HMBS 02

ANG UNANG MEETING NG SUCCESS STUDIES

Maagang gumising si Hansel, ang amoy ng bagong timplang kape ang pumuno sa maliit ngunit maayos na apartment na inuupahan niya malapit sa campus. Early morning nang martes sa unang linggo ng semestre. Dahan-dahan niyang ini-scroll ang directory ng unibersidad, pinapantayan ang bawat pangalan ng mga guro, hinahanap ang may inisyal na A.C.V.

Isang pangalan lang ang tumugma: Aireen Connie Viñas, isang propesora sa Robotics, matagal nang kilala ng buong kolehiyo bilang retiradong haligi ng department.

“Hindi puwede,” bulong niya sa sarili, nanlilisik ang mga mata sa malinaw na profile. Wala itong kinalaman sa lihim na email na natanggap niya.

Bumaling siya sa papel kung saan niya prinint ang mismong email mula sa “Success Studies.” Malinis ang font, malinaw ang utos, at lalo siyang nabahala sa linya na nagbabawal na ipagsabi ito kahit kanino. Napapailing siyang bumulong, “Tangina. Sobrang shady talaga nito. Prank ba ’to?”

Pero hindi niya matabunan ang kaba. Alam niyang busy ang araw niya: may hearing siya bilang peer judiciary representative, at pagkatapos ay orientation meeting para sa isang prestihiyosong debate tournament. Sanay na siya sa ganitong siksik na iskedyul; isang tipikal na umaga para sa isa sa pinakakilalang iskolar ng campus. Ganoon pa man, sisikapin niyang maghanap ng oras para personal na pumunta sa opisina ng Vice President for Academics at ipakita ang sulat. Kailangan niyang malaman kung lehitimo iyon.

Humigop siya ng kape, muling bumaling ang mga mata niya sa cellphone, binuksan ang YouTube. Sa feed niya, namutawi ang isang headline: “Congress Investigates Massive Corruption Anomaly Amid Social Media Smear Campaigns.” Agad niyang pinindot ang video.

Sa clip, narinig niya ang kalmadong boses ng news anchor: “Patuloy ang imbestigasyon ng House Committee sa umano’y malawakang katiwalian sa sektor ng kalusugan. Sa isang press briefing kagabi, hinimok ni Congressman Neville Lacsamana ang publiko na maging mapanuri sa mga lumalabas na testimonya at social media propaganda na tila ginagawang teleserye ang isyu."

Sagot ni Neville habang may nakatapat na mikropono: "Ang pinakamalaking kalaban ng katotohanan ay ang ingay. Huwag nating hayaang malunod ang mga tunay na ebidensya sa mga pekeng kuwento. Sa huli, ang hustisya ay para sa bayan, hindi para sa mga headline.’”

Habang umaalingawngaw ang mariin at mababang boses ni Neville, nakaramdam si Hansel ng pamilyar na paghanga. Kilala niya ang kongresista, hindi lang bilang public figure kundi bilang personal na inspirasyon.

Si Hon. Neville Lacsamana: 29 anyos, bar topnotcher, dating youth activist at ngayon ay pambansang mukha ng integridad. Lawyer na tumindig para sa mga pasyente at health workers, hinangaan sa kanyang talino at kakisigan. Isang matikas na orator na nagawang panatilihing malinaw ang boses sa gitna ng ingay ng social media. Kahit pa pinauulanan ito ng paninira at disimpormasyon ng mga kampong binabangga nito.

“The kind of public servant we need,” naisip ni Hansel.

Ito rin ang dahilan kung bakit palaging gumuguhit ang pangalan ni Neville sa isip niya kapag iniisip ang hinaharap. Ang landas ng batas at public service, naglilingkod nang may dignidad at impluwensya: ito ang isa sa mga priority career pathways na gusto niya. Pero kabaligtaran nito ang realidad ng sariling pamilya: isang probinsiyang dinastiya na may kasaysayan ng mga katiwalian. Tikom lang ang lahat ng constituents. Batid ni Hansel ang bawat lihim ng kanyang mga magulang, kapatid, at malalayong kamag-anak. Kung pipiliin niya ang pulitika at ilalaban ang good governance, magiging kaaway niya ang sarili niyang angkan.

“Private practice might be safer,” bulong niya, pinapahid ang isang patak ng kape sa labi. Sa dami ng kanyang academic awards at debate trophies, alam niyang magiging matagumpay siya anuman ang piliin: law firm man o think tank.  "May ilang taon pa naman ako bago grumaduate. Marami naman na akong nagawa at na-achieve. Alam ko naman na kahit ano ang piliin ko, magiging successful ako."

Napailing siya, ngunit hindi mapigilang ulitin sa sarili: “Success.” Ang bigat ng salita ay parang may tukso. Ito ba ang matututunan ko sa klaseng iyon?

Sa tahimik na apartment, tanging tiktak ng orasan at mahinang ugong ng refrigerator ang maririnig. Muli niyang dinampot ang papel, binasa ang huling linya ng liham: “Bring all of you. If you don't show up on Tuesday, I will give your slot to someone else.”

——————————————————————————

Pasado na ang alas dose nang tuluyang matapos ang serye ng meeting ni Hansel. Mula sa huling student-judiciary hearing ay diretso siyang naglakad patungo sa opisina ng Vice President for Academics, buo ang balak na ipakita ang misteryosong email at alamin kung lehitimo ba ang kursong Success Studies.

Sanay na siya sa mga tingin at pagbati ng mga kapwa estudyante habang dumaraan sa mga pasilyo. “Good job sa debate kahapon, Hansel,” bati ng isang kaklase. “Uy, Bantilan, congrats sa panalo!” hirit ng isa pa. Sanay na siya rito. Bahagi ng estratehiya niyang maging kilala sa buong unibersidad. Noong first year, sumali siya sa basketball varsity, hindi para sa laro kundi para sa network at pangalan. Maganda ang naging rookie year, sapat para i-announce ang sarili sa buong campus. Ngunit alam ng isip niya na stepping stone lang iyon kaya umalis din siya sa team. Ang totoong plano ay makakuha ng mga inter-university leadership roles, maiakyat ang portfolio, at magamit ang mga koneksyon kapag nag-apply na siya sa law o graduate school abroad.

Habang naglalakad, dama niya ang mga tingin ng mga babae, mahahabang sulyap na hindi niya ipinagkaila na gusto niya. Napatigil siya nang mapansin ang isa sa mga ex-girlfriend. Nakatitig ito, may halong pangungulila. Sandaling sumagi sa isip niya ang mga buwan ng relasyon: kung paanong sinulot niya ito mula sa isang kapwa atleta. Pero nang maging sila ay hindi naman pala sila sexually compatible. Kaya nakipag-break din si hansel matapos ang limang buwan.

Tuluy-tuloy ang hakbang niya, hanggang sa sa di kalayuan ay bumungad si Salina, isang tourism major at part-time model. Tinanaw siya nang matagal at matalim na tingin ng babae. May ibig sabihin. Napakagat-labi si Hansel, batid ang ibig sabihin ng kumpas ng daliri na ibinigay nito.

Kilala niya si Salina bilang isa sa kanyang pinakamadaling matipang ka-fling, laging bukas para sa biglaan at marahas na pagniniig. At sa lahat ng talino, karisma, at disiplina niya, may isang kahinaan si Hansel na hindi niya maipagkakaila: ang kanyang matinding pagnanasa sa laman, ang agresibong kalibugan sa maganda at seksing babae.

Tahimik niyang sinundan ang babae patungo sa isang malayong male restroom na bihirang ginagamit. Walang salita silang pumasok sa isang cubicle, at doon—sa pagitan ng malamig na pader at amoy ng linis na kemikal—mabilis at walang paligoy-ligoy ang naging pagtatalik. Ang init ng mga palad, ang bilis ng hinga, ang mga impit na ungol. Natapos silang pareho na masayang nakaraos.

Pagkaraan ng ilang minuto, mabilis na nag-ayos si Salina, naglinis at lumabas na parang walang nangyari. Naiwan si Hansel, humahabol ang hinga, pinapahid ang butil ng pawis sa sentido. Tumingin siya sa salamin ng pinto ng cubicle, hinaplos ang sariling dibdib at tiyan. Matigas pa rin ang mga guhit ng abs at square chest na pinaghirapan niyang panatilihin kahit sa gitna ng napaka-busy na iskedyul.

Muling isinuot ang shirt, pinatong ang bag sa balikat, at tumingin sa relo. “Ay, fuck… quarter to one na!”

Kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ay bumalik ang paalala ng kanyang unang klase sa Success Studies. Wala na siyang oras para dumiretso sa opisina ng Vice President. Ano man ang lihim ng kursong iyon, siya na mismo ang haharap.

Mabilis ang bawat hakbang niya papunta sa West Building.

Bago pa tuluyang magsara ang pintuan ng elevator, isang lalaking habol ang humarang sa sensors. Tumunog ang maikling chime at muling bumukas ang pinto. Pumasok ang isang matangkad at athletic na binata na kilala ni Hansel kahit hindi niya pa tingnan nang matagal.

Si Royce James Viterbo.

Napasinghap si Hansel, bahagyang naglabas ng inis na ungot—hindi niya napigilan. Narinig iyon ni Royce at agad nagbago ang ekspresyon ng mukha: mapait, matalim ang tingin.

Minsan lang silang nagkasama sa isang klase noon—isang Gen Ed subject noong first year—pero hindi maganda ang kasaysayan nila. Sa loob ng ilang linggo, kaagaw niya si Royce sa pansin ng mga babae sa campus, at mula roon nagsimula ang tahimik na kompetisyon. Pinaka-matindi ang dalawang dahilan ng alitan: una, nang maagaw ni Hansel ang puwesto ni Royce sa basketball varsity; at pangalawa, nang sabay nilang ligawan ang parehong babae at si Hansel ang pinili nito. Sa huli, iniwan din ni Hansel ang babae, ayaw kasi nito na magpagalaw nang all-the-way sa kama.

Simula noon, nanatiling malamig ang bawat pagkikita nila ni Royce. Walang klarong bangayan pero sapat na ang mga mapait na mga sulyap para alam nilang may nakatagong poot ang isa’t isa.

Isa-isa nang bumaba ang ibang sakay ng elevator sa iba-ibang palapag hanggang sila na lang dalawa ang natira. umabot sila sa ika-12 palapag, pareho silang lumabas, at doon lamang nila napatunayan ang hinala: pareho sila ng destinasyon. Mga yabag lang nila ang narinig habang humahakbang sila at dinadaanan ang mga art installations.

Great. Kaklase ko nga pala ‘to sa “weird” na class na ‘yon, naisip ni Hansel, at napangiwi. Kung may kailangang turuan kung paano maging successful, ito na siguro ‘yon. Hindi niya alam kung bakit ganoon na lang ang suya niya kay Royce.

Pagdating sa Room 1211, isang maliit na high level na meeting room ang bumungad. Pumasok sila, kapwa naglaan ng distansya mula sa isa’t isa. Anim sila lahat sa loob.

Umupo si Hansel sa tabi ng isang medyo chubuff na binata na may gulo-gulong buhok at eyeliner sa ilalim ng mga mata parang kagigising. Chinito ito, may gothy na aura, at may bahagyang kumpiyansa sa ngiti.

“Hindi ba ikaw ‘yung champion debater?” tanong ng binata.

Ngumiti si Hansel at inabot ang kamay, pinapakita ang model-student charm. “Yes. Ako si Hansel Bantilan.”

“Zim Uayao,” pakilala nito.

“Anong kinukuha mo?” tanong ni Hansel.

“Fine Arts,” sagot ni Zim na may kasamang ngisi.

Tinago ni Hansel ang mumunting pagkadismaya. Fine Arts? Hindi niya mawari kung anong “success” ang mahahanap dito. Ngunit pinanatili niyang maayos ang tono at kumabig. “Parang ang shady ng klase na ‘to. May alam ka ba?”

Nagkibit-balikat si Zim. “Naku, wala rin. Eh… kinuha ko na rin... alam mo naman, medyo mahirap ang buhay artist. Baka makakuha ako dito ng pointers para talagang maging successful at mayaman.”

Bago pa makasagot si Hansel, tumunog ang orasan: ala-una na.

Biglang bumukas ang pinto.

Isang presensiyang agad nagpalamig at nagpatigil sa buong silid ang pumasok. Isang guwapo at matipunong lalaki na maganda ang pagkakastyle sa sarili.

Para bang may bigat ang mismong hangin. Kung ang salitang success ay isang nilalang, ito na marahil iyon. Ramdam ni Hansel ang kakaibang timpla ng paghanga at suspetsa.

Pinakilala nito ang sarili bilang si Professor Amadeo Contraverde. O Prof CV. Tapos ay sinulat sa board ang , "How Men Become Successful."

What the fuck… motivational TikTok na naging klase? naisip ni Hansel.

Isa-isa nitong tinawag ang mga pangalan. Nang makarating sa kanya, tinanggap ni Hansel ang papel, umaasang syllabus iyon. Ngunit pagtingin niya—Non-Disclosure Agreement.

NON-DISCLOSURE AGREEMENT

(Confidential Instruction – Success Studies)

This Agreement (“Agreement”) is entered into between Professor Amadeo C. Contraverde (“Instructor”) and the undersigned student (“Participant”) as a condition of enrollment in the elective course Success Studies (“Course”).

1. Confidential Materials. All lectures, discussions, demonstrations, assignments, written or oral communications, and any activities conducted within or in connection with the Course (“Confidential Information”) are strictly private and proprietary.
2. Non-Disclosure. Participant shall not, during or after the Course, disclose, reproduce, record, publish, or communicate—verbally, in writing, or through any digital medium—any Confidential Information to any person, entity, or institution without the prior written consent of the Instructor.
3. Limited Use. Confidential Information may be used only for the Participant’s personal development and for no other purpose, commercial or otherwise.
4. Consequences of Breach. Any breach of this Agreement may result in immediate removal from the Course, forfeiture of academic credit, and referral to the University Board for further action. Participant acknowledges that injunctive relief and other legal remedies may be pursued.
5. Acknowledgment. By signing below, Participant affirms full understanding that the nature of the Course may involve unconventional methods and that the confidentiality of all experiences is essential to its success.

“Ang shady naman ng klase na ’to. Ano ba talaga ang gagawin dito?” Hindi nag-iisip na bulalas ni Hansel.

Mula sa dulo ng mesa, dahan-dahang tumayo si Prof. CV. Hindi kailangang lakasan ng lalaki ang bawat hakbang; sapat na ang bigat ng presensya upang maramdaman ni Hansel ang panginginig ng sahig sa loob ng dibdib niya. Tuwid ang tindig, parang bakal na hindi kayang yumuko. Ang malamig na ilaw ng LED board ay dumidikit sa matatag na balikat ng propesor, nagdudulot ng aninong parang mas malaki pa sa kanya.

“Mr. Hansel Bantilan.”

Baritono ang tinig, malutong at mariin. Napasinghap si Hansel; ramdam niya ang pagtaas ng mga balahibo.

“This is your first lesson.” Bawat salita, mabagal at malinaw. “Things are shady for a reason. Secrets are the most powerful resource a man can have. When you are immersed in secrets, your instincts awaken. Your mind, your spirit—sharpened. There is a time for information. Regulate your emotions.”

Parang huminto ang oras. Ang tunog ng air-con at ang bahagyang kaluskos ng mga upuan ay nawala sa pandinig ni Hansel. Wala siyang naramdaman kundi ang bigat ng mga mata ng propesor—diretso, matalim, tila may alam sa bawat lihim niyang pilit tinatago.

Napalunok si Hansel, ramdam ang nanunuyong lalamunan. Mukhang hahamunin siya nang matindi ng kursong ito. Pati na rin ng propesor.

——————————————————————————

Late na nang makauwi si Hansel; lampas alas-onse na, at ramdam niya ang pagod sa bawat hakbang papasok ng apartment. Pinagpasyahan niyang huwag nang magtungo sa admin office. May bigat ang Non-Disclosure Agreement na pinirmahan niya. Kung may malalaman siya tungkol sa misteryosong kursong Success Studies, mas mainam na siya mismo ang makadiskubre. Wala man siyang tiwala, tiyak ang isa: kapag sumabak siya, hindi siya uurong. Basta sana,walang iligal na magaganap.

Diretso siya sa maliit na study noo. Binuksan niya ang laptop, kinuha ang kanyang notebook at fountain pen, handa sanang magtala ng mga insight bago mag-alis ang file pagpatak ng 12:01 a.m. Inilagay niya ang QR code sa scanner.

Isang video file ang lumitaw: N_Lacsamana_SuccessStudies.mp4. Tatlumpung minuto ang haba.

Nag-play ito, at halos sabay na bumilis ang tibok ng puso ni Hansel nang makita ang unang frame. “Neville Lacsamana…” mahina niyang bulong. Ang kilalang batang kongresista na hinahangaan niya. Mas bata ang anyo ng lalaki sa video, siguro ay mga kolehiyo pa noon, ngunit hindi maikakaila ang parehong karisma at matatag na tindig na nakilala ng publiko ngayon. Sa kabila ng grainy cellphone quality, malinaw ang matikas na panga, ang matalim ngunit malinaw na mga mata. Nakasuot si Neville ng fitted na sando at ripped jeans, bawat galaw ay nagpapakita ng katawan na sanay sa disiplina.

“Student din pala siya ni Prof. CV,” bulong ni Hansel, naalala niyang alumnus pala si Neville ng unibersidad niya ngayon. Mukhang tama ang desisyong pumasok sa klase kanina.

Habang sumusulong ang video, nakita niya ang paligid: isang maluwang ngunit halos walang laman na bodega. Mataas ang kisame, may nakabiting bombilya na pumapailaw ng malamig na dilaw. Sa gitna, may isa pang lalaki—mas matanda, mga nasa kuwarenta o higit pa—nakaupo sa isang metal na silya. Nakasuot lang ito ng lumang shorts, ang mga braso ay nakatali sa likod ng sandalan gamit ang makapal na lubid.

Humigop ng malamig na hangin si Hansel habang pinapanood ang video sa kanyang laptop. Ramdam niya ang tibok ng sariling dibdib, parang bawat pintig ay umaalingawngaw sa tahimik na silid ng kanyang apartment. Hindi niya alam kung anong klaseng “learning resource” ang mapapanood, pero malinaw na hindi ito basta-bastang lecture.

“Pakawalan mo ako rito, Neville! Alam mo ba kung sino ako?!” galit na bulyaw ng lalaking nakatali sa silya. Kilala siya agad ni Hansel—si Mayor Rodolfo Icasiano, kilalang lokal na pinuno sa isang probinsya, na madalas headline sa mga balita dahil sa mga kontratang pabor sa malalaking kompanya. Puno ng pagkayamot ang boses nito, nanginginig ang kalamnan habang pumipiglas sa lubid.

Tahimik lang si Neville sa unang sandali. Tumayo ito sa harap ng mayor, nakapamewang, matalim ang tingin. Kahit sa murang edad sa video, dama agad ang bigat ng karisma. Hindi na siya ang malinis na kongresistang nakikita ni Hansel sa balita ngayon, kundi isang mabangis, tuso, at disididong binata.

“You sold them out,” mariing wika ni Neville. Malalim at galit ang boses. “You were about to let a corporation displace hundreds of indigenous families. Para saan? Para sa pera? Para sa kickback? Tangina ka, Mayor.”

Kasunod noon, dumagundong ang tunog ng sampal. Bumaling ang ulo ng mayor, naiwan ang mapulang bakas ng palad ni Neville. Nanlaki ang mata ni Hansel sa nakita—hindi niya akalaing kayang gawin iyon ng taong lagi niyang pinapakinggan sa mga privilege speech.

Nagpatuloy si Neville, nilabas mula sa bag ang ilang printed photographs at ibinagsak sa kandungan ng mayor. Isa-isa iyong nahulog sa sahig, at agad na dinampot ng lente ng kamera: malabong shots ng mayor, hubo’t hubad, nakikipaglaro sa isa pang lalaking hindi kita ang mukha. Sa bawat litrato, halata ang kalaswaan at ang kahihiyan.

“Simula pa lang ng semestre, ito na ang misyon ko,” paliwanag ni Neville, malamig at matalim. “I seduced you. I let you think you had me. Pero lahat ng iyon—calculated. I now own your secrets. At ngayon, pipili ka. Either you betray your people, or you betray me. Pero tandaan mo: once you lose me, you lose everything.”

Nanuyo ang lalamunan ni Hansel habang nakatingin. Hindi ito basta blackmail; ito ay estratehiya, isang perpektong pagsasanib ng libog at politika. Naisip niyang ito ba ang tinutukoy ni Prof. CV nang banggitin ang “secrets as the most powerful resource.”

Nagpupumilit ang mayor, nanginginig. “Huwag, Neville. Huwag mong ipakalat. Public figures ang pamilya ko. Kung makita nila ito, tapos na kami. Huwag mong ipapakita—huwag mong tatanggalin sa akin… ikaw. Kahit ano, gagawin ko. Basta huwag mo akong iwan.”

Humigpit ang pagkakahawak ni Neville sa baba ng mayor, pinilit tumingin ito sa kanya. Tumaas ang sulok ng labi ng binata, ngumisi.

“Good.”

At biglang nagbago ang eksena. Tumayo si Neville sa gitna ng bodega, sumabay sa mahinang tugtog na nagmumula sa speaker na hindi nakikita sa frame. Nagsimulang gumiling ang balakang, dahan-dahan, parang macho dancer. Tinanggal ang sando, isa-isang pinunit ang mga butones ng jeans, hanggang sa naiwan itong naka-puting thong.

Nabuntong-hininga si Hansel, nanlaki ang mata. Ang hinahangaang lider, na nakikita niya sa mga dyaryo at telebisyon na seryoso, matuwid, at puno ng dignidad—heto ngayon, nakangisi, pawisan, at mukhang isang high-class na puta na handang ibenta ang sarili kung kinakailangan.

Lalong lumalim ang libog ng mayor. Kahit nakatali, hindi maitago ang pagtigas ng bukol sa kanyang shorts. Naglalaway ito, habol-hininga, habang ikinikiskis ni Neville ang mainit na balat sa dibdib at balikat nito.

“Remember,” bulong ni Neville, nakadikit ang labi sa tainga ng mayor. “The moment you betray the people again, you’ll never have this body again. You’ll never taste me again.”

Kumibot ang panga ng mayor, ngunit wala itong nagawa. Nakaarko ang katawan sa pagkakatali, nangingintab sa pawis, at nanginginig sa pagitan ng hiya at pagnanasa.

Si Neville, nakatayo sa harap, ay nakalilis ang sando, tumutulo ang pawis mula sa matatag na leeg pababa sa matipunong dibdib. Kita sa bawat litid ng braso at hulma ng abs na hindi lamang produkto ng talino at charisma, kundi ng disiplinang humuhubog sa katawan. Ang maamong mukha—iyong pamilyar na mabait, makisig na mukhang nakikita sa balita—ngayon ay nakasuot ng ekspresyong puno ng tuso. Ang mga mata ay matalim, nagliliyab, habang ang mga labi ngumingisi, isang pilyong nginita na kayang sumira ng reputasyon ng kahit sino.

Naglakad ito paikot sa mayor, parang predator umiikot sa biktima. Habang gumagalaw, tumutulo ang pawis mula sa ilalim ng kilikili, dumadaloy sa tagiliran, kumikislap sa liwanag ng kamera.

“Open your mouth,” utos ni Neville, malamig at mariin.

At parang aso, kusang bumuka ang bibig ng mayor, sabik na sabik. Idiniin ni Neville ang matigas na bukol sa puting thong sa mukha nito. Dinuldol nang mariin, gigil. Tila ba gustong ibaon ang buong pagkatao ng mayor sa pagitan ng kanyang mga hita.

“You’re nothing without me. Tandaan mo ’yan. Akin ka.”

Mabilis na hinila ni Neville ang thong pababa, at bumungad ang burat nito: malaki, matigas, nangingintab na parang batuta. Umiiyak ng precum. Walang alinlangan, ipinasok nito iyon sa bibig ng mayor, malalim, hanggang halos masamid. Walang awa ang ritmo, mabilis, mariin, parang piston na sumasagad sa lalamunan.

“Galingan mo. Nakarecord tayo. Pang-blackmail ko sa ’yo ’to. Putangina,.”

Nanginginig na ang mayor, subo-subo ang ari, nilulunok ang bawat kadyot. Tumutulo ang laway, kumakapit sa baba, dumidikit sa leeg. At sa bawat paglabas-masok ng titi ni Neville sa bibig, nakikita sa kamera ang nakaka-insultong ngiti nito—mabait na mukha, ngunit may halong kalibugang tuso.

Ramdam na ramdam ni Hansel ang init ng eksena. Sa halip na magsulat ng notes sa kanyang kuwaderno, kusa nang gumapang ang kamay niya sa ilalim ng mesa. Mabigat at mainit ang sariling laman sa loob ng briefs, at nagsimula siyang magtaas-baba ng palad, mabagal, habang hindi kumukurap sa screen.

Pagkatapos ng ilang minuto ng marahas na mouth-fucking, biglang hinila ni Neville palabas ang ari, basang-basa ng laway, kumislot sa ere. Saka marahas na ibinaba ang shorts ng mayor. Agad na naglabas ng naninigas na burat ang opisyal, nangingintab din sa libog.

Ngumisi si Neville, “Big cock, but small man. Ganito trumabaho ang tunay na lalaki.”

Umupo siya, dahan-dahan, hanggang sa tuluyang sumagad ang ari ng mayor sa kanyang butas. Napahiyaw ang mayor sa sarap, ngunit agad itong sinampal ni Neville sa pisngi.

“Shut the fuck up. Ang ingay mo!”

At nagsimula ang eksena ng pag-hinete. Giling at talbog, bawat galaw ay puno ng kontrol. Tumatalbog ang matigas na pwet ni Neville, ang pawisang katawan ay nagkikislapan sa liwanag, mga muscles ay galit. Ang angelic na mukha nito, ngayon ay nakakunot, naglalaway, at naglalabas ng mga mura habang sinasakyan at minamaliit ang mayor.

“Tanga. Ito ang gusto mo, hindi ba? Itong puki ko hinahanap mo, ah?! Gagawin mo lahat para makantot mo 'ko Say it!”

“Oo! Oo, Neville! Tangina ang sarap mo!” hiyaw ng mayor, nanginginig sa bawat kadyot.

Halos mawalan ng ulirat si Hansel. Ang kaninang pagtataka at pandidiri ay naupos ng matinding pagkahumaling. Nakabukas ang bibig niya habang sinasabayan ng mabilis na jakol ang bawat talbog ni Neville sa video.

Binilisan ni Neville, bumabayo pababa, at ang burat mataba ay kumikiskis sa sariling abs. Basang-basa ito ng pawis, nangingintab sa liwanag. Bawat talbog ay may tunog na plok-plok, sumasama ang amoy ng pawis, laway, at libog.

“Tangina mo akin burat mo. Akin tamod mo. Babawiin ko 'to lahat kung magpapaka-gago ka sa posisyon mo ugh.”

At dumating ang sagad. Nangingisay ang mayor, kumikislot ang burat habang pumutok sa loob ni Neville. Kitang-kita sa kamera ang pagbuhos ng tamod, dumadaloy palabas sa paligid ng burat. Kasabay nito, tumirik ang mata ni Neville, at pumulandit ang sariling tamod, kumalat sa tiyan at betlog nito.

Doon natapos ang video.

Sabay na napasigaw si Hansel, sumabog ang sarili niyang tamod sa palad at tiyan, habang nanonood. Malakas ang hingal niya, pawis na pawis, habang ang video ay nag-fade out. Ang huling imahe: si Neville, nakangising parang diyos ng libog at lihim, nakasakay sa mayor na basang-basa ng sariling katas.

Pagdating ng 12:01 a.m., awtomatikong naglaho ang file. Walang naiwan, para bang hindi nag-exist.

Naka-upo pa rin si Hansel, nanginginig ang kamay, hawak ang sariling ari na nananatiling matigas kahit kakatapos lang labasan.

Medyo natitimo na sa kanya ang nature ng mga leksyon na maaari niyang makuha. Hindi maintindihan ni Hansel kung maiinis, mandidiri, magsisisi... o mae-excite siya.

--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe!