If you are under 18 years old, living in a country where gay sex is prohibited, or offended by gay sex then please leave this site immediately. Also, there will be i[ń]cest themes in some stories. Definitely not safe for work. Comments are welcome. Inform me if you own some of the pictures I will upload here and you want them removed Contact me at jockwonderlust@hotmail.com or twit me at @jwl_writerPH.

REMINDER: The world of fiction where the characters of my blog reside is void of the realities of HIV and STI. In the real world where we live in, HIV and STIs exist. This blog is merely an escape from that world, so that I can release my subconscious, which is full of crazy and messy sex fantasies. The scenes in these stories should never be recreated in real life. Guys, never ever attempt barebacking (if not using PrEP), rape or other unsafe sex acts. SECURE CONSENT. USE CONDOMS. GET TESTED. EDUCATE YOURSELF.

Friday, November 28, 2025

[SS-1621] Window Bum


WINDOW BUM

In the city everyone thought Quiv was the quiet type. A serious doctor. Shy, introverted, always polite. He never showed off, never talked loud. He was respected, even admired. People only saw the calm side of him.

But on weekends he went to his beach house. And there he was someone else.

At the beach house, Quiv stripped down to almost nothing. Just small sexy briefs, tight on his big ass, hugging his cock so close it looked like it might break out. He loved being near naked. He loved the sun on his skin. And he loved showing off when no one knew his name.

The house had big windows that faced the beach path. Every morning men jogged by. Muscled guys, fit guys, some older, some young. They ran past and Quiv would already be at the glass, standing tall in just his briefs, pretending to stretch. He looked like a statue. But really, he was watching them watch him.

He noticed their eyes always drop to his bulge. His cock would start to get hard, thickening against the pale fabric until the outline was huge. Some joggers slowed down, others even stopped. Quiv smirked, leaning close to the window, pressing his cock against the glass so they could see the shape better.


Sometimes he turned around, bent a little, and pressed his ass on the window too. The briefs stretched tight, showing every curve of his muscle butt. He liked imagining the men stroking inside their shorts while staring up at him.

And some of them really did.

One morning he saw a jogger literally grab himself while standing there, staring at the window. Quiv locked eyes with him, lifted one arm against the frame so his abs flexed, then started rubbing his cock through the briefs. Slow, teasing, making the outline bigger and bigger.

The jogger didn’t move. Quiv could see the guy’s hand moving fast in his shorts. That made Quiv even harder. He pulled the waistband down just enough to show his trimmed pubes, then pressed the fat head of his cock against the glass. The man outside gasped.

Quiv stroked himself harder, watching the stranger stroke too. The thrill hit him like fire. The shy doctor from the city was gone—here he was a raw exhibitionist, getting off in front of anyone who dared to look.

He groaned loud, hips pushing forward. His cock throbbed, then spurted. Hot streams of cum splashed the glass, running down the window where the jogger could see every drop. The man outside came too, clutching himself as his legs shook.

Quiv leaned his sweaty body against the glass, laughing under his breath. In the city, nobody would ever believe this. But here, he was free.




--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Thursday, November 27, 2025

HMBS 02


ANG UNANG MEETING NG SUCCESS STUDIES

Maagang gumising si Hansel, ang amoy ng bagong timplang kape ang pumuno sa maliit ngunit maayos na apartment na inuupahan niya malapit sa campus. Early morning nang martes sa unang linggo ng semestre. Dahan-dahan niyang ini-scroll ang directory ng unibersidad, pinapantayan ang bawat pangalan ng mga guro, hinahanap ang may inisyal na A.C.V.

Isang pangalan lang ang tumugma: Aireen Connie Viñas, isang propesora sa Robotics, matagal nang kilala ng buong kolehiyo bilang retiradong haligi ng department.

“Hindi puwede,” bulong niya sa sarili, nanlilisik ang mga mata sa malinaw na profile. Wala itong kinalaman sa lihim na email na natanggap niya.

Bumaling siya sa papel kung saan niya prinint ang mismong email mula sa “Success Studies.” Malinis ang font, malinaw ang utos, at lalo siyang nabahala sa linya na nagbabawal na ipagsabi ito kahit kanino. Napapailing siyang bumulong, “Tangina. Sobrang shady talaga nito. Prank ba ’to?”

Pero hindi niya matabunan ang kaba. Alam niyang busy ang araw niya: may hearing siya bilang peer judiciary representative, at pagkatapos ay orientation meeting para sa isang prestihiyosong debate tournament. Sanay na siya sa ganitong siksik na iskedyul; isang tipikal na umaga para sa isa sa pinakakilalang iskolar ng campus. Ganoon pa man, sisikapin niyang maghanap ng oras para personal na pumunta sa opisina ng Vice President for Academics at ipakita ang sulat. Kailangan niyang malaman kung lehitimo iyon.

Humigop siya ng kape, muling bumaling ang mga mata niya sa cellphone, binuksan ang YouTube. Sa feed niya, namutawi ang isang headline: “Congress Investigates Massive Corruption Anomaly Amid Social Media Smear Campaigns.” Agad niyang pinindot ang video.

Sa clip, narinig niya ang kalmadong boses ng news anchor: “Patuloy ang imbestigasyon ng House Committee sa umano’y malawakang katiwalian sa sektor ng kalusugan. Sa isang press briefing kagabi, hinimok ni Congressman Neville Lacsamana ang publiko na maging mapanuri sa mga lumalabas na testimonya at social media propaganda na tila ginagawang teleserye ang isyu."
Sagot ni Neville habang may nakatapat na mikropono: "Ang pinakamalaking kalaban ng katotohanan ay ang ingay. Huwag nating hayaang malunod ang mga tunay na ebidensya sa mga pekeng kuwento. Sa huli, ang hustisya ay para sa bayan, hindi para sa mga headline.’”

Habang umaalingawngaw ang mariin at mababang boses ni Neville, nakaramdam si Hansel ng pamilyar na paghanga. Kilala niya ang kongresista, hindi lang bilang public figure kundi bilang personal na inspirasyon.

Si Hon. Neville Lacsamana: 29 anyos, bar topnotcher, dating youth activist at ngayon ay pambansang mukha ng integridad. Lawyer na tumindig para sa mga pasyente at health workers, hinangaan sa kanyang talino at kakisigan. Isang matikas na orator na nagawang panatilihing malinaw ang boses sa gitna ng ingay ng social media. Kahit pa pinauulanan ito ng paninira at disimpormasyon ng mga kampong binabangga nito.

“The kind of public servant we need,” naisip ni Hansel.

Ito rin ang dahilan kung bakit palaging gumuguhit ang pangalan ni Neville sa isip niya kapag iniisip ang hinaharap. Ang landas ng batas at public service, naglilingkod nang may dignidad at impluwensya: ito ang isa sa mga priority career pathways na gusto niya. Pero kabaligtaran nito ang realidad ng sariling pamilya: isang probinsiyang dinastiya na may kasaysayan ng mga katiwalian. Tikom lang ang lahat ng constituents. Batid ni Hansel ang bawat lihim ng kanyang mga magulang, kapatid, at malalayong kamag-anak. Kung pipiliin niya ang pulitika at ilalaban ang good governance, magiging kaaway niya ang sarili niyang angkan.

“Private practice might be safer,” bulong niya, pinapahid ang isang patak ng kape sa labi. Sa dami ng kanyang academic awards at debate trophies, alam niyang magiging matagumpay siya anuman ang piliin: law firm man o think tank.  "May ilang taon pa naman ako bago grumaduate. Marami naman na akong nagawa at na-achieve. Alam ko naman na kahit ano ang piliin ko, magiging successful ako."

Napailing siya, ngunit hindi mapigilang ulitin sa sarili: “Success.” Ang bigat ng salita ay parang may tukso. Ito ba ang matututunan ko sa klaseng iyon?

Sa tahimik na apartment, tanging tiktak ng orasan at mahinang ugong ng refrigerator ang maririnig. Muli niyang dinampot ang papel, binasa ang huling linya ng liham: “Bring all of you. If you don't show up on Tuesday, I will give your slot to someone else.

——————————————————————————

Pasado na ang alas dose nang tuluyang matapos ang serye ng meeting ni Hansel. Mula sa huling student-judiciary hearing ay diretso siyang naglakad patungo sa opisina ng Vice President for Academics, buo ang balak na ipakita ang misteryosong email at alamin kung lehitimo ba ang kursong Success Studies.

Sanay na siya sa mga tingin at pagbati ng mga kapwa estudyante habang dumaraan sa mga pasilyo. “Good job sa debate kahapon, Hansel,” bati ng isang kaklase. “Uy, Bantilan, congrats sa panalo!” hirit ng isa pa. Sanay na siya rito. Bahagi ng estratehiya niyang maging kilala sa buong unibersidad. Noong first year, sumali siya sa basketball varsity, hindi para sa laro kundi para sa network at pangalan. Maganda ang naging rookie year, sapat para i-announce ang sarili sa buong campus. Ngunit alam ng isip niya na stepping stone lang iyon kaya umalis din siya sa team. Ang totoong plano ay makakuha ng mga inter-university leadership roles, maiakyat ang portfolio, at magamit ang mga koneksyon kapag nag-apply na siya sa law o graduate school abroad.

Habang naglalakad, dama niya ang mga tingin ng mga babae, mahahabang sulyap na hindi niya ipinagkaila na gusto niya. Napatigil siya nang mapansin ang isa sa mga ex-girlfriend. Nakatitig ito, may halong pangungulila. Sandaling sumagi sa isip niya ang mga buwan ng relasyon: kung paanong sinulot niya ito mula sa isang kapwa atleta. Pero nang maging sila ay hindi naman pala sila sexually compatible. Kaya nakipag-break din si hansel matapos ang limang buwan.

Tuluy-tuloy ang hakbang niya, hanggang sa sa di kalayuan ay bumungad si Salina, isang tourism major at part-time model. Tinanaw siya nang matagal at matalim na tingin ng babae. May ibig sabihin. Napakagat-labi si Hansel, batid ang ibig sabihin ng kumpas ng daliri na ibinigay nito.

Kilala niya si Salina bilang isa sa kanyang pinakamadaling matipang ka-fling, laging bukas para sa biglaan at marahas na pagniniig. At sa lahat ng talino, karisma, at disiplina niya, may isang kahinaan si Hansel na hindi niya maipagkakaila: ang kanyang matinding pagnanasa sa laman, ang agresibong kalibugan sa maganda at seksing babae.

Tahimik niyang sinundan ang babae patungo sa isang malayong male restroom na bihirang ginagamit. Walang salita silang pumasok sa isang cubicle, at doon—sa pagitan ng malamig na pader at amoy ng linis na kemikal—mabilis at walang paligoy-ligoy ang naging pagtatalik. Ang init ng mga palad, ang bilis ng hinga, ang mga impit na ungol. Natapos silang pareho na masayang nakaraos.

Pagkaraan ng ilang minuto, mabilis na nag-ayos si Salina, naglinis at lumabas na parang walang nangyari. Naiwan si Hansel, humahabol ang hinga, pinapahid ang butil ng pawis sa sentido. Tumingin siya sa salamin ng pinto ng cubicle, hinaplos ang sariling dibdib at tiyan. Matigas pa rin ang mga guhit ng abs at square chest na pinaghirapan niyang panatilihin kahit sa gitna ng napaka-busy na iskedyul.

Muling isinuot ang shirt, pinatong ang bag sa balikat, at tumingin sa relo. “Ay, fuck… quarter to one na!”

Kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ay bumalik ang paalala ng kanyang unang klase sa Success Studies. Wala na siyang oras para dumiretso sa opisina ng Vice President. Ano man ang lihim ng kursong iyon, siya na mismo ang haharap.

Mabilis ang bawat hakbang niya papunta sa West Building.

Bago pa tuluyang magsara ang pintuan ng elevator, isang lalaking habol ang humarang sa sensors. Tumunog ang maikling chime at muling bumukas ang pinto. Pumasok ang isang matangkad at athletic na binata na kilala ni Hansel kahit hindi niya pa tingnan nang matagal.

Si Royce James Viterbo.

Napasinghap si Hansel, bahagyang naglabas ng inis na ungot—hindi niya napigilan. Narinig iyon ni Royce at agad nagbago ang ekspresyon ng mukha: mapait, matalim ang tingin.

Minsan lang silang nagkasama sa isang klase noon—isang Gen Ed subject noong first year—pero hindi maganda ang kasaysayan nila. Sa loob ng ilang linggo, kaagaw niya si Royce sa pansin ng mga babae sa campus, at mula roon nagsimula ang tahimik na kompetisyon. Pinaka-matindi ang dalawang dahilan ng alitan: una, nang maagaw ni Hansel ang puwesto ni Royce sa basketball varsity; at pangalawa, nang sabay nilang ligawan ang parehong babae at si Hansel ang pinili nito. Sa huli, iniwan din ni Hansel ang babae, ayaw kasi nito na magpagalaw nang all-the-way sa kama.

Simula noon, nanatiling malamig ang bawat pagkikita nila ni Royce. Walang klarong bangayan pero sapat na ang mga mapait na mga sulyap para alam nilang may nakatagong poot ang isa’t isa.

Isa-isa nang bumaba ang ibang sakay ng elevator sa iba-ibang palapag hanggang sila na lang dalawa ang natira. umabot sila sa ika-12 palapag, pareho silang lumabas, at doon lamang nila napatunayan ang hinala: pareho sila ng destinasyon. Mga yabag lang nila ang narinig habang humahakbang sila at dinadaanan ang mga art installations.

Great. Kaklase ko nga pala ‘to sa “weird” na class na ‘yon, naisip ni Hansel, at napangiwi. Kung may kailangang turuan kung paano maging successful, ito na siguro ‘yon. Hindi niya alam kung bakit ganoon na lang ang suya niya kay Royce.

Pagdating sa Room 1211, isang maliit na high level na meeting room ang bumungad. Pumasok sila, kapwa naglaan ng distansya mula sa isa’t isa. Anim sila lahat sa loob.

Umupo si Hansel sa tabi ng isang medyo chubuff na binata na may gulo-gulong buhok at eyeliner sa ilalim ng mga mata parang kagigising. Chinito ito, may gothy na aura, at may bahagyang kumpiyansa sa ngiti.

“Hindi ba ikaw ‘yung champion debater?” tanong ng binata.

Ngumiti si Hansel at inabot ang kamay, pinapakita ang model-student charm. “Yes. Ako si Hansel Bantilan.”

“Zim Uayao,” pakilala nito.

“Anong kinukuha mo?” tanong ni Hansel.

“Fine Arts,” sagot ni Zim na may kasamang ngisi.

Tinago ni Hansel ang mumunting pagkadismaya. Fine Arts? Hindi niya mawari kung anong “success” ang mahahanap dito. Ngunit pinanatili niyang maayos ang tono at kumabig. “Parang ang shady ng klase na ‘to. May alam ka ba?”

Nagkibit-balikat si Zim. “Naku, wala rin. Eh… kinuha ko na rin... alam mo naman, medyo mahirap ang buhay artist. Baka makakuha ako dito ng pointers para talagang maging successful at mayaman.”

Bago pa makasagot si Hansel, tumunog ang orasan: ala-una na.

Biglang bumukas ang pinto.

Isang presensiyang agad nagpalamig at nagpatigil sa buong silid ang pumasok. Isang guwapo at matipunong lalaki na maganda ang pagkakastyle sa sarili.

Para bang may bigat ang mismong hangin. Kung ang salitang success ay isang nilalang, ito na marahil iyon. Ramdam ni Hansel ang kakaibang timpla ng paghanga at suspetsa.

Pinakilala nito ang sarili bilang si Professor Amadeo Contraverde. O Prof CV. Tapos ay sinulat sa board ang , "How Men Become Successful."

What the fuck… motivational TikTok na naging klase? naisip ni Hansel.

Isa-isa nitong tinawag ang mga pangalan. Nang makarating sa kanya, tinanggap ni Hansel ang papel, umaasang syllabus iyon. Ngunit pagtingin niya—Non-Disclosure Agreement.

NON-DISCLOSURE AGREEMENT
(Confidential Instruction – Success Studies)

This Agreement (“Agreement”) is entered into between Professor Amadeo C. Contraverde (“Instructor”) and the undersigned student (“Participant”) as a condition of enrollment in the elective course Success Studies (“Course”).
  1. Confidential Materials. All lectures, discussions, demonstrations, assignments, written or oral communications, and any activities conducted within or in connection with the Course (“Confidential Information”) are strictly private and proprietary.
  2. Non-Disclosure. Participant shall not, during or after the Course, disclose, reproduce, record, publish, or communicate—verbally, in writing, or through any digital medium—any Confidential Information to any person, entity, or institution without the prior written consent of the Instructor.
  3. Limited Use. Confidential Information may be used only for the Participant’s personal development and for no other purpose, commercial or otherwise.
  4. Consequences of Breach. Any breach of this Agreement may result in immediate removal from the Course, forfeiture of academic credit, and referral to the University Board for further action. Participant acknowledges that injunctive relief and other legal remedies may be pursued.
  5. Acknowledgment. By signing below, Participant affirms full understanding that the nature of the Course may involve unconventional methods and that the confidentiality of all experiences is essential to its success.

“Ang shady naman ng klase na ’to. Ano ba talaga ang gagawin dito?” Hindi nag-iisip na bulalas ni Hansel.

Mula sa dulo ng mesa, dahan-dahang tumayo si Prof. CV. Hindi kailangang lakasan ng lalaki ang bawat hakbang; sapat na ang bigat ng presensya upang maramdaman ni Hansel ang panginginig ng sahig sa loob ng dibdib niya. Tuwid ang tindig, parang bakal na hindi kayang yumuko. Ang malamig na ilaw ng LED board ay dumidikit sa matatag na balikat ng propesor, nagdudulot ng aninong parang mas malaki pa sa kanya.

“Mr. Hansel Bantilan.”

Baritono ang tinig, malutong at mariin. Napasinghap si Hansel; ramdam niya ang pagtaas ng mga balahibo.

“This is your first lesson.” Bawat salita, mabagal at malinaw. “Things are shady for a reason. Secrets are the most powerful resource a man can have. When you are immersed in secrets, your instincts awaken. Your mind, your spirit—sharpened. There is a time for information. Regulate your emotions.”

Parang huminto ang oras. Ang tunog ng air-con at ang bahagyang kaluskos ng mga upuan ay nawala sa pandinig ni Hansel. Wala siyang naramdaman kundi ang bigat ng mga mata ng propesor—diretso, matalim, tila may alam sa bawat lihim niyang pilit tinatago.

Napalunok si Hansel, ramdam ang nanunuyong lalamunan. Mukhang hahamunin siya nang matindi ng kursong ito. Pati na rin ng propesor.

——————————————————————————

Late na nang makauwi si Hansel; lampas alas-onse na, at ramdam niya ang pagod sa bawat hakbang papasok ng apartment. Pinagpasyahan niyang huwag nang magtungo sa admin office. May bigat ang Non-Disclosure Agreement na pinirmahan niya. Kung may malalaman siya tungkol sa misteryosong kursong Success Studies, mas mainam na siya mismo ang makadiskubre. Wala man siyang tiwala, tiyak ang isa: kapag sumabak siya, hindi siya uurong. Basta sana,walang iligal na magaganap.

Diretso siya sa maliit na study noo. Binuksan niya ang laptop, kinuha ang kanyang notebook at fountain pen, handa sanang magtala ng mga insight bago mag-alis ang file pagpatak ng 12:01 a.m. Inilagay niya ang QR code sa scanner.

Isang video file ang lumitaw: N_Lacsamana_SuccessStudies.mp4. Tatlumpung minuto ang haba.

Nag-play ito, at halos sabay na bumilis ang tibok ng puso ni Hansel nang makita ang unang frame. “Neville Lacsamana…” mahina niyang bulong. Ang kilalang batang kongresista na hinahangaan niya. Mas bata ang anyo ng lalaki sa video, siguro ay mga kolehiyo pa noon, ngunit hindi maikakaila ang parehong karisma at matatag na tindig na nakilala ng publiko ngayon. Sa kabila ng grainy cellphone quality, malinaw ang matikas na panga, ang matalim ngunit malinaw na mga mata. Nakasuot si Neville ng fitted na sando at ripped jeans, bawat galaw ay nagpapakita ng katawan na sanay sa disiplina.

“Student din pala siya ni Prof. CV,” bulong ni Hansel, naalala niyang alumnus pala si Neville ng unibersidad niya ngayon. Mukhang tama ang desisyong pumasok sa klase kanina.

Habang sumusulong ang video, nakita niya ang paligid: isang maluwang ngunit halos walang laman na bodega. Mataas ang kisame, may nakabiting bombilya na pumapailaw ng malamig na dilaw. Sa gitna, may isa pang lalaki—mas matanda, mga nasa kuwarenta o higit pa—nakaupo sa isang metal na silya. Nakasuot lang ito ng lumang shorts, ang mga braso ay nakatali sa likod ng sandalan gamit ang makapal na lubid.

Humigop ng malamig na hangin si Hansel habang pinapanood ang video sa kanyang laptop. Ramdam niya ang tibok ng sariling dibdib, parang bawat pintig ay umaalingawngaw sa tahimik na silid ng kanyang apartment. Hindi niya alam kung anong klaseng “learning resource” ang mapapanood, pero malinaw na hindi ito basta-bastang lecture.

“Pakawalan mo ako rito, Neville! Alam mo ba kung sino ako?!” galit na bulyaw ng lalaking nakatali sa silya. Kilala siya agad ni Hansel—si Mayor Rodolfo Icasiano, kilalang lokal na pinuno sa isang probinsya, na madalas headline sa mga balita dahil sa mga kontratang pabor sa malalaking kompanya. Puno ng pagkayamot ang boses nito, nanginginig ang kalamnan habang pumipiglas sa lubid.

Tahimik lang si Neville sa unang sandali. Tumayo ito sa harap ng mayor, nakapamewang, matalim ang tingin. Kahit sa murang edad sa video, dama agad ang bigat ng karisma. Hindi na siya ang malinis na kongresistang nakikita ni Hansel sa balita ngayon, kundi isang mabangis, tuso, at disididong binata.

“You sold them out,” mariing wika ni Neville. Malalim at galit ang boses. “You were about to let a corporation displace hundreds of indigenous families. Para saan? Para sa pera? Para sa kickback? Tangina ka, Mayor.”

Kasunod noon, dumagundong ang tunog ng sampal. Bumaling ang ulo ng mayor, naiwan ang mapulang bakas ng palad ni Neville. Nanlaki ang mata ni Hansel sa nakita—hindi niya akalaing kayang gawin iyon ng taong lagi niyang pinapakinggan sa mga privilege speech.

Nagpatuloy si Neville, nilabas mula sa bag ang ilang printed photographs at ibinagsak sa kandungan ng mayor. Isa-isa iyong nahulog sa sahig, at agad na dinampot ng lente ng kamera: malabong shots ng mayor, hubo’t hubad, nakikipaglaro sa isa pang lalaking hindi kita ang mukha. Sa bawat litrato, halata ang kalaswaan at ang kahihiyan.

“Simula pa lang ng semestre, ito na ang misyon ko,” paliwanag ni Neville, malamig at matalim. “I seduced you. I let you think you had me. Pero lahat ng iyon—calculated. I now own your secrets. At ngayon, pipili ka. Either you betray your people, or you betray me. Pero tandaan mo: once you lose me, you lose everything.”

Nanuyo ang lalamunan ni Hansel habang nakatingin. Hindi ito basta blackmail; ito ay estratehiya, isang perpektong pagsasanib ng libog at politika. Naisip niyang ito ba ang tinutukoy ni Prof. CV nang banggitin ang “secrets as the most powerful resource.”

Nagpupumilit ang mayor, nanginginig. “Huwag, Neville. Huwag mong ipakalat. Public figures ang pamilya ko. Kung makita nila ito, tapos na kami. Huwag mong ipapakita—huwag mong tatanggalin sa akin… ikaw. Kahit ano, gagawin ko. Basta huwag mo akong iwan.”

Humigpit ang pagkakahawak ni Neville sa baba ng mayor, pinilit tumingin ito sa kanya. Tumaas ang sulok ng labi ng binata, ngumisi.

“Good.”

At biglang nagbago ang eksena. Tumayo si Neville sa gitna ng bodega, sumabay sa mahinang tugtog na nagmumula sa speaker na hindi nakikita sa frame. Nagsimulang gumiling ang balakang, dahan-dahan, parang macho dancer. Tinanggal ang sando, isa-isang pinunit ang mga butones ng jeans, hanggang sa naiwan itong naka-puting thong.

Nabuntong-hininga si Hansel, nanlaki ang mata. Ang hinahangaang lider, na nakikita niya sa mga dyaryo at telebisyon na seryoso, matuwid, at puno ng dignidad—heto ngayon, nakangisi, pawisan, at mukhang isang high-class na puta na handang ibenta ang sarili kung kinakailangan.

Lalong lumalim ang libog ng mayor. Kahit nakatali, hindi maitago ang pagtigas ng bukol sa kanyang shorts. Naglalaway ito, habol-hininga, habang ikinikiskis ni Neville ang mainit na balat sa dibdib at balikat nito.

“Remember,” bulong ni Neville, nakadikit ang labi sa tainga ng mayor. “The moment you betray the people again, you’ll never have this body again. You’ll never taste me again.”

Kumibot ang panga ng mayor, ngunit wala itong nagawa. Nakaarko ang katawan sa pagkakatali, nangingintab sa pawis, at nanginginig sa pagitan ng hiya at pagnanasa.

Si Neville, nakatayo sa harap, ay nakalilis ang sando, tumutulo ang pawis mula sa matatag na leeg pababa sa matipunong dibdib. Kita sa bawat litid ng braso at hulma ng abs na hindi lamang produkto ng talino at charisma, kundi ng disiplinang humuhubog sa katawan. Ang maamong mukha—iyong pamilyar na mabait, makisig na mukhang nakikita sa balita—ngayon ay nakasuot ng ekspresyong puno ng tuso. Ang mga mata ay matalim, nagliliyab, habang ang mga labi ngumingisi, isang pilyong nginita na kayang sumira ng reputasyon ng kahit sino.

Naglakad ito paikot sa mayor, parang predator umiikot sa biktima. Habang gumagalaw, tumutulo ang pawis mula sa ilalim ng kilikili, dumadaloy sa tagiliran, kumikislap sa liwanag ng kamera.

“Open your mouth,” utos ni Neville, malamig at mariin.

At parang aso, kusang bumuka ang bibig ng mayor, sabik na sabik. Idiniin ni Neville ang matigas na bukol sa puting thong sa mukha nito. Dinuldol nang mariin, gigil. Tila ba gustong ibaon ang buong pagkatao ng mayor sa pagitan ng kanyang mga hita.

“You’re nothing without me. Tandaan mo ’yan. Akin ka.”

Mabilis na hinila ni Neville ang thong pababa, at bumungad ang burat nito: malaki, matigas, nangingintab na parang batuta. Umiiyak ng precum. Walang alinlangan, ipinasok nito iyon sa bibig ng mayor, malalim, hanggang halos masamid. Walang awa ang ritmo, mabilis, mariin, parang piston na sumasagad sa lalamunan.

“Galingan mo. Nakarecord tayo. Pang-blackmail ko sa ’yo ’to. Putangina,.”

Nanginginig na ang mayor, subo-subo ang ari, nilulunok ang bawat kadyot. Tumutulo ang laway, kumakapit sa baba, dumidikit sa leeg. At sa bawat paglabas-masok ng titi ni Neville sa bibig, nakikita sa kamera ang nakaka-insultong ngiti nito—mabait na mukha, ngunit may halong kalibugang tuso.

Ramdam na ramdam ni Hansel ang init ng eksena. Sa halip na magsulat ng notes sa kanyang kuwaderno, kusa nang gumapang ang kamay niya sa ilalim ng mesa. Mabigat at mainit ang sariling laman sa loob ng briefs, at nagsimula siyang magtaas-baba ng palad, mabagal, habang hindi kumukurap sa screen.

Pagkatapos ng ilang minuto ng marahas na mouth-fucking, biglang hinila ni Neville palabas ang ari, basang-basa ng laway, kumislot sa ere. Saka marahas na ibinaba ang shorts ng mayor. Agad na naglabas ng naninigas na burat ang opisyal, nangingintab din sa libog.

Ngumisi si Neville, “Big cock, but small man. Ganito trumabaho ang tunay na lalaki.”

Umupo siya, dahan-dahan, hanggang sa tuluyang sumagad ang ari ng mayor sa kanyang butas. Napahiyaw ang mayor sa sarap, ngunit agad itong sinampal ni Neville sa pisngi.

“Shut the fuck up. Ang ingay mo!”

At nagsimula ang eksena ng pag-hinete. Giling at talbog, bawat galaw ay puno ng kontrol. Tumatalbog ang matigas na pwet ni Neville, ang pawisang katawan ay nagkikislapan sa liwanag, mga muscles ay galit. Ang angelic na mukha nito, ngayon ay nakakunot, naglalaway, at naglalabas ng mga mura habang sinasakyan at minamaliit ang mayor.

“Tanga. Ito ang gusto mo, hindi ba? Itong puki ko hinahanap mo, ah?! Gagawin mo lahat para makantot mo 'ko Say it!”

“Oo! Oo, Neville! Tangina ang sarap mo!” hiyaw ng mayor, nanginginig sa bawat kadyot.

Halos mawalan ng ulirat si Hansel. Ang kaninang pagtataka at pandidiri ay naupos ng matinding pagkahumaling. Nakabukas ang bibig niya habang sinasabayan ng mabilis na jakol ang bawat talbog ni Neville sa video.

Binilisan ni Neville, bumabayo pababa, at ang burat mataba ay kumikiskis sa sariling abs. Basang-basa ito ng pawis, nangingintab sa liwanag. Bawat talbog ay may tunog na plok-plok, sumasama ang amoy ng pawis, laway, at libog.

“Tangina mo akin burat mo. Akin tamod mo. Babawiin ko 'to lahat kung magpapaka-gago ka sa posisyon mo ugh.”

At dumating ang sagad. Nangingisay ang mayor, kumikislot ang burat habang pumutok sa loob ni Neville. Kitang-kita sa kamera ang pagbuhos ng tamod, dumadaloy palabas sa paligid ng burat. Kasabay nito, tumirik ang mata ni Neville, at pumulandit ang sariling tamod, kumalat sa tiyan at betlog nito.

Doon natapos ang video.

Sabay na napasigaw si Hansel, sumabog ang sarili niyang tamod sa palad at tiyan, habang nanonood. Malakas ang hingal niya, pawis na pawis, habang ang video ay nag-fade out. Ang huling imahe: si Neville, nakangising parang diyos ng libog at lihim, nakasakay sa mayor na basang-basa ng sariling katas.

Pagdating ng 12:01 a.m., awtomatikong naglaho ang file. Walang naiwan, para bang hindi nag-exist.

Naka-upo pa rin si Hansel, nanginginig ang kamay, hawak ang sariling ari na nananatiling matigas kahit kakatapos lang labasan.

Medyo natitimo na sa kanya ang nature ng mga leksyon na maaari niyang makuha. Hindi maintindihan ni Hansel kung maiinis, mandidiri, magsisisi... o mae-excite siya.





--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Wednesday, November 26, 2025

[SS-1620] Yellow Lifeguard


YELLOW LIFEGUARD

I thought I knew my boyfriend. He used to be shy. Always wearing rashguards, boardshorts, never showing too much skin. But after he started working at that private resort, he changed. He got bigger, more muscular, and he started wearing tiny bright speedos at work. Yellow ones. I couldn’t believe it.

So I decided to go check it out myself.

When I got there, I almost couldn’t breathe. He was sitting on the lifeguard chair in just that little yellow speedo. His muscles were shining in the sun, every line of his abs showing. The yellow pouch was so tight and obvious, it was hard not to stare.


Then I noticed the people around. No families. No girls. Just men. Hot, muscled men in speedos too. They were laughing, touching each other, being playful in ways that felt more than just friendly. That’s when I saw the sign: Private Gay Beach.

I felt my heart drop, but at the same time I couldn’t stop looking at him.

My conservative boyfriend didn’t look conservative anymore. He was just sitting there, letting the men approach him. One touched his chest, another ran his hand down his stomach. He didn’t push them away. He just sat back, looking proud, like he liked being shown off.


And then it got even crazier.

A line of men formed in front of him. They started jerking themselves off while staring at his body in the yellow speedo. One by one, they came on him. On his chest, his abs, even on the speedo itself. I saw his body shining with their cum, dripping down his muscles.

And after each one, they gave him money. Slipping it into his waistband, tucking it inside that wet yellow pouch. My boyfriend just nodded, like this was normal, like it was part of his job.

I thought I’d be angry, but I wasn’t. I was shaking, watching him being used like that, but I also felt turned on. He was still my man. He was still mine. And now he was earning extra money for us too.

Maybe this was who he really was all along. My lifeguard in yellow, letting men cover him in cum, getting paid for it.

And somehow, I decided I was okay with it.




--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Tuesday, November 25, 2025

HMBS: Character Cards 1

 




--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 




HMBS 01


ANG IMBITASYON SA SUCCESS STUDIES

Nagsimula ang lahat sa isang email na natanggap ni Royce noong enrollment period:

Dear Mr. Royce James Viterbo,

You have been automatically enrolled to the elective class, “Success Studies.” First meeting is on Tuesday, 1:00 to 4:00 p.m. Room 1211 West Building.

This is a special class, exclusive to those I have handpicked. You also have to make sure that you do not tell this to anyone within or outside the university.

Consider it an honor to be chosen. You are now entering an accelerated path to success. True success.

Bring all of you. If you don’t show up on Tuesday, I will give your slot to someone else.

Sincerely,
Prof. CV

“BLAG!”

Napa-igkas ang katawan ni Royce. Mabilis na umangat ang dibdib niya, parang may granadang sumabog sa tabi. Hindi pala granada: bola ng volleyball na tumalbog mula sa kabilang court, dumulas sa sahig at huminto sa mismong paanan niya.

“Putangina, Royce!” boses ni Coach Sherr, baritono at galit, umalingawngaw sa buong gym. “Kanina ka pa nakatunganga!”

Nagkamot si Royce ng batok, ramdam ang init ng hiya at ang lagitik ng tibok ng puso. “Sorry, Coach. Na-out of focus lang,” sagot niya, mabilis na tumayo at muling in-assume ang depensa. Nag-clasp ang mga palad, handa kung muling raragasa ang bola.

Lumapit ang team captain, si Chaucer Sanchez—matangkad, moreno, ahletic muscular ang built. Tinapik siya nito sa balikat. “Ayos ka lang, Royce?”

“Yeah, oo. May… naisip lang,” sabay tango ni Royce, pilit na ngumiti.

Alas-siete ng umaga. Dapat rest day niya, pero Martes ngayon at isa ito sa regular na practice sessions. Sa totoo lang, wala siyang dahilan para mag-skip; varsity ang buong buhay niya, at ang athletics office na ang bahala sa schedule, scholarship, at enrollment. Pero iba ang bigat ng umagang ito. Ang email na iyon, ang lihim na imbitasyon na biglang naglaho nang i-minimize niya kanina. Lalo tuloy siya naintriga at kinabahan sa kung anuman ang sinasaad doon. Parang may bigat ang bawat linya, parang hindi lang basta klase. Parang utos.

Habang nagpapakundisyon sa sunod-sunod na drills, hindi pa rin siya makapagpokus. Sanay na siya sa pawis, sa pwersa ng bola na bumabayo sa braso, sa pag-slide sa sahig. Pero iba ang ugong ng utak niya ngayon.

Hindi naman niya tunay na priority ang volleyball. Nasa pamilya nila ang basketball—tatay, mga tito, mga kuya sa PBA at UAAP, pati ang ate niyang nasa Vietnam na citizen na doon at parte na ng women’s olympic team. Hindi siya naging kasing-tangkad o kasing-galing ng mga kasabayan niya. Nag-tryout siya dati sa university team, muntik nang makuha, pero naunahan ng mas maliksi at mas mataas ang talon. Hindi man obvious, pero alam niyang nadismaya ang kanyang angkan.

Kaya nang alukin siya ng volleyball varsity slot, tinanggap niya. Scholarship din iyon; bawas gastos para sa pamilya. Pero kung tatanungin siya, hindi ito ang puso niya. Tatlong taon na siyang naglalaro, at ang limang taong playing eligibility ay parang obligasyon na lang.

Natapos ang practice na parang wala siya roon.

Pagka-cool-down, isa-isa nang nagsipuntahan ang mga kakampi sa shower room. Si Royce, bitbit ang tuwalya at toiletries, sumunod na rin.

Matapos ang mahabang buhos ng tubig, tumigil siya sa tapat ng salamin habang pinapatuyo ang buhok. Malapad ang balikat, matikas ang panga, at malinaw ang bawat guhit ng abs, na hinugis ng taon ng sports drills at weights. Guwapo rin ang kanyang mukha: para siyang chinito at mas batang bersyon ni Paulo Avelino. Hindi naman niya masyadong pinagmamalaki, pero alam niyang maayos ang tindig at porma. Pati na rin ang laki ng kanyang kargada. ilang beses nang nasabi iyon ng mga babaeng nakasama niya.

Habang sinusuklay ng mga daliri ang basa pa ring buhok, lumapit ang isang kabarkada.

“Pare, halika. Mall tayo. Lunch. Libre pa ‘yung buong hapon,” anyaya nito, nakangisi habang tinutuyo ang buhok.

Tumingin si Royce sa orasan. Lagpas alas dose na. Kung sasama siya, baka hindi na siya umabot sa ala-una. Baka iyon na ang sign, naisip niya. Tatlong unit lang naman iyon, at hindi niya rin naman pinili ang klase. Maaaring pahinga ang mas kailangan niya.

Nag-thumbs-up siya. “Sige. Text niyo kung saan kayo. Kung makakahabol ako, susunod ako.”

Nag-apir sila bago pumasok ang kaibigan sa shower cubicle. Nanatili si Royce sa tapat ng salamin, pinagmamasdan ang sariling repleksiyon, parang sinusubukang basahin ang mukha kung anong desisyon ang mas tama.

Biglang may boses sa likod niya. “Oh. May pasok ka ngayon, ‘di ba? Bakit narinig ko na pupunta ka sa mall?”

Napalingon si Royce. Si Chaucer, ang kapitan, bagong ligong nakatapis. Kumunot ang noo ni Royce. “Ha? Paano mong nalaman na may klase ako ngayon?” Hindi niya naman binanggit sa kahit sino ang misteryosong email.

Ngumiti si Chaucer, pinupunasan ang patak ng tubig sa morenong balat. “Nakapasok ka kay Prof. C.V., hindi ba? Success Studies?”

“Uh… oo. Pero paano mo—”

Tumango ang kapitan. “Parte ako ng class niya last year. Highly recommended. Huwag mong sayangin ang pagkakataon, Royce.”

“Ano’ng meron doon?” usisa ni Royce.

Tinapik lang ni Chaucer ang balikat niya. “Mas maganda kung sa klase mo mismo malaman. Excited ako para sa ’yo.” At umalis na ito, iniwan siyang nakatitig sa repleksiyon.

Hindi man buo ang puso ni Royce sa volleyball, mataas ang respeto niya sa kapitan—presidente ng student athletics association at kinikilala sa buong unibersidad. Kung sinasabi nitong espesyal ang klase, malamang may bigat nga ito.

Huminga nang malalim si Royce. Siguro nga dapat puntahan ko ang Success Studies. Kung anuman iyon.

——————————————————————————

Nag-rain check si Royce sa mga kakoponan na magtatanghalian sa mall at dumiretso sa campus cafeteria. Mabilis ang galaw niya: isang high-protein sandwich, dalawang higop ng yakult lemonade, tapos ay diretso sa west building. Limang minuto bago mag-ala-una, humahangos na siyang papasok ng elevator, sakto sa paglapit ng mabigat na pinto.

“Wait, wait!” Pinigil niya ang pagsara at dumulas sa loob.

Narinig niya ang mababang pag-ungol ng inis mula sa isang sulok. Nang sulyapan kung sino, napasinghal din siya: si Hansel Bantilan.

Kilala ang pangalan at presensiya nito sa buong unibersidad—double degree sa Financial Engineering at Philosophy, champion debater, laging nasa Dean’s List, at guwapong campus figure na parang laging galing sa magazine shoot. Ayos ang maitim na buhok, matalas ang panga, at tan ang makinis na kutis. Hapít ang collared shirt at denim, kaya’t lantad ang disiplina sa gym.

Pero sa isip ni Royce, hindi ito basta “kilalang estudyante” lang. May kasaysayan silang dalawa.

Ngunit hindi maganda ang mga naunang interaksyon ni Royce at Hansel. Nagkasama sila sa isang GenEd class noong first year pa lang sila. Mayroon silang niligawang babae. Si Hansel ang sinagot dahil kahit pareho naman silang guwapo at matipuno, mas matalino at academic ito. Isa pang kinaiinisan ni Royce sa lalaki ay heto ang kumuha ng huling slot sa basketball team. Halos pareho naman sila ng husay ayun lang mas nakuha ito dahil mas mataas ito ng dalawang pulgada sa kanya.

Ang kinaiinis pa lalo ni Royce ay ang babaeng naging girlfriend nito ay iniwan din nito matapos ang isang taon. At matapos ang sophomore year, nag-quit na rin si Hansel sa basketball team para magpokus sa mga akademikong bagay. Nanghinayang siya sa mga nakuha nito sa kanya na hindi naman nito hinawakan nang matagal.

Hindi naman sila magkaaway na nagbabangayan o nagbugbugan. Pero dahil sa mga karanasan nilang dalawa sa isa't-isa ay may quiet animosity sila. Panay masamang tingin at mga inis na ungot lang ang kanilang ginagawad sa tuwing matatadhana silang magkikita sa campus, na hindi naman madalas mangyari simula nang matapos ang nag-iisang GenEd class.

Isa-isa ring bumaba ang ibang sakay—ikalima, ikapito, ikawalo, ikasampu—hanggang silang dalawa na lang ang naiwan. Sa bawat segundo ng katahimikan, lalong lumilinaw kay Royce ang suspetsa: Putang-ina. Magkaklase na naman yata kami nito.

At sa iritadong ekspresyon ni Hansel, halatang pareho ang kutob nito.

Pagbukas ng pinto sa ika-12 palapag, si Royce ang unang lumabas. Sumunod din si Hansel, parehong tahimik ang hakbang.

Hindi pa nakakatungtong si Royce sa floor na iyon noon. Museo ang dating. Maluluwang na pasilyo, malamig na hangin mula sa air-con, at mga art piece na puro anyong lalaki: bronze na mga hubad na rebulto, ang ilan ay buhat ang mabibigat na bato o busog at palaso; sa mga dingding, mga painting ng lalaking nakikipagbuno, mga katawan na parang sinadya para ipakita ang bawat litid at masel. Ang bawat yapak niya ay kumakalansing sa sahig na marmol.

Hinahanap niya ang room 1211 at natagpuan ito sa dulo ng hallway. Maliit ang pinto, parang silid-pulong lang.

Pagpasok niya, bumungad ang isang pabilog na mesa na may apat pang kabataang naroon—magkakaiba ang itsura, parang sinadya ang pagkaka-halo ng mga personalidad.

Sumunod pumasok si Hansel. Tama ang hinala: magkaklase nga sila.

“Tayo lang? Ang liit ng class… at ng room,” malakas na komento ni Hansel bago umupo.

Si Royce naman ay umikot sa kabilang gilid, sinadyang hindi tumapat o tumabi. Katabi niya ang isang lalaking sing-tangkad niya, nakasalamin at puno ng pimple ang pisngi. Medyo nakayuko ang likod, para bang laging nagmamadali ang mundo.

Mahiyain ang ngiti ng lalaki. “Ah, dito ka rin, sir? Success Studies?” garalgal ang boses.

“Oo, ano bang meron dito?” sagot ni Royce, bahagyang nag-uunat ng balikat.

“Hindi ko rin alam, eh. May nakuha lang akong email. Nagtanong lang ako baka alam mo, sir,” patuloy nito.

Kumunot ang noo ni Royce at napatawa nang kaunti. “Hoy, huwag mo akong i-sir. Hindi ako teacher. Royce na lang tawag mo.”

“A-ah, Panfilo De Guzman ang name ko,” sagot ng binata. “Panfil na lang.”

Nagpatuloy pa sana ang maliit na usapan, ngunit biglang bumukas ang pinto. Sakto ala-una ng hapon.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang isang presensiyang agad nagpalamig at nagpatigil sa buong silid. Isang malaking bulto, middle aged.

Suot nito ang isang charcoal-gray na sports jacket na bahagyang bukas ang harap, kaya’t litaw ang hugis ng malapad na dibdib at matatag na balikat. Ang puting dress shirt sa loob ay nakabukas ang unang dalawang butones, sapat para magbigay-silip sa matipunong leeg at mga litid na halatang hinubog ng workout. Ang dark-slim chinos ay akma sa hugis ng hita, at ang makintab na brown leather brogues ay kumikislap sa ilaw ng LED panel. Sa kaliwang kamay ay isang minimalist na relo, itim ang strap, na lalo pang nagbigay ng impresyong maingat at eksakto ang bawat kilos. Sa kanang balikat naman nakasabit ang isang deep-brown leather messenger bag na may simpleng metal hardware.

Malinis ang gupit—classic taper na may bahagyang wave—at may manipis ngunit maayos na balbas na nagbibigay ng balanseng timpla ng karunungan at pagkamaskulado. May suot na bilugang eyeglasses na nagpapakita ng pagiging intelihente at malalim. Hindi lang ang itsura ang nakahihikayat, kundi ang mismong tindig: matikas ang likod at diretso ang tayo.

Walang nakapagsalita. Parang awtomatikong tumuon ang anim na estudyante sa harapan, kung saan naroon ang malaking glass board at ang LED screen. Hindi iyon tipikal na classroom: pabilog ang mesa, modernong upuan, at may podium sa gilid na karaniwang nakalaan para sa mga opisyal o mga matataas na pagpupulong.

Umalingawngaw ang malalim at baritonong boses ng lalaki habang hinuhubad ang strap ng bag.

“Good afternoon, men. I am Professor Amadeo Contraverde. You can call me Prof. CV. And welcome to my class.”

Tahimik pa rin ang silid nang bumaling ang propesor sa glass board at nagsulat gamit ang asul na marker:

How Men Become Successful.

Pagharap niya, nakatukod ang dalawang palad sa mesa. Isang matalim na ngiti ang gumuhit sa kanyang mukha—hindi pambata, kundi ngiti ng isang taong sanay mag-utos at masanay ding masunod.

“You guys are lucky,” aniya, malamig ngunit buo ang tono. “If you engage intelligently, consider yourselves… successful.”

“I'm forty-five years old,” panimula ni Prof. Contraverde (na may hitsurang papasa sa 30s), mababa at buo ang tinig. “MBA from Cornell. PhD from Berkeley. I consult for multinationals, own three start-ups, and hold equity in several major companies.”

Hindi pagyayabang ang dating; parang nagbibilang lang ng katotohanan. Inayos niya ang leather messenger bag sa tabi ng mesa at muling tumingin sa kanila. “I’m an alumnus of this university, son of one of its founding families. Once a year I teach this elective as my way of giving back.”

Gumalaw ang ulo nito, kanan pakaliwa, tila sinusukat ang bawat mukha. “For fifteen years I’ve handpicked every class. Only once a year. Everyone who finishes goes on to succeed in his field. Everyone.”

Kinuha ni Prof. CV ang ilang papel mula sa kanyang bag at isa-isa silang tinawag. Tumayo ang bawat estudyante para tanggapin ang pahina.

“Hansel Bantilan. Panfilo De Guzman. Agusto Mari Romualdez. Pender Adam Santo. Zim Uayao. Royce James Viterbo.”

Kumunot ang noo ni Royce nang mabasa ang dokumento.

“Non-disclosure agreement?” tanong ni Hansel, bahagyang nakataas ang kilay.

“I’m still shaping this year’s syllabus,” mahinahong sagot ng propesor. “I tailor it to each class. This is the first step.”

“Ang shady naman ng klase na ’to,” singit ni Hansel. “Ano ba talaga ang gagawin dito?”

Tahimik na lumapit si Prof. CV, tuwid ang tindig, ang presensya’y mabigat na parang kuryenteng dumaloy sa silid. Ramdam ni Royce ang tensyon—pati si Hansel, na laging may kumpiyansa, ay napatigil.

“Mr. Hansel Bantilan,” mababa at mariing wika ng propesor, “this is your first lesson. Things are shady for a reason. Secrets are the most powerful resource a man can have. When you are immersed in secrets, your instincts awaken. Your mind, your spirit—sharpened. There is a time for information. Regulate your emotions.”

Napalunok si Hansel, pero hindi iniwas ang tingin.

Kusang gumalaw ang kamay ni Royce; pinirmahan niya ang NDA at pinilas ang reply slip. Isa-isa ring sumunod ang iba.

“Ano po ang QR code sa ilalim?” tanong ni Panfil.

“It links to essays by former students. Each of you gets a different passer,” paliwanag ni Prof. CV. “Read it before midnight. At 12.01am, wala na 'yan. It can’t be downloaded. We’ll discuss it Thursday.”

Isinukbit ng propesor ang leather messenger bag, tumingin nang mabilis sa paligid, at nagwika, “Class dismissed. Same time, same place.”

Tapos ay lumabas na ang maskuladong imahe nito mula sa silid, nag-iwan ng kakaibang kilabot sa maliit na espasyong iyon.

——————————————————————————

Alas onse ng gabi. Tahimik ang paligid ng condo na inuupahan ni Royce, isang maliit na one-bedroom unit malapit sa unibersidad. Katatapos lang niyang maligo. Amoy pa ng sabon at malamig na tubig ang balat niya, at nakahiga na siya sa kama, nakasuot lamang ng maluwag na boxer shorts. Nakapatay na ang ilaw, tanging lampshade na malapit sa nightstand ang bukas, nagkakalat ng malambot na kulay dilaw na liwanag sa kwarto. Tahimik ang aircon, humuhuni lang ang banayad na ugong nito.

Habang nakahiga, bigla niyang naalala ang assignment ni Prof. CV. Napalunok siya. Medyo weird, totoo lang. Essay daw ng dating estudyante. At hindi puwedeng i-download, hanggang alas-dose lang ng hatinggabi. Hindi niya alam kung bakit siya kinakabahan, pero kinuha niya ang iPad mula sa nightstand, binuksan ang camera, at in-scan ang QR code na nakalagay sa papel na pinirmahan niya kanina.

Mabilis na nag-load ang isang PDF file. Bumungad sa screen ang pamagat:

“My Successful Ride with the Donor” – by Chaucer Sanchez
Napaupo siya agad. Para siyang napaso sa nakita. Chaucer Sanchez. Ang captain nila. Ang lalaking ilang oras lang ang nakalipas ay kasama niya sa gym, nagbibigay ng diretsong payo, kinikilalang huwaran ng buong koponan. At ngayon, hawak niya sa kamay ang isang personal na sanaysay nito.

Huminga siya nang malalim. Naramdaman niya ang pagkabog ng dibdib, parang hindi siya sigurado kung dapat ba niyang ituloy. Pero unti-unti rin siyang kinain ng kuryusidad. Gusto niyang malaman. Bakit ito ang ipinabasa ni Prof. CV? Ano ang koneksyon nito sa klase?

Pinindot niya ang screen. At nagsimula siyang magbasa.

Ang Sanaysay ni Chaucer

“My mission: Kailangan kong mapalapit sa isa sa pinakamalaking donors ng unibersidad. Middle-aged, mayamang negosyante, at kilalang malapit sa mga board members. Alam kong may asawa siyang naghihintay sa hotel ballroom, para sa isang charity dinner. Pero ang atensyon niya ay akin.”
Nabasa ni Royce ang bawat salita. Ang estilo ng pagkakasulat ni Chaucer ay diretsahan, detalyado. Hindi niya alam na may pagka-makata pala ito. Natutunan kaya nito iyon sa Success Studies?

“Ilang minuto bago siya bumaba ng limousine, tinitigan ko siya mula sa sidewalk. Nakaputing long-sleeved ako noon, at fitting na slacks, pero sa loob ay may suot akong jockstrap na puti. Mabaho pa mula sa practice namin kanina. Alam kong iyon ang gusto niya. At gusto ko rin naman. Ramdam ko ang bigat ng katawan ko, at ramdam ko rin ang titig niyang hindi makawala. Nakasalubong kami ng mga mata. Alam kong tapos na ang laban bago pa man magsimula.”

Naramdaman ni Royce ang panginginig ng kamay habang hinahagod pababa ang screen. Namamawis na siya kahit malamig ang aircon.

“Pagpasok niya sa hotel, imbes na dumiretso sa ballroom, dumaan siya muna sa limousine. Pumasok ako sa loob kasabay niya. Tahimik sa loob, malamlam ang ilaw. Naupo siya sa leather seat, at ako ay dumulas palapit. Hindi na ako nag-aksaya ng salita. Hinubad ko ang polo shirt ko. Ang dibdib ko, pawisan, kumikintab. Tinitigan niya iyon. Tangina. Ang hayok ng titig niya. Nakuha agad siya ng katawan ko.”
Sa puntong iyon, napakagat ng labi si Royce. Hindi niya alam kung bakit parang biglang bumigat ang dibdib niya, pero ayaw niyang tumigil sa pagbabasa.

“‘You’re impressive,’ bulong niya. Dumikit ako, ipinasok ang kamay ko sa kanyang blazer. Ramdam ko ang init ng katawan niya. Hindi naman siya mataba. Hindi rin payat. Tama lang. Wala naman akong paki basta kailangan kong magapi ang makapangyarihang lalaking ito. Hinalikan ko ang leeg niya, ang panga, hanggang sa bibig. Nalasahan ko ang alak mula sa kanyang hininga, at ang kaba na hindi niya maitago. Gumanti siya, nanginginig ang kamay habang hawak ang bewang ko. At sa bawat ungol na lumalabas mula sa bibig niya, alam kong panalo na ako.”
Humigpit ang hawak ni Royce sa kanyang iPad. Naramdaman niya ang pagkulo ng dugo. Hindi niya maiwasan ang mag-imagine. Si Chaucer—ang matikas, brusko, guwapo nilang captain—nakasakay sa isang limousine, hinahalikan ang isang mayamang donor na may asawa.

Patuloy ang sanaysay:

“Tinanggal ko ang belt niya, binuksan ang zipper. Lumabas ang burat niyang mataba at matigas. Shit. Ang daming precum. At ako ang dahilan bakit siya naglalawa. Isinubo ko agad. Mainit, maalat, nanginginig ang dulo. Sinipsip ko nang marahas. Ang bawat hagod ng dila ko sa ilalim ng kanyang tarugo ay sinabayan ng sadyang sulyap ng mga mata ko sa kanya. At bawat impit niyang ‘uhhh’ at ‘fuck’ ay musika sa aking tainga. Damn. I had him. I owned him.”
Tumindi ang kaba ni Royce. Napahawak siya sa kanyang boxer shorts. Doon niya naramdaman na matigas na ang titi niya, bumubukol at halos kumawala.

“Hindi ko tinigilan hanggang sa magmakaawa siya. Sinasabunutan niya na ang buhok ko. Hinila niya ako pataas, pero hindi ako tumigil hangga’t hindi nanginginig ang kanyang hita. Nang tuluyan na siyang mabaliw sa sarap, saka ko lang itinigil. Pero hindi pa tapos ang performance. Tumalikod ako, at umupo sa kanyang kandungan. Basang basa na ang harapan ng puting jockstrap ko. Kumalat ang amoy sa loob ng limousine. Pinahiran ko ng laway ang puwetan ko, saka dahan-dahang inupuan ang burat niya.”
Napapikit si Royce. Ang imahen ng kapitan niyang nakaupo sa ibabaw ng mayamang donor, pinapasok ang sarili, ay hindi maalis sa isip niya.

“Dahan-dahan kong ginalaw ang balakang ko. Paikot. Paakyat. Pababa. Hinawakan ko ang ulo ng limousine para hindi umuga ang sasakyan. At sa bawat ulos niya, napakagat ako ng labi. ‘Shit… ohhh…’ ungol ko. Ramdam ko ang katas na tumutulo sa butas ko, habang sumasagad siya. Kingina. Heto ang sarap sa gspot. Tangina. Sige. At habang kinakantot niya ako, kusa akong nilabasan sa loob ng pouch ng jockstrap. Basang-basa, malagkit, kumakapit sa balat ko. Nang umabot siya sa sukdulan, bumulwak ang tamod niya sa loob ko. Mainit, malapot, punong-puno ang lagusan ko. At alam kong iyon ang sandaling nadali ko na siya.”
Napatigil si Royce sa pagbabasa. Nanginginig ang kanyang mga kamay. Namamasa ang kanyang noo sa pawis. Humigpit ang boxer shorts niya, kumikislot ang matigas niyang ari.

“Putangina,” bulong niya, hindi alam kung kanino. Hindi niya alam kung bakit hindi niya magawang huminto.

Bumalik siya sa huling talata:

"At bago ako lumabas. Bago siya umakyat sa charity event. Ako muna ang binigyan ng donasyon. Isang brown envelope na pinasok niya sa duffel bag ko. Tapos ay bumulong ako sa kanya, 'akin ka 'di ba? Akin 'yang burat mo?' Tapos nanginig siya at tumango. Masyado ko siyang nadali at mukhang naubusan ng lakas. Tinatago ko pa sa puwet ko tamod niya. Higit sa envelope na binigay niya, heto ang tanda ng successful venture ko. I can't wait to see you in class and tell you all about it, Prof CV."

Parang tinamaan ng kuryente ang buong katawan ni Royce. Hinawakan niya ang bukol niya sa ilalim ng boxer. Mainit. Mabigat. Malagkit na. Habang binabalikan niya ang bawat salita ng essay, unti-unti niyang binaba ang kamay, ipinasok sa loob ng tela, at sinimulan niyang salsalin ang sarili.

Sa isip niya, nakikita niya si Chaucer. Ang kanyang captain. Pawisan, matikas, pero nakasakay sa burat ng donor. Nakaputing jockstrap. Nakapikit sa sarap. Nagmumura ang mga muscles habang umiiyot at naka-frame ang katawan sa interior ng limousine, kino-control ang uga.

Tumitindi ang galaw ng kamay ni Royce. Laban na laban ang pandidiri at pagkahumaling. Parang gusto niyang isuka, pero hindi niya rin maitigil. Humihingal siya, bumibilis ang kanyang pagsalsal.

Hanggang sa sumapit siya sa rurok kasabay ng eksena sa essay. Nang labasan si Chaucer sa pouch ng jockstrap, doon din sumirit ang tamod ni Royce, malakas, mainit, kumalat sa tiyan niya at sa tela ng boxer. May umabot pa sa kanyang baba.

Bumagsak siya sa unan, hingal na hingal. Nanginginig ang katawan. Namumuo ang pawis sa dibdib at leeg.

Hindi niya alam kung ano ang mas malakas—ang pandidiri niya sa binasa, o ang hindi maitatangging libog at pagkamangha na dulot nito.

Nakatitig sa kisame si Royce. "Putangina! Ano ba'ng tinuturo sa klase na 'to?!"


--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Monday, November 24, 2025

[SS-1619] Fleeing Trafficked


FLEEING TRAFFICKED

He had been thrown in the back of a truck, locked up with nothing. Just his body. Just his strength. Hours went by in the dark until finally, when the truck slowed, he forced the door open and jumped out.


He landed hard, rolled in the dirt, and started running. His chest pumped, legs burning, but he didn’t stop. He was naked except for shoes, sweating, scared, but alive.

Eventually he stumbled into a village. People stared at him—this tall, muscular guy, completely naked, covered in dust. They didn’t scream. They didn’t help either. Instead, they whispered and took him to their leader.

The leader was waiting inside a big hall, sitting like a king. He looked him over slowly, eyes moving down his chest, his legs, then between them. The worker tried to cover himself, but the leader grabbed his wrist.


“Don’t hide,” the man said. “I want to see you.”

The worker’s heart pounded. He felt exposed, ashamed, but also turned on. His cock started to harden, and he hated that he couldn’t control it. The leader smirked.

“You’re strong,” he said, sliding his hand down the worker’s abs. “But strength can bend.”

The leader pushed him down onto a mat. The worker didn’t fight. He was too tired, too wired. The older man dropped his robe, showing off his own body. He climbed on top, skin hot against skin, grinding their hips together. The worker gasped, his cock trapped and throbbing against the leader’s.

They kissed hard. The leader’s tongue pushed inside, his hands roaming, gripping. The worker moaned, arching up, helpless under him.

Then the leader wrapped his hand around both their cocks, stroking them together. The worker couldn’t stop moaning, hips bucking, sweat dripping down his body.

“Come for me,” the leader growled in his ear.

The worker cried out, his whole body shaking as he came, spilling against the leader’s chest, against himself. His muscles twitched, breath wild, and he collapsed against the mat, trembling.

The leader held him, still stroking, finishing himself off with a grunt. Then he pulled the worker close, kissing his neck.

“You’re mine now,” he whispered.

And the worker didn’t fight it. He was too drained, too turned on, too lost in the heat of it. He just nodded, letting himself belong.




--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Friday, November 21, 2025

[SS-1618] Bunny Guard


BUNNY GUARD

The agency was rotting with scandals, people spitting out the word “harassment” like it was the only thing they knew. The head needed a distraction. That’s why he picked him—the recruit with the face of a star and the body everyone wanted to touch.

He put him in the silly bunny hat, stood him at the amusement park, and let the influencers eat it up. The “bunny guard” became a craze. People forgot the bad press and just wanted to stare.

But the head’s real reason had nothing to do with PR.

That night, the bunny guard came out of the bathroom wearing only bright briefs, his robe slipping off his shoulders. His skin glistened faintly from the shower, chest rising and falling slow and steady. He crawled into the bed, straddling the head without a word.


The head’s hands went straight to work—palms sliding over every inch of the young man’s torso. He traced the lines of his abs one by one, as if counting them. His fingers pressed into hard pecs, squeezing, then moving down to the tight ridges of his stomach. He kissed his way across, lips worshiping skin, breathing him in like he was some kind of prize.

The bunny guard tilted his head back, smirking, letting him explore. “You like this body, don’t you?” he whispered.

The head didn’t answer—just ran his tongue across the sharp cut of his hip, sucking at the warm skin, gripping his waist with both hands like he couldn’t get enough. He kissed his chest, his stomach, even the trail leading lower, as if every inch deserved attention.

By the time their mouths met again, the head was already trembling with need. The young man kissed him deep, then started grinding down, slow, deliberate. The heat between them grew unbearable.

The head grabbed him tighter, pulling him in, feeling the weight of his perfect body pressing down. His muscles moved like steel under skin, flexing with every shift. The head worshiped him with his hands, his lips, his whole body leaning into the young man’s strength.

And then, with their breaths ragged and their bodies locked, the act began. Slow at first, teasing, but then faster, rougher, the bed creaking with every push. The bunny guard drove into him with power, with rhythm, with a smirk that said he knew exactly what he was doing.

The head clutched at him, groaning, gasping, worship turning into surrender. Every thrust, every movement was the proof—the bunny guard wasn’t just the agency’s mascot. He was a weapon, a body built for desire.




--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Thursday, November 20, 2025

New Story! HMBS

 


The new series entitled, "How Men Become Successful" will premier on Tuesday, November 24, 2025 at jockwonderlust.blogspot.com

If you want advanced access to HMBS advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Wednesday, November 19, 2025

[SS-1617] Ranger's Flesh


RANGER'S FLESH

Darok had spent the whole day getting barked at.

“Back in line.”

“Don’t touch that.”

“You think you know better than me?”

Every word from the ranger was sharp, heavy, and always aimed at him. The girls got the charm—smiles, jokes, easy warmth. Darok got only discipline. Yet the more the ranger snapped, the more Darok’s chest burned with something he couldn’t admit.

That night, their classmates scattered into other rooms, leaving him and the ranger sharing one. Darok tried to act normal, hunched over his notes, when the bathroom door opened.

The ranger came out, towel slung low, water still running down his chest. He looked like he’d been carved out of the forest itself—broad, hard, commanding. Darok’s eyes betrayed him, slipping down, lingering.


The ranger caught it instantly. He stopped. His mouth twisted into something between a sneer and a smirk. Then he tugged the towel looser.

“You staring at me?” His voice was low, sharp. “That what you wanted? All day long, disobeying me, just to get here? Huh?”

Darok froze, heart hammering.

The ranger closed the gap in two steps and slammed a hand against Darok’s chest, pinning him to the wall. His eyes burned.

“You want me? Then prove it. Don’t just look. Do something.”

Darok’s breath caught. “I—”

“Shut up,” the ranger growled. He let the towel drop. “Kiss me. Now.”

The command hit harder than the shove. Darok moved, their mouths colliding: messy, rough, teeth knocking. The ranger grabbed his jaw, controlling the kiss, pulling him in harder. His body pressed tight, hot, grinding.

And then his voice broke out again, harsher, closer to a snarl.

“You think I’m in charge? Not tonight. You’re gonna take me. You hear me? You’re gonna fuck me.”

Darok froze at the words, shocked, but the ranger shoved him toward the bed, eyes blazing.

“Don’t just stand there. I said do it.”

That was the flip. Sudden. Raw. The same man who’d spent the day untouchable now sprawled back on the sheets, muscles tense, chest heaving, still barking orders even as he gave himself over.

“Harder,” he snapped, fists twisting the sheets.

“Don’t stop.”

“Yeah—just like that. Don’t you dare slow down.”

Every command came ragged, broken by gasps, but his tone never softened. He was still the ranger—strict, unrelenting—even as his body betrayed him, arching, straining, demanding more.

The room filled with the sounds of struggle and surrender tangled into one. Darok couldn’t think, couldn’t breathe—only obey. The man who had scolded him at every turn was now undone beneath him, but still in control of the pace, forcing Darok to give everything he had.

When it finally ended, the ranger lay back, chest rising and falling, skin glowing with sweat. He reached lazily for his briefs—thin, flesh-colored, clinging indecently—and pulled them on, still watching Darok with that wolfish grin.


“Tomorrow,” he rasped, voice raw but steady, “you do exactly what I say. Out there in the forest. And in here too.”

Darok swallowed hard. He knew he would.




--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Tuesday, November 18, 2025

PSIB 31


ANG PAGTATAPOS NG DASHING DEBONAIR

Humihingal si Warren. Pawis na pawis ang kanyang katawan. Halos dumikit na ang sando at running shorts sa balat niya, nakabakat ang bawat hibla ng muscle na parang nililok. Kagagaling lang niya sa isang oras na HIIT na nagsimula pa ng alas-singko ng umaga. Alas-siyete na, at kakatapos lang. Bagong araw, pero marami pa siyang kailangang gawin.

Dalawang buwan na mula nang mag-reunion sila ni Brady sa resort. Ilang linggo na rin siyang nasa Maynila, nakatira sa condo ng nobyo, at sumabak na rin sa NBI training camp. Dinibdib niya ang mungkahi ni Brady na bagay sa kanya ang trabaho bilang agent. Pero imbes na pumasok sa parehong private security agency na pinagtatrabahuhan ng nobyo, sa NBI siya nag-enroll. Pareho nilang napagkasunduan na mas mainam na hindi sila nasa iisang institusyon—para hindi magsapawan, at para manatiling propesyunal ang mga galawan nila.

Tumungo siya sa drinking fountain, uminom ng malamig na tubig, at saka hinilamos iyon sa kanyang mukha. Napapikit siya, ramdam ang icy-coldness na dumaloy sa balat at tumagos sa init ng katawan. Hinayaan niyang bumalik ang normal na galaw ng kanyang baga. Nag-stretching siya. Hindi hamak na mas mahirap ang training na ito kaysa sa dati niyang mga blue-collared jobs sa probinsya. Pero dahil natikman na niya ang excitement ng pagiging espiya at mandirigma noon sa cruise, naramdaman niyang ito ang gusto niyang maging karera. May thrill, may danger, pero may saysay. Bukod pa roon, mas malaki ang sweldo at may perks—college education sa military science, allowance, at tuloy-tuloy na suporta para sa pamilya.

At higit sa lahat, nasa iisang lungsod na sila ni Brady. Tuwing gabi, sabay silang umuuwi. Magka-share ng kama. Magkahati sa buhay. Hindi pa niya sinasabi sa mga kapamilya na may nobyo na siya, at lalaking agent pa. “Saka na,” bulong niya sa sarili. Hindi pa niya kayang ipaliwanag sa iba ang bago niyang “normal.”

“Woi, parekoy Warren! Kumusta training?!”

Napatigil siya. Napabaling kay Jonriel, ang dati niyang kasamahan sa Debonair na ngayon ay NBI agent na rin. Papalapit ito, nakasuot ng collared NBI shirt at jeans. May kasama itong mas matanda ng kaunti, pero sobrang guwapo. Ang ganda ng panga, batak ang katawan, at halatang sanay sa aksyon. Nakahapit sa uniform nito ang mga muscles na parang hinubog para sa bala at kamao.

“Hello, Jonriel,” bati ni Warren. Tapos ay nagbigay-galang sa kasama: “Hello po, Sir Eugene… Agent Dagohoy pala.”

Si Eugene Dagohoy, head ng Special Unit C. Ang unit na nakatutok sa sex, torture, at trafficking crimes—mga kasong may personal na danas si Warren. Isa si Dagohoy sa pinakamagagaling na agent, nakapagsara ng maraming kaso sa buong karera nito. Halos legendary.

“Okay naman po. Nasasanay na ang katawan ko sa training,” sagot ni Warren. “Mas mahirap po yata ‘yung klase kaysa pisikal na drills. Doon ako mas kinakabahan.”

Tumango si Eugene. “Maganda ‘yan. Sabi nga sa akin, wala ka nang problema sa lakas. Pero kailangan ding matalas ang isip. Dito, batas ang pinagmumulan ng aksyon. Hindi puwedeng muscle lang.”

Nag-thumbs up si Jonriel. “Tutulungan naman kita, pare. Sabihan mo lang ako basta wala akong mission.”

Lumapit si Eugene at tinapik ang balikat niya. Mainit ang palad nito, mabigat ang presensya. “May naisip ka na bang unit na papasukan pagkatapos ng graduation? Gusto mo ba sa unit ko?”

Napalunok si Warren. Ramdam niya ang kakaibang karisma ni Eugene. Halos kumislot ang ari niya sa sikip ng shorts. “Ah… opo, sir. Kung ayos ako sa inyo.”

Ngumiti si Eugene, diretso ang titig. “Ayusin mo. Kailangan namin ng mga bagitong masisipag. Dumadami ang mga hayop na manyak na kriminal sa paligid. Dapat dumami rin ang matitibay na agent.” Pagkasabi niyon, umalis na ito.

Namawis nang malamig si Warren. Ramdam niya ang adrenaline.

“Okay ka lang?” tanong ni Jonriel, nakangisi.

“Putangina ni Sir Eugene…” bulong ni Warren, naninigas ang binti, “…napakasarap tangina.”

Natatawa si Jonriel. “Sinabi mo pa. Alam mo bang master niyan ang sex undercover? Tangina, ang saya ng mga target niya bago niya hulihin.”

Napakagat-labi si Warren. “So… nakasama mo na? Natikman mo na?”

Kumindat lang si Jonriel, hindi sumagot, at saka iniba ang usapan. “Oy, pare, inom tayo mamaya. Biyernes naman.”

Umiling si Warren. “Naku tsong. May labas kami ni Brady. Tatlong araw din siyang naka-misyon. Miss na miss ko boyfriend ko.”

Tumango si Jonriel. “Ayos. Sali niyo naman ako sa mga ganap niyo minsan!”

Ngumiti si Warren. “Oo ba. Pero seseryosohin ko muna ‘tong NBI training. Gusto ko talagang maging katulad ninyo ni Brady. Magaling na agent.”

——————————————————————————

Alas sais na ng gabi. Nasa isang sulok ng maliit na coffee shop si Warren, nakayuko sa kanyang libro. Ang mata niya’y mabigat na sa antok dahil sa napaka-tight ng araw: pisikal na training sa madaling araw, tatlong sunod na college classes, at isang assignment pa na kailangang ipasa kinabukasan kahit Sabado. Pero pilit niyang nilalabanan ang pagod. Sa tabi ng libro ay ang kanyang black iced coffee, malamig at mapait. Dalawang oras na rin siyang naroon mula sa venue ng kanyang klase para sa taong kikitain at hihintayin niya.

Sumulyap siya patungo sa counter. Doon niya nakita si Brady. Nakasuot ng simpleng apron at barista uniform, abala ito sa paggiling ng kape, pagbuhos ng espresso, at pag-foam ng gatas. Nakikipag-usap at nginingitian ang mga customer na parang enchanted sa charm nito. Para bang totoo itong nagtatrabaho roon, pero alam ni Warren na lahat ng iyon ay isang palabas lamang. May mga camera sa paligid, naka-set up para makuhanan ang bawat galaw. Heto ay para sa vlogs na “day in the life of a barista,” tatlong episodes na pang-promote sa coffee shop.

Nakakaaliw para kay Warren na panoorin ito. Sa lahat ng mga taong naroon, siya lamang ang tunay na nakakaalam na ang gwapong “influencer” na iyon, na gumagawa ng promotional content para sa mga partners, ay isa ring trained private investigator na lumulusong sa pinakamapanganib na misyon.

Hindi nagtagal, nag-pack up na ang shooting. Nagpasalamat si Brady sa mga totoong barista at manager ng coffee shop, nakipagkamayan, at nag-usap tungkol sa promotional schedule. Nang makita ni Warren na patapos na, agad niyang isinara ang libro at itinago iyon sa bag.

Lumapit si Brady sa kanya, ngumiti. “Halika na, Sir?”

“Yes po,” tugon ni Warren, sabay tayo. Habang naglalakad palabas, ramdam niya ang mga matang nakasunod sa kanila. Ang mga staff ng café ay tila kinikilig at naiintriga—nahalata siguro ang kakaibang closeness nila.

Pagkapasok nila sa kotse, hindi pa man nabubuhay ang makina ay bumaling na si Brady sa kanya. “Happy second monthsary, Warren.”

Napangiti si Warren, agad niyang hinalikan ang nobyo. Matamis, mabilis, pero puno ng init. “Ayos lang ba ako bilang boyfriend?”

Kumunot ang noo ni Brady. “Oo naman. Bakit naman ganyan tanong mo?”

Nagkibit-balikat si Warren. “Eh kasi… kain na kain ng training at pag-aaral ‘yung oras ko. Baka parang wala na ‘kong panahon sa’yo.”

Ngumuso si Brady, tinitigan siya. “Eh ako rin naman, laging out and about sa trabaho ko. Dual pa—agent at influencer. Ako nga itong nag-aalala na baka wala akong time para sa’yo.”

Umiling si Warren. “Hindi naman. Heto naman tayo. Heto ‘yung buhay na pinili natin. Astig kaya.”

Napangiti si Brady, parang lumulutang. “Hay… kaya noon ayaw ko talagang magka-boyfriend o girlfriend. Komplikado sobra ng trabaho ko. Pero buti na lang nakahanap ako ng katapat… isang taong iintindi sa akin.” Yumuko ito, hinalikan ulit si Warren, mas matagal ngayon, mas mariin.

Ngumisi si Warren. “I love you.”

“I love you too,” bulong ni Brady. Binuhay nito ang makina ng kotse, sabay biro: “Saka… iba talaga pag may pangungulila. Ang sarap ng mga bed encounters natin sa bahay!”

Humalakhak si Warren. “Sinabi mo pa. So saan tayo ngayong gabi ng monthsary?”

Ngumisi si Brady, may misteryo sa mga mata. “Oh… secret. Malalaman mo rin. Promise, sobrang saya nito.”

At umandar na ang kotse, sinasalubong ang gabi.

——————————————————————————

“Wow… ganda naman dito,” manghang sambit ni Warren nang makapasok sila sa isang high-end na hotel.

Ngumiti si Brady habang inaakbayan siya. “Yeah, nagkaroon ako ng chance na magkaroon ng promotional partnership dito. Nakuha ko ang presidential suite tonight.”

Nanlaki ang mga mata ni Warren. “Hala! Shit? Seryoso? Hindi ba mahal ’yon masyado? Second monthsary lang ’to. Para namang pang golden anniversary ang ganitong celebration!”

Umangat ang isang kilay ng nobyo, mayabang pero mapagmahal ang ngiti. “Nako, may discount naman ako dahil sa paid partnership. At saka hindi lang naman monthsary ang event natin tonight.”

Napakunot ang noo ni Warren. “Huh? Ano’ng ibig mong sabihin?”

“Do’n mo na malalaman,” sagot ni Brady, sabay pindot sa buton na may tatak na P—para sa pinakamataas na palapag.

Pagbukas ng pinto ng espesyal na elevator, sumalubong agad sa kanila ang magarang presidential suite. Malapad ang sala na may leather couches at crystal decors, parang showroom ng yaman at kapangyarihan. Dumaan sila sa mahahabang kurtina, mga art piece na halatang imported, at sahig na makintab na halos makakita ng sariling repleksyon.

Pero hindi pa iyon ang tunay na sorpresa.

May pinto sa dulo na nagbukas patungo sa isang private pool area. Doon, bumungad ang open bar na puno ng cocktails at pagkain, may fairy lights sa paligid, at isang makeshift na stage kung saan nakapwesto ang tatlong tropeyo.

At nandoon ang mga dating kasama ni Warren.

Isa-isa niyang nakilala: si Jonriel at Mierre, si Jaylad at Jayen, sina Collo, Folger, Rojiero, at Ford. Nandoon din sina Russell, Keiron, Edinburg, at Django, mga returnees na kaibigan at karibal sa lumipas na buwan ng kanilang kakaibang pageant.

Nag-init ang pisngi ni Warren. Paano ba naman, tanging iba’t ibang kulay ng shiny bikini trunks lang ang suot ng lahat ng naroon. Ang mga katawan ng mga ito ay batak pa rin, kuminang ang balat sa ilaw ng pool, at masayang nagsisigawan, kumakaway sa pagdating nilang magnobyo.

“Woooo! Nandito na sila!”

“Yung power couple!”

“Anong nangyayari dito?!” gulat na bulalas ni Warren, hindi alam kung matatawa o kakabahan.

Lumapit si Django, ang dating kampeon, suot ang gintong bikini speedo, guwapo at barako pa rin, bakat ang kargada sa ilalim ng basang tela. “Wala kasi tayong closure sa Dashing Debonaire! Kaya heto, nagtulungan kami nina Brady at Jonriel na hanapin kayong lahat ulit. At kailangan nating gawin ang huling segment ng pageant! Kami-kami na lang nag-organize. Haha. At saka, na-miss namin kayong lahat!”

Nanlaki ang mga mata ni Warren. “Oh! So… pwede pa manalo nung dalawang milyon?”

Humalakhak si Brady. “Hindi na, 'no! Wala nang sponsor. Bragging rights na lang ’to kung sino ang mananalo.”

“’Tangina niyo, ang lilibog niyo!” natatawang sagot ni Warren. “Eh paano malalaman kung sinong mananalo kung wala palang judge?”

Umahon mula sa swimming pool si Edinburg, nakapulang skimpy trunks. Ang katawan nito ay kumikintab sa pool lights. “Nagbotohan kami. At kayong dalawa, boboto na rin. Do’n sa mesa.” Tinuro nito ang isang garapon na parang galing sa Survivor, may mga papel at panulat kung saan ilalagay ang pangalan ng mapipiling panalo.

“’Tangina ng mga trip niyo!” ani Warren, sabay ngisi.

Lumapit si Keiron, nakasuot ng lime green speedo, hawak ang dalawang kumikislap na trunks—puti at pink. “Magsuot na kayo nang masimulan na natin ang final round ng Dashing Debonair.”

Agad kinuha ni Warren ang puti. “Boyfriend kita, Brady, pero ’di ako papatalo sa’yo.”

Kinuha ni Brady ang pink, ngumiti ng mapanghamon. “Huh. Tingnan natin.”

——————————————————————————

Naligo at nagpatuyo si Warren bago maghanda. Mabuti na lang at bagong shaved ang buong katawan niya: kintab ang dibdib at abs, malinis ang kilikili, at makinis ang mga hita. Kaya nang isuot niya ang makinang na white bikini trunks, para siyang fitness model na hinugis para sa entablado. Na-maintain niya ang pageant body kahit ilang buwan na ang lumipas mula sa huling event nila sa cruise ship. Isa rin iyong paraan para laging nasasarapan ang kanyang nobyo tuwing nagtatalik sila.

Sa poolside area ng presidential suite, dumadagundong ang trance music. Ang ilaw mula sa mga spotlight at pool ay naghalo ng bughaw, pula, at lila sa singaw ng gabi. Isa-isa silang tinatawag ni Django na siyang tumayong host para sa “finals” ng Dashing Debonaire.

Iba-iba ang kulay ng trunks ng bawat isa: may ginto, pula, berde, asul, fuchsia. Lahat skimpy. Lahat ay kumakapit nang husto sa mga namamagang burat ng contestants. At lahat ng katawan ay pinong pinong nakahulma: guwapo, makinis, at handang makipag-agawan ng spotlight. Kahit si Contestant Number 1, si Jonriel, na na-disqualify noon, ay naroon din at game na game. Napagtanto ni Warren na ito pala ang tinutukoy nitong “inom” kanina nang nagkita sila sa NBI.

Pero malinaw pa rin na silang dalawa ni Brady ang tunay na standout. Number 5 at Number 6, side by side, angat ang presence at porma.

Sina Keiron, Edinburg, at Russell ang tumayong hurado. Ang role nila: magbigay ng utos kung anong posing ang gagawin ng contestant na nasa harap. At syempre, pawang pa-seksi at titillating ang pinapagawa ng mga ito:

“Hands behind your head, tapos i-flex ang abs habang kumikindat.”

“Lumuhod sa unahan ng stage, ibuka ang hita, sabay kagat-labi.”

“Simulate na nagjajakol habang nakatingin sa audience.”

Nang siya ang tinawag, hindi nagpatalo si Warren. Tumikhim siya, sabay taas ng baba, at sinimulan ang kanyang runway sa puting trunks. Una’y simple lang, flex ng braso, pagpapakita ng abs. Pero progresibong nag-level up: tumalikod siya, marahang yumuko, saka marahang pinasayad ang palad sa makinis na pisngi ng puwet niya. Maririnig ang hiyawan ng mga kasama. Paglingon niya, ngumisi siya at nilabas ang dila, sabay slow hip thrust habang iniimagine na may kinakasta. Huling pose niya’y nakaluhod, nakataas ang mga braso, at kita ang bakat ng matigas niyang burat.

Hindi naman seryoso ang kompetisyon. Halata ang mga tawa, palakpakan, at kantyawan. Pero may ibang init na nag-aalab sa paligid. Wala na ang agresibong kompetisyon. Pawang katuwaan na lang, closure para sa lahat. Pero ang sexual energy? Mas mataas pa kaysa dati. Para silang lahat tigang na tigang. Sa totoo lang, parang pigil na pigil silang lahat na sagpangin ang isa’t isa.

Matapos ang presentasyon ng lahat, inanunsyo na ni Django ang napiling kampeon, base sa boto ng bawat isa.

“WARREN ESTAMPADOR!”

Umalingawngaw ang hiyawan. Tumalon si Warren, umalulong na parang leon, “WOOOH!”

Hindi na nagulat ang mga kasama niya. Halos lahat ng boto, sa kanya napunta.

Si Ford ang unang tumakbo sa kanya at yumakap. “You won fair and square, pare. Binoto kita! Sarap mo!” sabay dakma sa bukol niya.

“Salamat sa challenge, pare!” ganting sagot ni Warren, habang dinakma rin ang bukol ni Ford. Ramdam niya agad ang init at lagkit, matigas na matigas.

Isa-isa nang lumapit ang mga ka-pageant niya para batiin siya. Lahat may kasamang tsansing: may humaplos sa abs, may kumurot sa utong, may lumamas ng puwet. Ang tatlong hurado ay sabay-sabay pang umakyat para salitan siyang lamutakin sa kanyang puwet.

Si Django mismo ang nag-abot ng tropeyo. “Sabi na eh. Ikaw na ang manok ko noon pa.”

“’Tangina, Django, parang hindi ako makapaniwala na kalebel kita,” tugon ni Warren, nangingiti habang tinatanggap ang tropeyo.

“Gago. Alam mong ikaw ang pinaka-puta sa lahat ng nandito ngayon, haha!” sagot ni Django. At bago pa siya makaimik, bigla siyang hinaltak nito sa batok at binigyan ng malalim na laplap. Nagdikit ang mga katawan, nagbungguan ang matitigas nilang burat, at halos mabulunan siya sa agresibong sipsip ng dila nito. Sabay yapos ng mahigpit. Ramdam ni Warren ang pawis at init ng maskuladong dibdib ni Django na halos madurog ang kanyang katawan. Para siyang nakaakap sa adobeng nakabalot sa malambot na balat. Ang mga kasama nila ay nagsisigawan pa lalo.

Nang maghiwalay sila, si Brady na ang lumapit. Naka-smirk ito, puno ng pagmamahal at yabang. “Sabi ko sa’yo, eh.”

Napangiti si Warren. “Ikaw ang nagturo sa akin maging puta…” tapos ay ngumiti pa ng masinsinan, “at magmahal.”

“Wooooot!” sigawan ng tropa.

Hinawakan ni Brady ang kamay niya at tinaas iyon na parang totoong coronation. Tapos ay tumingin sa lahat ng kalalakihan sa paligid. “Eh syempre, dahil panalo ’to… heto ang dessert nating lahat tonight.”

Nagtawanan, nagsigawan, at nagsipalakpakan ang tropa.

Humalakhak si Warren, sabay hampas sa balikat ng nobyo. “Tangina niyo. Sige. May regular  training ako nang matindi. Nasa kondisyon ang katawan ko. Kakayanin ko kayo lahat!”

Maingat na tinabi ni Warren ang tropeyong hawak niya. Tapos, hinatak niya si Collo papalapit at mariing hinalikan. Malakas, mabangis, parang matagal na silang tigang at sabik. Ramdam ni Warren ang gaspang ng balbas ni Collo laban sa kanyang pisngi, at ang kanilang mga dila ay nagbuhol, nagsalpukan, at nagkahigupan ng hangin.

Humihingal si Collo matapos ang laplapan, nanginginig ang labi. Hindi pa tapos si Warren. Dumiretso siya kay Rojiero at agad din itong sinunggaban ng halik. “Uhmmm…” muffled na ungol ni Rojiero, habang ang mga palad nito’y gumapang sa likod at dibdib niya. Ramdam ni Warren ang init at tigas ng katawan nito.

Paglingon niya, hindi lang pala sila. Ang buong poolside ay parang nahipnotismo sa init ng gabi. Ang mga barako, naka-trunks pa rin, ay nagsisidikit, nagyakapan, nagsipsipan ng labi. Mga braso’t dibdib na nagkakahulihan, mga bukol na nag-uumpugan sa ilalim ng makukulay na bikini.

Napansin ni Warren na si Mierre ay walang kahalikan. Lumapit siya rito, sabay haplos sa bukol nitong namumurok sa loob ng trunks. “Naalala ko ’yung sex natin sa treehouse,” bulong niya, may malibog na ngiti.

“Fuck, oo nga. Namiss kita,” sagot ni Mierre, bago pa siya mahila sa isang mabangis na laplap. Halos mabali ang leeg ni Warren sa lakas ng hatak. Nagbuhol ang dila nila, at habang magkahinang ang bibig, sinimulan nilang igiling ang balakang, nagsisiksikan ang mga bukol na basa ng precum. Ramdam niya ang init, ang lagkit, ang kapangahasan ng katawan ng kasama.

Matapos iyon, parang hari na umikot si Warren. Isa-isa niyang nilapitan ang lahat, at bawat isa’y binigyan niya ng halik. Ang ilan, umamin pa na siya ang binoto. “Binoto kita, kasi ikaw na talaga,” bulong ni Jayen bago siya nilaplap. Sa bawat halik, may mga kamay na gumagapang sa katawan niya: may pumipisil ng utong, may humahagod sa abs, may dumadakma sa bukol niya, at may lumalamas sa mabilog na puwet niya.

Masikip ang suot niyang white bikini trunks. Lalo pang sumikip, mabigat na dahil puno ng precum. Ang ulo ng burat niya’y halos kumikiskis na sa telang manipis, nagmamakaawa nang pakawalan.

At doon, nakita niya si Keiron. Ang ulo ng burat nito’y nakasilip na mula sa berdeng bikini, namumula, nangingintab sa precum. Hindi na siya nakapagpigil. Bumagsak siya sa tuhod. Hinila niya pababa ang bikini, at agad na isinubo ang tarugo nito. Mainit, matigas, at buhay na buhay ang burat sa loob ng bibig niya. Sinilindro niya iyon, bawat pulgada’y sinuyod ng labi’t dila, bawat ugat ay pinasadahan.

“Ahhh… tangina mo… uhmmm… pareeee…” ungol ni Keiron habang kumakadyot sa bibig niya.

Ngunit hindi lang ito ang naghihintay. Sa gilid, si Folger na nakababa na halos ang trunks, hawak-hawak ang sariling burat, nangingintab na sa precum. Nilipat ni Warren ang bibig. Nilunok niya agad ang kahabaan ni Folger, basang-basa na ng sariling katas.

“Uhhhh idol… tangina…” hingal ni Folger, napahawak sa balikat niya habang naghalikan sila ni Keiron sa ibabaw ng ulo ni Warren.

At doon na nagsimula ang pagguho ng lahat ng inhibisyon.

Isa-isa, sabay-sabay, nagsiluhod ang mga contestants sa entablado sa tapat ng kapareha ng mga ito. Parang domino effect ng mga trunks na bumababa, burat na pumapalaya, pawis na kumikintab sa ilaw ng pool. Ang trance music ay pinatay. Ang pumalit, ang koro ng baritonong mga ungol at basang tsupaan.

Bilang kampeon ng Dashing Debonaire, si Warren ang naging sentro.  Sa susunod na isang oras, ginawa niya ang misyon: tsupain ang bawat isa.

Iba-iba ang lasa at lapot ng bawat burat: may maalat, may manamis-namis, may masang-masa ang precum. Iba-iba rin ang pakiramdam: may maugat na kumakaskas sa kanyang dila, may mataba at puno na bumabara sa kanyang lalamunan, may mahaba’t pumapalo hanggang tonsil niya. Sa bawat isubo, nalalasahan pa niya ang laway ng lalaking naunang tsumupa roon.

Mga kamay niya’y gumagala rin. Habang tsinutsupa ang isa, pinipiga niya ang utong ng isa pa. Habang lumulunok ng titi, pinapasok niya ang daliri sa butas ng kasama. Ang kanyang mga palad ay lumalamas ng puwet, humahagod ng abs, at sumasabunot ng buhok.

Marami ring humahawak sa kanya. May sumasabunot sa buhok niya, gigil na kinakasta ang kanyang lalamunan. May umaalalay sa ulo niya, para masagad ang pagbaon. At siya, walang reklamo — buong-galang na tinatanggap, nilulunok, sinasamba.

Sa sarili niyang katawan, parang umaapoy. Hawak niya ang sariling burat na matigas at namamasa, basang-basa na ng precum. Pinapakawalan niya ito paminsan-minsan, jinajakol habang may burat sa bibig. Ang init at lagkit ng sarili niyang katawan ay nagsasanib sa init at lagkit ng lahat ng kasama niya.

Isang oras ng walang puknat na multi-tsupa. Ngunit kahit ganoon, walang naramdaman na ngawit si Warren.

Si Edinburg ang huli niyang tsinupa, nang biglang maramdaman ni Warren ang kiliting gumuguhit mula sa kanyang tumbong. Para siyang nilatigo ng kuryente. Tumuwad siya, ibinuka ang mga hita, ipinakita sa lahat ng nakapalibot ang kanyang butas na basang-basa na ng sariling precum at laway na dumaloy mula sa tsupa niya kanina. Dinaklot niya ang sariling mga pigi at pinaghiwalay, sabay daliri sa sariling butas.

“Ohhh… tangina barurutin niyo na puke ng champion niyo!” bulyaw niya, baritonong nangingibabaw sa dagundong ng mga ungol.

Hindi nag-atubili si Edinburg. Hinila pababa ang pulang trunks hanggang tuhod, saka idinikit ang malaking burat sa bukana ni Warren. Isang mariing kadyot at pumasok ang kahabaan.

“Aaaahhh putaaaa!” sigaw ni Warren, napaliyad ang katawan, nanigas ang mga binti, at kumapit sa sahig ng entablado. Parang muling binuksan ang pinto sa pinakatatagong parte ng pagkatao niya. Tumama ang ulo ng burat ni Edinburg sa sensitibong laman sa loob, at halos mapatid ang hininga niya.

Lumingon siya, hinanap ang bibig ng kapareha, at nagtagpo sila sa isang maalab na halikan. Ramdam niya ang lakas ng dakma sa kanyang abs at dibdib, parang minamasahe habang kinakasta. Pawis na pawis si Edinburg, pawis na dumudulas sa katawan nilang magkadikit.

“Aaaaaghhh… Warren… puta kaaaa!” ungol ni Edinburg bago ito nangisay, kumadyot ng huling beses, at nag-deposito ng mainit na tamod sa loob niya. Ramdam ni Warren ang pag-agos ng init sa kanyang lagusan, kumalat mula sa loob palabas.

Hindi pa siya nakakabawi ng hininga nang pumila na ang iba. Una si Collo.

Hiniga siya nito sa sahig, at agad sinakmal ang leeg niya at binigyan marahas na halik. Sabay kadyot, pumasok ang burat sa butas na kakatamod lang ni Edinburg. “Putangina ka Warren, sarap mong kantutin!” sigaw ni Collo, mukhang nabuhay na naman ang pagkasadista.

Bawat ulos ay sinabayan ng hampas sa dibdib at tiyan ni Warren, parang gusto siyang durugin at paluin ng sarap. Hinahampas din nito ang pisngi niya, “puta ka, puta ka, champion nga!” At sa bawat mura, mas lalo pang lumiliyab ang loob niya. Masakit, masarap, parang gusto niyang kainin ang sakit at gawing aliw.

Kasunod si Jaylad. Pinahiga niya ito at siya naman ang pumaibabaw. Dahan-dahang ibinaba ni Warren ang sarili sa burat nito, sabay giling ng balakang. Sa tabi nila, nakatayo si Jayen, matigas na matigas, burat na nangingintab sa precum. Inabot ni Warren ang ulo nito, at sinubo ang kahabaan.

“Ohhh putaaa… Warren!” halinghing ni Jayen, habang hawak ang buhok niya at kinikiskis ang burat sa lalamunan niya.

“Shit idol, sakyan mo pa ako… tangina giling paaaa…” ungol ni Jaylad, habang nakahiga at namimilipit sa ilalim niya. Kumakadyot-kadyot ito pataas para salubungin siya.

Si Warren, tigas na tigas pa rin. Ang titi ay umiiyak nang masaganang precum.

Sa kabilang banda, natanaw niya si Brady — ang obvious na second placer — nakahiga at binabarurot ni Keiron. Basang-basa sa pawis, habang si Rojiero ay jinajakol ang burat ni Brady at sinisipsip ang mga utong nito. Napatingin si Brady sa kanya, at nagtagpo ang mga mata nila. Sa gitna ng lahat ng kaguluhan, nagkindatan sila.

Pagkaraan ng ilang minuto, pumutok si Jaylad sa loob niya, kumakadyot pataas habang nilalabasan. Agad naman siyang hinablot ni Folger.

“Putaaa halika Warren!” binuhat siya ng buo, parang bata, tapos itinapon sa pool.

PLASHHHH!

Tumama ang katawan niya sa malamig na tubig. Napa-igik si Warren, nanginginig sa kombinasyon ng init ng katawan at ginaw ng tubig. Tumalon na rin si Folger sa tubig.

Hinila siya ni Folger sa gilid ng pool, pinaharap sa isang gilid, at agad na ipinasok ang burat.

“Fuckkk… putaaa!” sigaw ni Warren habang sumasampal ang tubig sa bawat ulos. Malalakas na splash ang pumapaligid sa kanila, humahalo sa ungol at mura.

“Ang sarap mong kantutin! Puta ka! Akin ka ngayooon!” sigaw ni Folger, habang parang makina sa bilis ng pagbarurot.

Sumasabay si Warren sa bawat ulos, kumakadyot pabalik, kumakapit sa gilid ng pool. “Tangina mo Folger! Sige pa! Punuin mo ’ko!”

At ilang sandali pa, pumutok ito sa loob niya, mainit na rumaragasa kasabay ng lamig ng tubig

Pag-angat ni Warren mula sa pool, hingal na hingal, ay tumambad sa kanya si Ford. Nakatayo sa gilid, nangingintab ang katawan sa pawis at tubig, habang marahas na jinajakol ang sarili. Ang mga mata nito’y nakatutok lamang sa kanya, puno ng libog at galit na parang matagal nang naipon.

Namaywang si Warren, pinahagod ang kamay sa sariling dibdib. “Ano, gusto mo?”

Halos maiyak sa libog si Ford, habang pinapaikot ang daliri sa basa niyang utong. “Ikaw, Warren. Kantutin mo ’ko… katulad nung kantot na ginagawa mo kapag galit ka sa akin.”

Umisi si Warren, saka ipinasok ang dalawang daliri sa sariling butas at hinugot ang tamod na naiwan doon. Kinuha niya ang malapot na puting katas, dinampi sa butas ni Ford, at marahas na fininger iyon. “Oo, puta. Sarap mong kantutin.”

Itinuwad niya si Ford sa gilid ng pool. Agad niyang ibinaon ang burat sa masikip na butas nito. “Putangina ka!” mura niya, sabay bagsak ng katawan pasulong.

“Ahhh fuckkk! Shit! Sige pa, ganyan nga!” ungol ni Ford, bawat ulos ay parang sinasampal siya ng lahat ng galit at init na naipon sa kanilang rivalry. Dinaklot niya ang batok ni Ford, hinalikan ito ng marahas, sinipsip ang dila nito hanggang halos mawalan ng hininga.

Naglalapat ang kanilang mga katawan, pawis sa pawis, tamod sa tamod. Si Ford mismo ang unang nilabasan, nanginginig ang buong katawan, hands-free, habang kinakasta.

“Yan! Putanginaaa…” ungol ni Warren bago siya binitawan at hinayaan itong bumagsak sa gilid.

Hindi pa siya nakakahinga nang pumila na ang iba.

Si Jayen muna. Pinahiga niya ito sa isang recliner, saka ibinuka ang mga hita. Wala pang ilang ulos, umaatungal na parang babaeng puta si Jayen, mga luha ang namumuo sa gilid ng mata. “Ooohhh fuckkk Warren! Shit tangina mo! Kantutin mo pa ako, hanggang mawasak ako!”

Kumakadyot si Warren, hawak ang dalawang kamay nito, pinipigilan habang ito’y namimilipit. “Sarap mo. Puta ka. Ano lalabasan ka huh?!”

At doon nga, napa-arko si Jayen, nanginginig habang pumutok nang hands-free, tamod na kumalat sa tiyan.

Kasunod si Keiron. Pinahiga si Warren sa recliner, at dahan-dahang umupo si Keiron sa nakatirik na burat nito. “Ahhh fuckkk shiiittt!” pasigaw na ungol nito, kumakadyot pababa, dinidiin ang sarili hanggang sagad.

Kinakagat-kagat ni Keiron ang utong ni Warren, dinidilaan ang kilikili nito habang palaging sumasalpak ang puwet sa balakang niya. “Shit champion… sarap mong papasukin… fuck!” At ilang minuto pa’y nilabasan ito, nanginginig, tamod na tumalsik sa tiyan ni Warren.

Sa gilid, tumambad kay Warren ang eksenang ikinabaon ng kuko sa sahig ng poolside — si Brady, ang nobyo, nakahiga at kinakantot ni Russell. Basang-basa sa pawis, nakanganga sa sarap.

“Putangina mo, Russell,” buska ni Warren habang nilalapitan ang dalawa. “Ano, pare? Sarap kumasta ng boyfriend ko?”

“Ughhh oo…” hingal ni Russell, nakatuwad at namumula sa effort. “Swerto mo dito…”

Agad na hinablot ni Warren ang ulo nito at ipinasok ang burat sa bibig. Nag-spitroast sila ni Brady, magkasabay na umuulos sa magkaibang butas ng kaibigan.

“Ughh tangina mo Warren… ang sarap mo talaga,” ungol ni Brady habang inabot ang dibdib niya, hinahaplos, pinipiga ang utong.

“Fuckkk… ikaw din,” sagot ni Warren, sabay laplap sa nobyo sa ibabaw ng katawan ni Russell. Halos mabaliw si Russell, kinakantot sa magkabilang dulo, hanggang sa nanginginig na labasan, hands-free cum na kumalat sa tiles.

“Woahhh…” dumating si Django, nakahubad, burat na kumikislot. “Ang sasarap… pwede ba akong sumali dito?”

Binukaka ni Warren ang mga hita, kitang-kita ang butas na tumutulo pa ng tamod mula sa mga lalaking kumantot sa kanya kanina. “May butas pang puwedeng pasukin.”

“Shiiit!” singhal ni Django bago ipinasok ang burat sa kanya. “Aaahhhh champion! Tangina idol, sige warakin mo puke mo para sa ’kin!”

Si Warren ay kumakantot paabante sa bibig ni Russell, habang paatras naman upang salubungin ang mga ulos ni Django. Para siyang hinahati sa dalawang direksyon, nilalamon ng sarap. Nanginginig ang laman niya. Lagpas tatlong oras na mula pa lang nung nagsimula sila sa aksyon at mabigat na mabigat na sa libido at tamod ang kanyang mga betlog.

Hanggang sa… sabay-sabay silang pumutok.

Russell, hands-free cum ulit.

Brady, muling nagpakawala ng tamod sa tumbong ni Russell.

Django, nagdeposito sa loob ni Warren, mainit, dumaloy palabas ng butas niya.

At si Warren mismo, pumutok sa bibig ni Russell, sinagad ang katas hanggang sa lalamunan. Ang kanilang mga baritonong mga angulngol ay pumailanlang sa langit. Bumubulabog sa katahimikan ng gabi.

At nang mahimasmasan ang lahat. Kinuwento ni Django ang huling naganap sa coronation last year nung ito ang nanalo.

Kinuha ni Warren ang tropeyo, "aba syempre gagawin niyo rin 'yan sa'kin. Wala na ngang prize money eh."

Nagtawanan ang lahat.

Sa gilid ng pool, nagsimula ang huling rituwal. Nakaluhod si Warren, pawis, tamod, at tubig ang bumabalot sa kanya. Paikot sa kanya, lahat ng lalaking kalahok — kasama ang returnees — nagsalsal, nakatingin sa kanya nang may uhaw at respeto. Si Warren ang matapang na nag-imbestiga sa isyu kahit na walang training. At nagbigay ng huling blow kay Hoan para tuluyang ma-neutralize ang kalaban. Malaki ang utang ng lahat sa kanya.

Isa-isa, sabay-sabay, pumutok ang mga burat. Tamod na tumalsik sa buhok, mukha, dibdib, balikat, hita. Malagkit na ulan ng tamod. Labing-tatlong katawan ang nagbuhos ng init sa iisang lalake.

Nakatingala si Warren, nakabuka ang bibig, nilalasap ang ulan ng tamod. “Aaaaahhh fuckkk! Tanginaaa!”

Naligo siya sa malagkit na puti, ang balat niya kumikintab sa ilaw ng poolside. Kinakalat niya ang katas sa katawan, minamasahe sa dibdib at abs. May mga isinubo rin siya, tinikman, ninamnam ang alat at tamis.

“Putangina niyo…” hingal niya, nakatayo, nakataas ang tropeyo sa isang kamay, habang tumutulo pa ang tamod sa katawan. “… gawin na natin ’to lagi, ha?”

At sa gabing iyon, itinanghal si Warren Estampador, ang bagong Top Dashing Debonaire.

- W - A - K - A - S -




--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe!