APNH 01

APNH 01

ANG KAILANGAN NI HARRY CARLOS HIZON

Tumulo ang pawis ko sa kulay brown na papel na nasa mesa. Putangina. Ano ba kasing klaseng test ‘to? Kailangan ba talagang aralin ‘tong buhay ni Rizal? Lintsuan, eh patay na ‘to eh. Basta alam ko lang babaero ‘to na katulad ko. Hahaha. Tanginang subject naman kasi ‘tong Rizal na ‘to eh.

Sino ba kasing nagpauso ng college? Sino ba kasi nagpauso ng edukasyon. Pucha naman kasi madalas naman hindi naman nagagamit ‘yung pinag-aralan namin dito sa totoong buhay. Lalo naman ako. Wala naman akong balak gamitin ang course ko pagnagtrabaho na ‘ko pagkatapos ng graduation.

Muli kong tiningnan ang kulay brown na mga papel na naka-stapler na hawak ko habang binabaligtad-baligtad ito. Pucha. Lagpas kalahati lang ang items na nasagutan ko. Wala pa ‘kong sigurado sa kahit ano sa answer ko. Shit.

Tumayo ako. Nagtinginan ang mga kaklase kong nagsasagot din ng Prelim Exam namin. Mukhang tuliro din sila dahil mahirap naman talaga ang test. Pero ako, kapag hindi ko alam, hindi ko alam. Kapag suko na, suko na. Oo, kahit twenty minutes pa lang ang nakakalipas simula nang magsimula ang exam. 

Napatingin din sa akin si Mrs. Acsibal habang bumababa ako sa ampitheater type na classroom na iyon patungo sa kanyang mesa. Pinatong ko doon ang aking exam papers. Napatingala lang sa akin ang propesor. Nanlaki ang mga mata nito nang makita ang halos malinis kong mmga papel.

“Are you sure you’re done, Mr. Hizon?” pag-aalala niya.

“Opo, ma’am. Hanggang diyan lang ang kaya,” yamot kong tugon, “kasi naman, uso naman po ang multiple choice na exam, may identification pa kayo ay essay.”

Tapos ay naglakad ako palabas ng room. Nakatitig sa akin ang mga kaklase ko. Si Mrs. Acsibal naman, umiiling-iling.

Ewan ko ba kung bakit ko pa pinag-aksayahan ng oras ko ‘yung exam na ‘yun. Kesyo may sagot ako doon o wala, wala namang magagawa ang Rizal Prof ko. Ipapasa at ipapasa niya ako. Siya ang malalagot kung hindi. 

Walang masyadong mga estudyante sa corridor nang lumabas ako doon. Habang naglalakad ay pinagtitinginan ako ng mga tao. Nakatiingala sila sa akin, paano ba naman ang tangkad ko, 6’ 3” ang height ko. 

May isang petite na babae na lakas-loob na lumapit sa akin, “ah… Harry… Puwede banag magpa-picture?" 

Tumungo ako sa kanya. Okay din. Medyo Maui Taylor ang dating niya. Nakita ko ang patch sa uniform niya, galing sa Tourism department. Kaya naman maganda, sexy at makinis.

Ngumisi ako, “syempre naman. Ang gaganda talaga ng mga taga-tourism, eh.” Tinupi ko ang aking katawan upang makapag-selfie kaming dalawa. Pucha. Mabango. Nakakainit ‘yung amoy. 

Namumula ang mukha niya habang binabalik ang cellphone sa bag, “thank you Harry ah! Sobrang pinapanood ko lahat ng games mo.”

“Post mo sa FB. Add mo ‘ko tapos, tag mo ‘ko.” Tapos ay kumindat ako sa kanya.

Kita sa mukha niya ang pagpipigil na tili. Napahuni na lang siya ng, “hihi. Okay.”

Nagpatuloy ako sa paglakad. Nakatingin pa rin ang mga estudyante. Araw-araw naman na ‘tong nangyayari. Sanay na ako.

Ako nga pala si Harry Hizon. Tangina.  Nagpakilala pa ‘ko, parang hindi niyo naman ako kilala. Rookie of the year last year. Kasama sa mythical five ngayon. Ako ang nag-shoot ng dalawang free throw na nagpa-champion sa university. 

Itatawid ko lang ang itong college. Kailangan ng diploma. Pero pahahapyaw lang ‘tong boring na pag-aaral. Hindi ko naman kailangan. Ipapasa naman ako ng mga prof. Kailangan ako ng school. Ngayon lang nagka-champion ang university sa liga pagkatapos ng sampung taon at ako ang dahilan kung bakit kami ang kampyeon last year.

Pagka-graduate ko sa collegiate basketball league, magiging professional cager ako sa PBA. Sigurado na ‘yan. 

Pumasok ako ng CR ng lalaki upang umihi at mag-ayos ng sarili. May mga lalaking estudyante na nakipagkamay at nakipag-apir sa akin. Panay ang tawag nila sa akin ng idol.

Nang maiwan akong mag-isa doon ay humarap ako sa salamin. Kita ko roon ang aking guwapong mukha. Deep-set ang mga mata, matangos ang ilong, square jawed. Mapupula at manipis ang aking mga labi. Maigsi at malinis ang pagkakaayos ng aking buhok na medyo brown. Baby face na caucasian ang mukha ko, sabi nila, hindi bagay sa astigin at rough ko na moves sa court. Aninag ang hulma at tikas ng katawan ko sa suot kong polo na uniporme. 

Bumukas ang isang pintuan ng isang cubicle. Tapos ay nagsalita ang lumabas mula roon. “Woy! Ikaw pala ‘yan, Harry!”

Biglang tumundig ang aking balahibo. Kilala ko ang boses na iyon. Umikot ako at nakita si Einstein Noveno, ang isa sa mga kaklase ko sa isang subject na pinapasukan ko sa semestre na iyon. Masmatangkad ako sa kanya, ngunit hindi naman ito pandak sa height na 5’ 11”. Payat ang katawan nito. Mahaba at magulo ang buhok nito. May mga break out ito ng pimples sa mukha. Makapal ang kilay nito sa ibabaw ng malalaking mga mata nito. 

Napatungo ako at mahinang tumugon. “Ei— Einstein…”

Lumakad siya patungo sa harapan ko. “Hmm… Para ka yatang natanga diyan. Long time no see. Kumusta ang buhay gigolo? Nakita kita kanina. Nambababae ka na pala ulit."

Umiling ako, "ah... Hindi wala lang 'yun?"

"Weh, ano naman ang pinaggagawa mo?"

Nautal ako, “ah… Ano… Kasi ‘di ba? Exam week? So, ano… nag-aral ako.”

Tumawa siya. Dumagundong sa tainga ko ang malalim niyang boses? “talaga? Ikaw? Harry Carlos Hizon? Nag-aaral?”

“Tangina naman, Einstein oh… Tantanan mo naman ako sa ganyan, kahit minsan lang. Alam ko na ang kasalanan ko,” asar ngunit mahina kong sambit sa kanya. Ngunit nalungkot ako sa sinabi niya.

“Bakit? Totoo naman. Tanga ka naman talaga. Bumalik ka na naman sa kayabangan mo,” nakangiting sabi niya, “kumusta nga pala? Nag-aral ka na ba para sa next exam natin?”

“Natin? Huh?” pagtataka kong sambit.

Tinapik niya ang braso ko. “Ano ka ba? Exam na natin sa Sports Psych mamaya! Hala ka, woy!”

“Shit! Shit! Shit!” mura ko sa aking sarili. Humakbang muli ako palabas ng CR. Naloko na. Kailangan kong ko mag-aral kundi. Fuck.

——————————————————————————

Habang nagsasagot ako ng prelim exams ng sports psychology ay kung saan-saan lumilibot ang aking mga mata. 

Shit. Harry. Harry. Mag-focus ka. Importante ‘tong exam na ‘to. Sports psychology ‘to. Semi-major subject ‘to sa kurso kong Physical Education. At saka, kailangan ko ‘tong mapasa kasi— fuck. fuck. Harry! Mag-focus ka!

Sa sobrang kaba ko ay paulit-ulit kong tinap ang bolpen ko sa mesa. 

Napatingin ako sa propesor na nakaupo sa may teacher’s table sa harapan. Si Dr. Dominic Ronquillo, na nagmamasid sa klase na nag-e-eksamen ng panahon na iyon. Saan kaya na naman nakuha nitong gagong ‘to ang utak para gumawa ng ganito kahirap na test? Tangina. Sige ikaw na ang nakatapos ng PhD ng Clinical Psychology sa edad na bente-cinco. Ikaw na ang magaling. Ikaw na ang matikas. Ikaw na ang teacher na pinipilahan ng mga babae sa school. Ikaw na ang—

Fuck. Bigla siyang tumingin sa akin. Napatingin ako pababa sa test paper. Bakit ba feeling ko kaya niyang basahin ang isipan ko?

Shit. Harry. Focus. Muli kong tinuloy ang pagsagot. Tumulo muli ang pawis ko sa test paper. Tinuloy ko ang pagbilog ng mga letters para sa multiple choice. Tangina. Bakit ba ‘yung mga hindi ko inaral ang nagsilabasan sa eksamin na ‘to?

Nakarinig ako ng mga yabag. Napabaling ako sa pinanggalingan ng tunog. Naglalakad na si Dr. Ronquillo paikot sa mga estudyante, tila nagbabantay sa kung sino man ang nagkokopyahan. Sinundan ng aking mga mata ang kanyang katawang gumagalaw.

“Ladies… Gentlemen… I minored in Forensic Psychology. I can tell by the movement of your noses that you are cheating. Last warning,” deklara ng guro.

Muli akong bumalik sa aking test paper. Fuck. Napakahirap naman mag-concentrate kung ganito ang teacher. Nang matapos ako sa multiple choice ay napakamot ako. Tangina. Essay na naman. Kurimaw talaga ‘tong si Doc.

Sa gitna ng aking malalim na pag-iisip, naramdaman kong may mabigat na kamay na pumatong sa aking forearm na nagpigil sa pagtap ng ballpen ko.

Napatingala ako. Si Dr. Ronquillo iyon. Napanganga ako at napanginig. Bumilis ang tibok ng puso ko. Putangina. 

Nagsalubong ang mga kilay niya, “Harry Carlos Hizon. Wala ka sa court. Huwag mong i-dribol ang bolpen.”

Matagal kaming nagtitigan. Napakalalim ng tingin niya, parang hinuhukay ang kamalayan ko.

Napasinghap ako at nabitawan ang bolpen ko. Nahulog iyon sa sahig. Doon na bumitaw si Doc ng tingin at sa aking kamay. Tumalikod na siya at bumalik sa teacher’s table. 

Malalim ang aking paghinga. Naka-glue pa rin ang mga mata ko sa ballpen ko na nasa sahig.

Shit. Ang sikip ng pundilyo ko. Putangina.

Agad kong tinanggal ang isip ko sa kung ano mang nakakadiring nararamdaman ko. Kailangan ko nang tapusin ‘tong exam na ‘to ng tama. Pumangit pa lalo ang pangit ko nang sulat na sumasagot ng essay. Shit. Hindi ko na alam kung ano ang sinusulat ko.

Pero hindi ko na kaya sa loob ng classroom na iyon. Tahimik. Walang umiimik. Para akong nasa disyerto sa init. Hindi ko kinaya ang titig na iyon.

Binuhat ko ang sarili ko patayo mula sa upuan. Napatingala ang lahat at napabaling sa akin. Nahagip ng mata ko si Einstein na nakangisi sa akin.

Malakas ang tunog ng aking mga sapatos habang humahangos patungo sa teacher’s table. Pinatong ko doon ang papel.

Tumaas ang kilay ni Dr. Ronquillo, “hm? Tapos ka na?”

Tumango ako, “oo sir.”

“Kailangan mong pumasa dito, alam mo ‘yun ‘di ba?” pag-papaalala niya.

Napakagat lang ako ng labi habang tinititigan ito habang sinusuri ang aking mga papel. Hindi ako gumagalaw sa harap niya na parang may hinihintay na kung ano na hindi ko rin mawari.

Napatingin siya sa crotch ko tapos tumingala sa akin, “oh, ano’ng ginagawa mo diyan? You may leave if you’re done.”

Napakamot ako ng ulo, “ah… Sir… Uhm… Wala ba kayong kailangan sa akin?”

“Huh…” tapos ay ngumisi siya sa akin, “wala Harry. Bakit ikaw? May kailangan ka ba sa’kin?”

Umiling ako ng mabilis, “wala po. Wala po.”

Tinuro niya ang pintuan, “then move out, Mr. Hizon. Ang laki mong bulas diyan. Tinatakpan mo ‘yung mga classmate mong nagkokopyahan.”

“Opo.” Tapos ay humangos ako papalabas ng classroom na nagliliyab ang kalooban.

——————————————————————————

Hindi ako nag-e-eksaherado noong sinabi ko na sikat ako sa school. Hindi rin OA kung sasabihin kong kaya kong kunin ang kahit na sinong babae na naisin ko sa school o kung saan man. Kilala akong palikero sa university. Alam ng mga naging girlfriends ko kung gaano kadaling palitan ko sila. 

Nandito ngayon ako sa kotse ko, sa parking building na malapit sa university. Nakaupo ako sa backseat. Katabi ko si Winona, ang babaeng taga-tourism na nagpa-picture sa akin kanina.

Pagkatapos ng exam sa sports psychology ay agad ko siyang kinontact nang nabasa ko ang FB message niya sa akin. Agad naman siyang nagpakita sa akin nang inaya ko siya. Hindi rin siya humindi nang inaya ko siyang mag MOMOL sa likod ng kotse ko.

Nakababa na ang aking jockstrap at pantalon sa aking mga papa. Tumataas baba na ang ulo ni Winona habang subo-subo ang aking alagang mahaba. Fuck. Ang sarap. Sobrang libog na libog ako ngayon na hindi ko maintindihan.

“Okay ba? Harry? I don’t do blowjobs… At ang laki mo, I can’t take you all in…” ani Winona nang sandaling lumuwa siya.

Tinulak ko siya pabalik sa titi ko. “You’re doing good, babe. Sige lang… Malapit na ako… You want to drink my cum, babe?”

Tumango siya habang nasa bibig pa rin ang burat ko.

Shit. shit. shit. Nararamdaman ko nang umaakyat na ang tamod ko sa ulo ng burat ko. Nagsimula na akong umungol nang malakas. “Ahhh oooh…”

Nang akmang lalabasan na ako ay biglang tumunog ang closing instrumental ng "Ang Huling El Bimbo" ng Eraserheads sa utak ko.

“Fuck shit!” yamot kong bulyaw. Pilit kong winaksi sa utak ko ang kanta. Pero habang lalo kong pinipigilan, lalong umuugong ang awit sa isipan ko. Shit. Shit. Hindi magandang pangitain iyon.

Bumangon si Winona, “are you alright? Nanlambot ka.”

Napatungo ako sa tarugo ko. Tama nga siya. Nag-shrink iyon mula sa matigas na 7.5 inches hanggang sa 4 inches na malambot. 

“Fuck…” tapos ay tumingin ako nang apologetic sa kanya. “Winona sorry. Pagod lang. Alam mo na, exam week. Okay lang ba na, next time na lang?”

Nalugi man ang hitsura ay ngumiti pa rin ang babae, “sure. Okay lang. Actually, what we did is more that I ever hoped we’d do.”

“Don’t worry. Tatapusin natin ‘to,” sabi ko. Hinalikan ko siyang muli, ngunit hindi na kasing pusok katulad nang una kaming pumasok sa sasakyan.

Nag-ayos na kami ng aming mga sarili. Nagkasundo kami na ihatid siya sa sakayan ng bus. 

“Call me!” pamamaalam ni Winona bago siya bumaba ng kotse ko.

Umarangkada na ako patungo ng bahay. Pero putangina, putangina. Ang bigat ng ulo ko.

Shit. Hayan na naman ‘yung El Bimbo! Fuck! Fuck! Dumagundong sa akin ang tunog ng drums, gitara at strings ng kanta. Putangina! Shit!

Nanlambot man ako ay hindi naman nawala ang pagliliyab ng aking kalooban.

“La la la la… La la… La la… La la la…” paulit-ulit na huni ng mga mang-aawit ng kanta sa aking utak.

“Fuck! Shit!” bulyaw ko.

Bigla kong prineno ang aking sasakyan. Rinig ang screech na gawa ng breaks. Nag-U-turn ako.

Sa ibang bahay ako pupunta.

Putangina.

——————————————————————————

Kumatok ako sa pintuan ng isang bahay na bungalow na malapit sa university, sa isang village na laan para sa mga propesor namin.

Pagkalipas ng tatlumpong segundo ay bumukas ang pinto. Tumambad si Doc Dominic. Iyon pa rin ang suot niya, katulad ng sa klase kanina. Long sleeves na kulay aqua blue, pero naka fold na ang sleeves niya, at bukas na ang pinakamataas na butones. Wala na rin siyang neck tie na suot. Hapit ang itim na slacks niya. Naka-tsinelas na rin siya. Kitang-kita ang hulma ang katawan niya sa tailored na damit nito.

“Harry. Carlos. Hizon,” mariing bigkas niya ng aking buong pangalan, “what brings you here? Again?”

Napipi ako. Hindi ko mawari kung bakit napahangos ako sa tirahan ng teacher ko, at kung bakit kinailangan ko ang presensya niya.

“Ah… Sir… Gusto ko pong malaman kung… nakapasa ako sa prelims kanina…” pagsisinungaling ko.

Napahalukipkip siya, “Mr. Hizon, what gives you the idea that I’ll give you your grades before I do to your classmates? Hayan ang problema sa’yo, eh. Feeling special ka na naman, eh. Kaya ka napapahamak.”

Para akong hapon na napa-bow sa harapan niya, “sorry, Doc Dominic… A— aalis na po ‘ko…”

Akmang tatalikod na ako nang biglang nagsalita si Doc, “na-check ko na ang papel mo. Come inside.”

Sumunod ako sa kanya habang papasok siya. Sinara ko ang pintuan pagpasok ko at sinigurado kong locked iyon. Maliit at simple lang ang tirahan na ‘to. Kongting furnitures at walang decorations. Puti ang walls, brown at black ang mga kagamitan.

Mula sa dining table ni Doc kung saan marahil ay nagche-check siya dahil nakakalat ang mga papel doon, ay kumuha siya ng isang test paper. Mukhang akin iyon.

Tinapat niya ang score sa mukha ko. Fuck. 49 over 100. Hindi ko pa naipasa. Puta.

Lalong dumagundong ang dibdib ko. Masama ‘to. Masamang masama ‘to.

“You almost passed,” sarkastikong banggit nito, “you missed it by a single point. I think, kailangan mo na ulit magpa-tutor kay Einstein."

Hindi! Hindi! Hindi! Hinablot ko ang papel ko mula sa kanya at nag-aalalang ini-scan iyon. Madami akong mali sa mga objective questions. Pero nang mabasa ko ang score ko sa essay, 4 out 5, umalma ako.

“Teka sir, baka puwede mo naman nang gawing five over five ‘yung essay ko, para pumasa.” Pero putangina. Alam ko inaasar ako ng gagong ‘to. Alam kong hindi naman niya ako pagbibigyan. Enjoy lang siya na nagmamakaawa ako.

At puta nae-enjoy ko rin ‘tong laro niya. Shit.

“Alam mo, Harry, tama naman ang sagot mo sa question. Sumablay ka lang sa last sentence,” paliwanag ni Doc.

Agad na tumungo ang paningin ko sa ilalim ng paragraph. Nanlaki ang mga mata ko sa nabasa kong sentence na sulat kamay ko.

*Doc Dominic, tsupain ko titi mo.*

Umagos ang dugo sa mukha ko. Fuck. Sa sobrang in-a-daze ko kanina, kung anu-ano na ang nahalukay ko sa utak kong pagnanasa. 

Pinisil ni Doc ang pisngi ko, “Harry… I like your initiative… Pero, kahit secular ang school natin, I can’t perfect an essay na R-18.”

“Sorry… sir… Sorry…” hiyang hiya ako sa sarili ko. 

“I am disappointed in you, Mr. Hizon. I thought you were improving?” sermon ni Doc, “sige na makakaalis ka na. Bukas sasabihin ko kay coach ang standing mo sa klase ko. And I will tell Einstein to resume his mentoring to you.”

Hindi ako umimik. Alam ko naman na na nagpabaya ako. Oo, ang ibang subjects ko kaya kong yabangan at pumasa kahit hindi ako pumasok. Pero hindi iyon pareho sa mga klase ko kay Doc Dominic. 

Sinubukan kong mag-angas. Sinabi ko sa kanya ang lahat ng sinabi ko sa iba kong mga prof. In-establish ko ang aking paghahari. Pero madali niya akong nabaligtad. Madali niya akong napaamo.

At sa tuwing nasa presensya ko siya, nag-iinit ang katawan ko. Tangina. At kahit na anong pamimilit ko na i-resist ang nadarama ko para sa kanya, muli akong magagapi kapag tumunog na ang El Bimbo sa aking utak.

 Bumalik si Doc sa kanyang mesa at nagpatuloy ng pag-check ng test. Hindi niya na ako iniinda. Parang wala na ako doon.

Tangina naman Doc! Hindi mo pa ba ako gagamitin? Hindi mo pa ba gagawin? Bakit ba tinitiis mo ako? Alam mo naman na kailangan na kailangan ko! 

At habang tuloy-tuloy ang “La La La…” ng kanta sa aking utak, ay unti-unti na ring natutunaw ang napakataas kong ego. 

Kailangan kong makuha ang tunay na kailangan ko.

Hinubad ko nang mabilis ang aking polo at hinagis iyon sa sahig. Sumunod na rin ang undershirt ko. Tinanggal ko na ang sapatos at medyas ko, at tinulak pahubad pababa ang slacks ko. Tanging jockstrap na puti, relo  at dog tag na lang ang suot ko.

Alam kong nakikita mo ko Doc! Pero tangina. Nang-iinis ka pa. Ayaw mo pa akong pansinin. Shit. Puta. Kailangan ko pa yatang magpakababa.

Tumungo ako sa kanya at lumuhod paharap sa kanya.

Inurong ni Doc ang inuupuan at tumingin na sa akin. “Hmm? Hindi ang grades mo ang pinunta mo dito no?”

Umiling ako. “Hindi po! HIndi po!”

“Oh, ano’ng pinunta mo dito?”

Agad kong hinawakan ang gitna ng kanyang slacks. Naroon sa loob ang sawang nagsisimula nang lumaki sa aking kamay, “Doc. Kailangan ko nito. Kailangan ko 

‘’to.”

Tinulak ako sa balikat ni Prof! Aray! Napatupi ako na parang papel sa sahig niya.

“Sinabi ko na bang hawakan mo? Tangina ka?!” bulyaw ni Doc Dominic. Wala na ang mahinahong teacher. Napalitan na ng dominanteng halimaw. Ang halimaw na nagma-may-ari sa’kin.

Yes. Heto na. Mukhang okay na.

“Sir, dalawang linggo na. Kahit tsupa lang sir. Tsupa lang,” pagsusumamo ko. Tangina. Wala na rin ang maangas na basketball player. Napalitan na ng submissive na alipin na excited magpagamit.

Nagsimula ulit siyang mag-check ng papel, “busy ako Harry. At saka pagod.”

Bumangon ako at muling lumuhod. Binukaka ko ang aking amo at sapilitang idinikit ang ilong ko sa bayag niya. Putangina nakakalibog ang amoy. Kahit nasa koob pa ng betlog, parang nararamdaman ko na ‘yung tamod.

Sinipa niya ang tagiliran ko. “Aray!”

“Tangina naman Harry! Tingnan mo nga ‘yang hitsura mo… Mas matangkad ka pa ng three inches sa akin. Tapos batak na batak ang katawan mo! Tapos nakaluhod ka diyan naka-jockstrap ka lang tapos sinisinghot mo burat ko sa loob ng pants ko. Tangina! Hayok na hayok ka talaga ‘no?!” pangmamaliit ni Doc Dominic.

Napahawak ako sa mga tuhod niya. “Doc please… Pagbigyan mo na ako. Kaya ako hindi maka-focus sa school, kasi dalawang linggo na natin ‘tong hindi ginagawa.”

“Ulol. If I know nagpapagamit ka rin sa iba!” ungot niya.

“Eh… iba naman ikaw eh. Ikaw ang amo ko eh. Ikaaaw…” panunuyo ko.

Padaskol na binuksan ni Doc ang zipper ng pundilyo niya. Nilabas niya ang de-syete niyang burat. Tangina. Na-miss ko ‘yan. Mataba. Maugat. Mahaba ang bulbol. Pinkish ang ulo. Fuck.

Nanuyo ang lalamunan ko. Nabuhay ang espesyal na uhaw ng katawan ko.

Pero kahit nakahain na ang pinaka paborito kong pagkain. alam kong hindi ko iyon masusubo hangga’t walang pahintulot ni Doc.

Sinampal niya ‘ko. “Ugh!” Shit. Ang sakit. Pero fuck. Ibang klase talaga kapag binabarubal ako nito.

“Gusto mo ‘to?” Tapos sinampal niya ang titi sa mukha ko. Fuck ang init sa pisngi ko. Pilit kong hinabol ng dila ko pero hindi ko naabot.

Tumango ako ng mabilis. “Oo Doc! Gusto ko! Gusto ko!”

“Okay. Pero mabilis lang tayo, ah! Madami pa akong che-checkan.”

Lumukso ang puso ko sa narinig. Agad kong isinubo ang burat na asa harapan ko. Hmm. Shit ang sarap. Maalat-alat pa sa pawis. Medyo may kaunting panghing amoy. Pero pucha mas gusto ko ‘pag gano’n. Tangina ang sarap ng matigas na laman sa loob ng bibig ko. Nilaro-laro ng dila ko. 

“Kamay Harry,” paalala ni Doc.

Nilagay ko ang dalawang kamay ko sa likuran ko. Namalagi sila sa ibabaw ng puwet kong matambok at pawis na rin.

Nagpatuloy sa pagtatama ng mga exam papers si Doc Ronquillo. Habang ako ay pumuwesto at nagtiis sa ilalim ng mesa habang diredirecho lang na tsinutsupa ang tarugo niya. Fuck, ang tagal ng dalawang linggo. Sobrang na-miss ko ‘to. Kahit isang oras ko ‘to tsupain, walang kaso sa akin.

At natupad nga ang hiniling ko. Fuck naman. Walang tigil. Forty five minutes na akong taas baba sa alaga ng prof ko sa psychology. Sarap sarap. Tumutulo na ang laway ko patungo sa leeg at dibdib ko sa sobrang tagal ng pangtsutsupa ko sa kanya.

Nagulat ako nang biglang hinugot ni Doc Dominic ang burat mula sa bibig ko. Syet. Hindi maganda ang feeling na nabibitin. Parang ang empty ng bunganga ‘ko.

Minuwestra niya ako palabas ng mesa. Agad niyang kinuha ang ulo ko. Tapos ay finace fuck niya ‘ko.

“Ugh ugh ugh elk!” nabubulunan na ako sa sobrang rahas at lalim ng pagkantot niya sa bibig ko. Naluluha na rin ako at hindi na pantay ang paghinga. Pero ganoon pa man, iba pa rin ang kiliting dala sa akin ng pagkatok ng burat nito sa lalamunan ko. Astig.

Tumungo ang mga kamay ko sa dalawang hita niya. Shit. Idol talaga ang katawan niya. Ang tigas ng quads niya. Parang adobe. Pinadulas ko pa pataas ang mga palad ko sa abs niya. Fuck kahit na mayroon siyang suot na polo ay kaya kong -itrace ang anim na parisukat ng kanyang abs. Tangina parang wala siyang body fat. Tapos nakaabot ang mga kamay ko sa dibdib niya. Kinatok-katok ko iyon. Tangina. Hindi man lang tumatalbok sa sobrang tigas. Nahanap ko ang utong niya pinisil ko ng kaunti. Naabot ng kamay ko ang ibabang parte ng biceps niya. Isa pa ‘yung idol. Ang laki!

Sumabay na ang diwa ko sa kanta ng utak ko habang magkapatong na ang aming mga kamay… “Magkahawak ang ating kamay at walang kamalay malay…”

Tumingala ako sa kanya. Nakita ko ang baby-face niyang mukha. Tangina. Kung hindi siya naka-business atire, hindi mo malalaman na teacher siya na may PhD. Para lang siyang studyante rin. Putaragis ang guwapo!

Hinawakan niya ang likod ng ulo ko tapos sinagad papasok ang tarugo niya sa lalamunan ko. Binabad niya ng ganoon ng sampung segundo. “UUURRRGH!”

Tapos inulit niya. Inulit niya nang inulit. Fuck tangina. Mawawalan na ako  ng hangin! Parang masusuka na ako.

Ngunit parang nahinuha naman ni Doc ang nararamdaman ko at muling bumunot. 

“Ano?! Kaya pa?! Gusto mo ‘yan ‘di ba?! Gusto mo?!” dirediretsong pamamahiyang tanong ni Doc Ronquillo gamit ang baong boses nito, “tangina sinagot mo pa sa test mo na gusto mo ‘kong tsupain?! Hindot ka tangina mo ka!”

“Kaya ko pa kaya ko pa… Kaso…” tugon ko

“Kaso ano?!”

“Sir kantot. Gusto ko rin ng kantot. Kantutin mo ‘ko, Please!” muli kong pagmamakaawa. Mukha siguro akong tanga. May pa bend bend pa ‘ko, para akong nagdadala ng insenso sa buddha.

“Minus five ka sa exam!”

Tangina naman nitong gago nito. Iniipit pa talaga ako nito. Pasalamat siya amo ko siya at mag isang nagsa-submit ang katawan ko sa kanya. Kundi natampal ko na siya.

“Tsk! Sige na nga!”  asar kong tugon.

Sinipa niya ang tagilirin ko ng malakas.

Napaulpit ako sa sahig at napatupi. “ARRRGHHHHH FUUUUUCK!”

“Tangina mo?! Ikaw na nga may kailangan, ikaw pa ang galit?!”  bulyaw niya sa akin. Kahit babyfaced si Doc, tunay na nakakatakot ang hitsura niya kapag galit.

Muli akong lumuhod. “Sorry sir. Sige po. Tatanggapin ko ‘yung minus basta makantot mo lang ako…”

Tumayo si Doc at sinalampak ang sarili sa sofa. “Fuck. Eh, pagod ako, pa’no ‘yan?”

Nakatitig lang ako sa burat niyang nakatindig pa rin palabas sa pantalon.

“Sabi ko, Harry, pagod ako putangina! galit na pag-ulit nito.

Agad akong tumayo, “uhm… Sige ako na po ang bahala Doc. Ako na ang gagawa.”

“Sige. Tangina kang hindot ka.” At hindi niya gumalaw si Doc Ronquillo. Lalo lang niyang ini-spread ang mga malalaking mga braso at forearm sa sandalan ng sofa.

Saglit akong napasilip sa full body mirror sa may dingding. Fuck tangina ang puta kong tingnan. Para akong malaking bulas na pokpok. May laway ako sa bibig, may pawis na nagpapakintab sa katawan ko. Tanginang ‘yan, walang kuwenta ‘tong pecs kong umbok, braso ‘kong batak at six pack abs kung tanginang tsuapero lang naman ako. 

Mamasamasa na ang bukol sa harapan ng jockstrap ko. Ni-require niya akong magsuot ng underwear na one size lower kaya tangina hiindi na makahinga alaga ko sa loob.

Pumuwesto ako paharap sa kanya, tinukod ang mga kamay sa sandalan, lumuhod sa sofa at tinapat ang burat sa puwet ko. Putangina. Si Doc ang pangalawa sa pinakamalaking burat na naipasok ko sa sarili kong butas.

Tangina kaya ko ‘to. Kating kati na protate ko sa kantot.

Saglit kong fininger ang sarili ko bilang paghahanda.

Tumingala sa akin si Doc, “tangina niyan! Sayang sa oras fumifinger ka pa!”

“Opo.” Tapos ay hinawakan ko na ang burat niya at tinapat sa lagusan ko. Fuuuuuuuck! Ang laki. Ang taba ng ulo. Fucccck! Para akong hinihiwa sa dalawa.

“Tangina!” sigaw ni Doc nang bigla niya akong tinulak pababa. Malakas siya kaya baon agad ang buong burat.

“PUTANGINA PUTANGINA!” bulalas ko sa sakit na nadarama.

Sinapak niya ang dibdib ko, “shit naman Harry! Shit shit! Ang sikip mo! Umayuda ka na.”

Ngumangawa pa ako at motionless dahil sa sakit.

“No putangina! Ayokong pinaghihintay ako! Umangkas ka na diyan o ibaba na kita?”

Ngiwing ngiwi man ang mukha ay nagtaas baba na ako sa alaga niya. Fuck sakit. “Argh argh argh argh argh… Ooooooooh…”

Tumirik ang mata ko. Umagos ang kuryente sa katawan ko. Natamaan niya na ang gspot ng puwet ko.

Kaya binilisan ko na ang pagsakay sa tarugong nakapasak sa akin. Shiiiit! Talaga ‘tong feeling na ‘to. Dabest. Hindi ko ‘to makukuha sa mga babaeng groupie ko after games.

Ako si Harry Carlos Hizon. Last semester, natuklasan ko na sa loob ng aking maangas na pagkalalaki na pagkakakilanlan sa akin ng mundo, nagtatago ang isang putanginang hayok na baklang submissive. 

Si Doctor Dominic Romano Ronquillo ang bumuhay sa tunay kong pagkatao. Marami man siyang laro at trip na ginagawa sa akin, sa huli ay ma-e-enjoy ko naman kapag nalampasan ko lahat.

Tatlumpong minuto akong taas baba. Ang mga palad ko pa rin ay pumapasada sa kanyang dibdib na natatakpan ng madulas na tela. Gusto kong makita ang sexy niyang katawan pero tangina, ano naman kaya ang kapalit noon? Okay na siguro ito.

Tinitigan ko ang mukha niya. Hindi ko matiis magtanong, “puwede po ba kitang halikan sir?”

“Minus 3 ‘yan sa exam.”

“Tsk. Sige sige!"

Agad kong siniil ang labi niya nang halik. Alam kong laplapan ang gusto niya. Putaragis bango talaga ng bibig. Tangina gusto kong sipsipin lahat ng laway. 

Fuck ‘yung titi ko, nakalabas na ulo sa garter. Tuloy ang agos ng precum mula rito.

Walang sabi sabi ay biglang kumadyot siya ng pataas nang malalim. Nakaramdam ako ng pagsabog ng ano’ng mainit sa kalooban ko. Nilabasan na siya sa kalooban ko.

“Hmmm… Shit!” sigaw ni Doc Dominic habang tinutulak ako palayo. Bumagsak ako sa sahig. Tumulo ang tamod mula sa butas ko.  Napatingin siya sa orasang nakasabit, “uwi ka na. Isa’t kalahating oras ang sinayang mo sa akin dahil sa kapokpokan mo!”

Tumayo ako, “sir, palabas muna ako.”

Tinulak tulak niya ako patungo sa pinto, “wala akong paki. Problemahin mo ‘yan!”

Nang malapit na ako sa pintuan, “teka Doc! Magbihis muna ‘ko!”

“Dadalhin ko na lang damit mo bukas!” Tinulak niya ako palabas tapos ay nilock ang pinto.

“Shit!” sigaw ko nang maramdaman ko ang lamig ng hangin sa labas sa balat ko. Humangos ako sa kotse. Buti walang nakakita.

Binuhay ko ang makina at humarurot na ako.

Nagulat ako, nang madaan ako sa isang humps ay bigla akong napapreno. Shit nilabasan na ako. Ang dami!  Fuck tangina.

Napapatong ako ng ulo sa manibela. Tangina. Pakshet ka Doc.

Pakshet ka. 

Pakshet ka. 

Sarap ng ginawa mo sa’kin.

“La la la la… la la… la la… la la la…"