folders nito. Nag-abot ito sa kanya ng isang papel na may nakasulat na liham.

Hindi man lang binasa ni Billy ang papel. Pinunit niya iyon tapos ay tinapon sa basurahan.

Nanlaki ang mga mata ng assistant, “hala, ano pong ginawa niyo?”

“Hindi siya magre-resign, okay?” galit niyang deklara, “may kailangan pa ‘ko sa kanya.”

“Okay… okay po…” nagpa-panic na sagot. 

Tapos ay nagmartsa na siya palabas. Hindi niya na ininda kung nagmukha siyang psychotic dahil sa kanyang inasal. 

Tumungo siya sa may lobby kung saan laging nakatambay si Kuya Jayson. Wala ito doon. Nagtanong siya sa isang security guard.

“Si Sir Jayson po? Hindi po pumasok today. May emergency daw sa bahay.”

Napakamot siya, “hala. Nagsabaysabay naman ‘tong mga ‘to.”

Tinawagan niya si Kuya Jayson upang magpatulong sana na ma-contact si Zack. Ngunit hindi nito sinasagot ang kanyang tawag.

Sinalampak niya ang kanyang sarili sa kanyang office chair. Sobrang helpless siya sa nangyayari. Nag-drag ang araw na iyon. Buti na lamang walang critical issue na kailangang i-address nang araw na iyon.

Pagka-clock-out niya sa trabaho, ay bumiyahe agad si Billy patungo sa subdivision kung nasaan ang bahay ni Zack. Ngunit pagdating niya sa bahay ay nakita niyang walang tao, at madilim sa loob. 

Bumagsak ang puso niya nang makita niya ang karatulang nakalagay na, “FOR SALE” at ang cellphone number nito na blocked siya.

Nagpakawala siya ng hininga tapos ay umupo sa may front door nito. Binuksan niya ang cellphone at binuksan ang kanyang twitter upang basahin ang kanyang horoscope.

@CapricornQueer: Today, you may reconnect with someone in the past and make ammends.

“Eh, hindi ko nga siya makita, eh!” pagyayamot niya. Tumindig siyang muli at nagsimulang maglakad.

Simula noon ay hazy na ang paligid niya. Hinayaan na lang niya ang kanyang paa na gumalaw nang mag-isa. Binalot siya ng kalungkutan. Ni hindi na siya sumakay ng kahit anong kotse. Naglakad lang siya ng kalsada na tameme.

Nang makarating siya sa kanilang baranggay ay mahigit isang oras siyang naglalakad. Biglang nag-blur ang kanyang paningin. Bigla siyang hinagip nang matinding pagod. Naalala niya, na hindi siya kumain man lang sa buong araw dahil nga sa kanyang pagkatuliro.

Humikbi siya, “Zack. Asan ka na? Sana hindi ka pa tuluyang nawawala.”

Unti-unti nang tinakasan si Billy nang malay. Hinimatay siya. Naramdaman niya ang pagkabagsak ng kanyang katawan sa lupa.

Matapos ang ilang segundo, “BILLY! BILLY!”

Nakilala niya ang boses na iyon. May katawang pumaimbabaw sa kanya. Bigla siyang binalikan ng lakas. 

Binuklat ni Billy ang kanyang mga mata.

Nakita niya si Zack na nasa ibabaw niya. Alalang-alala ang mukha nito.

“Billy, okay ka lang? Huy!” panic na sabi nito habang niyuyugyog siya.

“Zack… Zack, ikaw ba ‘yan? Ikaw na ba talaga ‘yan?” lulugo niyang tanong.

“Oo, ako ‘to. Huy! Bakit ka biglang nahulog?!” stressed pa rin ang boses nito.

Bumangon siya, “hmmm… hindi ba ako nagha-hallucinate? Sobrang hypoglycemic na yata ako.”

Tumayo ang doktor tapos ay hinatak siya. Inalalayan siya nito sa pamamagitan ng pag-akbay sa balikat. Nakalakad naman siya kahit papaano habang akay siya. Pansin niya ang tinginan sa kanya ng kanilang mga kapitbahay.

“Saan ka ba nanggaling? Parang pagod na pagod ka?!” sermong tanong ni Zack.

“Nanggaling ako sa bahay mo. Puta. Wala ka. Hindi kita ma-contact kasi! UGH! Buong araw kitang hinahanap!” inis niyang sabi habang nanunumbalik na ang kanyang huwisyo.

“Huh? Teka, bakit mo ako ko-contact-in?!” pagtataka nito.

“Ughhh saka na ako magpapaliwanag. Cloudy utak ko! Hypoglycemic nga!” iritable niyang turan.

Hindi na siya kinausap ni Zack hanggang sa madala na siya nito sa kanilang bahay.

“HUY! Ano’ng nangyari kay bunso!” alalang salubong ni Michaelangelo sa kanila habang tinutuunga nito si Zack mag-akay.

“Ughh! Okay ako. Magpapahinga ako. Napagod lang!” ani Billy habang pumaplakda sa sofa.

“Meron kang coke diyan, or candy? Kelangan niya ng asukal,” tanong ni Zack.

Nagsungit muna si Michaelangelo, “ano ba kasi ginawa mo sa kanya? Ini-stress mo na naman?”

“Nakita ko na siyang ganyan, okay? Wala akong ginagawa,” galit na sagot ni Zack, “ano, mang-aaway ka pa o aasikasuhin natin si Billy?”

Lumambot naman ang mukha ng kapatid, “okay. Okay.”

Kumuha ito ng coke at pinainom iyon sa kanya. Naramdaman niya ang pagkulo ng tiyan niya. Ngunit matapos ang ilang minuto ay nanunumbalik na ang kumpletong huwisyo niya.

Tamang-tama naman na dumating sina Donatello, Raphael at ang kanilang ina.

“Oh, Zack. Oh, Billy, ano’ng nangyari sa’yo?” usisa ni Donatello.

“Nakalimutan kong kumain today. Marami akong pinuntahan. Naglakad nang matagal. Nag-faint,” paliwanag ni Billy, “buti na lang nakita ako ni Zack at inakay niya ako pauwi.”

Nalukot ang mukha ni Raphael. “Huh? Bakit ka nandito Zack? Alam namin ang nangyari sa inyo. Ayaw na namin ng cheating dito sa bahay na ‘to. Hindi makakatulong kung makikipagkita ka pa sa bunso namin.”

Pinisil ng ina ang braso ni Raphael, “sangko, ano ka ba? Tinulungan na nga tayo, kagagalitan mo pa.”

Bumaling si Billy sa katabing doktor, “pero oo nga. Bakit ka nandito sa lugar namin?”

Namutla si Zack, “ano kasi… uhmm… Simula nung, nagkaroon ng gulo… uhh… at nangako ako na hindi ako makikipagkita na sa’yo, bilang paggalang sa inyo ni Diego… uhmm… hindi ko rin kaya na hindi kita nakikita. Kaya minsan kapag gabi, pupunta ako dito sa lugar niyo… Magtatago lang sa sulok. Para makita ka. Pero pramis. Wala talaga akong balak na makipag-connect dahil, ‘yun nga ang pangako ko. Pero ayun nga kanina bigla kang hinimatay, kaya ako nag-intervene."

Lumukso ang puso ni Billy. Iba talaga ang pagmamahal sa kanya ni Zack.

Humalukipkip si Michaelangelo, “so, stalker ka gano’n?!”

Sumimangot si Zack, “pasensya na po kayo. Sige. Aalis na ako. Bye Billy—“

“—Teka may sasabihin nga ako sa’yo, ‘di ba?” pakli ni Billy.

Muling napaupo si Zack, “okay. Uhm… Ano ‘yung sasabihin mo?”

Tumitig ito sa kanya nang matindi. Punong-puno nang pagsusumamo ang mga mata nito. Marahil ay naghihintay ng katuparan ng pag-asa.

Biglang nag-choke si Billy. Alam niya ang dapat niyang gawin. Pero hindi niya alam ang sasabihin.

Tahimik ang living room. Nakatingin ang lahat sa kanilang dalawa.

Nilahad niya ang kanyang mga kamay, “teka. Kayo nga. Umalis muna kayo. Usap lang kami in private, hah?”

Nagtinginan ang mga miyembro ng pamilya Amante tapos ay isa-isang umakyat sa hagdan.

Muling tumingin si Billy sa mukha ng lalaki na intent ang tingin sa kanya.

“Ano na ang sasabihin mo sa’kin?” pangungulit ni Zack.

Napakagat-labi siya, “your face always renders me speechless. Ugh. Shit. Pero heto na.”

Nag-lean ang lalaki papalapit sa kanya.

“Una sa lahat… gusto kong humingi ng tawad sa’yo. Alam ko itong sitwasyon na ‘to, sobrang nasasaktan ka,” turan niya.

Sumimangot ito. Wari’y nag-e-expect na ng bad news, “yeah. Pero you can’t take all that blame. Ako kasi dapat ang natuto nang lumugar noong una pa lang. Kaya nga ako na ang lalayo. Ibebenta ko na ang bahay ko na nagpapaalala lang sa akin sa’yo. Naipasa ko na ang resignation letter ko sa HR.”

Nagsalubong ang kilay niya, “ah, ‘yun. Kinuha ko ‘yung letter sa HR tapos pinunit ko.”

Napamuglat ito, “hoy. Gago. Bakit mo ginawa ‘yun?”

“Ayaw kong umalis ka sa ospital.”

Napakamot ito, “Billy naman. Baka magkagulo na naman tayo. Alam mo namang hindi kita kayang tiisin. I don’t want you to cheat with me.”

Bumuntong-hininga si Billy, “yung offer mo… na maging dreamboy ko, habang buhay? Available pa ba ‘yun?”

Tumango ito, “oo naman. Teka… ano ba talaga ang gusto mong sabihin?”

“Nagkausap kami nang matino ni Diego. At… pinapili niya ako.”

Lumiwanag ang mukha ni Zack at tumuro sa sarili, “at… ako ang pinili mo?”

Hinaplos niya ang pisngi nito, “unang beses pa lang kitang makita, Zack… pinili na kita.”

Dumaloy ang luha sa maligayang ekspresyon ng mukha nito, “god, Billy are you saying…?”

Hinalikan niya ang lalaki. Matagal. Malamyos. Sa katahimikan ng paligid, ang tanging naririnig lang niya ay ang malakas at mabilis na kabog ng kanyang puso.

Naiyak na rin si Billy habang tinititigan ang lalaking pangarap niya, “I love you, Zack.”

Napasinghap ang lalaki, “oh shit. B… That’s the first time you said I love you to me.”

“Sorry. Na-delay ng fifteen years,” humihikbing paumanhin niya.

Napakagatlabi si Zack, “ang sarap… Ang sarap shit.”

Hinaplos-haplos niya ang pisngi nito, “I loved you then, I love you now and I will always love you.”

“Puta gago. Nao-overwhelm ako sa kilig gago ka Billy,” pikon ngunit giddy nitong turan habang hinahawakan ang kanyang mga kamay.

“I love you, Dr. Zachariah Rutherford,” pag-ulit niya, “tayo ang destined para sa isa’t-isa.”

“I love you too, B. You’re the only real love I know,” malambing nitong turan.

Naghalikan silang muli. Nang biglang nag-ring ang telepono ni Billy.

Napatid ang kanilang halik. Nakita niya na si Kuya Jayson ang tumatawag. Sinagot niya iyon.

“Billy, sorry! Pinatawag lang ako ng clinic ng school ng anak ko. Naano ‘yung muscle niya habang nagba-basketball. Sa panic ko naiwan ko cellphone sa bahay. Kakauwi ko lang kasi dumaan pa kami ng ospital para lalo pang maobserbahan. Pero okay naman na. Bakit ka napatawag?”

“Papa-contact ko kasi sana sa’yo si Zack. Pero okay na. Nagkita na kami.”

Tumaas ang boses nito, “ano na naman ‘yang problema ‘yang pinapasok niyo?!”

“Wala. Ayos na. Basta. Basta. Balitaan ka namin bukas.” Tapos ay binaba na lang niya ang phone.

Naghalikan silang muling dalawa. 

“So… finally… finally you’re my boyfriend now?” tanong ni Zack.

Tumango siya, “ugh. Fuck. Imagine. I ended up being with the hottest guy in campus.”

“Believe me, ako ang sinuwerte that I ended up with you,” pakyut nitong sabi bago muling angkinin ang kanyang labi.

Nag-ring naman ang telepono ni Zack. Naghiwalay sila at sinagot iyon.

“Hello…? Uhh? Ahhh ‘yung bahay po? Hindi na po for sale. Yes po… Sorry…” Tapos ay tinapos nito ang tawag.

Nag-thumbs up si Billy, “buti naman. Hindi ka na aalis ah. Dito ka na lang sa buhay ko, okay? Ayaw ko na malayo sa’yo!”

Dinala ni Zack ang kamay niya sa dibdib nito. Nadama niya ang matinding pagkabog. “Yes. I’ll stay. Forever.”

“Putangina ang kekeso niyo!”

Napatingala silang dalawa at natagpuan na naroon lang pala ang lahat ng kapamilya ni Billy sa may second floor at nanonood sa kanila. Si Donatello ang pabirong sumigaw.

Pulang pula si Zack. 

Tumatawa si Billy, “pasensya na kayo. Ganyan kami dumamoves. Mana lang ako sa inyo.”

Pumalakpak ang ina, “ang mahalaga maayos na.”

“Hoy. Ako ang dahilan kung bakit nagkatuluyan kayo, ako ang nag-send nung friend request kay Zack,” cheeky na hirit ni Raphael.

Bumaba si Michaelangelo at niyakap si Zack, “welcome sa pamilya, Zack.”

Ngumiti si Zack, “salamat Kuya.”

Nginitian ni Billy ang lahat ng pag-ibig na nakapaligid sa kanya. He never felt so complete.

——————————————————————————

“I love you.”

“Say it again, B.”

“I love you… I love you… I love you…”

“Uhmmm… Ugh. Yakapin mo ‘ko.”

“Sagutin mo muna ‘ko.”

“Mahal na mahal kita.”

“Hmmmm… Ang borta mo talaga Zackie. Sarap mo talaga akapin.”

“Sa’yo ‘tong katawan ko, B.”

“…”

“Hmmm… Sarap mo humalik. Oh, bakit ka ganyan makatingin?”

“Wala lang. Tangina. Hindi ako makapaniwala. Andito ka na. Sa tabi ko. At akin ka.”

“Shhh… Iiyak na naman.”

“Sorry. Sobrang ugh. Sobrang nakaka-overwhelm lang talaga.”

“Ako na yata ang pinakamasayang tao sa mundo.”

“At ang pinakamalibog rin. Tigas na naman ni Zackie, oh.”

“Alam mo naman na ikaw ang pinakahot na nilalang sa mundo. Kapag kasama kita parang laging sasabog ang pantog ko. Haha.”

“…”

“Uhmmm… Tangina fuck. Naka-white bikinis ka na naman.”

“Haha. Alam kong hindi mo ‘ko mare-resist kapag ito ang suot ko.”

“You’re the cutest thing, B. Hmmm…”

“Ugh. Tangina Zack… Ugh… Labas mo na titi ko. Hindi ‘yang tsinutsupa mong naka-brief lang.”

“Okay lang ba? Nasa bahay niyo tayo.”

“Okay lang. Sige na Zack please. Suck me.”

“…”

“Ohhh. Fuuuck. Zack. Ang hot mo mag-suck. Putangina— ugh shit!”

“…”

“Ohhhhhhhhh fuuuck…”

“…”

“Halika nga dito…”

“…”

“…”

“Hmmm… Sarap mo humalik B. Ohhh shit. Yeah. Finger-in mo ‘ko.”

“Kakantutin kita? Huh? Kakantutin ko boyfriend ko?”

“Tangina. Oo kantutin mo ako.”

“…”

“…”

“Ahhhhh shit… Zackie ang sarap mo ang sikip mo…”

“Gaaahhh ang laki ng burat mo. Putangina. Shit.”

“Tangina ughhh ahhh ohh…”

“Ughhh fuck shit. You’re fucking me hard…”

“I love you Zack! Ughhh! Ang sarap mo kantutin! UGHHH!”

“Halikan mo ‘ko, B…”

“Hmmm… Ugh…”

“Hmmm…”

“Ang tigas na ng titi mo Zack. Sarap na?”

“Oo.”

“Fuck pa kita?”

“Oo. Tangina, fuck mo lang ako. Faster ughhh! Harder!”

“Ahhhh shit. Tangina. I love you Zack!”

“Tangina say it again!”

“I love you!”

“Say it!”

“I love you ugh! I love you!”

“AHHHH!”

“Tangina. Tangina ang hot… Nilabasan ka na…”

“Labas mo na sa’yo, putok mo sa loob ko, B!”

“UGGHHH ARGH! I love you, Zack!”

“…”

“…”

“I love you Billy.”

“I love you Zack. Tulog na tayo?”

“No. Not yet. Say it again.”

“I love you.”

“Say it again.”

“I love you. I love you, Zack.”

“Hayyy… Come here, B. I love you.”

“Good night, Zack.”

“Good night, B."