PSIB 26

ANG TUNAY NA PAKAY NI BRADY

Nanlamig ang buong katawan ni Warren. Ramdam niya ang pagtibok ng sariling puso, mabilis, parang tatakas mula sa dibdib. Hindi niya halos makilala ang lalaking nasa harapan niya. Si Brady na dati’y malambing at palabiro. Ngayon ay nakangiwi, namumula sa galit, at may matalim na tingin. Mas lalong nakakatakot ang hawak nitong baril, mariin, parang sanay na sanay na gamitin.

“Fuck! Putangina! Brady! Huwag! Huwag mo kaming sasaktan!” sigaw ni Mierre, nanginginig ang tinig.

Sumulpot mula sa gilid ng gubat si Jaylad, pawisan at halatang bagong dating. Nanlaki ang mga mata nito nang makita ang eksena. “FUCK, BRADY?! Bakit ka may baril?!”

“Walang gagalaw!” singhal ni Brady, ikinasa pa ang baril na nakatutok kay Jonriel. “Hindi ako ang mananakit dito. Pero itong si Jonriel. Ano ang plano mo, ha? Akala ko patay ka na. Ano’ng balak mo sa mga kasama natin?”

Hindi natinag si Jonriel. Kahit natututukan ang baril, malalim ang boses. “Plano? Nandito ako para iligtas sila. Para hindi sila tuluyang mapahamak.”

“Bullshit!” bulyaw ni Brady. “Hindi mo ako mauuto. Huwag mong idadamay sila, lalo na si Warren!”

Para siyang biglang sinuntok sa sikmura. Nanginginig ang tuhod ni Warren, pero tinaas niya ang mga kamay at sinubukang magpakatapang. “Sandali lang! Huwag tayong humantong sa patayan. Mag-usap tayo. Sino ba sa inyo ang kakampi nung mga hayop na nagpapagalaw ng armadong barko sa kabilang panig ng isla?”

“Basta alam kong hindi ako,” giit ni Brady.

“Lalong hindi ako!” sigaw ni Jonriel. “NBI ako. Undercover agent. Matagal ko nang iniimbestigahan ang basurang operasyong ‘to.”

Umangat ang kilay ni Brady, hindi inaalis ang tingin kay Jonriel. “NBI? Kaya pala… kayong dalawa ni Mr. Three? Na namatay?”

Napakurap si Jonriel, parang hindi makapaniwala. “Oo… pero paano mo nalaman ‘yon?”

Saglit na tumingin si Brady kay Warren, ang tinig biglang nagbago, mula sa galit naging desperado. “Kasama ka ba sa lahat ng ‘to? Sabihin mo sa akin, Warren. Poprotektahan kita. Hindi ko hahayaang may mangyari sa’yo…”

Tumuro si Warren sa sarili, halos matawa sa inis. “Ako? Hindi ako! Nadamay lang ako kasi ako ang nakakita nang patayin si Mr. Three. At si Jonriel… nakipag-ugnayan siya sa akin. Gusto niyang tulungan ko siya sa imbestigasyon.”

Dahan-dahang bumaba ang baril ni Brady. Ang matalim na tingin nito lumambot, parang unti-unting nababasag ang galit. “So… hindi ikaw ang pumatay? Pero bakit nasa kabinet mo ang maskara ni Mr. Three?”

“Napulot ko lang ‘yon! Putangina, Brady! Kaya pala lagi kang paranoid! Akala mo ako ang killer?” napasigaw si Warren, naiinis pero nanginginig pa rin.

Humugot ng malalim na hininga si Brady, saka pumikit sandali. “Shit… buti na lang. Hindi ko kaya na maging kaaway kita.”

Hindi pa rin kumbinsido si Jonriel. “At paano kami maniniwala sa’yo? Ang dami naming napansing kahina-hinala sa kilos mo. Ano ang relasyon mo kay Mr. Ten? Sabihin mo nga—baka kasabwat ka rin ng mafia.”

Tumitig si Brady sa kanya, diretsong tono. “Hindi ako NBI agent. Pero isa akong private investigator. Kaming dalawa ni Mr. Ten ang nag-infiltrate sa pageant. Magkaibang ahensya tayo, magkaibang pinagtatrabahuhan, pero pareho ang target natin. Politica Verra.”

“Sino ang nag-hire sa’yo?” sarkastikong tanong ni Jonriel, hindi nagpaawat.

“Hindi ko puwedeng sabihin. Client confidentiality. Alam mo 'yan. Pero  hindi ako nagtatrabaho para sa mga imoral na kliyente. Pinili ako dahil hindi daw sila kampante ang NBI. No offense,” sabi ni Brady, dahan-dahang itinatabi ang baril. “At kapag nakumpleto namin ni Agent Ten ang misyon, ire-relay din namin sa inyo ang lahat ng impormasyon.”

Umirap si Jonriel, nananatiling mapaghinala. “Ang yabang mo. Tingnan natin kung sino ang makakatapos ng kasong ito.”

Nagtaas ng kamay si Warren, sabay buga ng hangin. “Pwede ba? Tama na. Pare-pareho tayong nasa isang panig. Pareho nating gustong matigil ang kalokohan ng mafia. Kaya magtulungan na lang tayo.”

Humihingal si Jaylad, palad nakalapat sa dibdib, parang hindi pa rin makapaniwala. “Puchang ‘yan… tama nga ang kutob ko. May nangyayaring masama sa likod ng contest na ‘to…”

Nagulat na lang si Warren nang biglang humangos sa kanya si Brady at niyakap siya nang mahigpit, halos madurog ang kanyang dibdib sa lakas ng yakap. Ramdam niya ang mabilis na tibok ng puso nito, parang kabayong humahampas sa ilalim ng balat.

“Warren… Warren… I’m so sorry… I’m sorry…” paulit-ulit na bulong ni Brady, garalgal ang boses. Tapos, bago pa makapagtanong si Warren, hinalikan siya nito.

Mainit. Malalim. Mahaba. Parang pinagsamang paghingi ng tawad at pag-amin ng takot. Malamyos ang halik na iyon. Dahan-dahang bumaba ang labi nito mula sa gilid ng pisngi hanggang sa mga labi ni Warren. Nang magtagpo ang kanilang bibig, dumulas ang laway, naghalo ang hininga, at bawat segundo ng halik ay pinanginig si Warren. Lumambot ang tensyon ng katawan ni Warren. Ngayon ang pakiramdam niya ay niyayakap siya ng proteksiyon.

Kumalma siya, hinawakan ang mukha ni Brady at bumulong, “Fuck… Akala ko kasama ka nung mga kawatan. Agent ka rin pala… Ugh. Okay lang. Pare-pareho tayong na-stuck sa sitwasyong ‘to.”

Napakamot sa ulo si Mierre, halatang overwhelmed. “Tanginang ‘yan… may espionage palang nangyayari sa atin. Hindi ko man lang nakutuban.” Bumaling ito kay Jonriel, ang kilay nakataas. “So ano ‘yon? Straight ka talaga? Umaarte ka lang na bakla ka para makapasok?”

Ngumisi si Jonriel, saka lumapit kay Mierre. “Hindi. Bi talaga ako. Shit… na-miss kita, roommie.” Hinawakan nito ang batok ni Mierre at hinalikan siya. Hindi iyon basta halik lang. Isang mahaba, puno ng pananabik na laplapan, parang bumalik ang dalawa sa mga gabing magkasama bago “na-disqualify” ang isa.

Nag-aakapan ang dalawa, at nang kumalas si Mierre, napangiwi ito. “Iniwan mo ‘ko, gago ka. Kaya kung kani-kanino ako pinasa-pasa sa pageant after mong mawala.”

Napangiti ng mapait si Jonriel. “Inggit nga ako sa inyo. Tibang-tiba kayo sa sex at sa pera. Pero… may mas mahalagang misyon na dapat tayong tapusin.”

“Shit. Oo nga pala. Narinig niyo ba yung sumigaw kanina? Parang boses ni Rojiero ‘yon!” ani Mierre, napalingon sa direksyon ng gubat.

“Oo, narinig ko rin,” tugon ni Brady, biglang seryoso ulit. “Tangina… hindi lang pala mga trabahador sa cruise ang ita-traffic nila. Mukhang pati contestants ng pageant.” Tapos ay nag-aalalang tumingin ito sa kanila.

“Fuck! Oo nga! Nawawala si Folger!” panicked na sabi ni Mierre, napahawak sa ulo. "Nakuha kaya nila si Folger?!"

“Shit! At si Russell! Hindi ba sabi mo, Mierre, nawala mo siya?” pag-aalala ni Warren, ramdam ang kaba para sa pinakamatalik na kaibigan na nagdala sa kanya sa contest.

Napaluhod si Jaylad, halos nanginginig. “Jusko… dapat makita natin si Jayen. Hindi ko kakayanin kung mawawala siya.” Kita sa mukha nito ang matinding takot para sa nobyo.

Umiling si Jonriel, mariin ang boses. “Hindi sila magtatagumpay. Pero malinaw—hindi ako nag-iisa. Magtulungan na lang tayo, Brady. Para mas maayos nating matapos ang misyon na ‘to.” Tapos ay hinatak nito patayo si Jaylad.

Nagkibit-balikat si Brady, sumang-ayon. “Fine. Pero kailangan muna nating magtago. At itapon ang mga cellphone. Wala nang saysay ang puntos-puntos. Saka 'yang pera-pera. Hindi tatapusin nang maayos ang pageant na ‘to.”

Isa-isa nilang kinuha ang mga issued na phone mula sa organizers. Ang mga screen ay nag-flash pa ng mga app para sa points at cash, bago nila sabay-sabay binasag sa mga bato. Ang iba’y tinadyakan hanggang pumutok ang baterya, ang iba’y tinapon sa ilog. Tila gusto na nilang putulin ang ilusyon ng kompetisyon.  Sa ngayon, survival at misyon na ang nakataya.

Tinanggal na rin nila ang ibang electronics sa mga bag: wristbands, mics, pati na rin ang mga sex toy. Iniwan lang ang pagkain, tubig, at ilang basic na gamit. Tapos ay nag

“San tayo magtatago?” tanong ni Mierre, hingal ang boses.

Nag-isip si Brady. “Doon, sa may malayong kanan, may nakita akong kuweba noong nag-tingin-tingin ako. Malamig, madilim, at hindi agad matatanaw mula sa barko. Doon muna tayo.”

Tahimik silang naglakad, dumaraan sa mga puno at masukal na damo. Nauna si Brady sa kanila. Sa likod ng grupo ay si Jonriel. Halatang ang dalawa ay listo para i-counter ang anumang aatake sa kanila habang sila ay pumupunta sa sanktuwaryo.

Ang bawat kaluskos sa paligid ay nagpapabilis ng tibok ng puso ni Warren. Hanggang sa marating nila ang isang kuweba sa gilid ng dagat. Mula sa labas ay mukhang maliit na siwang lamang sa pagitan ng mga batong kulay abo, balot ng mga nakabitin na ugat at damo. Ngunit paglapit nila, bumungad ang mas maluwang na bukana, parang bibig ng halimaw na nakangangang sumisid sa dilim.

Sa pinakaloob, may maliit na tilamsik ng tubig na galing sa bitak, tila patak ng ulan na nagdadagdag ng tunog sa natural na musika ng dagat. Malawak ang espasyo na sapat lang para sa lima nilang katawan. Rinig nila ang echo ng bawat salita, bawat hinga, parang agad nahuhuli ng kuweba ang lahat ng ingay nila. Mula sa kanilang kinatatayuan, tanaw pa rin ang dagat sa labas. Kulay indigo na ang langit: pababa na ang araw.

Para kay Warren, ito ang unang sandaling nakaramdam siya ng kahit kaunting ligtas kahit pansamantala lang.

Nagtipon sila sa pinakaloob ng kuweba, nakaupo sa buhanging basa. Ang mga mukha nila ay bahagyang nililiwanagan ng natitirang mga sinag ng araw na pumapasok sa siwang ng bato. Tahimik sa umpisa, tanging alon at patak ng tubig ang maririnig. Pagkatapos ay nagsimulang magsalita si Jonriel, mabigat ang tono.

“May nakita ako kanina bago pa ako nakarating sa inyo,” anito, dumidiretso ang tingin kay Warren at Brady. “Hindi lang barko ang pinapatakbo ng Politica-Verra dito. Sa kabilang dulo ng isla, may nakatayo na mga luxury villa, parang resort para sa mga piling tao. Doon tumutuloy ang sponsors.”

"...At nakasilip ako sa isa sa mga veranda. Ang mga sponsor—nakita ko ang mga mukha nila. Hindi sila gaya ng inaasahan ko. Hindi lahat nagkakasundo. Nagsisigawan sila, nagbabangayan. May mga hindi sang-ayon sa nangyayari. At higit sa lahat…” Napalunok si Jonriel, “nakita ko si Django. Nakagapos. Parang hostage.”

Nanlamig si Warren. Si Django, na dating kampeon ng pageant, isa nang biktima.

Sumabat si Brady. “Ayon naman sa kuwento sa akin ni Agent Ten, hindi lahat ng sponsors kasali sa trafficking. Majority raw sa kanila, ang pakay lang talaga ay ang pageant. May sikretong international audience na nagbabayad nang malaki para makapanood ng lahat ng camera feeds mula sa cruise at dito sa isla. Doon nanggagaling ang pondo. Pero…” Umiling siya. “Hindi pa rin matukoy ni Agent Ten kung sino-sino sa sponsors ang konektado mismo sa Politica-Verra. Sobrang tagong-tago ang galaw.”

Huminga nang malalim si Warren at sumingit. “Base sa mga experience ko, at sa mga patagong hirit ng sponsors tuwing challenge… sigurado ako, may ilan sa kanila may koneksyon sa politika at human trafficking. May binabanggit silang ‘projects’ at ‘deliveries.’ Hindi lahat, pero may ilan.”

“Shit… sino do’n sa mga ‘yon?” tanong ni Mierre, madilim ang mukha.

“Naikwento ni Folger na may kakilala siyang sponsor,” sagot ni Warren, “pero napansin daw niya na nag-iiba-iba sila ng numero every time. Minsan #6 siya, minsan #8. Kaya mahirap matukoy ang tunay na identity.”

“Yun din ang sabi ni Agent Ten sa akin,” segunda ni Brady. “Siya lang at si Mr. Three ang hindi nagpalit ng numero all throughout. Ang iba nag-e-exchange, nagkukunwari. At kahit si Agent Ten, hindi pa raw nakakaharap ng personal ang mga sponsor. Masked at confidential lahat. Kaya hindi alam kung sino talaga ang kasabwat.”

Napahawak sa baba si Jaylad, namumutla. “Hindi kaya nakuha na nila si Jayen? Katulad ng pagkakuha kay Django? Fuck…”

“Fuck… baka si Russell din,” dagdag ni Warren.

Nagpatuloy si Jonriel, tumayo at tumuro palabas ng kuweba kung saan tanaw ang kumikislap na ilaw ng barko sa malayo. “Narinig ko na bukas ng hapon aalis ang barko. Kung ano man ang plano ng mafia, doon nila isasagawa. Kaya delikado ang gumalaw ngayon. Gabi na sa labas, masyadong mapanganib. Dito muna tayo magpalipas. Magplano tayo, Brady. Kung paano natin maililigtas ang mga tao bago pa sila mailabas ng isla. Malakas ang galamay ng Politica-Verra. Kailangan maingat tayo.”

Tahimik silang lahat, nilalamon ng ugong ng dagat at dilim ng kuweba.

——————————————————————————

Pagkamulat ni Warren ng mga mata, ramdam niya ang init at tigas ng isang malaking bloke ng muscle na inuulunan niya. Pag-angat ng tingin, bumungad si Brady, nakasandal sa bato, nakatitig pababa sa kanya.

“Hi pogi,” pakyut nitong bati, hinahaplos pa ang gilid ng pisngi niya. Nakaupo ito, at ang hita nito ang nagsilbing unan niya buong gabi.

Nakangiti siyang sumagot, medyo garalgal pa ang boses. “Hi pogi…” Pagtingin sa relo, napaigtad siya. “Ay pucha. Nag-extend ako ng tulog. Sorry! Bakit hindi mo naman ako ginising?”

Sa sulok ng kuweba, mahina lang ang sindi ng dalawang LED light mula sa mga backpack, kaya bahagya lang niya naaninag ang iba: sina Jonriel at Jaylad ay nakahiga sa kabilang dulo, at si Mierre nakapikit na parang nag-aantok pa.

Umiling si Brady. “Hmm? Okay lang. Ang sarap mong tingnan habang natutulog. Saka ayaw ko rin matulog. Gusto ko, babantayan kita lagi.”

Bumangon si Warren, sabay hawak sa braso nito. “Hoy, gago. Matulog ka. Kailangan lahat tayo may lakas para bukas.”

Hinaplos ni Brady ang kanyang mukha, seryoso ang titig. “Fuck. Sorry ah… sorry talaga kung naghinala ako sa’yo.”

Natawa siya, umiling. “Nyeh. Ako din naman, kaya quits lang tayo. Pero tangina ka, akala ko model-model ka lang na magaling sa sex. Tangina mo, agent ka pala. Kaya pala ang galing mong mag-martial arts. Tapos marunong ka pa sa baril!”

Sumimangot ang roommate, parang nahihiya. “Oo nga… kita ko ‘yung trauma sa mga mata mo nung tinutok ko ‘yung baril kanina. I’m sorry. And also, sorry talaga kasi nadamay kayo sa misyon na ‘to.”

Nagpatong ng kamay si Warren sa dibdib nito, ramdam ang tibok ng puso. “Baket ka nagsosorry? Ikaw ba ‘yung gumagawa ng ilegal? Hindi, ‘di ba? At simula pa lang nung nawala si Jonriel, nadamay na ako rito. Sumasali na ako sa imbestigasyon. Parang agent na rin ako. At ano tingin mo sa akin? Mahina? Kaya ko rin rambulan, ‘no.”

Napakagat ng labi si Brady, nag-iba ang timpla ng titig. “Kaya pala ang agresibo mo kumantot.”

Hindi nakapagpigil si Warren. Yumuko siya, at hinalikan ang mga labi nito nang malamyos. Nagkapit ang katawan nila, parehong shirtless at nakashorts lang—ramdam niya ang init ng balat at pawis ng kapareha kahit medyo malamig sa loob ng kuweba.

Habang magkahinang ang kanilang labi, naglalaro ang isip ni Warren. May kaba dahil nasa gitna sila ng shady na operasyon. Pero may kalma. Siguro dahil alam ko na, hindi siya kalaban. Alam kong poprotektahan namin ang isa't-isa.

Pagputol ng halik, bumulong si Brady, humihingal. “Pero iba ang kalaban natin dito. Malakas. Kaya dapat kalkulado ang mga galaw natin.”

Hinila ni Warren ang kamay nito. “Kaya nga matulog ka. Kailangan natin ng kumpletong enerhiya bukas.”

Umiling si Brady, “Sige… pero hindi naman ako inaantok.”

Ngumisi si Warren, nakatitig ng malalim sa mga mata nito. “Alam ko kung paano ka paantukin.” At bigla niya itong nilaplap muli.

Mas masidhing halikan iyon, dikit na dikit ang labi, humihigop ng laway, nagbubuhulan ang mga dila. Hinawakan ni Warren ang shorts ni Brady at dinakma ang bukol doon. Ramdam niya agad ang pagtigas, mainit at puno ng libog.

“Woah…” mahinang ungol ni Brady nang maghiwalay sandali ang kanilang mga bibig. “Ang intense mo do’n…”

Pinisil ni Warren ang kaliwang utong nito, nilalaro sa pagitan ng kanyang daliri. “Putangina mo ka, Brady. Natakot ako sa’yo kanina. Pero tangina mo, lalo kang naging nakakalibog. Ang hot mong agent. Alam mo ‘yon?!”

Sinundan niya iyon ng masidhing halik sa leeg ng kapareha. Dinilaan ang pawis sa batok, pababa sa collarbone. Sunod ay pinuno niya ng halik at kagat ang matitigas na pectorals nito. Sinipsip niya ang utong, pinaglaruan ng dila hanggang sa umungol si Brady, pilit pinipigil ang lakas ng tunog.

“Shhh…” bulong ni Warren, dumudulas ang mga halik pababa sa abs nito, sinasamba ang bawat uka ng batak na katawan.

Hinawakan niya ang kanang kamay ni Brady, dinadala sa kanyang bibig. Dahan-dahan niyang isinubo ang middle at ring finger nito, dinilaan na parang titi, habang nakatitig ng matalim pataas sa mga mata ng lalaki. Ramdam na niya ang pagsikip ng sariling brief. Sobrang tigas ng ari niya sa ginagawa niya.

Nagngisi si Brady, ang tinig mahina pero puno ng pagnanasa. “Putangina mo… shit, Warren… napaka… napaka-sexy mo.”

Saglit na lumuwa si Warren, hinigop ang daliri bago nagbitiw. “Shh. Huwag kang maingay. Tahimik lang tayo… baka marinig tayo ng mga kasama natin.”

“Fuck, mga tsong… sali…”

Napatigil sina Warren at Brady. Paglingon nila, halos madapa si Jonriel sa paglapit, pawisan, nanginginig sa libog. Ang mukha nito ay parang hayok, mata kumikislap sa gutom.

“Tanginang mukha ‘yan, Jonriel,” mahinang buska ni Brady, “parang uhaw na uhaw, ah.”

“Putangina niyo…” bulong ni Jonriel habang nanginginig ang kamay sa pagbubukas ng shorts ni Brady. “Ang aga kong nawala sa contest. Ang tagal ko nang pinapanood kayo nag-eenjoy. Mga hayop kayo… inggit na inggit ako! Taena, please… paisa lang ako bago ang misyon bukas.”

Hindi na kumibo si Brady. Hinayaan nitong bumaba ang shorts, pinakawalan ang matigas at galit na burat. Tumango ito kay Jonriel, nakangising libog. “Hindi naman ako hihindi, pare. Namiss ka rin namin. At least, pareho tayong kalaban ng mga gago kahit magkaibang agency.”

Agad na dumapa si Jonriel sa harap ni Brady, sinakmal ng bibig ang burat nito na parang aso. Malalim agad ang higop, walang warm-up, agad nitong nilulon ang kahabaan. Nalalawayan ang ulo, kumikintab sa ilaw ng LED habang mabilis ang pagtsupa. Halos mabulunan ito sa taba, pero imbes na umatras ay lalo pang binilisan, parang sinasakal ng lalamunan ang titi ni Brady.

Impit na ungol ang pinakawalan ni Brady, napakagat sa daliri para lang hindi mag-ingay. Ramdam niya ang init at higpit ng bibig na humihigop sa kanya. “Ughh… shit…” Ang isang kamay ay nakasabunot sa buhok nito.

“Shit… ako din…” bulong ni Warren, nadadarang sa pinapanood. Gumapang siya pababa, pumwesto sa tapat ng crotch ni Jonriel, at binuksan ang shorts nito. Tumambad ang burat ng agent, tayung-tayo, nangingintab na sa precum.

Dinilaan agad ni Warren ang ulo bago tuluyang isinubo. “Mmmhh…” Ramdam niya ang alat at init ng precum na dumidikit sa dila niya. Tumitibok ito habang nasa loob ng kanyang bunganga. Mainit. Matigas. Sinipsip niya iyon habang pinapasok ng daliri ang puwet ni Jonriel. Dahan-dahan niyang nilaro ang butas, nilubog ang daliri, kasabay ng pagsuso sa titi. Nangisay ang buong katawan ni Jonriel, nanginginig habang sabay na tsinutsupa at tsinutsupa.

Saglit na lumuwa si Jonriel, hingal na hingal. “Fuck… gusto kong makantot…”

“Huwag masyadong maingay,” bulong ni Brady, hawak ang buhok nito, pinipigilan din ang sarili. “Hayaan natin silang makapahinga…”

Nagkatinginan silang tatlo. Walang salita, nagkalas sila ng lahat ng natitirang suot. Nahulog ang mga shorts at brief sa buhangin.

Umupo si Brady, nakasandal sa bato. Si Jonriel ay agad na sumampa, hinawakan ang burat nito at dahan-dahang inupuan. “Ahhh…” Nilamon ng butas nito ang kahabaan, bawat pulgada ay dumudulas papasok. Ang bawat baba ay talagang binabaon ang kabuuann ng uten.

Nagtaas-baba ito nang mabilis at nakalabas pa ang dila, ang maskuladong katawan kumikintab sa pawis at laway, naiilawan ng mahinang LED. Ang titi ni Jonriel ay tumatalbog sa ere habang nagtataas-baba siya, parang latigo na pinapalo ang tiyan. Ang mukha nito contorted sa sarap, kagat-labi, halos mapunit ang leeg sa pagtingala.

“Ah… shit…” bulong ni Warren. Hindi na nakatiis. Lumapit siya at sinubo ang burat ni Jonriel habang ito ay humihinete kay Brady.

Mga tunog mga salpukan ng katawan ang bumalot sa eksena: ang burat ni Brady nakabaon sa puwet ni Jonriel, burat ni Jonriel nakasubo sa bibig ni Warren. Mahina lang ang mga ungol nila, parang humahabol ng hininga, pinipigil ang lakas ng sarap para hindi magising ang iba.

Lumuwa si Warren mula sa titi ni Jonriel, tumindig, at walang babala na ipinalo ang sarili niyang matigas na tarugo sa mukha ng lalaki. PLOK. PLOK. PLOK. Paulit-ulit, pinaramdam kay Jonriel ang init at bigat na sumasalpak sa pisngi at labi nito.

Hinahabol nito ang ulo ng burat, pilit na binubuka ang bibig para sakmalin iyon, pero iniwas ni Warren, iniinis siya, pinapahabol, pinapa-uhaw lalo.

Sumuko si Jonriel, tumingala, pawisan at libog na libog. “Please… kantutin mo bibig ko.”

Hindi naghintay si Warren. Hinawakan niya ang batok at tuktok ng ulo nito, sabay ipinasok ang burat. Sa una ay mabagal, kadyot lang hanggang dulo ng dila. Pero ilang saglit pa, kumapit na siya sa buhok ni Jonriel, at sinimulang bayuhin ang bibig nito. Pauli-ulit na malalim, umaabot sa lalamunan, halos mabulunan si Jonriel pero imbes na umatras, lalo pang bumuka ang bibig.

“Ughhh…” impit ang ungol ni Warren, pinipigilang lumakas, habang nilalamon ng basang init ang kahabaan niya.

Kasabay nito, hindi huminto si Brady. Patuloy ang marahas na pag-ulos ng matigas niyang burat sa butas ni Jonriel. Ang bawat indayog ay umaangat ang buong katawan ng agent, sabay na kinakasta ng burat sa lalamunan at burat sa puwet.

Ang kuweba ay punong-puno ng impit na tunog: lagaslas ng alon, halinghing na pinipigil, at basang slurp ng laway at pawis. Kumakapit sa buhangin ang mga kamay ni Jonriel, nanginginig ang kalamnan, katawan nitong maskulado kumikintab sa pawis sa ilalim ng buwan at LED light.

“Shhh… putangina…” bulong ni Brady, pilit pinipigilan ang ungol.

“Fuck…” singit ni Warren, hawak ang ulo ng kaibigan at kinukuyog ang bibig nito.

Minsan, halos sabay na kumakadyot ang dalawa: mula sa ilalim, umaakyat ang bayuhang tarugo ni Brady, at mula sa harap, sumasalpak ang burat ni Warren sa lalamunan. Si Jonriel ay parang nilalamukos sa pagitan nila, nangingisay pero nakanganga, sarap na sarap sa pagkakasakal ng dalawang titi. Nakataas ang mga balahibo.

At dumating ang sagad na hangganan.

Si Brady ang unang sumabog. Napayakap ito sa balikat ni Jonriel habang sunod-sunod na pumulandit ang tamod niya sa kaibuturan ng puwet. Mahigpit ang pagkagat nito sa labi, pigil ang malakas na ungol, pero nanginginig ang mga hita habang nilalabasan.

Sunod si Warren. Hinugot niya saglit at ipinutok sa bibig ng agent, sabay mariing kadyot habang pumupulandit ang mainit na katas sa lalamunan at pisngi nito. “Uhhghhh…” bulong niya, halos mapaupo sa lakas ng orgasm.

At sa gitna ng dalawang pagpapalabas, biglang umangat ang katawan ni Jonriel. Nakahawak na ito tuhod nilang dalawa, nanginginig mula ulo hanggang paa. Walang hawak sa sariling burat, pero kusang bumulwak ang tamod nito, puting sumirit sa tiyan at dibdib. Parang kinukumbulsyon, halos mauntog sa bato sa likod, nanginginig at nagkikisay habang nilalabasan ng enggrande.

Tahimik lang ang kuweba matapos na marating nila ang rurok, tanging hingal ng tatlo at lagaslas ng alon.

Maya-maya, nagkalas na sila. Nilinis ang katawan sa malamig na tubig sa bukana ng kuweba, nagbanlaw, sabay nagpatuyo gamit ang t-shirt. Nagsuot muli ng shorts, at nagpasya si Jonriel na tumao sa bungad ng kuweba, hawak ang maliit na LED.

Pinahiga ni Warren si Brady, at inalalayan ang ulo nito sa kanyang hita. Hinaplos ang buhok. “Matulog ka na. Ako na munang bahala sa’yo.”

Matamis na ngumiti si Brady, nakapikit na agad. “Okay… inantok talaga ako sa ginawa natin.”

Bumuntong-hininga si Warren, nakatingin sa katahimikan ng dagat sa malayo. Gagawin niya ang lahat para mapanatili ang kapayapaang nasa tabi niya ngayon.

--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

[SS-1608] Wet Panels

WET PANELS

Agent Z stood in the doorway, soaked to the bone. His shirt clung to him, every muscle outlined, his pants already dripping onto the tile. He didn’t even shut the door. He didn’t care. Not with Agent Q standing naked in the glowing glass shower, cock heavy, wet, and shameless under the orange-purple light like some club-god waiting to be worshipped.

The glass fogged just enough to tease. Not enough to hide.

Q turned, slow and fucking deliberate, eyes meeting Z’s through the steam. He dragged one hand down the glass, fingers spreading, like he was marking his territory. A dare. An invite. A command.

Z’s belt was undone before he even realized he’d moved. He didn’t speak. Just pressed his palm to the glass where Q’s had been.

The panel hissed open.

Z stepped in fully clothed, soaked shirt plastered to his abs, shoes squelching. Q didn’t flinch. He just stared. Water slid down his chest, over his hard stomach, pooling at the base of his cock. His body was heat. Z could feel it.

“You hiding it?” Z asked, eyes locked on Q’s groin.

Q gave the faintest smirk. “You’re the one wearing all the layers.”

Z reached up, fingers brushing Q’s throat, pretending to search for the microchip embedded there—but really, he just wanted to touch him. Q’s breath hitched. His cock twitched. No one moved for a second. Then Z dropped his hands, fast, grabbing Q’s ass and pulling him in.

Their mouths didn’t quite meet—just breath. Hot, wet, desperate.

Then Z pressed him hard against the panel. Q gasped, legs widening, chest slick against Z’s shirt. Z kissed him rough, grinding into him, letting the soaked fabric rub between them. He didn’t strip. He didn’t slow down. Q wrapped one leg around him, hands in Z’s hair, moaning now—low, needy, furious.

“Fuck,” Q muttered, hips rocking. “Do it. Just—fuck, do it.”

Z fumbled with his zipper, cock already hard, pressing into Q's thigh. Q turned, bracing himself against the wall. Z pushed in, growling against his neck, one hand on Q’s waist, the other gripping his soaked shoulder.

It was raw. Messy. Loud.

Water pounded down. Skin slapped skin. Q grunted into the panel, biting the fogged glass. Z thrust harder. Deeper. Until Q came, shuddering, his cum streaking the glass. Z followed seconds later, moaning into his back, his whole body jerking.

After, they collapsed on the couch—half-dressed, still dripping, breath catching.

Z held up the microchip, slick between two fingers.

“Gonna hand that in?” Q asked, voice hoarse, cock still twitching.

Z smirked. “Might need to double-check where it was hidden.”

Q grinned, already spreading his legs again.

The panel in the corner blinked softly, still dripping. Still open.

Waiting.

--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

PSIB 25

ANG DALAWANG DEBONAIR NA UMAKYAT SA PUNO

Tumaas ang balahibo ni Warren nang marinig ang boses. Agad niyang hinugot ang sarili mula sa burat ni Folger at tumindig sa harap nito, nilalapad ang mga braso. Handang hadlangan kahit sino; handa siyang protektahan ang lalaking nakatali at nakabilad, mahina kung saka-sakali’y may umatake.

Paglingon niya sa direksyon ng tunog, nakita niyang may pamilyar na nilalang na papalapit, naka-Indiana Jones get-up din, nakasuot pa rin ng puting shirt at khaki pants. May tripod na nakasabit sa balikat, parang nag-iikot din sa paligid.

“Mierre?” tawag ni Warren habang unti-unting humuhupa ang kaba.

Nanlaki ang mga mata ni Mierre nang masilayan ang eksenang inabutan. “Ay! Naku, nasa gitna pala kayo ng show. Sorry!”

Umiling si Folger habang pawisan, nakatali pa rin ang mga braso sa puno, “hindi, hindi. Tapos na kami.”

Tumalikod si Warren at ngumisi nang mapang-akit. Ipinakita ang sariling butas na umaagos pa ng tamod. “Ayan oh, binuntis na ako nitong kasama ko.” Natatawa niyang sabi, parang nanunukso.

“Wait! Wait lang! Himurin ko ’yan!” bulalas ni Mierre, agad na naghubad ng khaki at shirt, iniwan na lang ang manipis na camo bikini briefs. Excited na-excited itong kinuha ang tripod at itinutok sa kanila. “Eh wala pa kasi akong masyadong film na nagagawa. Baka mapag-iwanan ako sa points. Hindi ko sure kung allowed makisali sa iba, pero... tangina, kelangan ko ng puntos!”

“Bakit? Asan ang kasama mo?” tanong ni Folger, nangingisi kahit nakagapos.

“Si Russell? Basta... mahabang kuwento. Pa-points muna!” sagot ni Mierre, tapos agad itong lumuhod sa likuran ni Warren, idiniin ang gwapong mukha sa pagitan ng mga pigi nito.

“Uhhh...ano’ng nangyari kay—ahhhhhh...” hindi na natapos ni Warren ang gustong itanong. Nang sumayad ang mainit at basang dila ni Mierre sa kanyang butas, nilunod siya ng sarap. Napatingala siya, napapamura. “Tanginaaaa! Putaaa!”

Parang nagliyab ang buong katawan niya. Ang malakas na paglamas ng lalaki sa kanyang matigas na mga pigi, parang minamasahe na brutal at sabik. Ang mga daliri ni Mierre dumudulas papunta sa gilid ng singit, kinukurot-kurot ang malalaking muscle ng hita. Tapos ay inabot nito ang kanyang yagballs, pinisil at nilaro-laro.

“Aaahhh, puta, Mierre!” sigaw ni Warren, nanginginig, pawisan. Ramdam niya ang malupit na aftershock ng unang orgasm, pero dinadagdagan pa ito ng walang-awat na panggigil ng dila at mga kamay.

Kahit palambot na ang burat niya, sinunggaban iyon ni Mierre at marahang sinasalsal, parang pinipilit buhayin muli. Ang init ng palad, ang rhythm ng pagdila at pagsipsip sa butas, halos mabaliw siya.

“Puta kaaaa! Hhhhaaahhh! Putangina mo, Mierreeee!” halos lumobo ang boses niya sa gubat.

Si Folger naman, nanonood habang pawisan at nakagapos, nagpipilipit. Tumatawa nang malakas. “Putanginaaa… ang sarap niyo tingnan. Para akong nanonood ng live porn pero nandito lang ako, nakatali, mga gago!”

Saglit na umahon si Mierre, nangingintab ang labi at baba sa katas na nilaplap niya. “Tangina naman kasi. Kanina pa ako tigas! At ang sarap ng tamod mo, pare.” Sinampal pa ang puwet ni Warren bago muling isinubsob ang mukha, pinasipsip ang lahat ng natirang likido.

Halos mangisay si Warren, bawat sipsip ramdam niyang parang may sinisipsip na kaluluwa mula sa kanya. “Aaahhh...hhhhhhuuuhhh—tangina kaaaa!”

Hanggang sa umurong na rin si Mierre, humihingal, pinunasan ang bibig. “Ugh. Sarap. Lahat nilantakan ko.” Dinakma nito ang sariling bukol na kanina pa nagmumura, dinidiin sa palad. “Ughhh. Libog na libog na ako. Sayang nilabasan na kayo bago ako dumating…”

Tumindig si Warren, inalog ang sariling hita para mabawi ang lakas, tapos hinarap si Mierre. “Ano’ng nangyari sa inyo ni Russell? Bakit siya nawawala?”

Napakamot-ulo si Mierre, medyo guilty ang itsura. “Napagkasunduan kasi namin na sa unang round namin, gusto namin may storyline ’yung videos na gagawin namin. Solo muna, solo content sa magkaibang spot. Tapos dapat magtatagpo kami ulit tanghali para gumawa ng joint na video. Eh kaso, nung bumalik ako sa usapan naming lugar, wala na siya. Naghintay ako ng mahigit isang oras. Hanggang sa nag-decide na akong umuwi na lang sana pabalik sa tent… pero ayun, naligaw-ligaw na ako. Hanggang sa eto, nakita ko na kayo.”

“Shit… napaano kaya si Russell?” bulong ni Warren sa sarili, kinagat ang labi, halatang dinadala ng kutob.

Pero optimistic si Mierre, tinapik pa ang tripod niya. “Makakabalik din tayo lahat pagkatapos ng challenge. May mag-a-assist naman siguro sa atin. Don’t worry too much.” Pagkatapos ay humarap kay Folger, na pawisan at nakagapos pa rin sa puno. “Pare, tutal nakatali ka na diyan, gamitin kitang pang-content ah.”

“Putanginang ’yan…” napaikot ang mata ni Folger, pero ngumisi rin sa huli. “Sige na, gago.”

Napatingin si Warren sa malayo. Nilamon na naman siya ng matinding kutob, parang tinatawag siyang alisan ng saysay ang challenge at humanap ng kaibigan. Pero muli niyang naramdaman ang bigat ng tatlong cellphone na naka-tripod, nakatutok sa kanila, malamang ay live na live na pinapanood ng mga sponsor. Ayaw niyang magbigay ng kahit anong clue na may anomalya o pagtatangka siyang lumihis. Kaya nanatili siya, nanonood.

Biglang bumasag sa katahimikan ang ungol ni Folger. “Uhhh ahhh—yeaahhh…”

Napasulyap si Warren, at ang inabutan niya: si Mierre, nakasubsob sa katawan ng nakatali. Parang asong gutom, nilalanghap ang pawis at init na sumisingaw mula sa skin ni Folger. Ang pawisan at nangingintab na dibdib nito ay pinasadahan ng dila; nilawayan pa ang abs hanggang sa gilid ng puson. Kinakagat-kagat ang balat, para bang bawat pulgada ng katawan ay kinakain at pinapakasarap.

Ang mga lubid na nakatali kay Folger ay nagmarka ng banayad na guhit sa kanyang balat, kaya sa lahat ng exposed na parte: balikat, dibdib, leeg, braso, tiyan. Walang sinayang si Mierre. Para itong hayok na minamarkahan ang katawan ng lalaki.

“Uhhhhh puta ka, Mierreee!” napasigaw si Folger, nanginginig ang katawan. Halatang parehong sarap at discomfort, kasi kahit tatlong beses na itong nilabasan kanina, agad sinunggaban ng bibig ni Mierre ang burat niya.

“Tangina, gago ka… Shit ka!” halos mamilipit ito, pero hindi rin makawala.

Matapang si Mierre, walang pakialam. Tuloy-tuloy ang pagsubo, parang nagmamakaawang pigain pa ang natitirang lakas ng kargada. Pinapalo ng dila ang ulo, sinisipsip ang katawan ng burat, pinapasok pa hanggang lalamunan.

Kasabay nito, inilabas ni Mierre ang sariling burat mula sa bikini briefs. Matigas na matigas, halos kumikibot sa hangin, nangingintab ang ulo sa kapal ng precum na umaagos. Dinakma niya iyon at sinimulang jakulin nang madiin.

“Ughhh...puta… ang tigas mo, Mierreee,” napabulong si Warren na nanonood. Nakita niya kung paano dumausdos ang makapal na pre sa kamay ng lalaki, bawat stroke ng palad ay parang mas lalo pang nagpapatigas.

Kitang-kita niya rin ang rhythm, pabilis nang pabilis ang pagbate habang sinusubo si Folger. Ang contrast ng dalawang kilos, ang bibig na humihigop at ang kamay na humahataw sa sariling burat, ay parang musika ng libog na umaalingawngaw sa ilalim ng puno.

At kahit tatlong beses na siyang nilabasan kanina, napansin ni Warren na bumabangon ulit ang sariling tarugo. Mabigat ang paghinga niya, nanginginig ang kalamnan, pero tumitindig ulit ang burat, para bang wala nang limit ang katawan niya.

Sa isang iglap, nakalimutan niya si Russell. Ang naiiwan na lang sa utak niya ay ang tanawin ng dalawang lalaking nilalamon ng libog sa harap niya.

Namumula na ang buong mukha ni Folger, pati leeg at dibdib, pawisan at nanginginig. Tuluyan na siyang sumigaw, halos pumutok ang ugat sa leeg:

“Teka! Teka! Time out! Fuck—shit! Hindi ko na kaya fuuuuck! Tangina!”

Agad namang kumalas si Mierre, lumuwa mula sa burat nito at napapikit habang humihingal. “Ahhh putangina… nakakabitin!” reklamo niya, pero mahigpit pa rin ang hawak sa sariling tarugo. Hindi mapakali ang mga daliri, tuloy-tuloy sa paglalaro ng matigas na uten kahit hindi niya namamalayan.

Sinimulang kalasin ni Warren ang mga buhol ng lubid na nakapalupot kay Folger. “Kailangan munang mag-recharge nitong parekoy natin,” sabi niya, medyo nakangisi, habang pinapalaya ang kasama.

Napakamot sa ulo si Mierre, frustrated, habang patuloy na binabate ang sarili. “Ughhh… wala. Mahuhuli na talaga ako sa puntos. Puro solo lang magagawa ko.”

Tinapunan siya ni Warren ng mapanuksong tingin. “Intay ka lang diyan. Ako haharapin mo.” Pilyo ang ngiti niya habang tinatapos tanggalin ang huling tali.

Pagkalaya, nag-stretching agad si Folger, pinapagalaw ang balikat at braso na namanhid sa pagkakagapos. “Kaya mo pa? Pang-apat mo na ’to,” asar na tanong niya kay Warren.

Nginisihan ni Warren si Mierre, parang lalong nang-uuto. “Hetong si Mierre, nililibog ako eh. Hinahamon ako.” Tapos ay tumuro sa mataas na puno kung saan naroroon ang treehouse. “Ano? Doon tayo? Ayaw ni Folger, eh. Takot.”

Nag-ayos si Mierre, pinasok ulit ang burat sa bikini briefs, pero bakat pa rin ang tigas na hindi mapigilan. “Sige ba. Kaya ko rin umakyat ng puno.”

“Sige kayo nang bahala,” ani Folger, sabay talikod at kumuha ng tuwalya. “Ako naman ay magpapahinga dito sa baba.” Sinimulan na niyang isuot ulit ang camo briefs at damit.

Si Warren naman ay sumuot muli ng camo bikini, pinatpat ang pawis sa dibdib, at ngumisi kay Folger. “Sige. Huwag kang aalis diyan, ah. Pero kunan mo muna kaming umaakyat.”

Namumula na ang buong mukha ni Folger, pati leeg at dibdib, pawisan at nanginginig. Tuluyan na siyang sumigaw, halos pumutok ang ugat sa leeg:

“Teka! Teka! Time out! Fuck! Shit! Hindi ko na kaya fuuuuck! Tangina!”

Agad namang kumalas si Mierre, lumuwa mula sa burat nito at napapikit habang humihingal. “Ahhh putangina… nakakabitin!” reklamo niya, pero mahigpit pa rin ang hawak sa sariling tarugo. Hindi mapakali ang mga daliri, tuloy-tuloy sa paglalaro ng matigas na uten kahit hindi niya namamalayan.

Sinimulang kalasin ni Warren ang mga buhol ng lubid na nakapalupot kay Folger. “Kailangan munang mag-recharge nitong parekoy natin,” sabi niya, medyo nakangisi, habang pinapalaya ang kasama.

Napakamot sa ulo si Mierre, iritable, habang patuloy na binabate ang sarili. “Ughhh… wala. Mahuhuli na talaga ako sa puntos. Puro solo lang magagawa ko.”

Binigyan ni Warren ng mapanuksong tingin ang lalaki. “Intay ka lang diyan. Ako haharapin mo.” Pilyo ang ngiti niya habang tinatapos tanggalin ang huling tali.

Pagkalaya, nag-stretching agad si Folger, pinapagalaw ang balikat at braso na namanhid sa pagkakagapos. “Kaya mo pa? Pang-apat mo na ’to,” pang-asar na tanong nito.

Nginisihan ni Warren si Mierre, lalong nang-aakit. “Hetong si Mierre, nililibog ako eh. Hinahamon ako.” Tapos ay tumuro sa mataas na puno kung saan naroroon ang treehouse. “Ano? Doon tayo? Ayaw ni Folger, eh. Takot.”

Nag-ayos si Mierre, pinasok ulit ang burat sa bikini briefs, pero bakat pa rin ang tigas. “Sige ba. Kaya ko rin umakyat ng puno.”

“Sige kayo nang bahala,” ani Folger, sabay talikod at kumuha ng tuwalya. “Ako naman ay magpapahinga dito sa baba.” Sinimulan na niyang isuot ulit ang camo briefs at damit.

Si Warren naman ay sumuot muli ng camo bikini, pinatpat ang pawis sa dibdib, at ngumisi kay Folger. “Sige. Huwag kang aalis diyan, ah. Hanggang sa matapos kami. At baka maligaw ka rin. Pero kunan mo muna kaming umaakyat.”

Nagsimula silang umakyat pataas. Parehong naka-bikini briefs lang sina Warren at Mierre, kaya bawat galaw ng katawan ay lantad: ang muscle definition ng kanilang mga hita habang tumutulak pataas, ang likod na kumukurba sa bawat hatak ng braso, at ang bukol na bumabakat sa manipis na tela, halos tumutulak palabas kapag humihigpit ang hawak sa sanga. Kita pa ang pagkabasa ng bikini dahil sa precum.

Si Warren, laging nauuna, at kitang-kita ng lente ni Folger mula sa baba ang flex ng glutes nito sa bawat angat ng paa. Si Mierre naman, sumusunod sa likod, bakat ang tigas na titi kahit natatabunan ng tela. Ang lente ay sumusunod sa bawat hakbang: ang mga hubog ng katawan, ang pag-kibot ng puwet, at ang mga pasimpleng sulyap ng dalawa sa isa’t isa habang umaakyat.

Nasa backpack nina Warren at Mierre ang kanilang sariling mga tripod at phones, nakatago pero ramdam ang bigat habang binubuhat paakyat.

Sa wakas, nakaabot sila sa itaas. Ang treehouse ay mukhang luma at abandonado, pero matibay pa rin ang structure. Ang sahig ay gawa sa matigas na kahoy, may bahagyang lumang amoy ng alikabok at dahon. Ang dingding ay butas-butas, pinapasok ng mga sinag ng araw.

May isang malaking bintana sa gilid: isang bukas lang ang frame. Kung saan matatanaw ang bughaw na dagat at ang puting mga alon na kumikislap sa ilalim ng makulimlim na kalangitan. Gusto sanang sumilip ni Warren pero agad nang nag-aayos ng tripod si Mierre. Nakisunod rin siya. Pareho silang nag-setup sa magkahiwalay na sulok ng treehouse, nakatutok ang mga lente papunta sa espasyo sa gitna kung saan magsisimula ang kanilang susunod na eksena.

Nagulat si Warren nang biglang niyapos siya nang mahigpit ni Mierre mula sa likod. Mainit at pawisan ang bulto ng lalaki, ramdam niya agad ang bigat ng dibdib at angigting ng muscles na humahapit sa kanyang katawan. Ang hininga nito ay diretsong humahampas sa kanyang batok. Mainit, basang-basa ng libog. Sinundan iyon ng dila, dumudulas sa gilid ng kanyang leeg, tapos ay pagsipsip sa tainga niya, nagpapakuryente ng kilabot sa buong sistema.

Nakadikit sa shoulder blades niya ang matitigas na utong ng binata, halos tusukin siya sa laman. At ang bukol nito, nakakulong sa manipis na bikini briefs, ay mariing umuumpog-umpog sa pagitan ng mga pisngi ng puwet niya, parang nanunuksong humukay papasok.

“Kingina mo, Warren... uhhh... sobrang libog ko na. Gusto kong kantutin ka. Fuck... pakantot mo sa’kin puwet mo. Sobrang hot na hot ako nung nakita kong kinakantot ka kagabi nung sponsor,” lango sa libog na singhal ni Mierre, habang ang mga kamay ay walang patid na lumalamas. Una sa biceps, tapos sa dibdib, at tuluyan sa matigas na bukol sa bikini ni Warren.

“Tangina mo...” lumingon si Warren, nakataas ang isang kilay, “sobrang binitin ka ba ni Russell? Libog na libog ka masyado.”

“Yeah... sobra...” sagot ni Mierre, sabay sakmal sa kanyang labi. Nilaplap siya, walang preno. Higop ng laway, higop ng hininga. Lalo lang humigpit ang yakap, gigil na gigil sa mga muscle ng kanyang katawan, lalo na sa katigasan na naman ng burat niya sa loob ng camo bikini, na muli nang naglalawa ng precum.

Mabilis siyang pinaikot ni Mierre at agad lumuhod sa harap niya. Kinagat nito ang garter ng kanyang bikini briefs, binaba iyon ng marahas hanggang sa pakawalan ang tirik na tirik niyang uten.

“Ughhh...” singhal ni Warren, halos manlupaypay. Iba na ang sensitivity ng titi niya na bugbog na sa maghapon, pero matigas pa rin. Ang sarap ay may halong ngilo, pero lalong nag-aapoy sa kakaibang paraan.

Lalong napasigaw siya nang sinimulang tsupain ni Mierre. Uhaw na uhaw ang bawat galaw ng bibig: pinaglalaruan muna ang ulo gamit ang labi, sinusupsop na parang gusto lamunin lahat ng katas. Napa-tiptoe si Warren, napatingkayad sa kakaibang sensasyong iyon. Hilo, sarap, kirot. Pagkatapos ay nilulon na nang buo ni Mierre ang kanyang burat, sagad hanggang lalamunan.

Nakita niyang nakatingala si Mierre, halos mangiyak-ngiyak, subalit nakatitig sa kanya mula sa ibaba. Nakaluhod ang guwapong lalaki, may tarugo sa bibig. At si Warren, nakatingin pababa, barako pero nilulunod ng libog ang utak.

Tumagilid siya, napatingin sa screen ng phone na nakatutok sa kanila. Kitang-kita sa lente ang hitsura: siya, nakatayo, naka-bikini briefs hanggang tuhod, at isang lalaking nakaluhod, tsinutsupa siya nang sabik. Sa gilid ng frame, makikita pa niyang hinuhubad na ni Mierre ang sariling briefs, pinakawalan ang tarugo nito, at sinasalsal nang marahan, pinapahid ang makapal na precum sa ulo.

Biglang naramdaman ni Warren ang isang daliri na pumasok sa kanyang butas. “Fuck—uhhh!” Napatingala siya sa dingding, nasilaw pa sa sikat ng araw na pumapasok sa bitak. Kumadyot siya paabante, binugbog ang lalamunan ni Mierre. Dalawa na ang daliri. Tapos tatlo.

“Putangina mo ka! Ang sarap niyan!” halos bulyaw niya.

Sandaling lumuwa si Mierre, punong-puno ng laway ang labi. “Tangina ang sarap mong fingerin. Ang tender sa loob,” sabay subo ulit.

“Uhhh tangina naman kasi... nadildo at nakantot na ’yan... ughhh... tapos ngayon kakantutin mo ulit...” humahalinghing na tugon ni Warren.

Lumuwa ulit si Mierre, hingal. “Okay... sabi mo eh. Kantutin na kita.”

Agad siyang pinahiga sa papag ng treehouse, malamig at gaspang ng kahoy ang kumiskis sa balat niya. Pinataas ang mga binti, sinampay ang paa sa balikat, at tinutok ang ulo ng matigas na uten sa butas.

“Tangina mo... ughhh ang tigas mo,” ungol ni Warren, sabay pisil sa sariling utong.

“Kantutin na kita!” sigaw ni Mierre, sabay ulos.

Ragasang pumasok ang burat ni Mierre, marahas at malalim. Ang bawat banat ay mabilis, gigil na gigil, walang alinlangan. Ramdam ni Warren ang bugbog na lagusan, pero bawat tama sa G-spot ay nakakapanginig ng buong katawan. Nag-uungulan at nagmumurahan silang dalawa.

Tinitigan niya si Mierre: ang katawan nito, balot ng muscle, kumikintab sa pawis, bawat hampas ng balakang ay parang piston na tumutuhog sa kanya. Lalo lang siyang nahibang sa libog.

“Tangina mo... ang sarap mong barurutin! Tangina!” napakagat-labi si Mierre, pawisan ang mukha, nakatutok ang mata sa kanya.

“Oo tangina! FUCK! Warakin mo puke ko! Putangina ka!” bulyaw ni Warren, sabay jakol sa sarili.

Gumalaw ang papag, nag-uga ang buong treehouse. Ramda niya ang lamig at gaspang ng kahoy sa kanyang likod, tunog ng hangin sa labas, mga sinag ng araw na tumatagos sa dingding. Lahat iyon ay humalo sa tunog ng malalakas na ungol at hampasan ng laman nilang dalawang nagkakastahan. Napatingin si Warren sa phone at halos mahibag sa nakikita. Siya, isang maskuladong pawisang barakong nakabukaka at tigas titi, ginagawang puta ng isa ring barako gigil sa pagkantot.

Bumaba ang mukha ni Mierre, nilaplap siya, at tumugon siya nang buong apoy.

“Tangina... heto na... puputok na ako sa’yo!” ungol ni Mierre, halos kagat ang labi habang patuloy sa pagkadyot.

“Shit... sige! Sabay na! Sabay na tayo!” sagot ni Warren, binilisan ang pagbate sa sariling uten.

At sabay nga. Sumirit ang mainit na tamod ni Mierre sa kanyang lagusan, puno, sumabog sa loob. Kasabay noon, dalawang malalakas na putok ang lumabas kay Warren, tumama sa abs nilang dalawa, dumaloy sa pawis na balat.

Pareho silang umungol, malalakas, nangingisay, pero magkahinang pa rin ang bibig sa halikan. Nakadugtong hanggang sa kumalma ang mga katawan at unti-unting nagrerelax ang paghinga.

Nang tuluyan silang mahimasmasan, nagkalas ang kanilang mga katawan. Parehong pawisan, parehong hingal, ngunit kailangan nang kumilos. Muling sinuot ni Warren at ni Mierre ang kanilang mga briefs, inadjust ang garter at inayos ang kanilang mga cellphone at tripod.

Habang pinupunasan niya ang sariling dibdib, napabaling si Warren sa malaking bintana ng treehouse. Napako ang tingin niya sa tanawin sa kabila, at biglang nanlaki ang kanyang mga mata.

Mula roon, kita ang tagong gilid ng isla. Nakabalandra ang cruise ship na iniwan nila kanina, at ang mas maliit na barko na una niyang napansin. Sa paligid, may mga armadong bantay na nagroronda, mahigpit at alerto, para bang militar.

Ngunit ang mas nakagigimbal: may mga taong pinapapasok sa barko, lahat ay nakatungo, bitbit ang malalaking bag. Nakilala ni Warren ang ilan bilang mga trabahante sa cruise, ngunit tila wala silang sariling kusa parang inutusan lang, o kaya’y pinilit. Mayroon ding ilang malalaking metal na kahon na ikinarga sa mga troli. Mga sealed shipments iyon, mukhang hindi basta-basta. Walang duda: iyon na marahil ang illegal substances na pinaghihinalaan niyang ikinakasa sa likod ng pageant.

“Shit! Shit! Tingnan mo, Mierre!” turo ni Warren, kumakabog ang dibdib.

Bumaling si Mierre sa bintana at napasinghap, “Fuck... ano’ng nangyayari diyan!”

“’Yan na nga ang hinala ko... may trafficking na nagaganap sa cruise habang nagpa-pageant tayo. Mukhang gawa ng Politica Verra Mafia!” deklara ni Warren, mariing bulong na parang siya mismo’y natatakot sa bigat ng katotohanang kanyang binitawan.

Ngunit bago pa sila makapag-react ng mas malalim, isang malakas na sigaw ng lalaki ang sumabog mula sa gubat sa malayo.

“AHHH! HUWAG! HUWAG NIYO ’KONG KUNIN! TULOOOONG!”

Nagtagpo ang tingin nina Warren at Mierre. Pareho silang nabalisa.

“Bumaba ba tayo?” tanong ni Mierre, nanginginig ang tinig.

“Hindi ba mas safe dito sa taas?” sagot ni Warren, pero agad din niyang naalala, “kaso... si Folger.”

Nagdesisyon silang bumaba. Ngunit bago pa sila makagalaw nang tuluyan, napansin nila agad ang ibaba.

“Nawawala si Folger!” sigaw ni Mierre.

Parang kinurot ang sikmura ni Warren. Ang dami na namang tumakbo sa isip niya: si Folger ba ay kakampi, kalaban, o biktima? Ang nakakapagtaka: naiwan ang gamit nito sa lupa, pati ang tatlong bag. Kung aalis si Folger, bakit wala siyang dala?

Maingat ngunit mabilis silang bumaba. Pinulot nila ang mga bag, saka nagsuot agad ng damit.

“Saan tayo pupunta?” hingal na tanong ni Mierre.

“H-hindi ko alam... pero siguro dapat sa mga tent,” sagot ni Warren. Pero kahit siya, ramdam ang dagundong ng dibdib.

Habang tinatahak nila ang makapal na kakahuyan, biglang may sumulpot sa harapan nila.

“Jonriel!” tawag ni Warren, halos hindi makapaniwala.

“JONRIEL?!” gulat na sigaw din ni Mierre. “Akala ko—akala ko wala ka na!”

Ngunit walang paliwanag na ibinigay ang binata. Hinawakan ni Jonriel ang kanilang mga kamay, mariin, “Saka na tayo mag-usap. Halika na!” Hinila sila nito, halos mabuwal sila sa pagmamadali.

Habang humahangos, napasigaw si Warren, “Nakita ko kung saan nila ginagawa ang trafficking! Nililipat na nila ang mga tao at shipment! Pero ang daming armado! Safe ba tayo?”

“Pupunta tayo sa tinataguan ko. Doon na muna tayo,” seryosong sagot ni Jonriel.

Ngunit bago sila tuluyang makalayo, muling may sumulpot mula sa harapan nila. Isa pang lalaki. Nakadamit ito at mukhang galit.

“BRADY?!” gulat na sigaw ni Warren.

Laking takot niya nang bigla na lang naglabas ng baril si Brady at itinutok iyon kay Jonriel.

“Ikaw ba ’yan, Jonriel?! Bitawan mo sila!”

--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

[SS-1607] Stepbro's Birthday

STEPBRO'S BIRTHDAY

You didn’t even wanna be there.

The stupid pink cake. The party hats. The glitter.

You didn’t even like your stepbrother that much.

But your mom made you go.

"It’s his birthday," she said.

So you showed up. Brought a bottle of wine and kept to yourself.

Everyone else at the party? All guys. All gay.

Hot ones, too—shirtless, buff, glitter on their pecs. Laughing, touching.

You sat in the corner and drank.

Glass after glass.

You don’t remember much after that.

You wake up the next morning with a headache and a dry mouth.

The house is quiet. No more party noises, no more thumping music.

Just the light coming in through the blinds.

And him.

Your stepbro.

He shifts. His now sitting on the edge of the bed.

In nothing but grey briefs.

He’s not talking. Just drinking from a glass. Looking down at you.

Like he’s waiting.

“W-what?” you mumble.

“You forgot my birthday gift,” he says.

His voice is calm, but there’s something about it. Heavy. Hot.

You sit up slowly.

His thighs stretch wide. The bulge in his briefs is...

You swallow hard.

“Dude, I—”

“Don’t say no,” he says. “I’ve been waiting all year for it.”

You try to laugh. You’re not even sure if he’s joking.

But he doesn’t smile.

You reach for your phone.

Call your girlfriend.

“Hey… Can we move lunch to dinner instead? Yeah. Hungover. Sorry.”

You hang up.

You look at him again.

He’s leaning back now, arms behind him, abs tight, his dick swelling against the fabric.

Fuck.

You walk toward him, still in last night’s clothes.

He raises an eyebrow.

“So… what do you want for your birthday?”

He smirks. “Surprise me.”

You drop to your knees.

You can’t believe you’re doing this.

But you’re doing it.

You pull his briefs down slowly. His cock springs out, thick, already leaking.

You hesitate.

He cups the back of your head.

“Suck it, for the birthday boy.”

And you do.

You give him everything.

Lick every inch. Worship his thighs, his hips, his abs.

He moans your name when he cums, painting your tongue and chin with thick spurts.

You’re breathless. Rock hard.

He licks your lips clean.

“Best gift ever,” he says.

--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

[SS-1605] Ken Lifelike

KEN LIFELIKE

The red curtains pulled back. Lights hit sculpted abs slick with oil. In front of a hungry livestream, two oddball dollmakers unveiled their masterpiece: Ken Lifelike.

“He’s not for sale,” one of them grinned, caressing the jawline like it was sacred. “This one’s... personal.”

The chat blew up.

“That’s not plastic…”

“Did he just breathe???”

“Doll my ass—he’s ALIVE”

Ken didn’t move. He looked too good—like a wax statue with heat in it. His skin was velvet-smooth, glistening. Eyes blank but deep, like something was still inside. Watching.

When the stream ended, they didn’t shelf him. They rolled the whole display down a narrow, candlelit staircase. Each step creaked like it knew something dark was going down.

The basement was like a ritual room—stone walls carved with weird symbols, chains hung like trophies. The air was thick. Heavy with incense, sweat, and... something sticky sweet.

They opened his box. One held up a black onyx rod, etched with runes. The other leaned in close and whispered:

“Ex corde doloris, in carne ludus.”

A pulse of heat burst from the floor.

Ken’s body twitched. He gasped, loud and raw. His muscles flexed, his head jerked.

“What the—? You sick freaks—”

Snap.

A snap of fingers, and he stopped mid-rage. Eyes widened. Pupils stretched. His mouth dropped open as his whole body started shaking.

“Oh god,” he whispered. “What... what’s happening to me...”

“No more cool kids,” one of them said, sliding a hand across Ken’s chest.

Ken fell to his knees like his bones had melted. He was hungry—rubbing against them, grinding, panting like an animal. Sweat poured down his chest, pooling between perfect abs. His fingers clawed at their clothes, his tongue begged for touch.

It wasn’t slow. It was desperate. The dollmakers didn’t even speak—they just moved, taking him, feeding off his broken pride. Moans echoed through the chamber, wet and ragged. Hands everywhere. Skin slapping skin. Mouths gasping.

Ken begged between groans.

“Please—don’t stop—I need—”

He writhed on the cold floor, body slick with heat, mind slipping. One of them pulled his head back and kissed him deep—Ken moaned into it like he was drowning. The other smeared something thick and shining across his chest.

Their cream.

Silver. Warm. From a custom vial, collected after every session.

As soon as it hit him, Ken arched with a cry—and froze. Mouth half-open, eyes rolled back. His body locked mid-twitch.

Still. Silent.

Lifelike.

Lifeless.

The dollmakers stood there, flushed, panting. One of them licked his finger clean.

“Tomorrow’s stream?”

The other smiled, fixing Ken’s jaw so it looked a little more inviting. “Let’s show them what real art looks like.”

--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

PSIB 24

ANG PAGGAWA NG DEBONAIR OUTDOOR VIDEOS

Maaga na namang nagising si Warren. Tahimik siyang lumabas mula sa tent nang bukang-liwayway pa lang, tangan ang malamig na simoy ng dagat na kumakapit sa kanyang balat. Ang tanging suot niya ay ang brown trunks na ginamit pa niya sa challenge kagabi, mababa ang cut, at hapit na hapit sa kanyang balakang.

Humakbang siya papunta sa dalampasigan, pinagmamasdan kung paano unti-unting sumisiklab ang langit sa kulay kahel at ginto. Habang nakatanaw, napansin niya ang isang barkong papalapit. Hindi ito papunta sa event area ng pageant; bagkus, tumatahak ito sa kabilang bahagi ng isla, sa gilid na hindi niya kita mula rito.

Sinundan niya ng tingin hanggang halos mawala na sa paningin—pero bago tuluyang maglaho, naaninag niya ang mga lalaking nasa ibabaw ng barko. Matitikas ang tindig, suot ang fatigue at bullet-proof vests, hawak ang mahahabang baril. Naka-alerto. Tila may binabantayan… o may kailangang protektahan—o itago.

"Fuck. Fuck. Fuck." Umikot ang isip ni Warren. Iyon na ba ang barko na kumukuha ng mga tao at drogang tinatraffic? Nasa gitna siya ng takot at tapang. Ayaw niyang walang magawa habang may posibleng krimen na nangyayari. Pero alam din niyang ang Politica Verra ay hindi biro. Kahit tinapangan niya si Mr. Ten kagabi, iyon ay apoy ng galit at libog—hindi ito pareho ngayon. May mga armadong tauhan na. At kahit siya ang pinakamagaling na puta rito, hindi siya superhero.

Ramdam niya ang bigat ng tibok ng puso niya habang nagmamadaling bumalik sa tent. Pagpasok niya—wala na roon si Brady.

Nanlaki ang mata niya. Kumabog lalo ang dibdib. Ito na ba iyon? Lalabas na ba ang katotohanan tungkol sa kasabwat sa mga kaguluhan? Pupunta ba si Brady roon sa lugar ng barko?

Lumabas siya at naglakad-lakad sa paligid, hinahanap ang lalaki. Tinitingnan niya ang mga anino sa loob ng ibang tent—kumpleto ang mga kasama niya, pero si Brady, wala.

“Putangina, Warren!” Isang malakas, galit na boses ang pumunit sa umaga.

Napatigil siya, papasok na sana sa kakahuyan, nang makita niya si Brady. Nakaitim ito na speedo, mabilis at mabibigat ang yabag, may halong inis at alala sa mukha.

“Puta! Saan ka na naman naggagala, ang aga-aga!” bulyaw nito.

Nagulat si Warren, napasinghap. Bihira lang niya marinig si Brady nang ganito—sanay siyang lambing, seryoso, o mapanuyo ito.

“H-huh? N-nag-iikot-ikot. Hinahanap kita, wala ka sa tent,” paliwanag niya.

Hinawakan siya nito sa braso, mahigpit. “Pucha, paggising ko, wala ka na. Nag-alala ako sa’yo! Paano kung may mangyari?”

Kita naman ni Warren na kahit galit ang tono, totoo ang pag-aalala. “Malaki na ako. Kaya ko ang sarili ko.”

“Kahit na! Nasa isla tayo. Maraming puwedeng mangyari!” giit nito.

May kung anong bigat ang tono, parang may mas alam si Brady pero ayaw sabihin. “Teka—bakit? Ano ba ’yung pwedeng mangyari? May nangyayari ba?”

“Basta, huwag kang gagala,” iwas nito.

“Brady… aray, ang sakit mong humawak.”

Lumambot ang hawak, pati ang mukha ng lalaki. “Pangako mo sa akin, Warren na hindi ka mawawala sa paningin ko today. Hanggang matapos ang pageant.”

Ominous ang undertone, at ramdam ni Warren iyon. Hindi niya alam kung maiinis siya na naglilihim ito, o kikiligin kasi protektado siya.

Sumimangot siya. “Nawiwirduhan ako sa’yo ngayon. Ano ba nakain mo?”

“Wala pa,” ngumisi ito at inakbayan siya, “Hmm… ikaw na lang kainin ko?”

Lalapit na sana ang mukha ni Brady pero umurong si Warren. “Oh? Maninigaw ka tapos hahalik ka?”

Yumakap ito. “Sorry na. Nag-alala lang.”

Hinayaan niyang maglapat ang kanilang mga labi at sa ilang segundo, nakalimot siya sa kaba kanina.

Bigla namang nag-alarm ang malalakas na speaker mula sa event space sa beachside. Ginigising na ang mga contestant para sa bagong umaga, bagong challenge.

Maya-maya, isa-isang nagsilabasan mula sa kani-kanilang tent ang mga kalahok. Kahit umaga na, makapal ang mga ulap na bumabalot sa langit, kaya’t parang may kulay-abo na tabing ang liwanag. Malamig-lamig ang simoy, at sa kabila ng katahimikan ng dagat, may bahagyang bigat sa hangin—parang may binabalitang paparating na bagyo o mabigat na pangyayari.

Nakasuot ang bawat isa ng kani-kaniyang makukulay at masisikip na trunks, na parang iniukit sa kanilang mga katawan. Halos lahat ay may bumabakat na morning wood, nakabigat sa harapan ng manipis na tela. Ang ilan ay nangingintab na ang balat mula sa langis na ipinahid nila kagabi, ngayon ay muling buhay sa ilalim ng mapusyaw na umagang ilaw.

Pinangunahan ni Russell ang fasted jogging sa kahabaan ng baybayin. Tumitipa ang kanilang mga paa sa mamasa-masang buhangin, habang sa di-kalayuan ay gumugulong ang mga ulap na kulay tingga. Walang mga biro o pahaging na bastos ngayon—seryoso ang pacing, parang lahat ay may tinatagong enerhiya para sa mamayang challenge.

Pagkatapos ng tatlong ikot sa itinakdang ruta, inutusan ni Russell na mag-bodyweight exercises sila sa malapit na clearing. Push-ups, squats, planks, lunges. Pinipiga ang init ng kanilang mga kalamnan kahit kulimlim at malamig ang paligid. Hindi na sila pinilit maglagay ng landi gaya ng nakaraang dalawang araw; malinaw na ang utos ni Russell, “Mag-ayos ng katawan, mabigat ang challenge mamaya.”

Pagkatapos ng halos kalahating oras, nagkayayaan silang bumalik sa dalampasigan. Isa-isang tumalon sa tubig ang mga lalaki, ang mga hampas ng alon ay malamig pero nakakapreskong hugot mula sa init ng workout. Tila nililinis ng dagat ang pawis at pagod, pero may kakaibang tensyon sa kanilang mga galaw na parang ramdam ng lahat na may mabigat na mangyayari sa araw na ito.

Matapos magbanlaw sa dagat, nagtungo ang mga lalaki sa freshwater showers na nakatayo malapit sa gilid ng kampo. Isa-isang nagsabon, tinatanggal ang alat at pawis ng umaga. Ang ilan ay nagbibiruan pa habang sinasabon ang sarili, pero mabilis din silang naging seryoso nang maalala ang utos para sa araw.

Pagkatapos magpatuyo, sinuot nila ang mga kasuotan na naka-assign sa kanila para sa challenge. Para silang cast ng Indiana Jones — puting cotton shirt na maluwag pero bahagyang dumidikit pa rin sa pawisan nilang balat, khaki pants na malinis at maayos ang tahi, at khaki vest na puno ng maliliit na bulsa. Pero sa ilalim ng lahat ng iyon, mahigpit na nakalapat sa kanilang balakang ang camo-patterned na bikini trunks, tila paalala na anuman ang suot sa ibabaw, nananatili pa rin silang Dashing Debonaires. Walang paliwanag kung bakit ganoon ang tema, at lalo lang dumagdag iyon sa tensyon at misteryo ng araw.

Napansin ni Warren na halos hindi na umaalis sa tabi niya si Brady. Bantay-sarado ito—parang bodyguard na sabay boyfriend sa lambing. Minsan, naiisip niya kung siya ba ang may gagawing kasalanan at pipigilan ni Brady, pero sa tuwing sumisilip siya sa gilid at nakikita ang pabirong ngiti o kunot-noong pag-aalala ng lalaki, natutunaw ang hinala.

Maya-maya’y dumating sina Edenberg at Keiron, parehong may tinutulak na malalaking trolley. Nang buksan iyon, puno pala ng mga packed sandwiches at bote ng soymilk at protein shakes. Isa-isang ipinamigay ng dalawang returnees ang pagkain.

“He-to na ang breakfast natin?” tanong ni Collo na halatang nabigla.

“Oo, pinadala lang sa amin ni Edenberg,” sagot ni Keiron habang patuloy sa pamimigay.

“Grabe naman, sobrang downgrade. Sa cruise, sosyal ng pagkain natin,” reklamo ni Rojiero habang binubuksan ang foil ng sandwich.

“Asan si Django?” tanong ni Russell, pinapalinga-linga ang paligid.

“Hindi namin alam. Sabi rin kasi, wala ang mga trabahante—busy daw lahat ngayon,” sagot ni Keiron.

Kumunot ang noo ni Edenberg. “Hindi pa rin nagpakita sa amin, eh. Baka nasa mga sponsors.”

Napataas ang kilay ni Warren. Sa mga nakaraang araw, napapansin niya na bawat maliit na detalye ay tila konektado sa aninong nagkukubli sa kabilang bahagi ng isla.

Kumain na lang sila ng tahimik. Masarap naman ang pagkain at sapat para magbigay ng enerhiya. Sinabihan sila ni Edenberg na damihan ang kain at magbaon, dahil mahaba raw at mabigat ang challenge.

Pagkatapos, binigyan sila ng tig-iisang kahon. Sa utos ng returnees, sabay-sabay nilang binuksan iyon. Nasa loob ang isang bago at mamahaling iPhone—walang SIM, pero naka-connect sa isang pribadong satellite WiFi ng isla.

Kasama ng telepono ang dalawang pirasong cardboard. Binasa ni Warren ang una:

You are a movie star!

Using the provided phone, you and your assigned partner will create a live-streamed outdoor erotic film in the island’s forest. This performance is broadcast directly to the sponsor-judges, who will watch in real time. You must use the natural surroundings to make your presentation unique, daring, and unforgettable. This is the highest point-giving challenge in the pageant. Be creative, be fearless, and push boundaries—every risk could be your edge.

Pagbukas niya ng pulang cardboard, iisang pangalan lang ang nakasulat:

Folger.

Napatingin si Warren at nakita si Folger na nakangiti, naka-thumbs up pa.

Narinig niyang magsalita si Jaylad mula sa kabilang gilid, “Si Brady ang kapareha ko.”

Agad na sumabat si Brady, “Puwede bang ‘yung roommate na lang ang partner ko?” Seryoso ang tono, halos hindi na tumitingin sa iba kundi kay Warren lang.

Tumuro si Russell sa sarili. “Kami tinatanong mo? Hindi naman kami sponsor. Wala kaming magagawa diyan. Ako nga, kasama din sa inyo para may partner si Ford.”

Ngumisi si Ford, “Humanda ka.”

Mabilis na kumilos ang lahat—kumuha ng pagkain, tubig, at kung ano pang puwedeng dalhin. Si Warren, bukod sa mga iyon, ay nagdala rin ng ilang sex toys na plano niyang isama sa palabas. At isang tinidor—hindi para sa pagkain, kundi para may sandata kung sakaling may hindi inaasahang mangyari.

Lumapit si Brady bago sila tuluyang maghiwa-hiwalay. “Uh… ingat ka ah. Bawal din daw tayo masyadong malapit sa isa’t-isa habang nagpi-perform, at malaki ang kakahuyan.”

“Ingat ka rin. Hindi naman natin kabisado itong kakahuyan na ’to,” sagot ni Warren.

“Basta… kapag may nangyari, tumakbo ka palayo. Kahit hunch mo lang—takbo. Tawagin mo ang pangalan ko, malakas, para marinig kita.” Saka siya hinalikan—matindi, mahaba, malalim. Halos maramdaman ni Warren na may nililipat itong enerhiya o kaluluwa sa kanya.

Pulang-pula ang pisngi ni Warren nang matapos iyon. Dumating na sina Jaylad at Folger sa tabi nila.

“Lika na,” aya ni Folger, at nauna nang maglakad papasok sa makakapal na puno.

Bago sila tuluyang maglayo, muling sumulyap si Brady kay Warren—mata na puno ng hindi mabasang halo ng pag-aalala, utos, at pananabik—bago tuluyang lamunin ng kakahuyan ang mga pares.

——————————————————————————

Nakatingin si Warren sa nakangiting si Folger habang tumatahak sila sa makipot na trail, dala sa kaliwang kamay ang tripod at sa kanan ang bagong labas na iPhone.

“Hanggang sundown tayo,” sabi nito, “ibig sabihin, puwede tayong mag-spot hopping. Parang sex tour lang sa isla.”

Napangisi si Warren. “Ilang beses mo na bang kaya sa isang araw?”

“Pre-pageant? Dalawang beses lang ang pinaka-max ko. Pero mula nang magsimula ’to… nakakaya ko na apat,” sagot ni Folger, may halong yabang.

Tumawa si Warren, “Pareho pala tayo nung dati. Pero ngayon, kaya ko na limang beses. Minsan, anim kapag todo adrenaline.”

“Taena,” natatawang wika ni Folger. “Mukhang challenge mo na ako.”

“Tingnan na lang natin mamaya.”

Binuksan ni Warren ang iPhone at binusisi ang laman. Isang app lang ang naka-install—walang Safari, walang social media, walang kahit anong settings na pwedeng baguhin. “Verra Video” ang pangalan. Kumislot ang sikmura niya. Verra.

Napansin ni Folger na natigilan siya. “Uy. Okay ka lang?”

“Seryoso lang,” sagot ni Warren, nakatitig sa screen. “Kapag binuksan mo ’to, diretso livestream sa sponsors. Walang stop button.”

“Eh di dapat maganda agad first frame,” sabi ni Folger, sabay kindat.

Makalipas ang ilang minuto, nakarating sila sa isang bukana na parang likha para sa tagpo nila na isang tagong bamboo grove. Makipot ang pasukan, halos yumuyuko sila para makalusot. Pagdating sa loob, isang bilog na clearing na pinalilibutan ng tuwid at matataas na kawayan, ang canopy nito nagsasala ng malambot na liwanag ng araw. Ang sahig ay malambot na lupa, may ilang tuyong dahon at lumang mga tangkay. Tahimik, maliban sa banayad na tunog ng kawayan na nagkikiskisan kapag may hangin.

Itinayo nila ang tripod at tinutok sa magkaibang anggulo, kita ang buong katawan nila sa dalawang perspective. Nang makitang naka-live na sa Verra Video, naglapit sila. Una’y banayad na halikan, marahan lang, parang kinikilatis muna ang isa’t isa sa harap ng camera.

Dahan-dahan nilang hinubad ang mga suot, pati ang camo trunks. Walang pagmamadali, pinapahaba ang bawat sandali—pinapahaplos ni Warren ang palad sa dibdib ni Folger, habang si Folger naman ay marahang hinihimas ang batok at batok pababa sa likod ni Warren. Yakapan. Haplosan ng mainit na balat sa balat.

Nag-umpisa ang kiskisan ng mga titi—hindi matindi, pero sapat para magdulot ng mga impit na ungol.

“Dahan-dahan muna,” bulong ni Warren.

Lumuhod si Folger at sinimulan siyang isubo. Marahan lang sa simula, pero sa bawat hagod ng dila, nag-iiwan ng basang guhit sa kahabaan. Sinuklian iyon ni Warren, tinutulak siya pababa para mas malalim.

Pumwesto si Warren sa lupa, binuka ang hita at inabot ang puwit ni Folger, dinadama ang butas gamit ang daliri, kasabay ng matinding halikan. Nagsabay silang mag-finger sa isa’t isa, maririnig ang malalalim na hinga sa loob ng grove.

Hanggang sa kinuha nila ang dalawang dildo mula sa bag ni Warren. Pinahiran ng lube at nag-dildohan sila—nakahiga sa tuyong dahon, magkaharap, nakatitig sa mata, sabay-sabay ang pagkadyot. Mas lumakas ang tunog ng kawayan sa hangin, parang musika na tumutugma sa ritmo nila.

Sa huli, sabay silang nagpalabas—tumalsik sa abs ni Folger at sa abs ni Warren, kumalat sa pawisan nilang balat. Huminga sila nang malalim, pero parehong nakangiti.

“Isa na ’yon,” sabi ni Folger. “Five to go?”

“Tingnan natin,” tugon ni Warren, sabay punas sa abs gamit ang tuyong dahon.

——————————————————————————

Matapos magpahinga ng kaunti, tumuloy sila sa mas malalim na bahagi ng isla. Mabigat ang hangin, at habang naglalakad, hindi maiwasan ni Warren na igiya ang ruta patungo sa direksyong nakita niya kaninang umaga—ang panig ng isla kung saan lumitaw ang barko.

Lumampas sila sa ilang mabatong daan at mga buhanging malagkit, hanggang sa sumalubong sa kanila ang isang cave entrance. Malapad ang bukana, nakaharap sa dagat, kaya’t ang alon ay pumapasok nang bahagya, dinadala ang maalat na amoy at malamig na ambon. Ang loob ng kweba ay basa ang dingding, at ang liwanag mula sa labas ay nagbibigay ng halo ng ginto at asul sa paligid.

“Tangina, ang hot dito,” sabi ni Folger, abot tenga ang ngiti.

“Mismo,” sagot ni Warren. Mabilis nilang inihanda ang tripods sa magkabilang gilid, kitang-kita ang cave entrance at ang hampas ng alon sa background.

Nagsimula silang maghubad, hanggang sa wala nang natira. Pumasok sila sa bahaging nababasa ng tubig mula sa alon at naglaplapan—lasa ang alat sa dila, malamig sa ibaba, mainit sa itaas. Lumuhod si Warren, binuka ang puwit ni Folger at kinain ang butas nito, hinahagod ng dila habang ang malamig na tubig ay humahaplos sa kanyang tuhod at hita.

Nagmamakaawa si Folger. “Please, kantutin mo na ako.”

Hindi nag-atubili si Warren. Itinutok niya ang kanyang ari dahan-dahang pumasok, pinagsasabay ang ulos sa ritmo ng mga alon. Sa bawat pasok, maririnig ang ungol na sinasalubong ng echo sa loob ng kuweba.

Biglang may mga yabag sa mabatong pasilyo ng kweba. Malakas ang tunog ng tubig na tumatama sa kanilang mga binti, pero mas malakas ang tunog ng mga paa sa mabuhangin-basa na sahig. Napalingon si Warren, at halos sabay silang natigilan ni Folger.

Nakatayo sa may bukana sina Collo at Rojiero, parehong basa at may pawis, suot na lang ang camo-pattern trunks. Tumama ang liwanag ng araw mula sa labas, kaya’t kita ang outline ng matitigas na bukol sa loob ng trunks ng dalawa.

“Aba, aba,” nakangising wika ni Collo habang pumapasok.

“Pucha, jackpot tayo, Collo,” dagdag ni Rojiero. “Mukhang mid-action pa.” Nag-set up din ng sariling mga tripod at smartphone.

“Kung gusto niyo manood lang kayo,” sagot ni Warren, pero may ngisi na parang nang-aakit. “Pero… mukhang hindi naman kayo ‘yung tipong satisfied lang sa panonood. Ughh agghhh...”

“Tama ka diyan,” ani Collo, sabay lapit at kuha sa bag ni Warren. Kinuha nito ang dalawang dildo. “Mainit na mainit ang show niyo. Sayang kung walang… props.”

Itinaas niya ang isa at ngumiti nang nakakaloko. “Ito, para sa’yo, Warren. Para maramdaman mo rin kung anong nararamdaman niya,” sabay turo kay Folger.

“Huwag mo kong tuksuhin,” sabi ni Warren pero nakangisi, habang si Collo ay dahan-dahang itinulak ang dildo sa likuran niya. Napasinghap siya. “Tangina, Collo…”

“Ganyan, good boy. Huwag kang lalayo,” bulong ni Collo sa tenga niya habang nilalamas ang kanyang dibdib.

Samantala, lumapit si Rojiero sa harap ni Folger na nakakapit sa bato. Hinawakan niya ang baba nito at pinilit na bumuka ang bibig. “Laway mo muna ‘to bago ka labasan ulit,” at ipinasok ang dildo sa bibig ni Folger. Basang-basa na iyon sa lube, pero dinagdagan pa ni Rojiero ng laway mula sa bibig ng binata.

“Uhmm… fuck…” garalgal na ungol ni Folger, ramdam ang alat ng dagat at ang panginginig ng katawan niya habang patuloy siyang binabayo ni Warren mula sa likuran.

“Warren,” ungol ni Collo habang patuloy na pinapasok at hinuhugot ang dildo sa puwit ng binata, “kantutin mo pa. Tangina ang hot mo!"

Warren, habang humihingal, ay sumagot, “Tangina, ‘pag nilabasan ‘to nang walang hawak sa titi, babarurutin ko pa lalo.”

Rojiero, nakangisi, “Oo nga!"  Kumapit nito sa buhok ni Folger at marahas na tinulak-tulak ang ulo nito sa dildo, parang sinusubukan kung hanggang saan ang kaya nitong isubo. “Ayan, good boy. Lunukin mo lahat.”

Walang kahirap-hirap, nanginginig si Folger habang nakakapit sa bato. Tumama ang alon sa kanila at ang malamig na tubig ay lalong nagpatindi ng init ng eksena.

Hanggang sa: “Ahhh! Putangina!” sigaw ni Folger, at sumirit ang tamod niya sa bato sa harap nila, hindi man lang hinahawakan ang sarili.

“Tangina, hands-free!” tili ni Collo, tumatawa.

Si Warren naman ay hindi na nakapagpigil. “Ayan na ‘ko, puta ka!” at mabilis, madiin, at marahas ang huling ulos bago pumutok sa loob ni Folger. Ramdam ng lahat ang bigat ng kanyang hininga habang bumabalot ang init sa malamig na tubig ng dagat.

Pagkatapos, sabay na umatras sina Collo at Rojiero, parehong nakangiti at may kilalang titig.

“Thanks for the quickie cameo,” sabi ni Rojiero. “Gawin niyo ulit ‘to… baka next time mas mahaba.”

“Tangina, baka kami na susunod na bida,” dagdag ni Collo bago sila tuluyang lumabas ng kweba.

——————————————————————————

Matapos ang init ng tagpo sa kuweba, naghanap muna sina Warren at Folger ng batong puwedeng upuan sa tabing-dagat. Doon na rin nila nilantakan ang baon nilang lunch—mga packed sandwich na medyo maalat sa ham at manamis-namis sa palaman, sinabayan ng malamig na soymilk na parang binabalik ang kaunting lakas na naubos kanina. May makeshift na CR sa di-kalayuan, may daloy ng malinaw na freshwater mula sa isang drum na gawa sa bamboo pipes, kaya nakapagbanlaw sila nang maayos, hanggang mawala ang alat ng dagat at lagkit ng pawis.

Pagkatapos, sumandal si Folger sa isang bato, nakapikit. “Pahinga muna tayo?” sabi nito habang unti-unting nilalamon ng antok ang boses.

Hindi tumutol si Warren. Pero hindi rin siya nakahimlay. May kumukurot sa kutob niya na parang may ibang gumagalaw sa paligid, hindi lang ang mga ibon o insekto. Kaya habang nakahiga si Folger, nanatiling gising at alerto si Warren, pinapakinggan ang bawat kaluskos at ihip ng hangin.

Makalipas ang halos isang oras, nagmulat si Folger, inunat ang braso, at ngumiti. “Okay na. Recharge na.” Muli silang nagbihis ng Indiana Jones na get-up—puting shirt, khaki pants, at vest na maraming bulsa—pero pareho nilang alam na sa ilalim ay nandun pa rin ang camo-pattern na bikini trunks na madaling hubarin kung kailangan.

Habang naglalakad, napansin ni Warren na unti-unting nag-iiba ang tanawin. Mula sa makapal na dahon ng kagubatan ay lumitaw ang isang bukas na espasyo na tila isang hardin na itinanim ng mga diwata.

“Wow…” halos sabay nilang bulalas.

Ang paligid ay puno ng mababang halaman na may samu’t saring kulay—pula, dilaw, asul, lila—naglalaban-laban sa liwanag na sumisilip mula sa malalaking siwang ng ulap. Sa gitna ng hardin, may isang napakalaking puno na may lapad ng tatlong tao kung yayakapin. Mula sa katawan nito, umaakyat ang isang hagdang yari sa lubid at kahoy, patungo sa isang maliit na treehouse na halos kasing laki ng tent nila. Sa taas, tanaw ang paligid—ang mga bulaklak, mga alon ng dahon, at ang dapyo ng hangin na parang humahaplos sa balat.

“Tara sa taas?” tanong ni Warren, nakatitig sa hagdang lubid.

“Hala, di ko kaya ‘yan! Matatakutin ako sa taas ng puno,” mabilis na tanggi ni Folger, sabay iling.

“Sayang…” biro ni Warren, pero ngumiti rin. “Sige, dito na lang sa bulaklakan.”

Itinayo nila ang tripod, isa nakatutok mula sa gilid para makita ang buong eksena, isa naman mas malapit para kuhanin ang mga ekspresyon.

Biglang naglabas si Folger ng lubid mula sa bag.

Napaatras si Warren. “Hala… ano ‘yan?”

“Tatalian kita sa puno,” nakangisi si Folger.

“Gago, ayoko," singhal ni Warren. Hindi naman niya masyadong kilala ang lalaki. At may kakilala pa itong sponsor.

“Eh di ba sa talent show niyo ni Brady nag-bondage kayo?” pang-aasar nito.

Napasinghap si Warren pero umiwas ng tingin. “Iba ‘yon. Delikado ‘to dito.”

Bumuntong-hininga si Folger, sabay abot ng lubid. “Eh di ako na lang itali mo. Pampadagdag din ng points, ‘di ba?” Tapos ay walang pasabing hinubad ang vest, shirt, pants, at tinira lang ang camo trunks.

Nag-isip si Warren, at sa huli ay tumango. Tinali niya si Folger sa puno—hindi masyadong mahigpit, sapat lang para magmukhang masunurin ang katawan nito sa lente ng camera, pero madaling matanggal kung sakaling kailangan.

Hindi niya masyadong hinigpitan ang tali—sapat lang para magmukhang kontrolado sa camera, pero malinaw na ito ang “biktima” ng pagkakataon. Magkabilaan ang tali sa pulso, nakaangkla sa puno, at bahagyang nakabuka ang dibdib para lalong ipakita ang hulma ng katawan.

“Ugh… tangina… ano’ng itsura ko?” hingal ni Folger, bahagyang kumikilos para sukatin ang higpit.

Tumingin si Warren mula ulo hanggang paa. Nakataas ang mga braso nito, nakalantad ang kili-kili, ang dibdib, at sa gitna ng trunks ay bakat na bakat ang galit na galit na bukol. Napalunok siya. “Tangina, Folger… Sagpangin kita eh.”

Napakagat-labi si Folger, tumitig pabalik. “Gawin mo. Nanonood sila.”

Lumapit si Warren, idinikit ang labi sa labi nito, marahas at mariin, sabay lamas sa matigas na pektoral. Ang isang kamay niya ay agad sumapo sa nakaumbok na tarugo sa trunks, pinisil nang madiin, sinasadyang hagurin ang kahabaan para lalo itong tumigas.

Mula sa labi, dumulas ang halik ni Warren sa panga, leeg, pababa sa dibdib, at nagtagal sa mga utong, pinipiga at dinidilaan hanggang mapahalinghing si Folger. Pagkatapos ay lumuhod siya, itinulak pababa ang trunks gamit ang mga ngipin, hanggang bumagsak ito sa bukung-bukong. Tumambad ang burat nitong matigas, mainit, at nangingintab sa precum.

“Puta… ang bango mo,” bulong ni Warren bago isinubo nang buo ang burat nito, diretso hanggang lalamunan. Sinabayan niya ng mabagal na paghila at mabilis na pagsubo, sinisipsip ang ulo bago muling isagad, habang pinipisil ng kamay ang mga itlog nito. Minsan ay dinuduraan niya ang kahabaan, pinapahid gamit ang dila, tapos biglang susunggaban muli para malasahan ang alat at tamis ng precum.

“Ohhh… fuck… tangina ka, Warren,” ungol ni Folger, pilit gumagalaw pero nakapigil sa tali.

Pagkatapos ng ilang minuto, tumigil si Warren, itinuwid ang katawan, at dahan-dahang ibinaba ang sarili hanggang nakapwesto ang kanyang butas sa ulo ng matigas na batuta ni Folger. Hawak ang puno para balanse, siya mismo ang nagtulak pababa—unti-unti, hanggang bumaon ang ulo, tapos ay buong kahabaan, isang mahabang ungol ang kumawala mula sa kanya.

“Fuck… ang sikip mo…” hingal ni Folger.

“Tangina mo enjoyin mo puke ko gago,” sagot ni Warren, mariin ang boses.

Sinimulan niyang igalaw ang balakang—hindi ang tipikal na taas-baba ng kinakantot, kundi ang mabagal pero malalim na pag-upo at paggiling, parang sinasakal ng lagusan niya ang burat nito. Bawat atras ng balakang ay sinasabayan ng mariing diin pabalik, para tuluyang lamunin ng butas niya ang kahabaan. Minsan ay binibilisan niya, marahas ang bagsak ng balakang na may kasamang tunog ng balat sa balat; minsan ay biglang hihinto para iparamdam kay Folger ang pagkakahigpit ng loob niya.

“Uhh… shit… Warren… puta ka…” halos manginig ang boses ni Folger.

“Gusto mo ba ‘to? Ha? Tangina mo pipisatin ng puwet ko burat mo…” bulong ni Warren habang tumitingin sa Verra Video screen, kita ang itsura niyang nakasakay, pawisan, at nangingintab ang katawan sa sikat ng araw na sumisilip sa pagitan ng mga ulap at dahon.

Pinipiga niya ang sariling utong habang patuloy sa agresibong pag-upo at paggiling, hanggang maramdaman niya ang panginginig sa loob—senyales na malapit nang sumabog si Folger. Sa halip na umatras, lalo niyang binilisan ang pag-indayog, halos hampasin ng puwetan niya ang balakang nito sa lakas.

“Putaaaa… ayan na—” sigaw ni Folger, kasabay ng pag-agos ng tamod sa loob ni Warren. Ang init ay parang gumuhit sa kanyang kalamnan, at doon na rin siya nilabasan—hands free—tumalsik sa pagitan ng kanyang dibdib at tiyan, nanginginig sa sarap.

Hingal sila pareho, pero hindi pa man bumababa si Warren mula sa pagkakasakop sa burat nito, biglang:

“Hello? May tao ba diyan?” boses ng lalaki mula sa hindi kalayuan.

--------------

If you want advanced access to the complete chapters of the current story and advanced chapters of the latest Tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe!