MA2C 37

ANG ISA PANG DAGOK NA DUMATING KAY BILLY

“Good morning Amante!”

Bumaling at ngumiti si Billy sa chief guard pagkarating niya ng lobby. “Good morning Kuya Jayson. Salamat pala kahapon, ah.”

Tumango ito, “sus. Walang anuman. Alangan namang hayaan ko na lang na tumakas ang pasyente na hindi nagbabayad. Eh ‘di kaming guard ang naputukan.”

“Kami din. Sobrang tatanga ng mga nurse sa unit na ‘yun naku. Lagi ko silang sakit sa ulo,” banggit niya.

“Hayaan mo, matagal na rin ako nag-guwardiya sa mga ospital bago dito sa SJDMC kaya alam ko na ang mga sitwasyon na ganyan. Eh ‘di nasabon mo ‘yung mga nurses mo na— ay tameme na naman si Amante.”

Napalundag si Billy. Kasi naman napukaw ang atensyon niya ang grupo ng mga doktor na seryosong nag-uusap sa isang sulok. Isa sa mga doktor doon ay si Zack.

Kinonyatan siya ni Jayson, “hoy. Ayan ka na naman.”

“Aray! Bakit ba?!”

“Wala akong pakialam kung chief nurse ka. Kapag pasaway ka, konyat ka.”

Napahawak si Billy sa ulo niya, “jusko kuya, hindi na nga kami gaanong nag-uusap. Kapag sex kelangan kasama ka. Pareho kaming nagpipigil ng mga feelings namin para walang gulo. Tapos hetong pagtitig ko sa kanya mula sa malayo, bawal pa din? Unfair!”

Napatingin din si Jayson sa direksyon ng doktor, “naalala ko noon. Napapansin ko nung college ka pa kung paano mo tanawin mula sa malayo si Zack.”

Napangiti na dreamy si Billy, “yeah. Noon, ang masulyapan lang ‘yung kaguwapuhan niya mula sa malayo, okay na para sa akin. Pero ngayon, in-awe ako sa kanya kasi sobrang competent niya na doktor. Hanggang ngayon, ang laki pa rin ng distansya namin sa isa’t-isa. Parang ayaw kaming pagtagpuin ng tadhana. This time, ako naman ang may problema. Kasi nakatali na ako sa iba. Siguro hanggang ganito na lang kami ni Zack ano? Hanggang sa pahapyaw na lang. Hanggang sa matanggap na lang namin pareho na wala na talaga.”

Inakbayan siya nito, “pero nagka-time naman na binuklod kayo ng tadhana ‘di ba? Ilang buwan din kayo na kayo lang nung patapos na ng college? Minsan kasi, Billy gano’n talaga eh. Minsan ‘yung ganyang na mga tao, ipapahiram lang talaga sa’tin. Siguro mga three, four years ago… nakita ko si Bogs. Sa kapehan.”

Napaharap siya sa lalaki, “oh ano’ng nangyari?”

“May kasama siyang girlfriend. Hindi na ako nagpakita sa kanya,” kuwento nito, “pareho nang maayos ang buhay namin. Tapos na ang storya namin. Pero sobrang ganda nung storya na ‘yun. Minsan naman ‘yung mga taong mahalaga, hindi kailangang manatili. Daraan lang sila para buuin tayo, pero hindi nila kailangang magtagal.”

Bumuntong-hininga si Billy, “ang gago ng mga words of wisdom mo, Kuya. Sapul na sapul.”

Tumawa ang Jayson, “ang mahalaga niyan, andiyan pa si Zack. Ang kailangan niyo na lang gawin ay tanggapin ay hanggang dun na lang.”

Napansin sila ni Zack. Saglit itong ngumiti sa kanila tapos ay bumalik na sa mga kinakausap na doktor.

——————————————————————————

“Tangina mo, Grab!” nanggigil na mura ni Billy habang naghihintay sa may harapan ng ospital. “Mahal mahal tapos cancel nang cancel mga driver, gaaah!”

May humimpil na pamilyar na kotse sa harapan niya. Bumaba ang window sa driver’s side. Lumitaw ang ulo ni Zack, “good evening, Billy. Uwi ka na?”

Tumango siya, “yeah.”

“May grab ka na?”

“Wala nga eh.”

“Sabay ka gusto mo? Hatid na kita.”

Bumuntong-hininga si Billy. Tumungo siya sa front passenger seat. Kahit alam niyang mato-trouble na naman siya ay gusto naman na talaga niyang umuwi.

Ginawaran siya ng ngiti ng doktor tapos ay umandar na sila. Tahimik ang unang fifteen minutes ng byahe. Binuksan ng lalaki ang radyo na naka-connect sa bluetooth spotify nito.

“Everybody loves the things you do… from the way you talk, to the way you move… everybody here is watching you… ‘cause you feel like home, you’re like a dream come true… but if by chance you’re here alone… can I have a moment, before I go…? ‘Cause I’ve been by myself all night long… hoping you’re someone, I used to know… you look like a movie… you sound like a song… my god this reminds me, when we were young…"

“Nakabalik na Diego?” usisa ni Zack.

Napanguso siya, “hindi pa nga, eh. Medyo complicated ang condition ng tatay niya at siya lang ang maaasahan sa family business nila.”

“Well, I hope he comes back… kasi napapansin ko, kapag nakikita kita, parang malungkot ka,” seryosong turan nito.

Napakagatlabi si Billy. Totoong sanhi ng lungkot at pagkabahala niya sa pang-araw-araw sa nakalipas na dalawang linggo ay ang pagkawala ni Diego sa kanyang tabi. Pero nako-complicate iyon ng pagpili niyang lumayo kay Zack. Parang kulang na kulang siya sa pagmamahal sa nakalipas na dalawang linggo na iyon.

Napayakap si Billy sa kanyang sarili, “huwag na muna nating pag-usapan si Diego. Nalulungkot lang ako, kasi sobrang lungkot din niya kapag nakakausap ko siya. Puro problema din kasi ang paligid ko ngayon… trabaho… pamilya... Alam mo ‘yon, parang wala akong nauuwiang stronghold.”

“Silent treatment pa rin sina Sangko at Diko? Nauwi ulit nang lasing si Michaelangelo?”

Nagpakawala siya ng malalim na hininga, “yeah, ano pa nga ba— tinamo ‘to. Kakasabi ko lang na huwag na pag-usapan.”

“Sorry, kailangan ko kasi ng distraction,” paumanhin ni Zack.

“Distraction saan?”

Namula ang lalaki, “alam mo naman kapag malapit ka, nag-iinit ako. Sikip ng pants ko, hehe— Sorry for mentioning.”

Nahiya din si Billy. Maging siya rin ay ganoon. Sapat na ang presensya nito para patigasin siya.

“And also…” bumalik si Zack sa pagtunog seryoso, “nung ako ang may magulong paligid nung college— walang pamilya, walang klarong direksyon sa buhay, walang true relationship— you were my stronghold. So, sa mga maliliit na mga pagkakataon na kasama kita, gusto kong ibalik sa’yo ang ginawa mong pagpapatatag sa akin.”

Napanganga siya at napabaling sa payapang mukha ng lalaki. “Thank you, Zack.”

“You’re welcome, B.” Inabot nito ang kanyang balikat at pinisil iyon.

Nanindig ang mga balahibo niya.

Naisipan ni Billy na ibahin ang usapan, “ano ba naman ‘tong kotse mo, parang brand new. Organized. Tapos ang bango. Parang babae ang may ari.”

Natawa ito, “sus, hindi rin kasi masyadong nagamit. Madalas kasi, motor ako ‘di ba? Trapik trapik sa pinas, eh.”

“Parang ang banal ng kotse, wala man lang trace na may kababalaghang nangyari dito,” biro niya.

Kumunot ang noo ni Zack, “eh wala naman kasi talaga.”

“Ows. Maniwala naman ako sa’yo…”

“Seryoso. Eh gusto ko kasi, kung bibinyagan ko ‘to, gusto ko ikaw na ang kasama ko,” pilyo nitong turan.

Umirap siya, “hay naku, sige. Mang-seduce ka na naman. Alam mo namang sobrang hindi reliable ang judgment ko kapag nagiging seductive ka na.”

Binukas nito ang zipper ng pantalon, “you mean like this?” Tapos ay nilabas nito ang matigas na titi habang nagmamaneho.

“Ughh… Fuck you,” inis-libog na anas ni Billy, “ayaw kong magkasala kay Diego, Jayson at ayaw kong makarma.”

Ngumisi si Zack, “okay. Pero hindi babalik sa pantalon ko ang manoy ko. Tangina kasi ang pagpapalibog na ginagawa mo sa’kin, Billy, eh.”

“Tangina mo rin."

——————————————————————————

Kumakabog ang dibdib ni Billy habang nakapatong sa kanya ang doktor at pinapahiga siya sa back seat ng kotse.

“Sandali Zack, tangina kinakabahan ako,” sambit niya habang nakalapat ang palad sa dibdib.

Inabot ni Zack ang butones ng kanyang pantalon, “kailan ka pa natakot mag-sex kapag kasama ako?”

“Nung pinasok mo ang kotse mo sa bakanteng lote sa subdivision mo na may no-trespassing sign para dito tayo mag-sex,” sarkastikong sabi niya.

“Wala ‘yan, B. Ako bahala sa’yo.” Tapos ay kumindat ito.

Hindi na siya nakapalag nang naglaplapan na silang dalawa ni Zack. Napuno ng ligaya ang katawan ni Billy. Iyon ang unang beses sa loob ng ilang linggo na makaka-sex niya ang lalaki nang one-on-one. Madalas kasi ay kasama si Kuya Jayson para daw namo-monitor sila.

Sa isang iglap ay wala na ang scrub suit na suot niya.

Ang doktor naman ay iniwan ang polo nito na bukas. Kaya kita pa rin ang hulma ng mala-estatwang katawan nito.

Habang naghahalikan ay nagkikiskisan na ang kanilang mga titi.

Nagsisimula nang uminit ang kotse na nakapatay na mula nang nag-park sila sa lote na iyon.

Buti na lamang ay pumapasok ang liwanag ng buwan sa tinted na windows ng sasakyan. Kahit sa kakaunting ilaw ay kita niya ang hindi matawarang kaguwapuhan ng kanyang long-time crush na taekwondoka at doktor.

Umangat ito tapos ay matagal siyang minalas. “Fuck Billy. You are so, fucking sexy. Fucking sexy, tangina.”

Napakagatlabi si Billy tapos ay kinurot ang nipples nito. “Nagkakasala ako sa kaseksihan mo.”

“I’ll make your sins worth it, B.” Tapos ay muli siya nitong nilaplap.

Habang nagbubuhol ang kanilang mga labi at naghahalo ang mga laway ay inabot niya ang puwet nito at nilamas iyon. Nanggigil siya dahil sa katigasan ng muscle ng butt nito.

Napaungol sa bibig niya si Zack. Tumungo ito sa tainga niya upang dilaan.

Si Billy naman ay dinilaan ang gilid ng leeg nito habang patuloy pa rin sa paglamutak sa puwet. Nangahas siyang magpasok ng isang daliri sa butas.

“Argh… Hmmm Billy you naughty boy,” masidhi nitong turan.

“Gusto mo ‘to, kapag finifinger ko butas mo, Zackie?” tapos ay nilaliman niya ang pagtusok.

“Oooohhh… Yeah Billy. Pero gago ka. Top muna ako ngayon puwede?” pakiusap nito.

“Sure, lakas mo sa’kin, eh,” pabirong pag-ayon niya.

“But you don’t stop fingering me,” tapos ay tumungo ito sa dibidb niya upang brochahin iyon.

Habang dinadama niya ang labi at dila nito na pinupupog ang kanyang pecs, kilikili at abs ay dinagdagan niya ang mga daliri sa butas nito. Ginawa niyang tatlo. Positibo naman ang mga ungol na tinutugon nito sa kanyang mga ginagawa.

Dinulas nito ang torso nito sa torso niya paakyat tapos ay bumulong sa kanya, “mas maganda kung sasabayan mo ng tsupa ang pag finger sa akin.”

“Hah. Demanding.” Natatawa niyang turan.

Nagbago sila ng posisyon.

Umupo si Zack sa may pintuan. Tapos ay bumukaka. 

Sinubo niya ang nakatindig na tarugo ng lalaki. Kahit gusto niyang bilisan ay hindi niya magawa sa takot na maging maalog ang sasakyan. Binalik niya ang tatlong daliri sa butas nito.

Hinaplos nito ang likod niya. Pinarinig nito sa kanya ang impit na mga ungol.

Ngunit nawala ang marahan niyang pag-blowjob nang bigla itong kumadyot nang mabilis at nagsimulang umalog ang sasakyan.

Dahil sa libog ay tinanggap na rin iyon ni Billy. Lubos siyang nasasarapan kapag kumakatok ang ulo ng ari nito sa kanyang lalamunan.

Napatigil siya nang makarinig siya ng mabagal na motor na dumadaan sa malapit. Tumingala siya sa lalaki. At mukha rin itong nag-aalala habang naka-freeze. Wala sa kanilang umiimik.

Tapos ay umalis din ang motor. Buti na lamang ay madilim ang tint ng kotse.

“Fuck,” mahinang sambit ni Billy.

“That was crazy,” komento ng doktor.

“Gago, gusto kong tumigil. Pero ayaw ko mabitin,” sagot niya.

Hinaplos nito ang kanyang pisngi, “I’ll fuck you fast, okay?”

Tumango lang siya.

Nagsuot si Zack ng condom tapos ay binuhat siya upang magkaharap silang magkayakap. Nakaupo ito at siya ay nakapatong sa mga hita nito.

Inangat niya ang puwet tapos ay ginuide nito ang titi sa loob ng butas niya.

Hinalikan ni BIlly ang lalaki upang ma-distract siya sa paunang discomfort. Nang maibaon na ang kabuuan nito ay bumabad muna sila habang naglalalaplapan. Ang isang kamay nito ay sinasalsal ang kanyang tarugo.

Tinitigan niya ang mukha ng doktor, “master seducer ka, alam mo ‘yun? Napakahirap humindi sa’yo.”

“Worth it naman ang bawat sandali, ‘di ba?” nakangising tugon ni Zack tapos ay kumadyot na ito.

“Oh…”

Tapos ay sunod-sunod na ang ginawa nitong barurot sa kanya pataas habang siya naman ay binabate ang sarili. Kapwa silang pawis na pawis na. Rinig sa impit nilang mga ungol na kapwa silang nasasarapan. Wala na silang pake kung mabasa ang backseat o umuga nang malakas ang sasakyan basta ang gusto lang nila ay makaaraos.

Bumulong ito sa tainga niya, “B, I’m cuming.”

“Sabay na tayo,” tugon niyang nagdedeliryo sa sarap.

Binilisan ni Billy ang pagbate sa sarili hanggang sa magpaputok na siya. Humalo ang malagkit niyang katas sa pawis na torso at abs ng lalaki.

Tumirik ang mga mata ni Zack, “ohhh goood…” Tapos ay nag buck na ito nang matindi pataas. Tanda na nilabasan na rin ito sa loob niya.

Naghalikan muli silang malamyos. Sinulit ni Billy ang pagkakataon iyon dahil alam niyang matagal na mauulit na masosolo niya ang kanyang ultimate crush.

“Eh ‘di nabinyagan din kotse mo,” buska niya.

Natawa si Zack, “yeah. At least magli-linger na dito ang amoy mo.”

——————————————————————————

Humimpil na ang kotse sa harapan ng bahay ng mga Amante.

“Thank you, Zack, hah,” taos pusong pasasalamat ni Billy habang nagtatanggal ng seat belt.

Ngumiti si Zack sa kanya, “anything and anytime for you, Billy.”

Lumapit siya sa lalaki at hinalikan ito.

Nang pababa na siya ay nakarinig niya ang pagsigaw ng kanyang Mama mula sa loob, sa taas ng bahay.

“DONATELLO! MICHAELANGELO! ANG PAPA NIYO!”

Nagkatinginan sila ni Zack. 

Kumabog ang dibidb ni Billy sa takot. Agad siyang lumabas ng kotse at humangos sa loob ng bahay. Sinundan siya ni Zack hanggang sa makarating sa kuwarto ng kanilang mga magulang.

“Papa!” sigaw ni Billy. Tumakbo siya sa kama upang alagaan ang ama.

Naghihingalo ang ama nila. Nakahawak ito sa dibdib habang umuubo ng dugo.

Naroon si Mama niya at sina Donatello at Michaelangelo na hindi mapakali.

Humangos din si Zack sa katawan ng matandang lalaki upang i-assess ito nang mabilis, “respiratory distress. Baka may pneumonia siya.”

“Dalhin na natin sa ER!” bulalas ni Billy.

“Buhatin niyo siya, Kuya Donatello, Michaelangelo. Sakay na natin sa sakyan. Dalhin na natin siya,” mariing deklara ni Zack.

Agad namang sumunod ang lahat. Inakay ni Billy ang ina na sobrang hagulgol na sa panic.

Nilagay na ang halos walang malay na ama nila sa likod ng kotse. Si Michaelangelo ang kasama nito sa likod. Si Zack ang nagmamaneho, si Billy ang nasa tabi. Naka-hazard lights sila habang rumaragasa ang sasakyan pabalik ng SJMDC.

Sumunod na lang gamit ang taxi sina Donatello at 

Matapos ang dalawang oras sa ER ay dinala na ang ama sa medical ICU. 

“Kumusta daw siya?” salubong ng ina nang makalabas sina BIlly at Zack sa ICU matapos marinig ang mga bilin ng attending physician.

“Mahina siya, Ma. Dasal pa tayo nang matindi,” sagot niya, “huwag kayong mag-alala sa gastos. Empleyado ako dito, hindi malaki ang babayaran natin."

Pulang pula na ang mukha nina Donatello at Michaelangelo na umiiyak dahil sa mga pangyayari. Kinausap niya ang dalawa upang patatagin ang mga ito. Pinababa niya muna ang tatlong kapamilya sa cafeteria upang kumain.

“Ayos ka lang, Billy?”

Napabaling siya at na-realize na naroon pa pala sa waiting area si Zack, “huy bakit nandito ka pa? Sobrang late na. Sobrang abala na sa’yo.”

Umiling ito, “nope. I’m okay. At hindi kita iiwan dito na magulo ang lahat.”

Bumuntong-hininga siya, “sobrang thank you talaga sa pag-drive kay papa dito sa ospital. Sobrang laking tulong.”

“Sobrang walang anuman. Buti nga nando’n ako,” turan nito.

Naluha siya, “shit Zack. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanila na poor ang prognosis ni Papa. At kung paano ko makakaya kung mawawala na siya.”

“I admire na strong ka sa harap ng pamilya mo,” sambit nito, “but you can always unload on me. Like how you always do for me noong bata pa tayo.”

Niyakap siya ni Zack.

Nang maramdaman niya ang init ng lalaki ay napahagulgol na lang siya sa dibdib nito. Lalo nitong hinigpitan ang yakap sa kanya. Matagal siyang umiyak sa mga bisig nito habang nakaupo sila sa waiting area.

“Billy? Si Papa?”

Napakalas si Billy sa yakap at tumalikod. Naroon si Raphael na mukhang kakarating lang.

“Lumalaban pa. Pagdasal natin siya,” aniya.

Sakto naman na bumalik ang ibang kapamilya. 

“Raphael!” tawag ng ina. Tapos ay niyakap nito ang ikatlong anak. Nag-iyakan ang dalawa.

Nang maghiwalay ang mag-ina ay nagkatinginan sina Raphael at Donatello. Kapwa silang maluhaluha.

Sa gitna ng mga hikbi ay nagsalita si Raphael, “sorry diko… Dahil sa ginawa ko nalayo tuloy ako sa inyo. Dahil naging gago ako nawala ako sa bahay, hindi ko tuloy naalagaan si Papa…”

Umiiyak si Donatello at niyakap ang nakaaway na kapatid, “shh… Shh… May kasalanan din ako. Naging matigas ako, at nakadagdag sa stress ni Papa… Huwag mong sisihin ang sarili mo.”

“Diko, sorry… Sorry talaga… Sana mapatawad mo ako,” humahagulgol na si Raphael.

Naiyak sila lalo nang makita ang unang maayos na interaksyon ng dalawa matapos ang maraming taon.

Lumapit si Michaelangelo kay Billy at inakbayan siya habang minamalas nila ang pagbabati ng dalawang kuya.

——————————————————————————

“Diego, kumusta ka naman diyan?” tanong ni Billy sa tinatawagan.

Suminghot si Diego na parang galing din sa pag-iyak, “okay naman. Sobrang sakit pala mamatayan ng ama.”

Napasinghot din siya, “yeah. Si papa ko din, kumakapit lang talaga. Nandito na siya sa ward, step down ICU. Four days na siya dito sa ospital.“

“I wish nandiyan ako to help you. Kaso I’m grieving din, nagkasabay pa tayo,” turan nito, “I wish you were here, Babe.”

“Me too… Mukhang magtutulungan tayong mag-recover pagbalik mo dito.”

“Yeah. Sorry Babe… May bagong bisita dito sa lamay, tawagan kita mamaya?”

“Yeah okay. No problem.”

“I love you Billy…”

“I love you too.” Tapos ay binulsa na niya ang telepono.

Napatingin siya sa gilid niya kung saan nakatayo din si Zack. Nagpakita ito ng pilit na ngiti ngunit basa sa mukha nito ang marahang pagseselos.

Nagtitigan lang sila. Alam niyang gusto nitong maglambing sa kanya ngunit ayaw na nitong guluhin ang kanyang isip sa gitna ng krisis na kinakahirap niya.

“Salamat, lagi kang nandito Zack, ah,” pasasalamat ni BIlly.

Tumango lang ito. Sa tuwing matatapos kasi ang duty ni Zack ay makikibantay ito sa kanila.

Pinapanood niya sina Donatello at Raphael na kinakausap ang kanilang ama na walang malay at puro contraptions. 

Ang ina naman ay natutulog sa gilid.

“Doc Zack,” tawag ni Michaelangelo habang lumalapit.

“Yes?” humalukipkip si Zack. Marahil ay dinedepensahan ang sarili dahil baka maghamon na naman.

“Natatakot ako, baka mapa’no din ako. Ang lakas lakas ko pa namang uminom,” concerned na sabi nito.

Ngumisi si Billy, “hay salamat. Natauhan ka din bro.”

Ngumuso ito, “nakaka-stress naman kasi ang kalungkutan kapag may nagkakasakit. Ayoko namang maging source ng stress sa inyo.”

Hinawakan ni Zack ang balikat nito, “ire-refer kita sa kakilala kong gastro at hepatologist. Tapos may kakilala din akong counsellor na nagse-specialize sa alcohol dependence.”

“Salamat pare, ah. Sobrang dami mong tulong sa’min,” sinserong sabi ni Michaelangelo.

“Walang anuman,” nakangiting sagot ni Zack.

“Papa?! Mama?!” sigaw ng kakapasok lang.

Napatingin sila sa pinto at nakitang si Leonardo iyon. Kakauwi lang galing abroad.

“Kuya,” halos koro nilang apat na magkakapatid.

Nagising naman ang ina, “Leonardo.”

Tumungo si Leonardo sa ama at hinawakan ang kamay nito at dinikit sa pisngi, “Pa… andito na ‘ko. Andito na ako… Gising ka na please…”

Bumaha na naman ng luha habang umiiyak ang bagong dating at kinakausap ang Papa nila. 

Hinatak ng ina si Billy at Michaelangelo patungo sa kama, “Papa, kumpleto na kami. Andito na kami. Gusto mo na bang magpahinga?”

“MA?!” panic na sigaw ni Leonardo, “huwag namang ganyan!”

“Sa tagal na nakakasama ko ang Papa niyo mula pa nung may sakit siya, ay sobrang hirap ng buhay niya. Matagal na niyang gustong bumitaw,” seryosong turan ng ina, “pero gusto niya na… umalis siya nang payapa. Na kayong magkakapatid ay magkakabuklod na.”

Hinawakan ni Billy ang braso ng Kuya, “thank you sa pagdating mo.”

Umiiyak ang pinakamatandang kapatid, “sorry kung hindi ako nagpaparamdam sa inyo, ah. Ang laking dagok din ang dinadala ko sa ibang bansa. Pero pangako, hindi ko kayo nalilimutan.”

Hinawakan ng mga kapatid ang braso ng kuya, “okay lang ‘yun Kuya…"

Biglang nag-alert beep ang cardiac monitor. 

Sumigaw si Billy, “CODE BLUE! TUMAWAG NA KAYO NG CODE BLUE!”

Dahil sa takot ng mga nurse sa kanya na chief nurse ay agad na nagkumahog ang mga ito.

Pinalayo niya ang mga kapamilya sa kama at hinayaan ang mga nurse at doktor na subukan na-i-revive ang ama.

Bumuhos ang mga luha at ang mga panaghoy nilang pamilya habang nakikitang hindi na rumeresponde ang katawan ng matanda sa kama.

Nang ma-pronounce na ng doktor ang kamatayan ng ama ay nanaghoy ang ina at mga kapatid niya sa gilid ng ama. Yakap ang iba’t-ibang parte ng katawan nito.

Si Billy ay nanatiling nakatayo. Hindi siya makagalaw sa sobrang lungkot na nadagdagan ng pagmalas niya sa lungkot ng kanyang mga kapamilya.

Hinawakan siya sa balikat ni Zack, “I’m sorry… I’m sorry for your loss.”

Niyakap ni Billy ang lalaki. Humagulgol siya sa dibdib nito. Inalala niya ang mga sinabi ng kanyang ama na tumino sa kanyang isip.

“Kaya kami ng Mama mo, kami ng mga kapatid mo, pinupog ka namin ng pagmamahal… Para alam mo ang pagmamahal na hahanapin mo sa iba. Alam mo ang pagmamahal na nararapat para sa’yo. Para hindi ka magmamakaawa para sa pagmamahal. At higit sa lahat, para alam mo kung paano mo dapat mahalin ang sarili mo.”