ANG INTERVIEW KINA WARREN AT BRADY
Sa pagitan ng orgasm at katahimikan, muling napatingin si Warren sa LED screen.
₱20,000.00.
Malaki ang ibinaba kumpara sa natanggap niya noong kalaro pa niya si Russel. Tama nga si Russel: kapag simpleng akto lang—tulad ng pagtsupa—bumababa ang halaga sa merkado. Kung gusto pa niyang kumita at makapagpadala ng mas malaking pera sa kanilang tahanan, kailangan niyang maging mapangahas.
Pero bigla na naman siyang napaigkas.
Hindi pa rin tumitigil ang pagkalikot sa kanyang butas. May kung anong kiliti roon na hindi niya maipaliwanag. Kahit katatapos lang niyang labasan, nananatili ang sensasyon—mas dama nga lang ngayon ang discomfort.
Bumitaw na ang burat sa kanyang bibig. Tumindig siya, humarap kay Mr. Seven na kasalukuyang pinapasok pabalik sa slacks ang nalawayang ari nitong may kaunting tigas pa rin. Sa maliit na butas ng maskara nito, nasulyapan niya ang nakasisigurong ngiti.
“You’re one of this cycle’s slow burn contestants,” wika nito. “I can see your hesitation… pero alam ko... marami ka pang ibubuga. Number Five. Warren Estampador.”
Sabay piga sa kanyang mga utong.
Napalunok si Warren. Ramdam niya ang kaunting tamod na bumababa sa kanyang lalamunan. Sa gilid ng paningin, gumalaw na naman ang mga numero:
31.25 points
₱20,500.00
Hindi pa pala tapos ang iskoran kahit nilabasan na siya. Agad siyang nagsimulang himasin muli ang sarili, desperadong makasabay pa sa anumang susunod na mangyayari. Hindi niya alam kung may ibubuga pa siya ngayong naabot na niya ang hangganan. Pero desidido siyang ituloy, itaas, itulak pa pataas.
Tumayo na si Mr. Five mula sa pagsibasib sa kanyang singit, at inangat ang kamay patungo sa mukha niya. Ini-scoop nito ang mga tumakas na katas mula sa gilid ng kanyang bibig—ang natirang tamod ni Mr. Seven—at ibinalik iyon sa loob ng kanyang bibig.
Kusa siyang sumunod. Sinupsop niya ang daliri nito na parang isang burat, sinimot, sinayad ang dila sa gilid, sinarapan pa. Muling gumalaw ang screen.
₱21,100.00
Tuloy pa rin si Mr. One sa pagsilindro sa kanya. At bagaman nakapagpalabas na siya, ramdam pa rin niya ang matinding kiliti—parang overstimulated na katawan, sensitibong balat, at kaluluwang hindi pa nakabawi.
“Hot mo,” sambit ni Mr. Nine mula sa likuran. “Let’s try something more.”
Idinagdag nito ang ikalawang daliri.
Hindi niya nakayanan ang hapdi. Nanlambot ang tuhod niya. Napaluwa siya.
“Ah—AHHH…”
Nandoon pa rin ang kirot na may halong kuryente, pero nasagad na niya ang apoy. Sa sandaling iyon, kahit gustuhin pa niya, wala na siyang kayang ibuga.
“We have to let him go.” Tinig iyon ni Mr. Five habang nakatingin sa relo. “Dadating na ang susunod na contestant.”
Isa-isang bumaklas ang mga sponsor mula sa kanya. Inayos niya ang pagkatayo, at isinuot muli ang kanyang green bikini trunks.
Bago siya tuluyang makalakad, may humabol na hampas sa puwet mula kay Mr. Nine.
“What a fucking promising ass this is.”
Namula si Warren.
Tahimik na bumalik sa kani-kanilang mga sofa ang apat. Walang sinabi. Pero malinaw ang hudyat.
Oras na para lumabas. Pero bago siya tuluyang humakbang, isang huling sulyap sa LED screen.
37.80 points
₱29,500.00
May nadagdag pa pala, marahil ay isang overall score bonus. Gagaan sana ang loob niya dahil sa laki ng hinabol na puntos post-interview, pero hindi siya dapat makuntento o magpakampante.
Pagbukas ng pintuan ng Urchin Room, wala roon ang babaeng assistant. Naisip niyang baka abala ito sa kasunod na contestant—o sadyang hinahayaan na siyang bumalik sa cabin nang mag-isa.
Hindi na ininda ni Warren na tanging green na bikini trunks lang ang suot niya habang naglalakad pabalik sa cabin. Sanay na ang katawan niya sa lamig ng aircon.
Habang binabagtas niya ang ika-apat na palapag—isang semi-open na observation deck na may art installations at glass railing na tanaw ang dagat—napansin niya ang isang pamilyar na pigura.
Si Mr. Three.
Nakatayo ito sa tapat ng isang digital sculpture na umiilaw, tila walang pakialam sa art kundi sa hawak nitong cellphone. Naka-maskara pa rin ito pero hindi na kailangan ng mukha para basahin ang emosyon nito. Kita sa mata, sa kislot ng mga kamay, sa tensyon ng mga balikat: may pinagdadaanan ito.
Napatigil si Warren sa paglalakad nang lumakas ang boses ng lalaki.
“Fuck you! Tigilan mo na ako! Gusto kong malagay sa tahimik! Huwag niyo na akong idamay diyan, please!”
Napalingon si Mr. Three sa kanya. Natauhan. Isang kisapmata ng pagkabigla, tapos ay mabilis nitong binulsa ang cellphone.
“Mamaya na tayo mag-usap,” anito sa huling tono ng tawag, bago pinutol ang koneksyon.
Pagharap sa kanya, nagbago ang tindig at tono. Mula sa tensyon ay biglang bumalik ang bihasang kahinahunan ng isang sponsor.
“Warren, right?” tanong nito, “Sayang. I missed your interview. Pero nagka-sauna interaction naman tayo nung isang araw.”
“Opo,” maikli at maingat na tugon ni Warren.
“How was it? The interview?”
“Thirty plus points?” sagot niya, parang numero na lang ang puwedeng sandalan. Hindi niya na siguro kailangan ilahad pa ang mga pangyayaring hindi pa rin naman niya malulon nang buo.
“Ang baba.” Umiling ito, parang sinisipat siya. “Gusto mong taasan?”
At bago pa siya makaisip ng sagot, binaba ni Mr. Three ang zipper ng slacks nito at nilabas ang burat. Semi-erect na.
“Kung ’yan ang score mo, siguro naman naka-isang burat kang nasubo kanina.”
Napasinghap si Warren. “Dito talaga?”
Ngumisi si Mr. Three. “Isusubo mo ako dito sa common area ng barko. Imagine the points you'll get.”
Sapat na ang salitang iyon para tunawin ang depensa niya.
Tumingin siya sa paligid. Walang ibang tao. Tahimik ang paligid ng deck. Sa di-kalayuan, naririnig lang ang ugong ng tubig na sinasalpok ng barko.
Lumapit siya. Lumuhod.
“Ahhh...” ang mahabang reaksyon ni Mr. Three nang pumasok ang burat nito sa kanyang bibig.
Hindi ito katulad ng nangyari kanina. Hindi na kasing intense. Maaaring dahil nakapagpalabas na siya. Maaaring dahil wala si Mr. One na sumisipsip sa kanya, o wala si Mr. Nine na pinaglalaruan ang kanyang likod. Ngayon, isa lang itong matigas, mainit, at makatas na laman sa kanyang bibig— t sa kabila ng pagod ng katawan at manhid na lalamunan, ginawa pa rin niya ang lahat para mapasarap ang karanasan.
Pinatigas niya ang dila. Pinilit niyang kontrolin ang sikip ng labi. Naghanap siya ng ritmo na makakagaan sa lalaking kaharap niya. At nang sumulyap siya pataas, nakita niyang nakatingala si Mr. Three, ang maskara nito ay bahagyang nakasalin sa liwanag, habang baritonong humahalinghing sa sarap.
Ilang saglit pa naramdaman na niya ang kilalang panginginig. Papalapit na.
"Ahhh fuck. Ang sarap."
Sinubukan niyang lunukin ang lahat ng tamod nang pumutok iyon. Pero gaya ng nangyari kanina, may ilang katas na lumusot sa gilid ng bibig. Napaluwa siya—agad kinuha ang dulo ng towel mula sa deck rail, pinunasan ang tumakas.
“Expect an additional twelve thousand pesos,” sabi ni Mr. Three, muling inaayos ang slacks, walang emosyon sa tinig, pero may bahid ng aliw. “That was nice. Sana makasama kita ulit sa hinaharap.”
Umalis na ito. Tahimik. Walang paalam.
Nanatili lang nakatayo si Warren. Parang walang tumutunog sa paligid. Pinoproseso pa niya ang lahat. Napakabilis ng lahat.
“Grabe. Warren. Ang astig no’n.”
Napalingon siya. Si Brady. Papalapit. Nakasuot pa rin ng kulay purple na bikini trunks na ginamit nito kanina.
Naalala niyang sabay ang schedule ng interview nila. Magkaiba lang ng silid: siya sa Urchin, ito sa Oyster Room.
“Shit, kanina ka pa d’yan?!” kabado niyang tanong.
“Palakad pabalik sa cabin, galing sa interview. Nakita ko na lang na tsumutsupa ka diyan. Haha. Nagtago lang ako para manood.” Naka-ngisi si Brady habang papalapit, parang walang bigat ang eksenang nasaksihan nito.
Ang dami sanang gustong sabihin ni Warren. Marami siyang gustong ipaliwanag, kontrahin, almahan. Pero wala siyang nasabi maliban sa: “Kailangan ko ng pera.”
Tumango si Brady. “Fair enough. Pero shit, may tamod ka pa sa bibig.” Inabot nito ang kanyang pisngi at pinunasan ang labi niya. “So yan ba ang trip nila? ‘Yung messy facial kapag hindi mo nalunok lahat?”
Pulang-pula ang mukha niya. “Gago.”
Tapos ay napansin ni Brady ang umbok niya. Hindi namalayan ni Warren na nakasilip na pala ang ulo ng tarugo niya sa ibabaw ng garter ng bikini.
“Ayusin ko lang ‘to.” sabay pasok ng daliri sa loob ng trunks. Ibinalik sa loob ang ulo. “Mukhang gusto mo na rin, ah.” Nakakalokong sulyap ni Brady sa bumubukol na pouch.
“Halika na, balik na tayo sa cabin. Sana andoon na ‘yung lunch, gutom na ako.” Pag-iwas ni Warren, pero hindi niya maikakaila ang sikip ng bikini sa harapan niya: partida, kakapalabas lang din niya kanina sa Urchin Room.
“Kumusta naman?” tanong ni Brady habang naglalakad sila pabalik. “Mukhang sa akin napunta ang Even Numbers na sponsors, sa’yo naman ang Odd. Ano score mo?”
Ayaw sana niyang sagutin, pero curious din siya. “Thirty plus. Ikaw?”
Namula si Brady. “Sixty plus?”
“Shit, tsong! Ano’ng ginawa mo?!” gulat na reaksyon ni Warren.
Nag-wink si Brady. “Tsaka na. Trade secret ko na ‘yon. Kalaban kita dito, ‘di ba? Kung gusto mo humabol, eh aralin mo. Tapangan mo. Tutulungan naman kita, eh… pero kailangan mong buksan ang sarili mo sa ganito.”
Hindi na siya sumagot. Alam niyang may punto ang lalaki.
Pagdating nilang dalawa sa cabin, naroroon na ang tray ng mainit nilang tanghalian. Ngunit hindi iyon ang unang nakapukaw sa kanila.
Nakasindi ang TV screen, at malinaw ang mensaheng nakasulat:
SCHEDULE FOR SECONDARY INTERVIEW – TOMORROW
#5 WARREN ESTAMPADOR & #6 BRADY ABARQUEZ
11:00 AM – OYSTER ROOM
——————————————————————————
Kinabukasan. Kakatapos lang ng matinding workout session (9:00 to 10:30am) nina Warren at Brady, sa ilalim ni Coach Russel.
Ramdam pa ni Warren ang endorphins. Para siyang lumulutang habang nagbibihis sa locker room. Mainit pa ang katawan niya, humahabol ang hininga. Nakatitig siya sa salamin. Basa pa ng konting pawis ang noo at dibdib niya. Nauna siyang maligo kaysa kay Brady, kaya’t solo muna niya ang espasyo.
Nakatingin siya sa sarili: ang pumuputok na muscles, ang linis ng hulma ng katawan, ang abs na tinatawag niyang pabaon. Kahit papaano, may ipinagmamalaki na siya sa harap ng salamin.
“Nice, nice, nice.”
Si Russel. Nakasuot lang ng puting jockstrap. Basang-basa pa ng pawis. Hindi na ito naligo pagkatapos ng intense routine nila kanina—parang mas trip nitong manatiling amoy-gym.
Lumapit ito sa kanya mula sa likod, at biglang hinampas ang kanyang puwet—isang mabilis pero madiing palo sa ibabaw ng kanyang bright orange na bikini trunks. Masikip ang tela, at mas lalong namumukadkad ang kanyang morenong balat laban sa kapansin-pansing kulay. Iyon ang official uniform niya para sa susunod na interview.
“Tangina mo pare, namimihasa ka na,” napaigkas si Warren.
Tumawa si Russel. “Proud lang ako, ‘no. Lalo kong napapaganda ang katawan mo.” Saka siya sinipat mula ulo hanggang paa. “Gusto ko tumaas ang ranking mo. Eh base sa kuwento mo kanina, mid-tier lang ang score mo, di ba?”
Lumabas na rin mula sa shower si Brady, basa pa ang buhok at pawis-pawis pa rin ang leeg. Naka-orange din itong bikini trunks, kapareho ng suot ni Warren—parehong cut, parehong kulay.
“Ayos ang workout. Ready na ako,” anito habang kinukusot ang likod ng leeg.
Tumingin si Warren sa kanya. Noon, hindi naman siya mahilig magsipatin ng mga ka-gym. Pero ngayon, iba. Hindi niya maiwasang titigan ang katawan ng roommate niya. Maganda ang hulma—matigas ang dibdib, linis ng abs, at ang V-cut nito ay may sariling yabang. Kinukumpara niya ang sarili. Hindi naman sila nagkakalayo. Pero alam niyang kailangan niyang humabol, o lampasan.
“Sorry, ang tagal ko,” sabi ni Brady habang kinakamot ang puwet. “Marami pa kasi akong… uhm… nilinis.” Tapos ay dumiretso ito sa sink at nagsimulang mag-mouthwash.
Humarap si Warren kay Russel. “Ano kaya ang mangyayari sa amin ni Brady mamaya sa joint interview?”
Tumaas ang kilay ng coach. “Kulit mo rin, ‘no. Di nga ako puwedeng magsabi. Pero tangina naman, Warren. Hindi ka naman bobo. Ano sa tingin mo?”
Nayamot siya. “Ugh. Tangina. Dyahe. Kababuyan na naman.”
Bumuga ng mouthwash si Brady, tapos ay biglang padaskol na humarap.
“Hoy putangina mo Warren, isang linggo na tayo dito, puro ka pa rin ganyan.” Dinuro siya nito. “Dami mong kailangan sa buhay, gusto mo ng pera, pero ayaw mong limutin ‘yang pandidiri mo. Putangina mo ka mamaya, ha? Kapag nag-inarte ka sa interview tapos bumaba ang score ko, tangina, ihuhulog kita sa dagat.”
Natigilan si Warren. Nag-guilty siya. Lumambot nang kaunti, pero sumagot din, “Pucha, sige subukan mo. Bubugbugin muna kita bago mo ‘ko lunurin.”
Nilahad ni Russel ang mga palad, parang referee sa gitna ng mainit na sparring.
“Oh oh oh. Huwag mag-away. Pangit ‘yan na energy dala n’yo mamaya. Sige na, gayak na kayo sa Oyster Room. Good luck. Balitaan n’yo ‘ko sa next workout. Sayang wala tayong ganap ngayon, hehe.”
Masama ang tinginan nilang mag-cabin mate, pero sabay silang lumabas ng gym.
Tahimik at mabigat ang aura habang naglalakad sila side by side, naka-orange trunks lang, papunta sa interview room. Kasama nila ang tahimik ding babaeng assistant.
Ilang metro bago ang Oyster Room, binasag ni Brady ang katahimikan.
“Pare… Warren. I just want us to do good. Ayaw ko na magkaaway tayong papasok do’n.”
Lumambot din si Warren. “Pasensya ka na. Gagawin ko kung anong makakaya ko. Kung anuman ‘yan… kaso alam mo na. Hindi ko maipapangako na makikisali ako na sing ganado mo. Hindi naman ako katulad mo na silahis.”
“Don’t worry. Tutulungan kita. Tulungan tayo. Kuha tayo ng maraming points, okay?”
Tumango siya.
Saktong 11:00 nang makarating sila sa Oyster Room. Bumukas ang sliding door.
Ang Oyster Room ay kahawig ng Urchin Room—parehong madilim, parehong kontrolado ang ilaw—ngunit asul ang mga accent imbes na pula. May LED screen sa likod, nakapatay pa. Wala ang mga sofa. Wala ring sponsor-judges. Sa halip, nakapuwesto ang ilang camera sa mga sulok ng silid, may pula ang ilaw, indikasyon na may mga nanonood.
Sa gitna ng silid, may isang carpeted platform. Sa ibabaw niyon ay isang cushioned bench, parang bahagi ng set ng isang photoshoot o performance art.
Nagkatinginan sina Warren at Brady. Walang nagsalita, pero nagkaunawaan. Sabay silang lumakad papunta sa gitna. Ramdam ni Warren ang texture ng carpet sa hubad niyang mga paa. Malambot pero may friction, parang inaanyayahan siyang lumubog at tumindig nang mas confident.
Nagsara ang sliding door sa likuran nila.
Kasabay noon, bumukas ang spotlight mula sa kisame. Isang pabilog na liwanag ang tumama sa platform kung saan sila nakatayo—tila pinapagitna, pinapagitna sa mata ng mga hindi nila nakikita.
At doon narinig nila ang boses—malalim, walang emosyon, blanko pero may kapangyarihan.
“You only have one question for this interview.”
Bumukas ang screen.
Lumabas ang tanong, puting letra sa itim na background:
Are you friends or foes?
Sabay nilang binasa: “Are you friends or foes?”
Nag-fade out ang tanong. Pinalitan ng bagong screen: apat na numero. Tig-dalawang column para sa kanila. Points at Cash. Lahat ay zero.
Nag-flex si Brady. Walang pag-aalinlangan. Sanay ito. Kita agad ang tono—parang fitness competition posing, pero may konting sexual na landi sa kilos. Nagpakita ng V-cut, nag-pose ng side chest, nilaro ang tingin. Confident. Kalkulado.
Gumalaw ang mga numero sa column ni Brady:
Brady Abarquez
Points: 5.5
Cash: ₱1,100
Shit. Handang-handa talaga ’tong si Brady. Pasikat mode na agad. Naramdaman ni Warren ang sariling competitive instinct. Gumaya siya. Nag-flex din, hindi kasing pulido ng roommate, pero alam niya ang basics. Nakapag-bikini open na rin siya noon. Alam niya kung paano gumalaw: naglakad paikot sa platform, nag-push-up ng ilang ulit, nilaro ang gilid ng kanyang orange bikini trunks, pinatunog ang balakang, fine-flex ang puwet, bahagyang gumiling, parang macho dancer sa barangay fiesta.
May nadama siyang positibong energy mula sa paligid. Hindi niya nakikita ang mga nanonood, pero kitang-kita ang reaksyon sa screen:
Warren Estampador
Points: 7.2
Cash: ₱1,440
Ginanahan siya. Tinuloy-tuloy. Somehow, napukaw ni Brady ang competitive spirit niya. At kahit sa loob-loob niya ay alam niyang masahol ang pageant na ito, ipinikit muna niya ang konsensya. Kunwari barangay bikini open lang ito, aniya sa sarili para mas makampante.
Lalo na’t wala namang ibang tao sa loob. Walang sponsor na harap-harapan. Tanging mga ilaw, mga camera, at ang numerong nagsasabi kung sulit ba ang mga kinikilos ng mga kalahok.
Amused na tumingin sa kanya si Brady, habang patuloy sa sariling estilo: mas polished, mas pang-commercial modeling, may finesse at disiplina.
Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, tila mas naaliw ang mga nanonood—kung nasaan man ang mga ito—kay Warren.
Pagkatapos ng sampung minutong parallel na pagpapasiklab, umangat ang lamang ni Warren sa screen:
Warren Estampador
Points: 15.9
Cash: ₱3,180
Brady Abarquez
Points: 12.7
Cash: ₱2,540
Humarap si Brady sa kanya, at biglang hinawakan ang braso ni Warren—pinatitigil ang masyado nang seductive na mga galaw sa gitna ng entablado.
“Alam mo ikaw…” sabi nito, may nakakalokong ngiti.
Nginisihan siya ni Warren. May kaunting kumpiyansang idinulot ng pagkakalamang niya sa score.
“Ano? Mas magaling akong mag-flex sa’yo?”
“Oo, tangina mo. Ang galing mo mag-flex.” Madiin ang boses ni Brady. “Nalilibugan ako sa’yo. Sobrang libog na libog ako, kung alam mo lang. Mula pa lang nung una kitang makita—ugh!”
Hindi na nakasagot si Warren. Bigla siyang hinalikan ni Brady. Sapilitan. Laplapan agad. Walang pasabi. Wala siyang pagkakataong tumanggi—kaya tumugon na rin siya.
Nakatitig ang kanyang mga mata. Sa peripheral vision, nakita niyang mas mabilis ang pagtaas ng puntos ni Brady habang sila’y naghahalikan.
Kaya sinabayan niya ang rubdob.
Kailangan palaban, naisip niya. Hindi ito puwedeng solohin ni Brady.
Hinawakan niya ang harapan ng orange trunks ng kasama. Mainit ang umbok, matigas at basa na. Mukhang libog na libog nga ito sa akin.
Samantala, ang mga kamay ni Brady ay abalang nilalamas ang katawan niya—ang dibdib, ang tiyan, ang mga braso. Matigas ang mga iyon mula sa workout, at halatang sarap na sarap ang lalaki sa pakiramdam.
Napahawak si Warren sa puwet nito. Kinapa ang lycra, nadama ang laman sa ilalim ng masikip na tela. Matambok. Malakas.
At nang banggain ni Brady ang bukol sa bukol niya, doon niya naramdaman: nagsisimula na rin siyang tumigas. Nahawa na nga siya sa init ng katawan ng roommate niya.
Gumiling siya.
Limang minutong halikan. Pisil. Kiskis. Hinga. Bulong. Pinagpawisan sila sa laplapan, akapan, at kapaan.
“Tangina mo, matagal ka nang libog sa akin?” hingal niyang sabi habang tumatawa. “Akala ko ba hindi mo ako trip? Tangina, sinasabi mo lang ‘yan ngayon dahil alam mong maiilang ako.”
Napangisi si Brady, pero seryoso ang tono. “Bahala ka kung maniniwala ka. Klaro ako sa sexuality ko. Totoong type kita. Hitsura mo, katawan mo—lahat. Ang ayaw ko lang talaga, ‘yung arte mo. Nakaka-turnoff. Pero ngayon…” Nilunok nito ang laway. “Tangina ka. Ang kaseksihan mo, nang-aasar.”
Ngumisi si Warren. “Lakas talaga ng epekto kapag nagma-macho dancing na ako. Babae, bakla, sumusuko.”
Napalunok si Brady. “Oo, tangina Warren. Dapat ganyan ka lagi. Confident. Nakakalibog. Gaganahan tuloy ako sa interview natin ngayon.”
Hindi alam ni Warren kung anong sumapol sa kanya. Hindi na siya nag-isip.
“At sinong may sabing hahayaan kitang maungusan ngayon?” bulong niya. “Kailangan kong humabol. At ibig sabihin, kailangan malaki ang lamang ko sa’yo.”
Hindi na ito nakasagot.
Tinulak siya ni Warren paupo sa cushioned bench.
Tahimik.
Walang musika. Tanging ang tibok ng puso ni Warren, ang mababaw na hinga ni Brady, at ang liwanag mula sa LED screen sa likod ang lumilikha ng atmospera.
Nakaupo si Brady sa cushioned bench. Hingal pa rin. Halatang hindi pa nakakabawi. Ngunit hindi siya handa sa susunod na mangyayari.
Kumikilos na si Warren.
Dahan-dahan siyang sumayaw. Ala macho dancer. Sensual ang bawat galaw. Lumapit siya. Tapos ay tumapat sa pagitan ng mga hita ni Brady. Dikit na dikit ang mga tuhod nila. Ginalaw niya ang balakang, paikot, parang ginuguhit ng puwet niya ang hangin sa harap ng mukha ng lalake.
Hinawakan niya ang mga kamay ni Brady, tapos dinala ang mga ito sa sarili niyang dibdib. Pinisil ni Brady ang muscles—nagpapaubaya. Walang tunog, pero rinig ang pag-ungol nito sa paghinga.
Gumiling pa si Warren. Pero ngayon, ang bukol sa kanyang trunks ay idinidikit na niya sa bukol ni Brady. Dahan-dahan. Hindi marahas. Mas parang panunukso. Ramdam niya ang init sa pagitan nila, at lalo pa niyang ginalingan.
Hinila niya ang mga kamay ni Brady at ipinatong sa sariling balakang, pagkatapos ay tumalikod. Ngayon, ang matambok at gumigiling na puwet niya ang nasa tapat ng mukha ng lalaki. Dama niya ang init ng titig ni Brady sa balat niya. Tapos ay dumapa ng kaunti si Warren, sinayad ang puwet sa dibdib nito, at umangat ulit.
Napahuni si Brady nang mahina. Napaatras ang ulo. Overwhelmed. Nakanganga. Namumungay ang mata.
Putangina. Hindi ito tuwid na straight, naisip ni Warren. Gulat man siya, mas nanaig ang sarap ng tagumpay. Na-turn on siya sa pagiging object ng ganoong matinding pagnanasa.
Sinilip niya ang LED screen.
Warren Estampador
Points: 23.4
Cash: ₱4,680
Brady Abarquez
Points: 17.1
Cash: ₱3,420
Lamang na siya. Malaki.
Nakita niya ito. Nakasilip na sa garter ng orange na bikini trunks ni Brady ang ulo ng burat nito—mapula, makintab, may malinaw na likidong umaagos sa ibabaw. Tulad ng pawis sa leeg ng lalaki, parang ebidensiya iyon ng pagkatalo, ng pagkadurog sa ilalim ng sayaw na ginamit niya bilang sandata.
Tinitigan iyon ni Warren.
May mahinang boses pa rin sa isip niya na mandiri Pero ngayon, mas malakas ang sigaw ng katawan niya, ang kumpiyansa, ang uhaw sa puntos. At may isang parte sa kanya na hindi lang gusto ang score—gusto ang reaksyon. Isang machong lalaki. Gwapong kalahok. Nalulunod sa libog. Dahil sa kanya.
“Fuck. Sige. Heto na nga,” usal niya, parang sagot sa sarili.
Lumuhod siya. Hinila pababa ang bikini trunks ng lalaki. Umigkas ang burat nito: tumatango, matigas, mamasa. Wala siyang ibang inisip kundi ang puntos. Ang premyo. At kung paano gamitin ang bibig niya para makarating doon.
Sinubo niya ito.
Dahan-dahan sa simula, dinama niya ang hugis, ang bigat, ang init. Dinala niya ang utak niya sa loob ng bunganga: tiningnan ng dila ang curve ng ulo, ang lambot sa ilalim, ang konting guhit sa ilalim ng shaft. Minemorya ng labi ang bawat detalye. Dito siya babawi.
Piniga ng dila niya ang gilid. Pinaikot, sinayad. Tapos ay umangat at bumagsak ang ulo niya, sinusundan ang natural na hugis ng laman. Walang ingay. Wala siyang sinabi. Pero nagsasalita ang bibig niya.
“Ohhh, gago… GAGOOOO… uhhmmm Warren, yes! Sige... subo mo, GAGOOO! Ughh… iwas mo ngipin… ohhh shit!” Namimilipit si Brady. Nanginginig ang hita. Halatang nilalakasan ang mga ungol. Gusto nitong marinig siya ng mga nanonood.
Nakabukas ang mata ni Warren. At habang sinisilindro ang kapwa kalahok, dalawa ang tinitingnan niya: ang screen. Kung tumataas ba ang score; ang mukha at katawan ni Brady. Kung paano tumitigil ang paghinga nito sa bawat lalim at anggulo ng pasok.
Ginawa niyang learning moment ang bawat ulos. Tinandaan kung anong anggulo ang nagpapakibot sa mga abs. Kung anong hagod ang nagpapaungol. Kung gaano kabilis ang kailangan para umalon ang balakang. Ang katawan niya mismo ang nagturo sa kanya.
Warren Estampador
Points: 31.9
Cash: ₱6,380
Brady Abarquez
Points: 27.4
Cash: ₱5,480
“Ahhh, gago… mukhang papatalo ako talaga sa’yo ah!” daing ni Brady.
Lumuwa sandali si Warren. “Tangina naman. Pahabulin mo ’ko. Tsinutsupa na nga kita eh!”
“Ganito para makalampas ka sa 12k!”
Sinabunutan siya ni Brady. Sabay umulos nang marahas. Bigla. Malalim. Sunod-sunod. Ang burat nito ay biglang naging piston, malupit at walang babala.
Nag-panic siya. Nalunod. Kumirot ang lalamunan. Pero ginawa na niya ito kahapon.
Kumapit siya. Binalanse ang katawan. Hinayaan ang ritmo. Hanggang sa unti-unti, naging natural na ulit ang pagsalo sa bawat ulos. Huminga siya sa ilong, kinontrol ang lalamunan.
Dinala niya ang mga kamay sa puwet ni Brady. Minasahe ang glutes nito— matigas, bilog, malakas. Sa bawat pisil, pinatatatag niya ang sarili sa banggaan.
Hindi na niya alam kung hanggang saan ang kaya niya. Pero alam niyang malapit na siya. Sa dulo ng round. Sa tuktok ng leaderboard. Sa sukdulan ng katawan ng roommate niya.
Hanggang sa nahanap niya ang hiwa.
Sa pagitan ng mga bundok ng muscles sa puwetan ni Brady, naroon ang pinakasikretong bahagi nito—mainit, madulas ang singaw, at bahagyang nanginginig. Nagpatuloy pa rin siya sa pagtsupa, pero lumipat ang isang kamay niya, gumapang, humagod, at humimas.
Tapos ay dumiin siya.
Pumasok ang daliri niya, dahan-dahan pero diretsong tinumbok ang bukana. Mainit sa loob. Parang napipisil ng laman ang kanyang daliri. Mas makipot kaysa sa butas ng babae, pero may sariling kuryente.
Biglang bumalik sa isip ni Warren ang nangyari kahapon. Nang siya mismo ang nakalikot sa ganoon. Ang unang reaksyon ng katawan. Ang pagkatulala. Ang pag-ungol na hindi niya akalaing manggagaling sa kanya.
"Tangina mo, Warren!" gulat na daing ni Brady. “Ano ’yan?! San mo natutunan ’yan?! AHHHH SIGE!”
Nagliyab ang pisngi ni Warren, pero hindi siya tumigil. Para bang sinabihan siya ng katawan ni Brady: Oo, diyan. Diyan mismo.
Ipinagpatuloy niya ang pagtsupa. Ang bibig niya ay gumagalaw sa ritmo ng pag-ulos ng sarili niyang ulo, habang ang isa niyang daliri ay lumalalim, humahagod sa loob.
At pagkatapos ng ilang saglit, idinagdag niya ang ikalawang daliri.
Umpisa’y may konting pagtutol ang laman. Pero hinagod niya ito sa paikot na paraan, hinaplos ang loob, at pinatulis ang dulo. Habang sinususo ang kahabaan ng roommate niya, pinipiga naman ng butas nito ang dalawang daliri niya.
Napaliyad si Brady. Parang may tinamaan sa loob.
“PUTA! Warren, tangina, ano ’yan? Ayaw ko pa, ayaw ko paaa—SHIT!”
Pero hindi tumigil si Warren. Dumiin pa siya. Binaon nang mas malalim ang mga daliri. Tapos ay sabay na kinuryente ang lalamunan at puwet ni Brady.
At sa screen, parang pagsabog din ang score:
Warren Estampador
Points: 40.1
Cash: ₱8,020
Brady Abarquez
Points: 38.7
Cash: ₱7,740
“Ughhh, gago mo!” sigaw ni Brady habang biglang bumaklas mula sa bibig ni Warren.
Hindi siya nakapigil. Sa isang iglap, hinila siya ng lalaki at pinahiga sa cushioned bench. Mabilis, mainit, walang babala. Hinubad ni Brady ang orange na trunks ni Warren —at nang makalaya ang kanyang pagkalalaki, nagulat pa siya sa sariling reaksyon.
Magang-maga. Pulang-pula. Para bang puno ng init at tensyon. Hindi niya maalala kung kailan huling ganito katigas ang kanyang katawan parang bawat ugat ay umaapaw sa apoy.
At lalo siyang nagulantang nang maramdaman ang bigat ni Brady sa ibabaw.
Umakyat ang lalaki. Pumatong. Ramdam ni Warren ang pagpasok ng kanyang burat sa makipot na lagusan. At sa gitna ng bawat galaw, ay unti-unting tinanggap ni Brady ang kabuuan niya.
Mainit. Mahigpit. Pero tuloy-tuloy.
Nanlaki ang mata ni Warren. Si Brady—na napakabarako, lalaking-lalaki, alpha kung umasta—ngayon ay tahimik na humihinga sa ibabaw niya, sinasalubong ang katawan nila.
May bakas ng konting hapdi sa mukha nito, pero higit doon ay isang klaseng sarap na hindi nito tinatago.
Hinawakan ni Brady ang sariling burat habang gumagalaw. Umuungol. Mayabang. Tila bang iniinsulto siya habang sinasakyan.
“Ano, akala mo ikaw lang ang marunong magpakasarap, ha?”
“Gago, tangina ng puwet mo—” balik ni Warren, kahit siya mismo ay nilulunod ng sensasyon.
“Sarap ba? Tangina, ‘di ba gusto mo rin ‘to?”
“Oo, tangina, ang sikip, ang init—” sagot niya, habang pinipilit panatilihing buo ang sarili sa ilalim ng ginagawang pagkabaliw ni Brady.
“Eto pa. Puta ka. Hahabulin kita sa score.”
At sa screen, tuloy-tuloy nga ang habol ni Brady.
Brady Abarquez
Points: 49.9
Cash: ₱9,980
Warren Estampador
Points: 51.0
Cash: ₱10,200
Hindi pumayag si Warren na siya lang ang pinaglalaruan. Kaya ginamit niya ang balakang niya—umulos pataas, sinalubong ang bawat giling. Nagulat si Brady. Napakapit ito. Halatang lalong nasarapan. Napaungol. At lalo silang bumilis.
Hanggang sa parehong hindi na nakatiis.
Naunang makarating sa sukdulan si Brady. Napaigkas ang katawan nito ito habang sumabog ang sarili sa maskuladong dibdib ni Warren. Nakapikit. Naka-kagat labi. Ang katawan nito ay nanginginig, parang binubuhos ang lahat ng natirang lakas. "Ahhhh gago putangina nitoooo!"
Kasunod si Warren. Napasigaw siya sa biglaang bugso parang nilindol ng init ang loob niya. Binilisan niya ang pagkantot hanggang sa nilabasan na siya. Dineposito niya ang semilya sa butas nito. "ARRGHH!"
Habang tahimik na bumubulong ang LED screen, dinadala ang huling score:
Warren Estampador
Points: 58.3
Cash: ₱11,660
Brady Abarquez
Points: 54.2
Cash: ₱10,840
Habang nakadagan pa rin sa kanya si Brady, naisip ni Warren na kakayanin pala niya. Basta iisipin lang niya ang pera. Ang panalo.
Ngumisi si Brady, nakakaloko. “Mas masaya ka pala kapag foe ka kaysa friend.”
Napakunot ang noo ni Warren. “Namo!”
--------------
If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe!
No comments:
Post a Comment