If you are under 18 years old, living in a country where gay sex is prohibited, or offended by gay sex then please leave this site immediately. Also, there will be i[ń]cest themes in some stories. Definitely not safe for work. Comments are welcome. Inform me if you own some of the pictures I will upload here and you want them removed Contact me at jockwonderlust@hotmail.com or twit me at @jwl_writerPH.

REMINDER: The world of fiction where the characters of my blog reside is void of the realities of HIV and STI. In the real world where we live in, HIV and STIs exist. This blog is merely an escape from that world, so that I can release my subconscious, which is full of crazy and messy sex fantasies. The scenes in these stories should never be recreated in real life. Guys, never ever attempt barebacking (if not using PrEP), rape or other unsafe sex acts. SECURE CONSENT. USE CONDOMS. GET TESTED. EDUCATE YOURSELF.

Thursday, December 4, 2025

HMBS 04


ANG UNANG KONSULTASYON NI HANSEL

Kahit gaano pilitin ni Hansel na panatilihin ang isang maayos, disente, at kagalang-galang na imahe, hindi niya maitatanggi ang katotohanang noon pa man ay malakas na talaga ang kanyang sexual appetite. Bata pa lang siya, high school days, maaga nang nawala ang virginity niya sa isang kaklase. At mula noon, kahit abala sa academics at leadership roles, sinisingit pa rin niya ang mga pagkakataon para mag-one-night stand sa mga babaeng natitipuhan niya. At kung wala namang available, hindi siya nagdadalawang-isip na maghanap ng public restroom at magparaos nang palihim, kahit nasa campus pa. Isa iyong lihim na laging nagpapakaba sa kanya, pero hindi niya mapigil ang sarili.

Ngayon, matapos ang unang meetings sa Success Studies, tila lalo lang lumalakas ang apoy na iyon. Hindi siya makawala sa mga imahe ni Neville Lacsamana at ang eksenang pinanood nila, kung paano ginamit ni Neville ang katawan para kontrolin ang isang ganid politiko. Sa video, nakita ni Hansel ang sarap sa mukha ng lalaki, ang tensyon ng kapangyarihan na inilipat sa pamamagitan ng sex. Nasalimuotan siya sa nararamdamang inggit. “Tangina… bakit parang masarap tingnan?” bulong niya noon sa sarili.

Sa mga araw na lumipas bago ang susunod na klase, naging isang ordeal ang bawat minuto. Sa mga meeting ng student org, habang nakaharap sa mga guwapong kaopisina o sa mga atleta ng unibersidad, hindi maiwasang sumagi sa isip niya kung ano ang itsura ng mga ito kapag hubad, kung paano ang mga ungol nito kapag libog na libog, kung malalaki ba ang ari nito, mabigat ang mga betlog, at kung kaya rin nitong sumuko sa kalibugan at magpakantot sa puwent. Ang mga simpleng pakikipagkamay o pagdikit ng balikat ay nagdadala sa kanya ng alon ng imahinasyon, na hindi naman nangyayari noon.

Sa gabi, lalo siyang sinusubok. Madalas niyang i-stalk ang social media accounts ni Neville: mga litrato nito na nakapolo, naka-barong, naka-baggy shirt. Sa publiko, isang respetadong public servant. Pero sa isip ni Hansel, iniisa-isa niya kung anong itsura nito kapag wala ang damit, kapag nangingisay sa kantot, kapag nasa ilalim ng isang lalaki. Minsan mapapatingin siya sa mga suggested videos ng Pornhub at halos pindutin ang mga M2M thumbnails. Pero palagi niyang pinipigil. Isasara agad ang laptop at ibubulong sa sarili: “Hindi puwede. May reputasyon ako. May mga pangarap ako. Hindi puwede.”

At kahit may mga babae pa ring dumidikit sa kanya—madali lang naman para sa kanya ang magka-fling, isang tawag lang, isang inuman, isang tingin—hindi na siya makuntento. Habang naglalabas-masok siya sa puke ng mga ito, naiisip niya ang mga lalaking kakilala niya. Ano ang pagkakaiba ng pakiramdam sa loob ng isang babae kumpara sa isang lalaki? Ano ang hitsura ng kanilang mga mukha kapag siya ang bumabanat?

Mabigat ang internal conflict niya. Batid niyang mali ang nagaganap sa klase. Malinaw iyon: hindi moral. Pero nakapirma siya sa NDA, at naramdaman niya mismo ang bigat ng karisma at kapangyarihan ni Prof. CV. Ang pagsigaw ng propesor, ang baritonong boses, ang titig na parang bumabalot sa kaluluwa—lahat iyon ay nakakapanghina ng loob.

Nang dumating ang eksena kay Pender, doon tuluyang nabasag ang mundo ni Hansel. Sa harap ng klase, isang wrestler, isang guwapong kaklase, ay pinahalik at pinahawakan ng propesor. At hindi ito lumaban at sa halip ay sumuko. Nagpatsupa. Doon bumalot ang halo-halong takot, galit, at libog kay Hansel. Sinubukan niyang umalma. Tumayo siya, pinilit magsalita: harassment iyon, pang-aabuso. Pero sinigawan lang siya ng propesor, pinahiya, pinatahimik. At sa halip na mamuo ang tapang, ang katawan niya’y tinamaan ng kakaibang kilabot na mas nagpatigting pa sa kaseksihan ng guro.

At siya pa ang unang bumigay. Siya pa ang unang naglabas ng burat at nagsalsal. Heto na ang dating iniiwasan niya: dalawang lalaking nagse-sex.. Isang live show na hindi niya kailangang hanapin sa porn. Isang tunay na lalaki ang ginagapang at tinutunaw ng mas dominanteng lalaki sa harapan niya. At kahit bibig at kamay lang ang gamit, parang higit pa sa anumang porn clip ang tensyon at libog.

Sumunod ang mga kaklase niya. Si Panfil, si Romualdez, si Zim, at kahit si Royce. Nagtalsikan ang mga ari, iba-iba ang hugis, laki, ugat. Kay Panfil, labis na humaba at bumigat. Pero kay Royce siya higit napako. Napalunok siya, nanuyo ang lalamunan. Ang hugis ng ulo, ang kapal ng ugat, ang dami ng precum—lahat iyon ay parang pumasok sa alaala niya. Hindi niya mapigilang isipin kung ano ang itsura ni Royce kapag tuluyang bumigay.

Pero ayaw niyang pag-isipan nang ganoon ang karibal niya. Kaya binalik niya ang atensyon sa tsupaan ng mga maskulado sa harapan.

At nang isa isa na silang nagpalabas, basta na lang nagbihis at tumalikod si Prof. CV at iniwan silang lahat, pawisan, hingal, at nababalot ng sariling mga katas. Iniwan silang naglilinis ng sahig at mesa, iniwan silang nagtataka kung ano ang nangyari.

Nagtama ang mata nila ni Royce. Nakita niya itong sinisibasib ang tamod na dumikit sa kamay. At bago pa siya makapag-isip, ginaya na rin niya. Parang isang kapilyuhang hindi nila maamin sa isa’t isa, pero sabay silang nadarang sa lasa—maalat, malapot, kakaiba. May halong hiya at kapusukan, pero matinding libog din.

Pagkatapos, mabilis din bumalik ang moral conviction ni Hansel. Tumayo siya, umiling, at nagsimulang maglinis gamit ang tissue. Nilapitan si Zim at inabutan din ng piraso, kita ang hiya nito habang isinasara ang pantalon. Si Panfil naman ay may sarili ring tissue na ibinahagi pa kay Royce. Habang si Romualdez ay inakay pababa si Pender mula sa mesa.

“Shit. Shit. Maglinis na tayo. Putangina, ano bang ginawa natin?” malakas na bulong ni Hansel, puno ng pagkasuklam sa sarili at pagkataranta.

"Ayos ka lang, Pender?" tanong ni Romualdez.

Nagbihis na rin si Pender, humihingal pa. “Ayos naman ako, Toma. Medyo nahihilo lang dahil sa nangyari.” Toma pala ang palayaw ni Romualdez. At kahit ganoon, sumama rin ito sa paglilinis.

Pero hindi napigilan ni Hansel ang sumabog muli ang conviction: “Tangina, parang maling-maling-mali ito. Hindi ba natin dapat pigilan? Tangina alam kong malaking tao si Prof. CV pero imoral na 'to!"

Ngunit agad siyang sinagot ni Royce, diretso, malamig: “Eh ikaw nga ang unang naglabas ng burat at nagjakol.”

Tumigil si Hansel. Tinapunan niya ito ng matalim na tingin, ngunit sa loob-loob niya’y alam niyang totoo iyon. At iyon ang pinakamabigat: sa kabila ng lahat ng pagpupumilit niyang maging moral, siya mismo ang unang bumigay. Siya mismo ang unang sumunod sa libog.

Pero kumabig siya. Pinanlisikan niya ng mata si Royce, "eh, malibog ako ano ang maggaawa ko. eh. Tama ba na ginagawa ito sa klase? Hindi ko alam kung ano ang assignment na binigay sa inyo. pero... ang halay! Ganoon ba ang gusto nating matutunan?"

Tumango si Pender, pawisan pa, ngunit may ngiti. “Ako, oo. Basta ako… oo.”

Wirdong bumaling ang lahat ng mga estudyante sa tinuran ng kaklase na kanina lang ay hinahalay sa harapan.

Nagpaliwanag ang wrestler, "basta. Andito na ako. Nagawa ko na ang ginawa ko kanina. At. Fuck. Sorry. Ang sarap. Bahala na kayo kung ano ang iisipin niyo."

Hindi alam ni Hansel kung naiinis ba siya o naiinggit.

——————————————————————————

Nang sumunod na araw, hindi mapakali si Hansel. Pag-uwi niya mula sa klase, agad siyang naupo sa harap ng laptop at sinubukan ang lahat ng paraan para makahanap ng public information tungkol kay Prof. Amadeo Contraverde. Kung talagang totoo ang ipinagmamalaki nitong credentials, dapat maraming nakasulat tungkol dito. At kung may dumi man, baka may bahid na lumutang.

Ilang saglit lang, lumitaw na ang mga resulta.

“Filipino Consultant with Global Reach: Dr. Amadeo Contraverde Speaks on Ethical Leadership in the Current Times" (BusinessWorld,)
"Known for his razor-sharp insights and commanding presence, Contraverde has advised multiple Fortune 500 companies while maintaining a strong emphasis on ethical frameworks in leadership and governance."
“From Cornell to Berkeley to Boardrooms: The Journey of Amadeo Contraverde” (Forbes Asia)
"Contraverde embodies the modern Renaissance businessman—academically brilliant, globally connected, and still grounded in his Philippine roots. His lectures balance pragmatism with vision, bridging the cold numbers of finance with the warm pulse of human ambition."
“Ethics in Business: Contraverde Wins International Consultancy Award” (Harvard Business Review Online)
"In an age when corporations face backlash over corruption and malpractice, Contraverde’s firm stands out. His insistence that success must come hand-in-hand with responsibility has garnered him international respect."
Habang binabasa ni Hansel ang mga iyon, halos hindi siya makapaniwala. Walang bahid ng anomalya. Lahat ng nakasulat ay patungkol sa integridad, sa brilliance, at sa extraordinaryong aura ng lalaki. Hindi lang ito basta matalino o mayaman—multi-awarded, multi-published, at kilala sa buong mundo. Kahit ang mga artikulo tungkol sa ethics ay nagbabanggit ng pangalan nito.

Impressed si Hansel. At higit doon, parang lalo siyang nalito. Kung may ginagawa man itong kalokohan, paano natatago? Tanong niya sa sarili. Imposible namang walang butas, pero heto, wala. Ang ipinapakita sa mundo: isang modelo ng tagumpay.

“Ganito ang gusto kong maging,” bulong niya sa sarili, habang nakatingin sa monitor. “Malinis. Walang dumi. Pero makapangyarihan. Multi-awarded. May impluwensiya. May bigat ang pangalan.” At doon pumasok ang nakakakilabot na tanong: “So… ang sinasabi ba ni Prof CV… kailangan ko ring magpakaputa in secret para maging successful na ganito?”

Nagpatuloy siya sa paghahanap. At doon niya nadiskubre ang isang lifestyle article. May nakalagay na feature: “Success at 45: The Man Who Refuses to Slow Down.” May kasamang mga litrato. Hindi corporate headshot o stage photo lang, kundi mga candid at lifestyle pictures.

May gym shots: naka-black sleeveless si Prof, basang-basa ng pawis, ang mga braso at dibdib parang nililok ng bato, bawat muscle nakaumbok. May shots by the pool: shirtless, naka-board shorts, nakaupo sa tabi ng tubig habang hawak ang isang libro. Simple lang, pero nakakasindak pero effortless ang karisma.

Nanuyo ang lalamunan ni Hansel habang nakatitig. Biglang bumalik sa isip niya ang eksena sa klase: ang katawan ni Prof CV, pawisan at hubad, naka-bikini briefs, kitang-kita ang burat na nakabukol at buhay. Doon niya unang nasilayan nang malapitan, at hindi niya maikubli kung gaano kalakas ang tama sa kanya. Ang labi nitong nakangiti sa mga larawan sa artikulo ay bumalot sa burat ng kanilang kaklaseng namimilipit sa sarap.

“Fuck…” mahinang mura ni Hansel, habang napapahawak sa sarili.

Naramdaman niyang naninigas na ang titi niya sa loob ng boxers. Buti na lang nasa apartment siya. Hinawakan niya ang umbok habang nakatitig sa mga larawan, hinihimas nang marahan ang sarili. Hindi niya alam kung bakit, pero hindi mga babae ang iniisip niya ngayon. Ang iniisip niya: kung paano kaya hawakan ang pecs at abs ni Prof CV, kung ano ang pakiramdam ng dibdib nito sa ilalim ng palad, kung gaano kabigat ang burat na iyon kapag lumabas na mula sa manipis na tela.

Nag-init ang katawan niya, nanginginig ang hininga. Gusto na niyang ilabas ang sarili.

Pero biglang ping!—isang notification ang pumutol sa ritwal niya. Napatingin siya sa inbox. Email mula kay Prof CV.

By the way, while our classes are weekly, please be prepared for surprise check-ins across the weeks. If you want to set a consultation meeting with me outside our regular schedule, please email me.

Nanlaki ang mga mata ni Hansel. Para siyang natauhan, pero hindi siya mapakali. Agad siyang nag-compose ng email. Hindi na siya nag-isip pa nang matagal. Ang mga daliri niya ay mabilis na nagtipa:

Good evening, Prof. Contraverde. I would like to request a consultation meeting with you regarding some matters that have been troubling me since the last class. Hoping for your earliest availability.

——————————————————————————

Alas singko ng hapon, tumunog ang elevator at lumabas si Hansel sa 12th floor ng West Building. Tahimik ang buong palapag—walang ibang tao, tanging malalaking canvass at mga abstract sculpture ang laman ng maluwang na hallway. Ang mga ilaw sa kisame ay malambot, kulay ginto, na nagbibigay ng pakiramdam na para kang nasa pribadong gallery kaysa sa loob ng isang unibersidad.

Ngunit hindi ang usual na classroom ang venue ng consultation. Room 1201, ayon sa email. Namangha siya nang matunton ang silid. Ang pintuan ay gawa sa makapal na kahoy na may brass handles, at sa itaas ay nakaukit ang A. Contraverde Consulting Suite. May tanggapan pala ang consulting firm ng propesor sa loob mismo ng kanilang campus.

Pagpasok niya sa mismong complex, mas lalo siyang napatulala. Maluwag ang espasyo, parang upscale corporate office na may halong executive lounge. Ang sahig ay makintab na kahoy, may mga leather couches sa gilid, at may mga naka-frame na certificate at larawan sa dingding. Mga award, honorary plaques, at litrato ni Prof CV kasama ang iba’t ibang successful figures: mga CEO, politiko, kilalang personalidad. May modern art pieces din na nakasabit.

At nandoon, bago ang malalaking pinto, isang macho at guwapong bodyguard. Malapad ang balikat, crew cut ang buhok, naka-dark suit, parang isang ex-military. Intimidating ang tindig. Sa gilid naman nito, naroon ang isang sekretarya na nakaupo sa minimalist desk. Lalaki rin, makisig, naka-tailored na suit, matangos ang ilong, at parang model ang porma.

Paglapit ni Hansel, agad itong ngumiti. “Are you Hansel? Hinihintay ka na ni Prof CV,” pormal na turan nito. Itinuro ang isa sa mga malalaking pinto. “Dito ka pupunta. Nagwo-workout siya.”

Nabigla si Hansel. Nagwo-workout? Ang alam niya, ang university gym ay nasa kabilang building. Ngunit hindi na siya nagtanong. Sa isip niya, hindi niya puwedeng palampasin ang consultation na ito. Huminga siya nang malalim at tinungo ang pintong itinuro.

Pagbukas niya, sumalubong sa kanya ang init at amoy ng bakal, leather, at pawis. Isa itong maliit pero kumpletong workout room, parang personal gym ng isang milyonaryo. May squat rack, bench press, cable machine, dumbbells, punching bag, at treadmill. Ang sahig ay rubberized, may salamin sa isang pader, at may maliit na sound system na mahina lang ang tugtog ng jazz instrumental.

At sa gitna ng silid, naroon si Prof. Amadeo Contraverde.

Nakahiga ito sa bench press, at kasalukuyang nagbubuhat ng barbell na may 200kg na plates. Parang wala lang para rito ang bigat, ramdam sa bawat ulos ng braso ang lakas at kontrol. Tapos, nakapulang jockstrap lang ang suot ng propesor. Kaya bawat guhit ng muscle, bawat patak ng pawis, litaw na litaw.

“Fuck…” hindi napigilan ni Hansel ang mura. Hindi siya bakla pero ang imaheng nasa harap niya ay parang lumusob direkta sa kanyang libog.

“Ugh!” ungol ng propesor matapos ang huling rep. Inayos nito ang bar sa rack at tumayo, basang-basa ng pawis. Umupo ito sa gilid ng bench, nakahawak sa tuhod, at huminga nang malalim. “Ah, Hansel. Hi.” Tumayo na ito at ngumiti, diretso ang tingin sa kanya. “Okay lang, I call you Hansel?”

Nautal siya. “Ah. Yes, p-prof…” Hindi niya alam kung saan ilalagay ang tingin. Sinubukan niyang ipako sa guwapong mukha ng propesor pero hinihila ang mga mata niya pababa sa perpektong katawan, lalo na sa bukol ng jockstrap. Hindi iyon nakalaylay, bagkus may nakabakat na hubog na parang pinagmamalaki ang bigat at haba. At alam niya ang lamang nakatago sa loob. Nakita niya na iyon noong huling klase.

“Ah sir, kung busy ka… next time na lang siguro,” dagdag niya, halatang nagtatago ng kaba.

Ngumiti si Prof CV, kalmado. “It’s okay. I’m a very busy person. I do my meetings while working out. At kakatapos ko lang din. What did you want to talk to me about?”

Tumayo ang propesor, kinuha ang bote ng tubig sa dispenser. Habang umiinom, may tumulong na patak mula sa labi nito, gumuhit pababa sa jawline, dumaan sa leeg, at tuloy-tuloy na umagos sa matikas na pecs. Sumunod iyon sa guhit ng abs, bumaba sa V-cut ng tiyan, hanggang sa gilid ng pulang strap. Parang slow motion ang lahat kay Hansel.

Pakiramdam niya ay natutuyo ang lalamunan niya habang nakatingin. Napakagat siya ng labi, sobrang activated ang kalibugan niya. Kahit lalaki ang nasa harapan.

“Hansel?” muling pagtawag ng propesor, nagtataka sa tagal ng kanyang response.

Napalunok siya. Wala talaga siyang hinandang sasabihin. Kaya hinayaan na lang niyang umagos ang saloobin palabas, hindi na niya napigilan.

“Sir… n-nahihirapan ako sa klase mo. Hindi ko alam kung kaya kong burahin ang morals ko para sa objectives ng klase. Natatakot ako… ayokong magbago. P-puwede bang… mag-drop ako ng class?” Nanginig ang boses niya habang nagsasalita, at lalo pang nahirapan siyang magpokus dahil nakakalunod ang titig ng propesor na para bang sinisipat ang katotohanan sa kanyang kaluluwa.

“Promise… I will uphold the NDA,” dugtong niya, halos pabulong, nanginginig pa rin. “A-ayaw ko lang po talaga.” Naiinis siya na ang usual niyang demeanor na confident at domineering ay tumitiklop sa presensya nito. Kaya gusto niyang kumawala. At ang pagpapakumbaba niyang ito ang pinaka-safe na paraan na naisip niya para makaiwas sa legalities.

Tumawa nang mababa at may bigat si Prof. CV, umalog ang mamasel na pectorals “Morals? Hansel, come on. Wala naman mapipintas sa’yo on paper. As a student, mataas ang grado, masipag, dean’s lister. As a student leader, malinis ang record, mataas ang trust ratings, good boy image. Pero sa totoo? You’re a sexual hound. Kung saan ka tamaan ng libog, aaksyunan mo. Ang dami mo nang babaeng naikama, at hindi lang sa kama. Kung saan-saan—sa mga sulok ng campus, sa mga restroom. Tell me I’m wrong.”

Napatigil si Hansel, nanlaki ang mata, halos tumigil ang paghinga. “How did you—are you blackmailing me?”

“Huh?” Pinataas ng propesor ang kilay, ngumisi nang bahagya. “I’m not blackmailing you. I’m just telling you what I know. You thought you’re slick? Na akala mo walang nakakaalam sa mga ginagawa mo? May pakpak ang balita. At guess what—your partners are spreading the word. They’re impressed. Alam mo kung bakit ka popular dito sa unibersidad, Hansel? Hindi lang dahil matalino ka, o dahil student leader ka. It’s because of that masculine, horny energy. You radiate it. People feel it.”

Napalunok si Hansel, marahas ang tunog ng paglunok sa gitna ng katahimikan ng workout room. May punto ang lalaki. At higit na mas matindi ang gulo sa kanyang utak, dahil habang nagsasalita ang propesor, hindi niya mapigilan ang pagdako ng tingin sa harapan nito. Doon sa pulang jockstrap, kung saan ang bukol ay lumalaki, kumikislot sa bawat paghinga, parang may sariling buhay. Gusto niyang makita iyon. Kaya gusto na niyang tumakas.

“And you’re scared of being gay?” baritonong hamon ng propesor. Humakbang ito palapit sa kanya. “Please. Sure, call this kabaklaan. Tawagin mong gay. Pero ako? I call this energy. Hunger. Power. Success.” Nakatitig ito diretso sa mata niya, walang kurap. “You’re just scared you’re going to like it. You’re scared that you’re already liking it. You’re scared that your mind is racing right now at iniisip mo, gusto mo rin maranasan ‘yung ginawa ko kay Pender. Na gusto mo rin na sumubo ako sa burat mo hanggang mawalan ka ng ulirat. I saw it nung class nung nagsalsal ka. Pretty impressed."

Sumikip lalo ang pantalon ni Hansel, halos masakit na ang pagkakabukol ng titi niya sa loob ng boxers. Basa na ng precum, ramdam niya ang lagkit na dumidikit sa balat. At kung aaminin lang niya talaga, higit pa sa curiosity ang naramdaman niya noong pinanood niya si Prof. CV na dini-deepthroat si Pender—nainggit siya. Nakaramdam siya ng matinding libog. At ngayong narito siya, sa harapan mismo ng lalaki, mas malinaw pa: gusto niya. Takot siyang umamin, takot siyang magpadala, pero mas takot siyang tumikim. Dahil alam niya, bilang hypersexual na tao, na kapag tinikman niya ito, baka ituloy-tuloy niya.

Lumapit pa si Prof. CV, at ngayon ay halos isang dipa na lang ang pagitan nila. Ramdam ni Hansel ang init ng katawan nito, singaw ng pawis na hinalo ng mamahaling cologne. Amoy-lalaki. Amoy-katatagan. Ang aura nito ay parang mabangis na hayop na marunong magtimpi, ngunit anumang oras ay handang sumunggab.

Nanginginig ang kalamnan ni Hansel, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa sobrang tensyon. Ang dibdib niya’y bumibilis ang pag-alsa-baba, tila naglalaban ang instinct na tumakbo at ang mas malakas na instinct na manatili. Sa isang iglap, nakatitig na siya sa malapad na dibdib ng propesor, basa ng pawis, kitang-kita ang bawat himaymay ng muscle. Napalunok siya muli, nanuyo ang lalamunan.

“Kaka-workout ko lang,” bigkas ni Prof. CV, malalim, parang sadyang pinapatingkad ang husky na boses. Tapos, marahang ibinaba ang tingin, mula sa mukha ni Hansel pababa sa namimintog na bukol sa harapan ng kanyang slacks. Umangat muli ang mga mata nito, nagtagpo ang kanilang mga titig. Ngumisi ito,  “I don’t mind drinking extra… protein.”

Nanlaki ang mga mata ni Hansel nang sakmalin nito ang labi niya, ngunit wala siyang nagawa. Sa unang saglit ay nagpilit siyang umatras, ngunit mabilis na bumigay ang tuhod niya sa bugso ng kakaibang init na pumalibot sa katawan. Mainit ang bibig ng propesor, mariin ang halik, parang hinihigop ang kanyang hininga. Sa gitna ng pagkabigla, kumislap ang libog niya na laging lumalamon sa katinuan niya.

Napapikit si Hansel. Mayamaya, wala na ang pang-itaas niya. Ramdam ang paggapang ng kamay ng propesor sa gilid ng kanyang katawan, dumadama sa bawat bulto ng muscle na pinaghirapan niyang sanayin sa gym.

“Ohhh…” napaungol siya, igkas ang balikat at dibdib nang dampian ng mga labi ng propesor ang leeg niya, parang sinasamba ang katawan niya. Hindi niya maalala kung kailan siya huling nakaramdam ng ganoon hindi ito simpleng kiliti o init. Para itong pagkakuryente ng buong kalamnan, na may kasamang kaunting takot.

“Shh… next time no more boring boxers,” bulong nito nang mapadako ang kamay sa waistband niya. Isang kisap-mata, nahubad ang slacks niya, kasunod ang kanyang boxers.

Pumiglas ang matigas na ari ni Hansel, tumalbog, basa na ng precum. Mataba, mahaba, at nanginginig sa tindi ng pressure na kanina pa niya pinipigilan. Tumalsik ang precum niya sa pisngi ng propesor. Napangisi at napaungol lang ito.

Dinilaan ng propesor ang ulo ng burat niya, tinikman ang paunang katas, nilaro ng dila ang hiwa bago suipsip. Sinunod ang mga betlog, pinasadahan ng halik, dinilaan ang singit at ang paligid ng groin. Walang area na pinatawad.

“Oh fuck… Prof… tangina…” hindi mapigilang mura ni Hansel, nanginginig ang tuhod.

At saka pumasok ang kabuuan ng kanyang ari sa bibig nito. Malalim. Mainit. Basa. Ang guwapong mukha ng propesor ay lumingon pataas, diretso sa kanya ang titig habang ang labi’y nakabalot sa kahabaan niya. Parang walang kahirap-hirap, parang eksperto. Walang sabit. Walang sinabi sa kung sinumang babaeng bumibig sa kanya noon.

“Fuck… ahhh… ughhh… tangina ang sarap…” Halos hindi alam ni Hansel kung saan ibabaling ang mga kamay niya. Hawak siya ng propesor sa abs, hinihimas ang hita at puwet, pinipisil ang utong niya. Para siyang mababaliw sa sobrang sensasyon.

Makalipas ang ilang minuto, lumuwa ang propesor, humahabol ng hininga pero nakangisi. “Kantutin mo bibig ko. Pakita mo sa akin kung gaano ka kalibog, tangina mo.”

Parang pinakawalan ang isang hayop sa loob niya. Walang pag-aalinlangan, sinunggaban ni Hansel ang ulo nito, sinabunutan ang buhok at marahas na ikinasta ang burat sa lalamunan ng propesor. Sunod-sunod na sagad, malakas ang ungol, pawis ang buong katawan, tila mababaliw sa sensasyon.

“Fuck! Ughhh! Putanginaaaa!” sigaw niya, nanginginig habang bumabayo.

Sa bawat ulos, lalo pang namamawis ang katawan ng propesor, nangingintab ang mga bagong pump na muscles, at sa kabila ng pagkakakasta ay nakatitig pa rin ito diretso sa mata niya.

“Fuuuuuck tangina Prof ang sarap nito! Fuuuuck! Lalabasan na ako!” halos sigaw ni Hansel, nanlalamig at umiinit nang sabay ang katawan.

Isang matinding pagsabog ng kuryente sa utak, parang umikot ang silid. Kumawala ang lahat ng naipong libog. Sumirit ang tamod niya sa lalamunan ng propesor, sunod-sunod, mainit at malapot. Nanginginig ang hita, halos bumigay ang tuhod.

Kinolekta lahat ni Prof. CV, walang tumagas. Nang tumindig ito mula sa pagkakaluhod, nakangiti pa rin, hinalikan siya bigla.

Nanlaki ang mata ni Hansel dahil nasa bibig pa nito ang sarili niyang tamod. Una ay pandidiri ang naramdaman niya, ngunit nang dumampi ang tamis-alat na lasa sa dila niya, nagbago ang lahat. Curiosity, hanggang maging sarap. Nagsimula siyang sumabay, lumalalim ang halikan, at pareho nilang sinimsim ang likido hanggang sa maubos, tumulo pa ang ilan sa baba, sa dibdib nila.

“Ahhh…” ungol ni Hansel, halos mawalan ng ulirat.

Sa gitna ng halikan, nilabas ng propesor ang sariling burat mula sa jockstrap. Malaki. Maugat. Makintab sa precum. Namangha si Hansel.

“J-jakulin kita, Sir?” halos hindi marinig, nanginginig ang tinig niya. Hindi niya alam kung saang sektor ng utak niya nanggaling iyon.

Ngumisi ang propesor, dinala ang kamay niya sa matigas na tarugo, at muling hinalikan siya. Mainit, madiin, puno ng libog.

Nahawakan niya ang burat nito. Matigas, mabigat, parang bakal na nababalutan ng buhay na laman. May pandidiri at pagsisi siyang naramdaman sa simula, ngunit natabunan agad ng pagkamangha. Ang tibok ng ugat, ang dami ng precum na nagpadulas sa kanyang kamay, lahat ay bago sa kanya. Kusang dumako ang libreng kamay niya perpektong katawan ng propesor, pawisan at maskulado. Mainit.

“Uhhhhh fuck, Hansel…” ungol ng propesor sa kanyang bibig, habang binabate niya ang kahabaan ng burat nito.

Maya-maya ay umigkas ang katawan nito, umalulong ang ungol, at kumawala ang tamod—sunod-sunod na sirit, tumama sa kamay ni Hansel, sa abs, sa dibdib. Mainit. Malapot. Napakarami.

Hinila ni Prof. CV ang kamay niya, sinibasib ng dila ang mga daliri, nilinis ang lahat ng tamod, at saka muling hinalikan siya. Isang malalim na cum-filled kissing na hindi niya kailanman inakalang mae-enjoy niya. "Hmmmmm..."

Nanginginig, halos bumigay ang tuhod ni Hansel, blangko ang isip. Sobrang overwhelmed. Ngayon lang siya nakaranas ng ganoong kalibugan. Takot siya sa bagong natuklasan. Kabado na may kaunting... excitement?

Hinubad ni Prof. CV ang pulang jockstrap at inihagis iyon sa kanya. “Wear that for our next class.”




--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Wednesday, December 3, 2025

[SS-1623] Translucent Tops


TRANSLUCENT TOPS

They weren’t supposed to do this. Not really.

The hotel suite smelled like wet asphalt and hot rubber. On the bed, the latex tops gleamed, taut and shiny, almost daring them. They hadn’t bought them. They’d been gifted—by that muscular, flamboyant guy from the gym who strutted around in the same thing, all chest and veins and confidence, like he owned the world in latex. He smirked and pressed the vacuum-sealed tops into their hands. “Trust me, it’s… fun,” he said, too perfect, too loud, too much.

“I… I… can’t…” the first frat bro stuttered, staring at the shiny material, fingers fumbling. His palms were slick with sweat. “This… this is stupid. Why… why would we—”


“Bro, chill… it’s just… don’t think,” the second muttered, voice shaking, twisting the top between his fingers. But the tremor betrayed him. His chest was tight, heartbeat racing.

The third—the idiot who always jumped first—tore off his shirt and shoved the latex over himself. It clung instantly, slick and tight, molding to every ridge, every muscle. He shivered, jaw slack, eyes half-lidded.

“Fuuuck… ohhh… aahhh…” he gasped, words breaking, stumbling a little.


The first and second hesitated, wide-eyed, before clumsily following. Sliding in felt wet, tight, alive. Cold then hot all at once. The latex stretched, clung, hugged every ridge and curve, pulsing over their skin. They could barely see each other through it, and that made every motion feel bigger, electric, thrilling, terrifying.

“Feels… uhh… so… damn…” the first muttered, voice cracking, breath hitching.

The room went quiet, except for squeaks, sticky hisses, ragged breaths. The second leaned over the third sprawled on the couch; the latex hissed as it rubbed. The first pressed in from the other side, drawn to glinting shoulders, trembling chests.

Every touch sparked. Knees bumped, hips brushed, arms tangled. Friction buzzed under latex, low, sticky, insistent. The third tilted his head back, jaw slack, letting the second’s fingers glide along him. Every tiny motion sent shivers through their spines, bodies humming, hearts racing.

“Ahhh… ohhh… nngh… uhh…” the second whispered, words breaking apart.

The first dared a hand across the third’s chest. Warmth pooled under his fingers, slick and sticky, trembling. The room filled with squeaks, sticky hisses, and shallow, breathless laughter. Every brush, every press, every slide made them tremble. Bodies hummed, heat built, tight, sticky, electric.

They pressed together in chaotic, messy closeness. Knees bumped, hips rubbed, shoulders pressed. Latex squeaked and stretched at every motion, amplifying every little spark of friction into waves rolling low, messy, uncontrollable. Voices caught in throaty gasps and broken syllables:

“Ahhh… ohhh… nnghh… uhh… aaahhh…”

Every movement made them shiver. Bodies shook, almost out of control. Hips nudged, knees knocked, arms tangled. Every squeak, every sticky hiss pushed warmth higher, tighter, almost unbearable. A messy wave pooled deep, humming under the clingy latex, pressing them together instinctively.

City lights blinked outside, but inside, the suite was a dark aquarium of shimmer, sweat, trembling latex. Reflections bounced and blurred as their bodies quivered. Every squeak, slide, and tiny motion amplified the tension, warmth, sticky pulse building inside them. They were all hard in the latex.

Gasps became desperate moans. Words fractured: “Ohhh… aahhh… uhh… nnghh… fuhhh…” They stumbled, pressed, slipped, laughed, whimpered, shivered. Hearts hammered, breaths caught. They came almost instantaneously with the frottage. The warmth pooled, messy, sticky, overwhelming, humming through every tendon and ridge, uncontrollable, chaotic.

Hours passed. They stayed tangled, trembling, slick, pressed together, latex clinging like a second skin they couldn’t peel off.



--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Tuesday, December 2, 2025

HMBS 03


ANG UNANG LEKSYON NI PROF CV

“Putangina, ano ba itong nangyayari sa akin!”

Ungot ni Royce habang nakatayo sa ilalim ng malakas na agos ng malamig na tubig. Kakabukang-liwayway pa lang pero ramdam niya na para bang hindi siya nakapahinga. Malalim ang tulog niya kagabi pero pagbangon niya ay parang mas pagod pa ang katawan. Basang-basa ang boxer briefs na pinantulog niya,  dahil sa pawis at precum galing sa matigas na matigas na alaga niya. Isang kakaibang libog. Pakiramdam niya ay ginigising siya ng sariling katawan para ipaalala ang nabasa kagabi.

Humigop ng hangin si Royce, pilit nilalabanan ang sariling mga imahen na biglang bumabalik. Ang essay na iyon. Ang putang essay ni Chaucer. Sa bawat talata, naririnig niya ang boses ng captain nila, kalmado lang na nagkukuwento tungkol sa isang donor, parang wala lang. Walang hiya. Walang kaba. Para bang normal lang na maghubad ng jockstrap at kantutin ang sarili sa ibabaw ng isang pamilyadong lalaking mayaman.

May biglang naalala si Royce sa isang memorya. Birthday niya, isang taon na ang nakaraan. Wala man lang nag-organize ng handaan para sa kanya. Mas inuuna ng pamilya ang mga kapatid niyang mas “successful” daw. Halos makalimutan ang kaarawan niya. Nakuwento niya sa teammates niya. Tapos si Chaucer, ang mismong captain nila, ay nagsabi: “Huwag kang mag-alala, bro. Ako bahala.” Dinala siya nito, kasama ng ilang teammates, sa isang restobar. Libre lahat: dinner, inuman, pati taxi pauwi.

“Shit…” Napakagat labi si Royce habang humahampas ang malamig tubig sa batok niya. “Doon ba niya kinuha ang perang ipinambayad niya noon?”

Bumigat ang dibdib niya. Hindi niya alam kung dapat ba siyang magpasalamat sa ginawa ni Chaucer noon, o mandiri sa pinagmulan ng pera. Lalo pang lumala ang kalituhan niya nang maramdaman niya na naninigas lalo ang titi niya habang iniisip ang captain nila. Nakatayo na siya sa shower ng halos tatlumpung minuto, wala namang ginagawa kundi nakatitig sa sahig na basa ng tubig at gumigripong precum niya.

Gusto sana niyang tapusin na lang, magsalsal, ilabas lahat. Pero tuwing hahawakan niya ang matigas niyang ari at pipikit, pumapasok agad ang mukha ni Chaucer sa utak niya. At kasabay noon, bumabalik ang mga salita ng essay, yung raw na detalye ng pagtsupa, yung pagkabayo sa loob ng limousine.

“Putangina…” Napahinto siya, agad binibitawan ang sarili, humihingal. “Hindi ako bakla. Hindi ako silahis.”

Totoo naman, marami na siyang nakatalik na babae, may relasyon man o wala. Hindi siya kailanman pumayag sa alok ng mga bading na minsan lumalapit, nag-aalok ng pera kahit simpleng hawak o supsop lang.

Huminga siya nang malalim, pilit binabawi ang control sa sarili. Siguro, ito na ang ibig sabihin ng elective na Success Studies. Hindi rin ito tungkol sa mga motivational quotes na parang nakukuha sa social media o business course. Parang kakaibang strategies ang ituturo. Parang kasama pati sex. Sex para sa tagumpay? Isang semestre na ganoon lang ang pag-uusapan?

At kung iyon man ang kailangan niyang gawin para maging matagumpay, gagawin ba niya iyon sa isang kapwa lalaki katulad ni Chaucer?

Tinapos na niya ang pagligo at pagpapatuyo sa sarili. Nahihirapan siyang isuot ang boxers nang matapos na ang paliligo. Parang pinipiga ang burat niya sa sikip ng tela.

Bago pa siya tuluyang makalabas ng pinto, tumunog ang cellphone niya. Isang email. Mula kay Prof. CV.
Gentlemen,” nakasulat, maikli lang. “Remember your NDA. Do not talk about class content with anyone outside our classroom. Not even to your classmates. Not even to alumni.”

Di kalaunan ay nakarating na si Royce sa classroom. Doon ay unti-unting humupa ang kaguluhan sa utak niya. Kahit pa may mga sumisingit na alaala ng nabasang essay kagabi. Business management major siya, at may ilang major subjects na rin sa timetable, kaya kailangang magpokus. Saglit siyang nakahinga nang maluwag.

Pero iba ang hamon nang sumapit ang hapon at oras na ng volleyball practice. Sa gym, naamoy agad niya ang pinaghalong pawis at malamig na sahig ng varnished court. Habang nagwa-warm-up, ramdam niya ang presensya ni Chaucer, ang team captain. Noon ay napapansin niya na ang lakas ng dating nito. Pero ngayon parang magnet ito na humihila sa paningin niya.

Suot ni Chaucer ang puting dri-fit na shirt na hapit na hapit sa bawat galaw, at pulang shorts na maigsi para ipakita ang mamasel na mga hita. Nangunguna ito sa dynamic stretche. Sa bawat pag-ikot ng balikat, sa bawat lundag, lalo lang nahuhulma ang mahaba at lean nitong katawan. Pawisan ang batok, kumikintab ang balat sa ilaw ng gym, parang bawat hibla ng kalamnan ay nakikita.

Napakapit si Royce sa tuwalya sa balikat niya, napapalunok habang palihim na sumusulyap. Bawat mabilis na galaw ng captain ay parang mabagal sa mata niya—ang paghila ng mga braso, ang pag-unat ng dibdib, ang paghataw ng hita. Biglang sumingit ang mga imahe mula sa essay: ang parehong katawan, ibang setting, ibang intensyon. Kung paanong ginamit ang mga muscle na iyon para sumakay sa burat habang pinipigilan ang pag-uga ng sasakyan.

“Viterbo! Focus!” Sigaw ng coach, biglang pumutol sa pantasya niya.

“Sorry, Coach,” sagot niya agad, tumuwid ang likod. Sa gilid ng mata, nahagip niya ang maliit na ngisi sa labi ni Chaucer, isang kindat na parang alam ang lahat.

Pilit nagbalik ang atensyon ni Royce sa drills: mga jumping blocks, mabilis na footwork, at mga serve-receive na kailangang malinis. Pero sa bawat set, may kapalpakan siya—isang maling timing sa quick set, isang off-target na dig na lumampas sa libero, isang service receive na tumama sa braso at nag-bounce pataas nang walang direksiyon. Tatlong beses siyang napagalitan, at ramdam niya ang bigat ng bawat tawag ng coach.

Pagkatapos ng halos dalawang oras, ang mga palad niya ay halos mamula sa paulit-ulit na pasa ng bola, at ang binti niya ay nanginginig sa pagod. At higit sa lahat, mainit pa rin ang katawan niya, hindi lang sa pag-eensayo. Parang doble ang calories na na-burn niya.

Diretso siyang pumasok sa locker room, tangan ang pagkadismaya. Binuksan niya ang shower at tinanggal ang saplot, hinayaang bumuhos ang malamig na tubig. Ngunit kahit anong kuskos, naroon pa rin ang init. Matigas pa rin ang ari niya, masakit na sa sobrang tigas. Gusto na niyang magpalabas, pero alam niyang hindi niya magagawa sa shared bathroom.

Natuyo na ang balat niya, pero hirap siyang isuot ang boxers. Halos kumikiskis ang tela sa burat niyang hindi pa rin humuhupa. Sa pagdulas ng shower curtain para lumabas, napalingon siya at muntik nang mapaatras.

Nakatayo si Chaucer sa tapat ng cubicle.

“Tapos ka na?” tanong ng captain, nonchalant ang boses.

Nablangko si Royce. Napadako ang mata niya sa kabuuan ng lalaki bago pa siya makasagot. Wala na ang masikip na shirt: balikat lang ang natatakpan ng tuwalya. Ang suot na lang ni Chaucer ay pulang bikini briefs na kumakapit sa balat, basang-basa sa pawis. Makinis ang kutis, halos kumikintab. Sa bawat paghinga, lumalalim ang uka ng tiyan, ang V-cut na parang hinugis ng disiplina at taon ng training. Ang dibdib nito ay matigas, broad at walang bahid ng taba, at sa gitna ng briefs ay ang bukol na kita ang hugis ng burat sa loob. Halatang buhay, mabigat at minsan ay tumitibok pa.

Mabilis pumasok sa isip ni Royce ang mga larawan mula sa essay. Ngayon nasa harapan na niya ang kahubdan nito na kinaululan ng donor.

Napakagat siya sa loob ng pisngi. Agad niyang tinakpan ang sarili gamit ang tuwalya nang maramdaman ang sariling bukol na hindi rin maitago.

“Yes, Kuya Chaucer, tapos na,” pilit niyang sabi, bahagyang paos.

Kumindat ang captain. May kaunting kapilyuhan. May mensaheng hindi maikukubli ng kahit anong NDA.

Nagpalit sila ng puwesto. Habang si Royce ay humahakbang palabas, si Chaucer naman ay pumasok, at sa sandaling nagsalubong ang mga balikat at dibdib nila. Lumundag ang puso ni Royce, nang maramdam niya ang tigas ng dibdib ng kapitan, ang init ng balat nito kahit basa ng pawis.

Lumabas si Royce mula sa locker room na parang nilalagnat. Habang naglalakad, naisip niya: alam ba ni Chaucer na ginamit siya ni Prof. Contraverde bilang case study para sa akin?

——————————————————————————

Dumating ang sumunod na martes at medyo nakahinga na si Royce sa mga nangyari noong nakaraang linggo. Ang mga araw ay dumaan na parang ordinaryo lang: klase, training, at kaunting gimik. Nakaporma rin siya ng dalawang babae, naikama niya pareho, at kahit papaano’y nakatulong iyon para mapawi ang mga kawirduhan sa isip niya. Pero minsan, kapag siya ay mag-isa, hindi niya mapigilang pumasok sa utak ang mga eksenang nabasa niya sa essay.

Minsan, kapag nasa practice, sumasagi ang paningin niya kay Chaucer. Parang nahihiyang na siya sa kakisigan nito. Na hindi dapat dahil pareho silang lalaki. Kaya naman mas pinipili niyang umiwas. Ayaw niyang matukso.

Minsan inisip niya na mag-drop na lang siya sa klase. Pero ang problema, baka lalo lang siyang maguluhan kung hindi niya malalaman ang kasunod. Parang mas nakakatakot ang hindi matapos ang sinimulan. Kailangan niya ng paliwanag. Kung maaari lang sanang huwag makisawsaw sa mga kabaliwan.

12:55 p.m. nang dumating si Royce sa silid. Siya ang ikaanim na estudyanteng dumating.

Unang bumagsak ang mata niya kay Hansel na agad siyang inirapan. Nainis si Royce. Naalala niyang andito nga pala ang pinakaayaw niyang kaklase, na nagnakaw ng mga oportunidad mula sa kanya.

Pero ang iba, nakatungo lang, halos hindi mag-abot ng tingin. May kaba sa mukha ng mga binata. Si Hansel mismo, na laging mayabang at kumpiyansa, ngayon ay parang mas tahimik, mas mahina ang tindig.

Umupo si Royce sa tabi ni Panfil. Niluwagan niya ang balikat. “Pare, kumusta…” bulong niya, halos ayaw iparinig.

“A-ayos naman…” sagot ng nerdy na kaklase, nakasimangot. Napansin ni Royce ang mga kamay nitong nakatakip sa crotch ng jogging pants na suot.

Sandaling nagtagpo ang kanilang mga mata. May binabasang sikreto ang bawat isa sa kanila. Tila pareho silang tinatablan ng mga ipinakitang works ng alumnus ni Prof. Contraverde. Parehong may halong hiya, kalituhan, at hindi maipaliwanag na kalibugan. Pero marahil parehong nag-aalangan. Naka-imprinta pa rin sa utak nila ang bigat ng NDA.

Biglang bumukas ang pinto. Pumasok si Prof. CV. Agad na nagbago ang hangin sa silid.

Suot nito ang isang dark green na long sleeves polo, hapit sa matatag na dibdib, ang mga manggas nakatupi hanggang sa kalagitnaan ng braso, lantad ang masel na parang bato. Ang tailored khaki pants naman ay malinis ang linya, sumusunod sa hugis ng hita, binti, at puwit. Ang kabuuan ng katawan niya’y parang nililok. Eksaktong pang-demigod.

Sabay-sabay silang napasinghap. Kahit si Royce, na sinusubukan sanang maging cool, hindi nakapagpigil. Iba talaga ang karisma. Para bang hinihigop ng propesor ang lahat ng liwanag sa silid at ang kanilang mga atensyon.

Tahimik lang itong tumayo sa harapan. Walang salita, walang kumpas. Isang minuto ng matinding presensya. Ang tanging maririnig ay hinga ng mga estudyante at ugong ng aircon.

Ramdam ni Royce ang bigat ng bawat segundo. Mga tanong ang kumakain sa utak niya: Ano ang gagawin? Bakit ganito ang nararamdaman ko? Ganito rin ba nagsimula si Chaucer? Shit, basang-basa na boxers ko sa precum. Fuck, magsisimula na ba? Ano bang gagawin mo, Prof?
Nakikita niya ang iba ay tensyonado rin, tameme, hindi alam kung saan titingin. Parang lahat sila ay nakakulong sa parehong kaba.

Pero higit sa lahat, ang titig ni Prof. CV. Matalim, mabigat, parang baril na nakatutok. Parang kailangan ng permiso nito bago sila makaimik o kahit gumalaw man lang sa mga sandaling iyon.

Ang baritonong boses ay pumuno sa silid, mababa at buo, na parang kumakalabog sa dingding at dibdib ng bawat nakikinig.

“People love to talk about success as if it’s a neat formula—grades, discipline, a morning routine. Scholars fill libraries with ‘strategies,’ influencers sell quick fixes. All of it? Surface. They polish the story so you’ll buy it.

"True success is not polite. It’s messy. It demands leverage, control, timing, a willingness to use everything at your disposal—your charm, your wit, sometimes even the heat of your own body. Yes, your body. The world pretends desire is a weakness, but every boardroom, every negotiation, every election is soaked in it. Lust is currency. Some men spend it without realizing; the great ones invest it with precision.

"You will hear words like integrity and hard work. They matter, but they will not open every door. Some doors only open when someone’s heart is pounding, when you have them off-balance, when they can’t decide if they want to fight you or touch you. That is not a theory—it’s history. Kings, tycoons, revolutionaries: all of them, at some point, learned to wield power that was both intellectual and carnal.

"And that is where this class lives. We will study the tools that polite society won’t name. We will explore how a smile, a whisper, a perfectly timed brush of skin can change the course of a deal. It is not about debauchery; it is about mastery. About understanding that the line between desire and decision is thinner than you think.”

Tahimik ang buong mesa, ang bawat salita niya parang malagkit na usok na bumabalot. Walang kumikilos. Si Royce, ramdam ang tibok ng sariling puso, hindi maalis ang tingin sa propesor. Sa gilid, si Panfil ay tila nakapako sa upuan, at ang iba pang mga estudyante’y parang hindi makahinga.

Nagpatuloy si Prof. CV, walang pag-aalinlangan sa titig at tono.

“The people whose outputs I have shown you? They are successful in their fields and they bring tremendous positive impact in their domains. They are athletes who play good and build programs for the poor, politicians who protect the vulnerable, entrepreneurs who create thousands of jobs.

"You may think their methods unclean. But understand: the world already runs on hidden appetites. We are simply honest about it.”

Sa pagbanggit nito, agad na pumasok sa isip ni Royce si Chaucer, ang kanilang captain na hindi lamang mahusay na manlalaro kundi aktibong tumutulong sa mga charity drive at volunteer groups. Kahit estudyante, halata ang tatak ng “successful”: magaling sa laro, sa klase, at sa pakikitungo. Kung may pangarap man si Chaucer na magtrabaho sa isang NGO para sa kabataang atleta, tiyak na makakamtan nito iyon.

Tumaas ang kamay ni Hansel, medyo may inis sa mukga.

“Yes, Bantilan?” malamig na turan ni Prof. CV.

“If you are sexually gaming people for success,” matapang ngunit kontrolado ang tono ni Hansel, “is that even a positive impact?”

Nanahimik ang silid. Tumitig si Prof. CV, mabigat, parang sinusukat ang tapang ni Hansel.

“That’s the thing about this class,” wika ng propesor, mababa ngunit mariin. “Whether we admit it or not, the Machiavellian view of success is still the most successful. People commit all kinds of sin to get what they want—power, influence, control. They lie, they corrupt, they steal, sometimes they kill. I don’t like that.

"So imagine this: we concentrate your so-called sin into one—sexual gaming, as you call it. Master it. Contain it. At least then you carry a single transgression, instead of the thousand crimes of the average billionaire or politician.

"Think of it as sinning strategically. The least amount of sin, with the greatest amount of positive impact.”

Putangina, may point, bulong ng isip ni Royce.

Bumagsak lang ang panga ni Hansel. Hindi na nakasagot

Tahimik na inabot ni Prof CV ang itaas na butones ng polo. Sunod ang ikalawa, ikatlo… ang bawat pagkakalas ay may kasamang tunog na tila kumakalansing sa katahimikan.

Sa ilang iglap, nakatayo na sa harapan nila si Prof. CV na ang tanging suot na lamang ay isang malinis na puting bikini briefs. At doon nasilayan nila ang katawan nitong parang inukit sa marmol.

Matipuno ang dibdib, malapad at puno ng litid na para bang sa bawat paghinga ay lalong lumalalim ang hiwa sa gitna. Ang mga balikat nito’y parang poste—matibay, nakabalandra, malakas. Ang mga braso, nagbabalat ng litid, bawat galaw ay parang may pinipisil na bakal. Ang tiyan nito’y may anim na batong nakahanay, bawat isa’y malinaw at pantay, at tila hinulma ng mahabang oras sa gym at disiplina. Pababa sa bewang, masikip ang linya, V-cut na lalong nagtutulak ng tingin patungo sa nakahulma sa harapan ng bikini briefs.

Ang balat aymay natural na glow, parang sanay sa araw at pawis. At doon sa puting tela, bakas ang bukol: kalmado pa, hindi pa tigas, pero halatang mabigat at malaki na. Ang manipis na tela hinahatak pa-pababa ng bigat ng laman.

Napako ang tingin ni Royce doon, at agad niyang kinamuhian ang sarili. “Putangina, bakit ako… bakit ako tinitigasan dito?” bulong niya sa loob ng utak. Ramdam niya ang matinding init na umaakyat mula sa singit niya. Ang boxer briefs na suot sa ilalim ng pantalon ay basang basa na sa precum.

Nagtatalo ang kanyang isip: Hindi ako bakla. Hindi ako pumapatol sa lalaki. Ngunit kasabay niyon ay ang ereksyon niya at panunuyo ng lalamunan.

Sa gilid ng kanyang paningin, nakita niyang halos lahat ng kaklase’y tulala rin. May kaba, may takot, may gulat. Ang bigat ng sitwasyon, ang katahimikan ng silid, at ang presensya ni Prof. CV. Ang lakas ng sexual aura nito at hindi sila makaiwas.

“Pender Adam Santos. I believe I gave you the video of a well-renowned journalist.”

Nagkibit si Pender, halatang kinakabahan. “Yes."

“What did you think about it?” tanong ng propesor, mababa ang boses.

“Uh…” Nauutal si Pender. “Hindi ako makapaniwala na nakuha niya ang malaking exposé dahil sa pang-aakit… dahil sa sex. Eh napaka-angas at maton niya sa field reporting niya. Pinapadala siya sa mga bagyo at sa mga conflict zones. May girlfriend pa siya.”

“Stand up, Santo.”

Mabagal na tumindig si Pender, malaki ang katawan ngunit parang lumiit sa harap ng propesor. Kita ang tensyon sa panga nito, at ang dahan-dahang pagbukas-sara ng mga kamao.

Naglakad si Prof. CV palapit. “A university wrestler. Part-time model. Taking up journalism,” bigkas nito, unti-unting inililibot ang tingin sa makisig na anyo ni Pender. “Gusto mo ring maging katulad niya, ano?”

“Opo,” sagot ng binata, nanginginig ang boses. “Pero hindi ko alam kung kaya ko ‘yung ginagawa niya… may long-time girlfriend ako, Prof…” Hindi ito makatingin nang diretso, parang may hinihila ang kanyang paningin papalayo.

Ngumisi si Prof. CV—hindi malaki, pero sapat para maghatid ng sindak. Tapos ay bumaling ito sa buong klase, nakatindig, hubo’t-hubad maliban sa puting briefs. “Let me demonstrate how this power looks like.”

Bumaling uli sa nakatayong si Pender. “Look at me.”

Parang walang sariling kusa, tumapat ang mukha ni Pender sa propesor. Halos magdikit ang hininga nila.

“Nalilibugan ka sa’kin?” maangas na tanong ni Prof. CV, mariin at walang pasubali.

“Prof…” Pilit na pagtanggi ng binata, pero halata sa nanginginig na tinig ang alinlangan.

“Binibigyan kita ng permiso na halikan ako. At hawakan ako. Ano?”

Parang binagsakan si Pender ng sandaang kilo. Nakita ni Royce ang pag-igting ng panga ng kaklase, ang mga matang pilit lumalaban, ngunit sa isang iglap, narinig nila ang mahinang ungol mula rito—isang pagbitaw.

At doon, sumuko si Pender. Isang hakbang, at lumapat ang labi nito sa labi ng propesor.

Napasinghap ang buong klase. Si Royce, hindi makagalaw. Hindi makapaniwala sa nakikita: ang malaking, brusko, at matapang na wrestler, nakasubsob ngayon sa bibig ng kanilang guro.

Ang halik ay hindi basta dampi. Mapusok ito, uhaw, parang matagal nang itinatagong pagnanasa na ngayo’y sumabog. Umuungol si Pender habang ang mga kamay nito’y mahigpit na nakayakap sa likod at balikat ng propesor, para bang ayaw nang bitiwan. Nakalapat ang buong katawan sa matigas na hulma ni Prof. CV, at sa bawat kislot ng kanilang mga labi, naramdaman ng lahat ang init na kumakawala.

Mariin ang galaw ng bibig ni Pender, parang gustong higupin ang lakas ng propesor. Ang propesor naman—kalma, ngunit dominante—ay bahagyang gumagalaw lamang, hinahayaan ang binata na magpakawala ng lahat ng pagpipigil, pero kontrolado pa rin ang daloy ng halik.

Sa gilid ng paningin ni Royce, nakita niyang nanginginig ang kamay ni Pender habang dahan-dahang dumadapo sa gilid ng bewang ng guro, humahaplos sa mainit na balat na halos walang takip. Nakapikit ito, at halata sa ekspresyon ang pagsuko.

Dinala ni Prof. CV ang kamay ni Pender pababa, hanggang lumapat ito sa bukol ng briefs. Ramdam ng lahat ang bigat ng tensyon sa silid habang pinisil ng wrestler ang matigas na umbok ng propesor. Napaungol ito.

“Fuck…” bulong ni Pender.

Si Royce, nanlalaki ang mga mata. Putangina… magse-sex ba sila nang todo sa harapan namin?! Tumutulak ang dugo sa kanyang mga ugat, pinapabilis ang tibok ng puso, at lalo pang tumitigas ang ari niyang pilit niyang itinatago sa ilalim ng mesa.

Narinig niya ang mahinang huni ni Panfil sa tabi niya. “Fuuuck…” Mahina, pero puno ng pagnanasa. Nakita niyang dumidiin ang kamay nito sa sariling crotch, pinipisil ang bukol ng jogging pants na halatang tinitigasan.

Si Uayao at Romualdez naman ay parehong may conflicted na ekspresyon: mga matang namimilog sa pagkagulat, mga labi’y nakabukas, parang gusto nilang magsalita pero walang lumalabas na tinig. At habang tulala sila, dahan-dahan na ring lumapat ang mga kamay ng mga ito sa sariling mga harapan, hinahaplos ang tigas na hindi na mapigilan.

Sa kabila ng lahat, may boses na umangat, nanginginig ngunit puno ng conviction. Si Hansel. “Sir… I’m sorry. But that’s harassment!”

Naputol ang halikan. Kumalas si Prof. CV mula kay Pender, basa pa ng laway ang bibig, at biglang bumaling kay Hansel. Parang kidlat ang bigat ng titig nito. “Fucking shut up, Hansel!” bulyaw ng propesor. “Ano? Lalabag ka sa NDA?!”

Namilog ang mga mata ni Hansel, natigilan, pero hindi makabawi ng sagot.

Ngumisi si Prof. CV, mabagsik. “Magjakol ka na lang diyan kung gusto mo.”

Muling bumalik ang atensyon nito kay Pender. Parang walang nangyari, parang walang ibang tao sa silid. Hinawakan nito ang laylayan ng shirt ng wrestler at marahas na hinila paitaas. Tumambad ang katawan ni Pender: matikas at pinalaki ng taon ng ensayo. Malapad ang balikat, hubog na hubog ang dibdib, bawat himaymay ng abs ay litaw na litaw. Pawisan na ang balat nito, kumikintab sa ilalim ng malamig na ilaw ng LED.

“Damn,” bulong ni Royce, halos hindi niya namalayang lumabas sa labi niya.

Hinila na rin pababa ang shorts at brief ni Pender. Nahulog iyon sa sahig, at ang lahat ng estudyante ay napasinghap. Ang ari ng wrestler—above average, makapal, mataba ang puno, at tirik na tirik—ay kumawala at tumama sa tiyan nito, nangingintab na sa precum.

Patuloy na naghalikan ang dalawa, mas mapusok pa kaysa kanina. Pumaloob si Prof. CV sa bibig ng binata, nilaplap ito nang marahas, at kasabay niyon ay mahigpit na hinawakan ang matigas na burat ng estudyante. Naramdaman ni Pender ang mga daliri ng guro na mahigpit na pumisil at dahan-dahang nagsimulang magtaas-baba. Napaungol siya nang malakas, halong pagnanasa at pagkabigla.

Nakatitig lang si Royce, nanunuyo ang lalamunan. Putangina, nangyayari ba talaga ‘to? Sa harap namin? Ngunit habang mas pinipigilan niya ang sarili, mas tumitigas ang ari niya.

Sa kabilang gilid, halos sabay-sabay na nag-igting ang mga hininga ng klase. Ang mga kamay nila’y nakalapat na sa sariling mga harapan, hawak-hawak ang mga bukol na lumalaki sa bawat segundo. Kahit si Hansel ay nagpatupok na rin sa apoy. Ang tanging tunog sa silid ay ang ungol ni Pender, ang basang halikan, at ang matalim na boses ng propesor na paminsan-minsang bumubulong: “Good boy.”

Pinaupo si Pender sa harapang mesa, halatang nanginginig ang tuhod habang binababa ni Prof. CV ang ulo papalapit sa kanyang harapan. Ang maskuladong propesor, nakasuot lang ng manipis na puting briefs na binakat ang malaki nitong ereksyon. Dahan-dahang sinunggaban ng mga labi nito ang ulo ng burat ni Pender, at sabay na lumabas ang mahinang ungol ng wrestler.

“Fuuuuck, Prof…”

Nagpaikot-ikot ang dila ni CV, nilalaro ang pinakatuktok, binabasa ng laway hanggang kumintab. Mabagal, sa ulo munang pumupugak ng precum, bago biglang lulunukin nang buo, hanggang sumayad ang ilong nito sa makapal na bulbol ni Pender. Napaangat ang balakang ng binata, namilipit ang abs, at nakakapit nang mariin sa gilid ng mesa.

Si Royce, nakaupo sa gilid, ay halos mamilipit din. Putangina, ang swabe tsumupa! Hindi siya makapaniwala. Ang imahe ng propesor: kagalang-galang, baritono ang boses, pero ngayong nasa harap nila, parang porn star na eksperto sa bawat anggulo at lalim. Minsan ay mabagal, halos sensuwal. Minsan naman ay bibilis, parang vacuum na humihigop ng buong kaluluwa ni Pender.

Nanginginig na ungol ang pumupuno sa silid. “Aaaaahhhh shiiiiiit… Prof… tanginaaaahhhh…”

Sa bawat galaw, kitang-kita nila ang katawan ng propesor: batak ang dibdib, pawis ang kumikintab sa ilalim ng liwanag, bawat litid ng braso ay umuumbok habang hawak ang puno ng burat ni Pender para gabayan ang bawat subo. Sa suot nitong briefs, halos sumilip na ang ulo ng sariling ari, namamasa na sa precum.

Hindi na rin nakapagpigil ang iba. Si Hansel, na kanina’y umaalma, ang unang naglabas ng burat. Malaki rin ang kaangkinan, tuwid at galit na galit. Dinuraan niya ang palad at sinimulang jakulin, mabilis, galit, parang sinasabay sa ritmo ng pagtsupa ng propesor. Si Panfil naman ang sumunod, nanginginig pa sa nerbiyos pero kitang mas mahaba ang burat nito kaysa lahat: mahaba, mapula, maugat at nangingintab na. Hinawakan niya iyon ng dalawang kamay at marahang sinimulan, namumula sa hiya.

Hindi nagtagal, pati si Royce ay sumuko. Blue balls na matagal nang nananakit, at ngayon, sa harap ng eksenang iyon, sumuko na siya, kahit pa puro kababuyan Binuksan niya ang zipper, inilabas ang ari, at marahas na hinagod pataas-pababa, halos mahihibang sa tensyon. Sa kabilang gilid, sina Romualdez at Uayao ay parehong sumunod na rin, nakatitig habang jinajakol ang mga sarili, parang mga alipin ng eksena sa mesa.

“Prof, shit… lalabasan na ako!” hingal ni Pender, nanginginig ang binti. Napapatirik ang mga mata.

Saglit na lumuwa si Prof. CV, punong-puno ng laway ang bibig. “Go ahead,” mariin nitong sabi, bago muling sinunggaban ang titi ng estudyante. Sa pagkakataong iyon, binilisan na nito, paulit-ulit na bumabaon ang lalamunan sa kahabaan ni Pender.

“Aaaahhhh fuckkkkk! Tanginaaaaahhh!” sigaw ng wrestler, halos mabaliw habang pumulandit ang tamod nang malakas. Sunod-sunod ang sirit, diretsong pumasok sa lalamunan ng guro. Nilunok lahat ni Prof. CV, walang tumapon, at lalo pang pinagdiinan ang ulo sa puson ni Pender hanggang sa wala nang natira.

“Putanginaaaahhh…” halos wala sa wisyo ang binata, nanginginig, pawis na pawis, at humihingal.

Pero hindi pa natatapos ang karnal na leksyon. Biglang napaungol si Panfil, mas malakas pa. “Oooohhhh fuuuuuckkk!” at kita nilang sumirit ang tamod nito, mahaba at malapot, diretso sa ibabaw ng mesa, kumalat sa harap nina Prof at Pender.

Sumunod si Royce, halos bumulyaw sa sobrang tindi ng naipong libog. “Gagooooo bakit ang sarappppp ahhhhhh!” Sumirit ang katas sa sahig, pumapatak sa tiles at sa sarili niyang jogging pants. Nakatingin sa kanya at kay Panfil si Prof.

Si Prof. CV ay tumindig mula sa pagkakayukp, pawisan na ang dibdib at mukha. Umupo ito sa mesa sa tabi ni Pender, at walang pasabi ay hinubad ang briefs. Kumawala ang burat nito na malaki, mataba, maugat, nangingintab sa precum, at magang-maga. Malinis ang ahit sa paligid, kaya kitang-kita ang bigat ng mga mabibigat na betlog.

Nilagay nito ang kamay ni Pender sa kanyang ari. “Jakulin mo ’ko, Pender.” Tapos ay muling siniil ng halik ang binata, basang-basa at mapusok.

"Shmmmmmt..." sabi ni Pender habang tumatalima. Mahigpit at mabilis na hinagod ang ari ng propesor. Pawisan na si Prof. CV, pawis na kumakapit sa matikas na katawan ng wrestler, pero lalo lang itong naging kaakit-akit.

“Ahhhhhh… yes… faster…” ungol ng guro, baritono pa rin kahit puno ng libog. Patuloy ang halik sa kapareha.

Hanggang sa umunat ang katawan nito, umigting ang mga kalamnan, at sumabog ang tamod. "UGHMMFF!" Malalakas at magkakasunod na sirit, kumalat sa mesa, sa sahig, at sa kamay ni Pender, na mas lalong tumitindi ang halik. Nilalaro ng guro ang bawat putok, hanggang sa huling patak.

Hindi pa doon nagtapos. Dinilaan mismo ni Prof. CV ang tamod mula sa kamay ni Pender, pinagmamasdan ang buong klase habang ginagawa iyon. Malapot, mabagal, at mapang-akit, nilunok nito ang sariling semilya na parang walang hiya.

Hindi na kinaya nina Hansel, Romualdez, at Uayao. Sabay-sabay silang umungol at nagpalabas, tumalsik ang tamod sa mesa, sa upuan, at sa sahig. Ang buong silid ay amoy semilya, basang-basa at malagkit.

Nang matapos ang lahat, tumayo si Prof. CV, parang walang nangyari. Dinampot ang briefs, sinuot muli, at mabilis na nagbihis. Sa ilang minuto lang, bumalik ang itsura nitong propesyonal, na parang hindi lang nagputa sa harap nila.

Samantalang si Pender ay tameme pa ring nakaupong hubad sa mesa. May kaunti pang ereksyon.

Nag-ayos ng relo, inayos ang buhok, at pagkatapos ay tumingin sa kanila nang malamig. “Clean up, and then you can leave. See you next week.”

At walang dagdag na salita, lumabas ito ng silid, iniwan silang lahat na humihingal, pawisan, at nababalot ng malagkit na ebidensiya ng kanilang pinagdaanan.

Walang nagsalita. Si Royce, nakaupo pa rin, pawis na pawis, nanginginig. Tiningnan niya ang kanyang kamay. May tamod niya. Dinala niya sa bibig niya. Tinikman. May pait, alat, at tamis.

Tumingin sa kanya si Hansel. Kumunot ang noo. Pero tahimik. Tapos ay tinaas din nito ang kamay. At tinikman ang sariling tamod na nandoon. Nagkakatitigan lang sila habang inuubos ang mga tamod sa kamay. Ang ibang kaklase ay ganoon din ang ginagawa.




--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Monday, December 1, 2025

[SS-1622] Bouncer Multitasker


BOUNCER MULTITASKER

I never thought I’d have the guts to go to that club. It was legendary. Every Friday night, a line of the hottest men in the city formed outside, waiting to get in. Muscled guys in shiny shirts, pretty boys with perfect hair, leather daddies with bulges big as fists. And then there was me. Thin, geeky, still in my office slacks and button-down.

But I had the blue ticket. I won it at an online lottery.

When I arrived, all their eyes were on me. I felt naked already. My palms were sweaty as I walked past them, clutching that small piece of blue card like it was life or death. Men whispered, some even laughed, watching me shuffle forward.

And then I saw him.

The bouncer.

He was massive. Muscles on muscles, chest wide like a wall, arms veined and crossed as he stood in nothing but a black leather speedo and a backwards cap. His cock strained inside that pouch so shamelessly I couldn’t stop staring.


I held up my blue ticket with a shaking hand. He took it, looked down at me with a grin that made my knees weak.

“Oh,” he said. “This is a special one. You don’t just get in the club with this. You get me.”

My voice cracked. “W-when… when do I… uhm… get you?”

He leaned down, close enough for me to smell his sweat and cologne. “Anytime. Right now if you want.”


I blinked. “But… you’re working.”

He laughed, deep and cocky. Then, right there in front of the whole line, he hooked his thumbs into his black speedo and peeled it down. His thick ass, round and glistening, bounced in the neon light.

“I’m a multitasker,” he said over his shoulder. “I can work the door while being fucked.”

My brain shut down. My body took over. I stepped up behind him, my zipper down, my cock out, harder than I’d ever been. He spread his stance wide, still standing tall and proud, still scanning IDs as men gasped in disbelief.

I pushed into him. Hot, tight, perfect. The bouncer groaned, his voice deep but steady as he took it like a pro.

“Yeah… right there. Don’t stop. Eyes forward, boys, keep the line moving.”

The men waiting to get in couldn’t look away. Some bit their lips, others rubbed themselves through their jeans. I heard a few moans, whispers of “fuck, so lucky.”

And I kept thrusting, the sound of my hips slapping his ass echoing with the beat of the club’s music spilling from inside. The bouncer didn’t flinch, didn’t lose focus. One hand checked tickets, the other pointed at the next man to step forward. All while his hole squeezed me tighter, milking me, owning me.

I came hard, shuddering, filling him while his cock dripped pre down his thick thighs.

The bouncer laughed again, standing tall, pulling his speedo back up like nothing happened. He winked at me.
“Enjoy the club, geek. You earned it.”

And every man in line burned with envy as I stepped inside, cum still dripping from him at the door. 




--------------


If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 


Friday, November 28, 2025

[SS-1621] Window Bum


WINDOW BUM

In the city everyone thought Quiv was the quiet type. A serious doctor. Shy, introverted, always polite. He never showed off, never talked loud. He was respected, even admired. People only saw the calm side of him.

But on weekends he went to his beach house. And there he was someone else.

At the beach house, Quiv stripped down to almost nothing. Just small sexy briefs, tight on his big ass, hugging his cock so close it looked like it might break out. He loved being near naked. He loved the sun on his skin. And he loved showing off when no one knew his name.

The house had big windows that faced the beach path. Every morning men jogged by. Muscled guys, fit guys, some older, some young. They ran past and Quiv would already be at the glass, standing tall in just his briefs, pretending to stretch. He looked like a statue. But really, he was watching them watch him.

He noticed their eyes always drop to his bulge. His cock would start to get hard, thickening against the pale fabric until the outline was huge. Some joggers slowed down, others even stopped. Quiv smirked, leaning close to the window, pressing his cock against the glass so they could see the shape better.


Sometimes he turned around, bent a little, and pressed his ass on the window too. The briefs stretched tight, showing every curve of his muscle butt. He liked imagining the men stroking inside their shorts while staring up at him.

And some of them really did.

One morning he saw a jogger literally grab himself while standing there, staring at the window. Quiv locked eyes with him, lifted one arm against the frame so his abs flexed, then started rubbing his cock through the briefs. Slow, teasing, making the outline bigger and bigger.

The jogger didn’t move. Quiv could see the guy’s hand moving fast in his shorts. That made Quiv even harder. He pulled the waistband down just enough to show his trimmed pubes, then pressed the fat head of his cock against the glass. The man outside gasped.

Quiv stroked himself harder, watching the stranger stroke too. The thrill hit him like fire. The shy doctor from the city was gone—here he was a raw exhibitionist, getting off in front of anyone who dared to look.

He groaned loud, hips pushing forward. His cock throbbed, then spurted. Hot streams of cum splashed the glass, running down the window where the jogger could see every drop. The man outside came too, clutching himself as his legs shook.

Quiv leaned his sweaty body against the glass, laughing under his breath. In the city, nobody would ever believe this. But here, he was free.




--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe! 

Thursday, November 27, 2025

HMBS 02


ANG UNANG MEETING NG SUCCESS STUDIES

Maagang gumising si Hansel, ang amoy ng bagong timplang kape ang pumuno sa maliit ngunit maayos na apartment na inuupahan niya malapit sa campus. Early morning nang martes sa unang linggo ng semestre. Dahan-dahan niyang ini-scroll ang directory ng unibersidad, pinapantayan ang bawat pangalan ng mga guro, hinahanap ang may inisyal na A.C.V.

Isang pangalan lang ang tumugma: Aireen Connie Viñas, isang propesora sa Robotics, matagal nang kilala ng buong kolehiyo bilang retiradong haligi ng department.

“Hindi puwede,” bulong niya sa sarili, nanlilisik ang mga mata sa malinaw na profile. Wala itong kinalaman sa lihim na email na natanggap niya.

Bumaling siya sa papel kung saan niya prinint ang mismong email mula sa “Success Studies.” Malinis ang font, malinaw ang utos, at lalo siyang nabahala sa linya na nagbabawal na ipagsabi ito kahit kanino. Napapailing siyang bumulong, “Tangina. Sobrang shady talaga nito. Prank ba ’to?”

Pero hindi niya matabunan ang kaba. Alam niyang busy ang araw niya: may hearing siya bilang peer judiciary representative, at pagkatapos ay orientation meeting para sa isang prestihiyosong debate tournament. Sanay na siya sa ganitong siksik na iskedyul; isang tipikal na umaga para sa isa sa pinakakilalang iskolar ng campus. Ganoon pa man, sisikapin niyang maghanap ng oras para personal na pumunta sa opisina ng Vice President for Academics at ipakita ang sulat. Kailangan niyang malaman kung lehitimo iyon.

Humigop siya ng kape, muling bumaling ang mga mata niya sa cellphone, binuksan ang YouTube. Sa feed niya, namutawi ang isang headline: “Congress Investigates Massive Corruption Anomaly Amid Social Media Smear Campaigns.” Agad niyang pinindot ang video.

Sa clip, narinig niya ang kalmadong boses ng news anchor: “Patuloy ang imbestigasyon ng House Committee sa umano’y malawakang katiwalian sa sektor ng kalusugan. Sa isang press briefing kagabi, hinimok ni Congressman Neville Lacsamana ang publiko na maging mapanuri sa mga lumalabas na testimonya at social media propaganda na tila ginagawang teleserye ang isyu."
Sagot ni Neville habang may nakatapat na mikropono: "Ang pinakamalaking kalaban ng katotohanan ay ang ingay. Huwag nating hayaang malunod ang mga tunay na ebidensya sa mga pekeng kuwento. Sa huli, ang hustisya ay para sa bayan, hindi para sa mga headline.’”

Habang umaalingawngaw ang mariin at mababang boses ni Neville, nakaramdam si Hansel ng pamilyar na paghanga. Kilala niya ang kongresista, hindi lang bilang public figure kundi bilang personal na inspirasyon.

Si Hon. Neville Lacsamana: 29 anyos, bar topnotcher, dating youth activist at ngayon ay pambansang mukha ng integridad. Lawyer na tumindig para sa mga pasyente at health workers, hinangaan sa kanyang talino at kakisigan. Isang matikas na orator na nagawang panatilihing malinaw ang boses sa gitna ng ingay ng social media. Kahit pa pinauulanan ito ng paninira at disimpormasyon ng mga kampong binabangga nito.

“The kind of public servant we need,” naisip ni Hansel.

Ito rin ang dahilan kung bakit palaging gumuguhit ang pangalan ni Neville sa isip niya kapag iniisip ang hinaharap. Ang landas ng batas at public service, naglilingkod nang may dignidad at impluwensya: ito ang isa sa mga priority career pathways na gusto niya. Pero kabaligtaran nito ang realidad ng sariling pamilya: isang probinsiyang dinastiya na may kasaysayan ng mga katiwalian. Tikom lang ang lahat ng constituents. Batid ni Hansel ang bawat lihim ng kanyang mga magulang, kapatid, at malalayong kamag-anak. Kung pipiliin niya ang pulitika at ilalaban ang good governance, magiging kaaway niya ang sarili niyang angkan.

“Private practice might be safer,” bulong niya, pinapahid ang isang patak ng kape sa labi. Sa dami ng kanyang academic awards at debate trophies, alam niyang magiging matagumpay siya anuman ang piliin: law firm man o think tank.  "May ilang taon pa naman ako bago grumaduate. Marami naman na akong nagawa at na-achieve. Alam ko naman na kahit ano ang piliin ko, magiging successful ako."

Napailing siya, ngunit hindi mapigilang ulitin sa sarili: “Success.” Ang bigat ng salita ay parang may tukso. Ito ba ang matututunan ko sa klaseng iyon?

Sa tahimik na apartment, tanging tiktak ng orasan at mahinang ugong ng refrigerator ang maririnig. Muli niyang dinampot ang papel, binasa ang huling linya ng liham: “Bring all of you. If you don't show up on Tuesday, I will give your slot to someone else.

——————————————————————————

Pasado na ang alas dose nang tuluyang matapos ang serye ng meeting ni Hansel. Mula sa huling student-judiciary hearing ay diretso siyang naglakad patungo sa opisina ng Vice President for Academics, buo ang balak na ipakita ang misteryosong email at alamin kung lehitimo ba ang kursong Success Studies.

Sanay na siya sa mga tingin at pagbati ng mga kapwa estudyante habang dumaraan sa mga pasilyo. “Good job sa debate kahapon, Hansel,” bati ng isang kaklase. “Uy, Bantilan, congrats sa panalo!” hirit ng isa pa. Sanay na siya rito. Bahagi ng estratehiya niyang maging kilala sa buong unibersidad. Noong first year, sumali siya sa basketball varsity, hindi para sa laro kundi para sa network at pangalan. Maganda ang naging rookie year, sapat para i-announce ang sarili sa buong campus. Ngunit alam ng isip niya na stepping stone lang iyon kaya umalis din siya sa team. Ang totoong plano ay makakuha ng mga inter-university leadership roles, maiakyat ang portfolio, at magamit ang mga koneksyon kapag nag-apply na siya sa law o graduate school abroad.

Habang naglalakad, dama niya ang mga tingin ng mga babae, mahahabang sulyap na hindi niya ipinagkaila na gusto niya. Napatigil siya nang mapansin ang isa sa mga ex-girlfriend. Nakatitig ito, may halong pangungulila. Sandaling sumagi sa isip niya ang mga buwan ng relasyon: kung paanong sinulot niya ito mula sa isang kapwa atleta. Pero nang maging sila ay hindi naman pala sila sexually compatible. Kaya nakipag-break din si hansel matapos ang limang buwan.

Tuluy-tuloy ang hakbang niya, hanggang sa sa di kalayuan ay bumungad si Salina, isang tourism major at part-time model. Tinanaw siya nang matagal at matalim na tingin ng babae. May ibig sabihin. Napakagat-labi si Hansel, batid ang ibig sabihin ng kumpas ng daliri na ibinigay nito.

Kilala niya si Salina bilang isa sa kanyang pinakamadaling matipang ka-fling, laging bukas para sa biglaan at marahas na pagniniig. At sa lahat ng talino, karisma, at disiplina niya, may isang kahinaan si Hansel na hindi niya maipagkakaila: ang kanyang matinding pagnanasa sa laman, ang agresibong kalibugan sa maganda at seksing babae.

Tahimik niyang sinundan ang babae patungo sa isang malayong male restroom na bihirang ginagamit. Walang salita silang pumasok sa isang cubicle, at doon—sa pagitan ng malamig na pader at amoy ng linis na kemikal—mabilis at walang paligoy-ligoy ang naging pagtatalik. Ang init ng mga palad, ang bilis ng hinga, ang mga impit na ungol. Natapos silang pareho na masayang nakaraos.

Pagkaraan ng ilang minuto, mabilis na nag-ayos si Salina, naglinis at lumabas na parang walang nangyari. Naiwan si Hansel, humahabol ang hinga, pinapahid ang butil ng pawis sa sentido. Tumingin siya sa salamin ng pinto ng cubicle, hinaplos ang sariling dibdib at tiyan. Matigas pa rin ang mga guhit ng abs at square chest na pinaghirapan niyang panatilihin kahit sa gitna ng napaka-busy na iskedyul.

Muling isinuot ang shirt, pinatong ang bag sa balikat, at tumingin sa relo. “Ay, fuck… quarter to one na!”

Kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ay bumalik ang paalala ng kanyang unang klase sa Success Studies. Wala na siyang oras para dumiretso sa opisina ng Vice President. Ano man ang lihim ng kursong iyon, siya na mismo ang haharap.

Mabilis ang bawat hakbang niya papunta sa West Building.

Bago pa tuluyang magsara ang pintuan ng elevator, isang lalaking habol ang humarang sa sensors. Tumunog ang maikling chime at muling bumukas ang pinto. Pumasok ang isang matangkad at athletic na binata na kilala ni Hansel kahit hindi niya pa tingnan nang matagal.

Si Royce James Viterbo.

Napasinghap si Hansel, bahagyang naglabas ng inis na ungot—hindi niya napigilan. Narinig iyon ni Royce at agad nagbago ang ekspresyon ng mukha: mapait, matalim ang tingin.

Minsan lang silang nagkasama sa isang klase noon—isang Gen Ed subject noong first year—pero hindi maganda ang kasaysayan nila. Sa loob ng ilang linggo, kaagaw niya si Royce sa pansin ng mga babae sa campus, at mula roon nagsimula ang tahimik na kompetisyon. Pinaka-matindi ang dalawang dahilan ng alitan: una, nang maagaw ni Hansel ang puwesto ni Royce sa basketball varsity; at pangalawa, nang sabay nilang ligawan ang parehong babae at si Hansel ang pinili nito. Sa huli, iniwan din ni Hansel ang babae, ayaw kasi nito na magpagalaw nang all-the-way sa kama.

Simula noon, nanatiling malamig ang bawat pagkikita nila ni Royce. Walang klarong bangayan pero sapat na ang mga mapait na mga sulyap para alam nilang may nakatagong poot ang isa’t isa.

Isa-isa nang bumaba ang ibang sakay ng elevator sa iba-ibang palapag hanggang sila na lang dalawa ang natira. umabot sila sa ika-12 palapag, pareho silang lumabas, at doon lamang nila napatunayan ang hinala: pareho sila ng destinasyon. Mga yabag lang nila ang narinig habang humahakbang sila at dinadaanan ang mga art installations.

Great. Kaklase ko nga pala ‘to sa “weird” na class na ‘yon, naisip ni Hansel, at napangiwi. Kung may kailangang turuan kung paano maging successful, ito na siguro ‘yon. Hindi niya alam kung bakit ganoon na lang ang suya niya kay Royce.

Pagdating sa Room 1211, isang maliit na high level na meeting room ang bumungad. Pumasok sila, kapwa naglaan ng distansya mula sa isa’t isa. Anim sila lahat sa loob.

Umupo si Hansel sa tabi ng isang medyo chubuff na binata na may gulo-gulong buhok at eyeliner sa ilalim ng mga mata parang kagigising. Chinito ito, may gothy na aura, at may bahagyang kumpiyansa sa ngiti.

“Hindi ba ikaw ‘yung champion debater?” tanong ng binata.

Ngumiti si Hansel at inabot ang kamay, pinapakita ang model-student charm. “Yes. Ako si Hansel Bantilan.”

“Zim Uayao,” pakilala nito.

“Anong kinukuha mo?” tanong ni Hansel.

“Fine Arts,” sagot ni Zim na may kasamang ngisi.

Tinago ni Hansel ang mumunting pagkadismaya. Fine Arts? Hindi niya mawari kung anong “success” ang mahahanap dito. Ngunit pinanatili niyang maayos ang tono at kumabig. “Parang ang shady ng klase na ‘to. May alam ka ba?”

Nagkibit-balikat si Zim. “Naku, wala rin. Eh… kinuha ko na rin... alam mo naman, medyo mahirap ang buhay artist. Baka makakuha ako dito ng pointers para talagang maging successful at mayaman.”

Bago pa makasagot si Hansel, tumunog ang orasan: ala-una na.

Biglang bumukas ang pinto.

Isang presensiyang agad nagpalamig at nagpatigil sa buong silid ang pumasok. Isang guwapo at matipunong lalaki na maganda ang pagkakastyle sa sarili.

Para bang may bigat ang mismong hangin. Kung ang salitang success ay isang nilalang, ito na marahil iyon. Ramdam ni Hansel ang kakaibang timpla ng paghanga at suspetsa.

Pinakilala nito ang sarili bilang si Professor Amadeo Contraverde. O Prof CV. Tapos ay sinulat sa board ang , "How Men Become Successful."

What the fuck… motivational TikTok na naging klase? naisip ni Hansel.

Isa-isa nitong tinawag ang mga pangalan. Nang makarating sa kanya, tinanggap ni Hansel ang papel, umaasang syllabus iyon. Ngunit pagtingin niya—Non-Disclosure Agreement.

NON-DISCLOSURE AGREEMENT
(Confidential Instruction – Success Studies)

This Agreement (“Agreement”) is entered into between Professor Amadeo C. Contraverde (“Instructor”) and the undersigned student (“Participant”) as a condition of enrollment in the elective course Success Studies (“Course”).
  1. Confidential Materials. All lectures, discussions, demonstrations, assignments, written or oral communications, and any activities conducted within or in connection with the Course (“Confidential Information”) are strictly private and proprietary.
  2. Non-Disclosure. Participant shall not, during or after the Course, disclose, reproduce, record, publish, or communicate—verbally, in writing, or through any digital medium—any Confidential Information to any person, entity, or institution without the prior written consent of the Instructor.
  3. Limited Use. Confidential Information may be used only for the Participant’s personal development and for no other purpose, commercial or otherwise.
  4. Consequences of Breach. Any breach of this Agreement may result in immediate removal from the Course, forfeiture of academic credit, and referral to the University Board for further action. Participant acknowledges that injunctive relief and other legal remedies may be pursued.
  5. Acknowledgment. By signing below, Participant affirms full understanding that the nature of the Course may involve unconventional methods and that the confidentiality of all experiences is essential to its success.

“Ang shady naman ng klase na ’to. Ano ba talaga ang gagawin dito?” Hindi nag-iisip na bulalas ni Hansel.

Mula sa dulo ng mesa, dahan-dahang tumayo si Prof. CV. Hindi kailangang lakasan ng lalaki ang bawat hakbang; sapat na ang bigat ng presensya upang maramdaman ni Hansel ang panginginig ng sahig sa loob ng dibdib niya. Tuwid ang tindig, parang bakal na hindi kayang yumuko. Ang malamig na ilaw ng LED board ay dumidikit sa matatag na balikat ng propesor, nagdudulot ng aninong parang mas malaki pa sa kanya.

“Mr. Hansel Bantilan.”

Baritono ang tinig, malutong at mariin. Napasinghap si Hansel; ramdam niya ang pagtaas ng mga balahibo.

“This is your first lesson.” Bawat salita, mabagal at malinaw. “Things are shady for a reason. Secrets are the most powerful resource a man can have. When you are immersed in secrets, your instincts awaken. Your mind, your spirit—sharpened. There is a time for information. Regulate your emotions.”

Parang huminto ang oras. Ang tunog ng air-con at ang bahagyang kaluskos ng mga upuan ay nawala sa pandinig ni Hansel. Wala siyang naramdaman kundi ang bigat ng mga mata ng propesor—diretso, matalim, tila may alam sa bawat lihim niyang pilit tinatago.

Napalunok si Hansel, ramdam ang nanunuyong lalamunan. Mukhang hahamunin siya nang matindi ng kursong ito. Pati na rin ng propesor.

——————————————————————————

Late na nang makauwi si Hansel; lampas alas-onse na, at ramdam niya ang pagod sa bawat hakbang papasok ng apartment. Pinagpasyahan niyang huwag nang magtungo sa admin office. May bigat ang Non-Disclosure Agreement na pinirmahan niya. Kung may malalaman siya tungkol sa misteryosong kursong Success Studies, mas mainam na siya mismo ang makadiskubre. Wala man siyang tiwala, tiyak ang isa: kapag sumabak siya, hindi siya uurong. Basta sana,walang iligal na magaganap.

Diretso siya sa maliit na study noo. Binuksan niya ang laptop, kinuha ang kanyang notebook at fountain pen, handa sanang magtala ng mga insight bago mag-alis ang file pagpatak ng 12:01 a.m. Inilagay niya ang QR code sa scanner.

Isang video file ang lumitaw: N_Lacsamana_SuccessStudies.mp4. Tatlumpung minuto ang haba.

Nag-play ito, at halos sabay na bumilis ang tibok ng puso ni Hansel nang makita ang unang frame. “Neville Lacsamana…” mahina niyang bulong. Ang kilalang batang kongresista na hinahangaan niya. Mas bata ang anyo ng lalaki sa video, siguro ay mga kolehiyo pa noon, ngunit hindi maikakaila ang parehong karisma at matatag na tindig na nakilala ng publiko ngayon. Sa kabila ng grainy cellphone quality, malinaw ang matikas na panga, ang matalim ngunit malinaw na mga mata. Nakasuot si Neville ng fitted na sando at ripped jeans, bawat galaw ay nagpapakita ng katawan na sanay sa disiplina.

“Student din pala siya ni Prof. CV,” bulong ni Hansel, naalala niyang alumnus pala si Neville ng unibersidad niya ngayon. Mukhang tama ang desisyong pumasok sa klase kanina.

Habang sumusulong ang video, nakita niya ang paligid: isang maluwang ngunit halos walang laman na bodega. Mataas ang kisame, may nakabiting bombilya na pumapailaw ng malamig na dilaw. Sa gitna, may isa pang lalaki—mas matanda, mga nasa kuwarenta o higit pa—nakaupo sa isang metal na silya. Nakasuot lang ito ng lumang shorts, ang mga braso ay nakatali sa likod ng sandalan gamit ang makapal na lubid.

Humigop ng malamig na hangin si Hansel habang pinapanood ang video sa kanyang laptop. Ramdam niya ang tibok ng sariling dibdib, parang bawat pintig ay umaalingawngaw sa tahimik na silid ng kanyang apartment. Hindi niya alam kung anong klaseng “learning resource” ang mapapanood, pero malinaw na hindi ito basta-bastang lecture.

“Pakawalan mo ako rito, Neville! Alam mo ba kung sino ako?!” galit na bulyaw ng lalaking nakatali sa silya. Kilala siya agad ni Hansel—si Mayor Rodolfo Icasiano, kilalang lokal na pinuno sa isang probinsya, na madalas headline sa mga balita dahil sa mga kontratang pabor sa malalaking kompanya. Puno ng pagkayamot ang boses nito, nanginginig ang kalamnan habang pumipiglas sa lubid.

Tahimik lang si Neville sa unang sandali. Tumayo ito sa harap ng mayor, nakapamewang, matalim ang tingin. Kahit sa murang edad sa video, dama agad ang bigat ng karisma. Hindi na siya ang malinis na kongresistang nakikita ni Hansel sa balita ngayon, kundi isang mabangis, tuso, at disididong binata.

“You sold them out,” mariing wika ni Neville. Malalim at galit ang boses. “You were about to let a corporation displace hundreds of indigenous families. Para saan? Para sa pera? Para sa kickback? Tangina ka, Mayor.”

Kasunod noon, dumagundong ang tunog ng sampal. Bumaling ang ulo ng mayor, naiwan ang mapulang bakas ng palad ni Neville. Nanlaki ang mata ni Hansel sa nakita—hindi niya akalaing kayang gawin iyon ng taong lagi niyang pinapakinggan sa mga privilege speech.

Nagpatuloy si Neville, nilabas mula sa bag ang ilang printed photographs at ibinagsak sa kandungan ng mayor. Isa-isa iyong nahulog sa sahig, at agad na dinampot ng lente ng kamera: malabong shots ng mayor, hubo’t hubad, nakikipaglaro sa isa pang lalaking hindi kita ang mukha. Sa bawat litrato, halata ang kalaswaan at ang kahihiyan.

“Simula pa lang ng semestre, ito na ang misyon ko,” paliwanag ni Neville, malamig at matalim. “I seduced you. I let you think you had me. Pero lahat ng iyon—calculated. I now own your secrets. At ngayon, pipili ka. Either you betray your people, or you betray me. Pero tandaan mo: once you lose me, you lose everything.”

Nanuyo ang lalamunan ni Hansel habang nakatingin. Hindi ito basta blackmail; ito ay estratehiya, isang perpektong pagsasanib ng libog at politika. Naisip niyang ito ba ang tinutukoy ni Prof. CV nang banggitin ang “secrets as the most powerful resource.”

Nagpupumilit ang mayor, nanginginig. “Huwag, Neville. Huwag mong ipakalat. Public figures ang pamilya ko. Kung makita nila ito, tapos na kami. Huwag mong ipapakita—huwag mong tatanggalin sa akin… ikaw. Kahit ano, gagawin ko. Basta huwag mo akong iwan.”

Humigpit ang pagkakahawak ni Neville sa baba ng mayor, pinilit tumingin ito sa kanya. Tumaas ang sulok ng labi ng binata, ngumisi.

“Good.”

At biglang nagbago ang eksena. Tumayo si Neville sa gitna ng bodega, sumabay sa mahinang tugtog na nagmumula sa speaker na hindi nakikita sa frame. Nagsimulang gumiling ang balakang, dahan-dahan, parang macho dancer. Tinanggal ang sando, isa-isang pinunit ang mga butones ng jeans, hanggang sa naiwan itong naka-puting thong.

Nabuntong-hininga si Hansel, nanlaki ang mata. Ang hinahangaang lider, na nakikita niya sa mga dyaryo at telebisyon na seryoso, matuwid, at puno ng dignidad—heto ngayon, nakangisi, pawisan, at mukhang isang high-class na puta na handang ibenta ang sarili kung kinakailangan.

Lalong lumalim ang libog ng mayor. Kahit nakatali, hindi maitago ang pagtigas ng bukol sa kanyang shorts. Naglalaway ito, habol-hininga, habang ikinikiskis ni Neville ang mainit na balat sa dibdib at balikat nito.

“Remember,” bulong ni Neville, nakadikit ang labi sa tainga ng mayor. “The moment you betray the people again, you’ll never have this body again. You’ll never taste me again.”

Kumibot ang panga ng mayor, ngunit wala itong nagawa. Nakaarko ang katawan sa pagkakatali, nangingintab sa pawis, at nanginginig sa pagitan ng hiya at pagnanasa.

Si Neville, nakatayo sa harap, ay nakalilis ang sando, tumutulo ang pawis mula sa matatag na leeg pababa sa matipunong dibdib. Kita sa bawat litid ng braso at hulma ng abs na hindi lamang produkto ng talino at charisma, kundi ng disiplinang humuhubog sa katawan. Ang maamong mukha—iyong pamilyar na mabait, makisig na mukhang nakikita sa balita—ngayon ay nakasuot ng ekspresyong puno ng tuso. Ang mga mata ay matalim, nagliliyab, habang ang mga labi ngumingisi, isang pilyong nginita na kayang sumira ng reputasyon ng kahit sino.

Naglakad ito paikot sa mayor, parang predator umiikot sa biktima. Habang gumagalaw, tumutulo ang pawis mula sa ilalim ng kilikili, dumadaloy sa tagiliran, kumikislap sa liwanag ng kamera.

“Open your mouth,” utos ni Neville, malamig at mariin.

At parang aso, kusang bumuka ang bibig ng mayor, sabik na sabik. Idiniin ni Neville ang matigas na bukol sa puting thong sa mukha nito. Dinuldol nang mariin, gigil. Tila ba gustong ibaon ang buong pagkatao ng mayor sa pagitan ng kanyang mga hita.

“You’re nothing without me. Tandaan mo ’yan. Akin ka.”

Mabilis na hinila ni Neville ang thong pababa, at bumungad ang burat nito: malaki, matigas, nangingintab na parang batuta. Umiiyak ng precum. Walang alinlangan, ipinasok nito iyon sa bibig ng mayor, malalim, hanggang halos masamid. Walang awa ang ritmo, mabilis, mariin, parang piston na sumasagad sa lalamunan.

“Galingan mo. Nakarecord tayo. Pang-blackmail ko sa ’yo ’to. Putangina,.”

Nanginginig na ang mayor, subo-subo ang ari, nilulunok ang bawat kadyot. Tumutulo ang laway, kumakapit sa baba, dumidikit sa leeg. At sa bawat paglabas-masok ng titi ni Neville sa bibig, nakikita sa kamera ang nakaka-insultong ngiti nito—mabait na mukha, ngunit may halong kalibugang tuso.

Ramdam na ramdam ni Hansel ang init ng eksena. Sa halip na magsulat ng notes sa kanyang kuwaderno, kusa nang gumapang ang kamay niya sa ilalim ng mesa. Mabigat at mainit ang sariling laman sa loob ng briefs, at nagsimula siyang magtaas-baba ng palad, mabagal, habang hindi kumukurap sa screen.

Pagkatapos ng ilang minuto ng marahas na mouth-fucking, biglang hinila ni Neville palabas ang ari, basang-basa ng laway, kumislot sa ere. Saka marahas na ibinaba ang shorts ng mayor. Agad na naglabas ng naninigas na burat ang opisyal, nangingintab din sa libog.

Ngumisi si Neville, “Big cock, but small man. Ganito trumabaho ang tunay na lalaki.”

Umupo siya, dahan-dahan, hanggang sa tuluyang sumagad ang ari ng mayor sa kanyang butas. Napahiyaw ang mayor sa sarap, ngunit agad itong sinampal ni Neville sa pisngi.

“Shut the fuck up. Ang ingay mo!”

At nagsimula ang eksena ng pag-hinete. Giling at talbog, bawat galaw ay puno ng kontrol. Tumatalbog ang matigas na pwet ni Neville, ang pawisang katawan ay nagkikislapan sa liwanag, mga muscles ay galit. Ang angelic na mukha nito, ngayon ay nakakunot, naglalaway, at naglalabas ng mga mura habang sinasakyan at minamaliit ang mayor.

“Tanga. Ito ang gusto mo, hindi ba? Itong puki ko hinahanap mo, ah?! Gagawin mo lahat para makantot mo 'ko Say it!”

“Oo! Oo, Neville! Tangina ang sarap mo!” hiyaw ng mayor, nanginginig sa bawat kadyot.

Halos mawalan ng ulirat si Hansel. Ang kaninang pagtataka at pandidiri ay naupos ng matinding pagkahumaling. Nakabukas ang bibig niya habang sinasabayan ng mabilis na jakol ang bawat talbog ni Neville sa video.

Binilisan ni Neville, bumabayo pababa, at ang burat mataba ay kumikiskis sa sariling abs. Basang-basa ito ng pawis, nangingintab sa liwanag. Bawat talbog ay may tunog na plok-plok, sumasama ang amoy ng pawis, laway, at libog.

“Tangina mo akin burat mo. Akin tamod mo. Babawiin ko 'to lahat kung magpapaka-gago ka sa posisyon mo ugh.”

At dumating ang sagad. Nangingisay ang mayor, kumikislot ang burat habang pumutok sa loob ni Neville. Kitang-kita sa kamera ang pagbuhos ng tamod, dumadaloy palabas sa paligid ng burat. Kasabay nito, tumirik ang mata ni Neville, at pumulandit ang sariling tamod, kumalat sa tiyan at betlog nito.

Doon natapos ang video.

Sabay na napasigaw si Hansel, sumabog ang sarili niyang tamod sa palad at tiyan, habang nanonood. Malakas ang hingal niya, pawis na pawis, habang ang video ay nag-fade out. Ang huling imahe: si Neville, nakangising parang diyos ng libog at lihim, nakasakay sa mayor na basang-basa ng sariling katas.

Pagdating ng 12:01 a.m., awtomatikong naglaho ang file. Walang naiwan, para bang hindi nag-exist.

Naka-upo pa rin si Hansel, nanginginig ang kamay, hawak ang sariling ari na nananatiling matigas kahit kakatapos lang labasan.

Medyo natitimo na sa kanya ang nature ng mga leksyon na maaari niyang makuha. Hindi maintindihan ni Hansel kung maiinis, mandidiri, magsisisi... o mae-excite siya.





--------------

If you want advanced access to ten more chapters of the latest tagalog full fiction story ahead of blog readers and get other perks such as weekly teasers and a feature in one #squirtershorts within the month, please subscribe to patreon.com/jockwonderlust. If you want to support me and my craft, please subscribe!